Þjóðviljinn - 15.03.1967, Side 5

I
Midvífeudagwr 15. marz 1S67 — ÞJÖÐtmsmm ~ SiÐ&r g

v' v
‘Sj-.'.'S:'

&SrÍW*K
Frá leik sovézkra og: Vestur-Þjé ðverja í heimsmeistarakeppninni
Kvikmynd um heimsmeistam-
keppnina í knattspyrnu 1966
Stjörnubíó sýnir þessa dag-
ana kvikmynd frá heimsmeist-
arakeppninni í knattspyrnu sem
fram fór í Englandi s.l. sumar.
Keppni þessi var einn af aðal-
viðburðum ársins í íþróttum,
og voru margir langt að komn-
ir sem sátu á áhorfendapöllum
þéirra 7 íþróttavalla sem úr-
slitaleikirnir fóru fram á.
Sjónvarpið sýndi nokkrar
myndir frá einstökum leikjum
þar sem sýndir voru allir léik-
irnir. og allt sem fram fór i
þeim, þ.e. fullur leiktími sem
margir höfðu gaman af, enda
var þar um leiki þeirra liða að
ræða sem lengst komust.
Mynd sú sem hér er sýnd,
verður að sjálfsögðu meira yf-
irlitsmynd, þar sem íram eru
dregin ýmis atvik sem eftir-
minnilegust voru, eins .og t.d.
aðdragandi að ýmsum mörkum
sem skoruð voru. Mörg þau
atvik eru skemmtileg og leynir
sér ekki að þar standa snill-
ingar á bak við. i>ó eru það
ef til vill ekki þessi atvik,
sem eftirminnilegust verða,
heldur ’hitt - sem gerist í kring
um þessa keppni,, eða knatt-
spyrnuhátíð sem fer fram í
sjálfu föðurlandi knattspyrn-
unnar — Engíandi — sém til
viðbótar varð þeirrar ánaegju
aðnjótandi að hljóta í fyrsta
sinn heimsmeistaratitil, á þeim
103 árum sem knattspyrna héf-
ur verið skipulega iðkuð þar
í landi.
Þarna er brugðið upp svip-
myndum af þjáningum áhorf-
andáns og gléði, söng hinna
brézku áhorfenda á áhorfenda-
pöllum. Þarna er einnig brugð-
ið upp svipmyndum af sálará-
standi sjálfra keppendanna,
vonbrigði þeirra og sigurgleði
kemur fram í hinum ýmsu
myndum og tjáningum. Það er
farið með áhorfandann inn í
bjórstofurnar, þar sem hinn
bjórþyrsti Breti 'horfir á sjón-
varp, og fylgist þaðan með þvi
sem fram fer á hinum ýmsu
völlum. Þar speglast áhuginn
í hverju andliti og ekki vantár
rökraéður um það sém fram
fér. Umhverfinu við aðalhá-
tíðasvæðið — Wembley — er
og lýst og sýnt í ýmsum blæ-
brigðum, þar sem fjöldinn
rennur í stríðum straumi að
inngöngudyrum, og þar inná
milli láta einstaklingarnir ljós
sitt skína í gerfi sölumannsins
sem vill eiga kaupskap við á-
horfandann. Yfir þessu öllu
hvílir þó viss stemmning, sem
kvikmyndin nær furðuvel fram,
og gerir mann að nokkurskon-
ar þátttakanda, þótt þetta ger-
ist aðeins á tjaldinu.
Sém kunnugt er var Lund-
únabúum ekki svefnsamt nótt-
ina eftir sigurinn gegn Þjóð-
verjum, og er brugðið upp
svipmyndum af því þegar hin-
ir glöðu Bretar fá sér bað í
tjörnum og gosbrunnum á
Trafalgar-torgi.
Fyrir þá,sem hafa gaman að
skemmtilegum atvikum í knatt-
spyrnu, þar sem fram koma
snillingar aðeins, og þar sem
aðalívafið er það sem gerist í
kringum leikina og keppnina,
er þétta skémmtileg mynd, og
verður ekki annað sagt en að
Bretunum hafi vel tekizt með
mjmd þessa.
Frímann.
Anatolí Akentéf kom á óvart með því að sigra í 15 km. göngu.
Á Holmenkollenmóti árið 1967
Skyldi nokkurn óra fyrír því
hve mikla þýðingu Holmen-
kollenmótin hafa haft fyrir
Noreg. hve heilladrjúg áhrif
þeirra hafa verið á norskt
þjóðaruppeldi. Saga Holmen-
kollenmótanna er saga norskr-
ar skiðaíþróttar síðastliðin 75
til 100 ár. Og þótt það sé ef-
laust satt, sem Poul Prip And-
ersen íþróttaritstjóri B. T. í
Kaupmannahöfn segir, að
norsku börnin séu nþ raunar
ekki faedd með skíðin á fótun-
um, en eignist þau ekki fyrr
en um það bil ársgömul, þá er
fljótséð, að skíðaíþróttin er
einn sterkasti þátturinn í öllu
áhuga- og frístundastarfi
norsks æskulýðs. Og þá ætti
hver og einn að-geta sagt sér
sjálfur, hve mikils virði það er
jafnt fyrir líkamlegt og mór-
alskt uppeldi þjóðarinnar. Og
þótt Holmenkollenbakkinn sé
ekki stærsta stökkbraut í Nor-
egi. þá er hann sú frægasta
og ef til vill sú erfiðasta, og
