Þjóðviljinn - 13.11.1966, Qupperneq 10

10 SfÐA — Þ-JÓÐVrLJINN — Sunnudagur 13. nóvember 1966.
LEONARD GRIBBLE
3
inn. Þegar hún tók loks til máls,
var rödd hennar stillileg.
— Vertu nú ekki að ímynda
þér neitt, Jill. Það er bara —
jú, maðurinn hefur eitthvað
meiðzt, er það ekki? Það er allt
og sumt. Phil hleypur þama um
völlinn og sparkar allt hvað af
tekur.
Brúnu augun beindust að
Phil Morrow sem þvældist dug-
lega fyrir Denis Compton.
,— Phil er í essinu sínu í dag,
sagði hún hreinskilnislega. —
Hann lokar Arsenal alveg leið-
ina að markinu.
Það kom hæðnissvipur á ljós-
rauða munninn.
— Byrjar þú með hetjudýrk-
unina, Jill.
Hin stúlkan roðnaði og það
kom glampi í augu hennar. Það
fóru kippir um höndina á henni,
sem hvíldi í kjöltu hennar.
— Viltu svara mér einu, Pat?
— Það er nú undir ýmsu kom-
ið . . .
— Það er ekkert sérstakt.
— Nú, hvað er það þá?
Hárgreiðslan
—m---------------- —■
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III hæð (lyfta)
SlMl 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
DÖMUR
Hárgreíðsia við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10. Vonarstrætie-
megin — Sími 14-6-62
— Af hverju ertu ekki með
trúlofunarhringinn þinn?
Ljóshærða stúlkan kipraði
saman varirnar. Hún sat stund-
arkorn og horfði á leikinn áður
en hún svaraði.
— O, ég hef víst lagt hann
einhvers staðar frá mér og
gleymt að setja hann á mig
aftur. Og svo bætti hún við með
hæðnishreim í röddinni: — Af
hverju ert þú að brjóta heilann
um það?
Jill gerði sér upp hlátur. —
Ég hef svo sem engar áhyggjur
af því Ég spurði bara. . . .
— Nú, jæja, en þú getur sleppt
því, svaraði hin höstug. — Og
þú getur bara látið vera að
koma með asnalegar spuming-
ar, ef þú vilt ekki fá asnaleg
svör!
Hafi þetta átt að vera móðg-
un, þá var hún mjög snyrtilega
fram borin. Léttur raddhreim-
urinn og brosið tók broddinn af
orðunum, en breytti ekki inni-
haldinu.
— Jæja — það var ágætt!
Ljóshærða stúlkan fór að klappa
ásamt öðrum áhorfendum fyrir
Chulley, fyrirliða Trojumanna,
sem hafði hindrað sóknaraðgerð-
ir andstæðinganna.
— Horn! hrópaði maður bak-
við stúlkixrnar, þegar boltinn fór
útaf. Dómarinn leit í áttina til
Jínuvarðarins og dæmdi mark-
spyrnu.
— Reyndu að halda augunum
opnum, maður! hrópaði sama
röddin.
Pat Láruce opnaði tösku sína
og tók upp sígarettuhylki.
— Viltu reykja? spurði hún
Jill.
— Nei, ekki strax, þakk fyr-
ir. Mér finnst þetta mjög spenn-
andi keppni, þótt Doyce sé ekki
með.
— Og við hvað áttu með þessu,
vina mín?
— Á við — hvað ætti ég svo
sem að eiga við annað en það
sem ég segi?
Undrun Jill virtist ósvikin.
Ljóshærða stúlkan tók sígar-
ettu, kveiktí í benrxi og smeRtó
töskunm síðan aftur., ei þó ekki
fyrr en vinkona hennar hafði
séð glitta í trúlofunarhrirvg á
töskubotninum.
— Ég hef ail<hrei verið neinn
hugsanalesari, JiH.
— Það hefur mér aldrei dott-
ið í hug, Pat . . . Nei, sjáðu
Phrl!
Aftur barðist hægri bakvörður
Troju hetjulega við ándstæðing-
ana og hlaut viðurkenningarhfóp
frá áhorfendum. En nú leið
lengra á milli hrifningarópanna.
Eftir að Doyce hafði farið út af
vellinum, hafði orðið breyting á
leiknum, sem virtist hafa áhrif
á bæði liðin á einhvern hátt.
Annars staðar í austurstúkunni
sat hópur af gömlum Arsenal-
leikmönnum sem fylgdust með af
ákafa. Þeir höfðu komið til borg-
arinnar til þess eins að horfa á
þennan leik. Eddie Hapgood sat.
við hliðina'á Cumner, sem hafði
gengið í Watford-klúbbinn á sín-
um tíma, meðan Hapgood var
framkvæmdastjóri Þeir rifjuðu
upp gamlar minningar meðan
þeir horfðu á leikinn. Bryn Jones
— sem eitt sinn hafði verið hæst-
launaða fótboltastjarna Englend-
inga — og hafði yfirgefið High-
bury til að leika með Norwich
City, hallaði sér yfir að Ted
Drake, öðrum fyrrverandi Ars-
enal-leikmanni, sem nú var fram-
kvæmdastjóri í fótboltaklúbb.
Þarna var Wilf Cropping með
hárið afturkembt eins og á fót-
boltaárunum, og hann fann enn
á ný til sömu gömlu tengslanna
við Highbury eins og meðan
hann tók þátt í keppni, áður en
hann varð þjálfári hjá Southend
United. Hann sat við hliðina á
Leslie Jones, sem hafði leikið
með honum sem framvörður hjá
Arsenal áðúr en hann fór yfir til
Brighton og Hove Albion.
— Troja hefur tapað ögn af
bardagagleðinni, sagði fyrrver-
andi framherji, sem nú var
framkvæmdastjóri hjá Reading
og það vottaði fyrir gremju i
rödd hans. Ted Drake hafði ver-
ið hörkuleiðtogi í sókninni hjá
Arsenal.
Copping og Hapgood kinkuðu
kolli.
— Lewis virðist vera í skapi
til að gera eitthvað, sagði Bryn
Jones meðan hann virti fyrir sér
leikinp og sá hvernig vinstri út-
herji tók sér stöðu. Jones hafði
sjálfur skipað þessa stöðu ■—
með þvílíkum ágætum, að Ge-
orge Allison hafði gert við
hann samning fyrir Wolverhamp-
ton Wanderers árið 1938 fyrir
hvorki meira né minna en 14.000
prmd. — Það gerist bráðum eitt-
hvað á vinstri kanti. Þeir skiija
hyor annan þessir tveir . . .
Nú sótti Arsenal hart að varn-
arvegg Trojn' með aðeins tíu
■leikmönnum, og það var eins
og leikurinn hefði misst jafn-
vægið. Áhorfendur hefðu naum-
ast getað lýsf þessu með orðum,
en þeir sáu þó að nokkuð hafði
dregið úr sóknarhörku Troju.
Trojumenn börðust, en léku fyrst
og fremst varnarleik. Smám sam-
an tók Arsenal fonistuna í
leiknum.
í blaðamannastúkunni vinstra
megin við gömlu fótboltahetj-
urnar voru nokkrir íþróttafrétta-,
menn að kvarta yfir framvörð-
um Troju.
— Það var ljóta að þessi ná-
ungi skyldi hverfa úr leik, sagði
einn þeirra. — Nú er eins og
framverðirnir sem eftir eru njóti
sín ekki. Þeir þurfa alltaf að
vera að hlaupa til baka eftir
boltanum. Þeir fá ekki þær
sendingar sem þeir ættu að fá.
Annar reykti sígarettu sína
hugsandi. Eftir nokkra stund
sagði hann: — Það var skoll-
ans óheppni. Þessir Trojumenn
eru seigir og dugmiklir, en nú
vantar þá allan hraða Doyce á
hægri kanti. Þeir hafa alveg
misst jafnvægið.
Sá þriðji umlaði eitthvað og
leit í bækur sínar. — Skyldi
hann hafa \ verið undir læknis-
hendi — veiztu nokkuð um það?
Maðurinn_ hristi höfuðið. •—
Kindilett hefði ekki látið hann
leika, ef svo hefði verið. Þessir
gömlu menn bera alltof mikla
virðingu fyrir knattspyrnu til
þess. Hann leit á klukkuna. ■—
Nii er Doyce búinn að vera úti
í ellefu mínútur. Hann hlýtur
að hafa slitið eitthvað í sér . . .
Hæ, nú fer Whittaker út!
Þeir litu í áttina að stúku fé-
lagsformannanna. Tom Whittak-
er var staðinn upp og var á
leið að útgöngudyrunum.
Tom Whittaker hafði furðað
sig á því að Francis Kindilett
skyldi ekki vera kominn í sæti
sitt aftur. Hann vildi vita hvern-
ig í því lá. Þetfa var næsta furðu-
legt með Doyce, og Whittaker
hafði aldrei séð neitt þessu líkt
allan þann tíma sem hann hafði
verið þjálfari hjá Arsenal, þótt
OPEL 9/®lry9
REKORD VO) U
SKIPATRYGGINGAR
Loðfóðraðir leður- og rúskinnsjakkar
fyrir dömur og herra
Verð frá kr. 4.450,00.
Leðurverkstœðið
Bröttugötu 3 B. — Sími 24-8-78.
ÞAKRENNUR OG NiÐURFALLSPÍPUR
RYÐGAR EKKI
ÞOLIR SELTU OG SÓT,
XjT ÞARF ALDREI AD MÁLA
MarsTrading Company hf
IAUGAVEG 103 — SIMI 17373
u
TRABANT EIGENDUR
Viðgerðarverkstæði
Smurstöð
Yfirförum bílinn
fyrir veturinn.
FRIÐRIK ÓLAFSSON, vélaverkstæði
Dugguvogi 7. Sími 30154.
Nýtt glæsilegt útlit
Stærri vél
Stærri vagn
12 volta rafkerfi
aukin hæð frá vegi
og fjöldi annarra nýjunga
SAMBAND ÍSL. SAMVINNUFÉLAGA
VÉ LADEILD siMi389oo
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
LINPARGÖTU 9 • REYKJAVÍK ■ SIMI 22122 — 21260
Kuldajakkar og úlpur
í öllum stærðum. *
Góðar vörur — Gott verð.
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).