þangað mæna augu allra fram-
gjarnra skíðamanna. Bara að
hafa keppt á „Kollen“ er upp-
hefð. sem mikið er leggjandi í
sölurnar fyrir, lika fyrir þá.
sem aftarlega eru í röðinni.
Þótt nú séu ekki nema 75 ár
síðan fyrst var keppt á Holm-
enkollen, nær þó forsaga Holm-
enkollenmótanna 25 ártrm
iengra aftur í tímar “
Fyrsta iandsmót skíðamanna
í Noregi var haldið á Ivérs-
lökken hjá Osló -+ þáverandi
Kristjaníá — árið 1867, og
síðan hafa þessi landsmót vérið
haldin að undanteknum striðs-
árunum 1941—1945. Mótið var
flutt til Husebybakken 1879 og
til Holmenkollen 1892. En það
var árið 1868, sem Sondre Nor-
heim frá Þelamörk mætti með
fastar viðjubindingar, sem náðu
aftur fyrir hælínn, svó að nú
gat skiðamaðurinn haft vald á
skíðunum, en áður höfðu skíð-
in að mestu ráðið ferðinni.
Þar með var nútímaskíðatækni
orðin til, og hér eftir varð
þróunin ör. Félög voru stofnuð
til framgangs skíðaíþróttínni.
.Merkast og frægast þeirra var
Foreningen til Ski-Idrettens
Fremme, stofnað 1883, sem
alltaf síðan hefur séð um
þessi mót.
Og nu er Holmenkollenmótið
byrjað. Það er fljótséð á ung-
lingunum, að það er hátíð.
Augun ljóma af ánægju og allt
er á ferð og flugi. Þetta minnir
mig á lýsingu Matthíasar, þeg-
ar „Fólkið þusti „heim að Hól-
um“, hjörtun brunnu sem á
jólum. Aldrei dýrri dagur
rann“. Hér er þjóðhátíð. Ve-
sæll íslendingur, sem aldrei
hefur unnið stærri afrek á
skíðum en að detta á rassinn
hlýtur að hrífast með, það er
“kki hægt annað en að fyigj-
ast með straumnum. Við neð-
anjarðarbrautina er troðning-
urinn svo mikill, að ég missti
af samferðarfólkinu, og það
er aðeins með harðfylgi, að
mér tekst að hanga í konu
minni, sem méð einhverjum ó-
skiljanlegum hætti hafði tek-
ist að smjúga gegnum þvöguna,
og inn í vagninn komst ég. Og
þá er allt í einu tekið í frakka-
lafið mitt. Þrjár elskulegar
,,jentur“ 16—17 ára gamlar eru
staðnar upp og bjóða okkur
sætin sín. Svipað atvik gerðist
reyndar í vagninum til baka.
Ungur Norðmaður tók stúlk-
una sína í fangið til þess að
bjóða mér sætið hennar. Svona
verða menn elskulegir, þegar
þeir eru í hátíðarskapi.
Uppi á Kollen er líf og fjör,
þó enn séu stökkin ekki byrj-
uð. Hér er hægt að fá alls
kyns góðgæti í svanginn, sem
getur komið sér vel. Svo þarf
nú Mammon karlinn líka að
hafa sitt. Einstaka maður hef-
ur blótað Bakkus, þó það sé
alls ekki áberandi, og við hlið-
ina á mér stendur ungt par
í faðmlögum og kyssist, svo að
Eros hefur sýnilega ekki alveg
lagt niður völd, sem einu gild-
ir. En það eru veðurguðimir,
sem eru ekki beinlínis hliðholl-
ir þessa stundina. Þokan er
verri en nokkur Austfjarða-
þoka. Hún er svo myrk, að
þaðan sem við stöndum sést
ekki nema upp í miðja brekk-
una, og þegar skíðamennimir
koma' niður, ér engu líkara en
að þéir komi svífandi úr skýj-
um himinsins. Allt fer þó fram
eftir áætlun. Holmenkollen-
mótið hefur verið alþjóðlegt
mót 'í meira en hálfa öld, þar
sem allir beztu skíðamenn
heims koma og keppa. Enn
þá má þó segja að Norðmenn
haldi forustunni, að minnsta
kosti „í samanburði við fólks-
fjölda". Það mun láta nærri,
að þeir haldi velli, þótt þátt-
takendum ''állra annarra þjóða
væri teflt gegn þeim. Það sem
mest kom á óvart á þessu móti,
var sigur Rússans Akentjeffs
í 15 km göngu. Svo óvænt kom
það, að það ætlaði bókstaflega
enginn að trúa sínum eigin
skilningarvitum. Á síðustu 5
km fór hann fram úr öllum
sínum keppinautum. „Ég var á
góðum skíðum og vel upplagð-
ur, ástæðan til»að Akentjeff
fór fram úr mér, var einfald-
lega sú, að hann gekjc hraðar“,
sagði Finninn Mántyranta,, sem
talinn var sigurstranglegastur.
Og nú hugleiða menn, hvort
hér sé um nýja‘göngutækni að
ræða, sem eigi eftir að valda
nýrri framþróun í þeirri í-
þrótt. *
Hámarki nær hátíðin kl.
13,15 á sunnudag, þegar aðal-
stökkkeppnin byrjar. Konungs-
Framhald á 9. síðu.