Þjóðviljinn - 01.07.1967, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 01.07.1967, Blaðsíða 8
SÉBá) — ÞJÓÐVILJINN — Laugandsgar L j!ú3á £963. P.N. HUBBARD BROTHÆTT GLER 5-fr dcsetöntír kringum mann- 33 á, en vlrtist 1)6 ekiki hafa í hyggju að gera neinar róttaekar breytingar. Bros hennar var enn dólftið móðurlegt. — Nei, Johnnie, ekki í alvöru- En það eru þó eins konar fjölskyldumál. Hann hefur verið að heiman í nokkra daga. — Hefurðu nokkuð séð Peter? Ég hef reynt að finna hann, en það virðist enginn vita hvar hann er niðurkominn. — Peter? Nei. En við höfum nú ekki svo mikið samband við hann- Hún kaliaði hann ekki þennan herra Sarrett eins og frú Larkin gerði, en þó leyndi and- úðin sér ekki. — Af- hverju er þér illa við Peter? sagði ég. , — Ég held mér sé ekkert illa við hanri. Mér fellur bara ekki vel við hann. Það er eitthvað annarlegt í fari hans. Og er hann ekki dálitið knífinn? — 1 peningamálum? Ekki sér- lega öriátur, verð ég að viður- kenna. Ég held hann eyði hverj- um eyri í þetta tímarit sitt. — En það er einmitt það sem ég á við. Hann hefur ekki áhuga á neinu öðru. Mér fellur ekki við þessa einstefnumenn- Ég held að Hárgreiðslan Hárgreiðsiu- og snyrtistola Steinu og Dódó Laugav 18. III. baeð flyfta) Sími 24-6-16 PERMA Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21 SÍMI 33-968 flestum könum sé það sameigin- legt. — Davíð segir að ég sé með glerdellu. — Honum ferst. Annars myndi ég ekki segja að þú vaerir bein- línis einstefnumaður, eða hvað Johnnie? — Nei, mikil ósköp. Fjölbreytn- in er mér eitt og allt. Ég brosti kankvíslega til hennar. Ég fann til innilegrar hlýju og vinsældar í garð veslings ringluðu og tældu Daphne, og allan tímann snerist hugur minn í hvern hringinn eftir annan umhverfis Claudíu í fjarlægð. — Hvað sem því líður, sagði ég — þá þarf ég að ná í þennan einstefnumann, jafnvel þótt ég verði að gista á tröppun- um hjá honum. Ég stóð upp og Daphne kom með mér fram í anddyrið. Hún sagði: — Ég vildi óska að Davíð færi að koma heim. — Hvenær býstu við honum? — Ég veit það varlá. Hann hlýtur að fara að koma. — Hafðu engar áhyggjur, Daphne, Dávíð á ef til vill frænk- ur, en hann kemtrr ekki heim með hár á jakkahorninu sínu. Hún sagði: — Nei, nei, ekki Davíð, ósköp 'glaðlega, en svo tók hún allt í einu sýnilegt við- bragð þegar hún áttaði sig á því hvað í þessu fóls-t. Hún lágði höndina á jakkaermi mína og sagði: — Johnnie — Daphne, sagði ég. — Hafðu alls engar áhyggjur. Aðeins smávegis — Hafðu engar áhyggjur, persónuruglingur á báða vegu. Einangrað tilfelli. Það lifnaði yfir henni aftur. — Allt í lagi, Johnnie. Þú lítur inn til okkar þegar Davíð er kominn aftus- — Það geri ég, sagði ég, — en ekki "fyrr. Við tókumst í hend- ur og skildum. Mér líkaði betur við. Daplhne en nokkru sinni fyrr. En ég var of þreyttur þetta kvöld til að leita að Peter eða hafa á- hyggjur af einu eða neinu, Þegar ég vaknaði virtist þetta kvöld ó- sköp óraunverulegt í minning- unni. En ég vildi sarnt ná sam- bandi við Peter og til þess virt- is+ aðeins ein leið. Ég hringdi bjöllunni hjá Peter klukkan kortér yfir átta. Hann opnaði dymar næstum sam- stundis. Hann var í slopp og það, var hörmung að sjá hann. Skarp- inn voru ýbtir af nokkurra daga skeggrót. Augtm virtust nánari vegna dökkra bauganna undir þeim. Gamla hrjúfa framkoman var öbreytt. Hann sagði: — Johnnie, hvem fjandann ertu að gera á fótum fyrir allar aldir? Hann virtist ekkert hvumsa, en hann gerði sig ekki líklegan til að bjóða mér inn. — Ég reyndi hvað eftir annað að né í þig í gærkvöld en ég hafði ekki upp á þér. Og þess vegna da-tt mér í hug að ná í þig í býti. áður en þú færir aftur út. Fyrirgefðu að ég skuli hafa vakið þig. Annars er þetta ekki svo ókristilegur tími. — Ég veit það. Ég fór seint í rúmið í gærkvöld. En fyrst þú ert nú hingað kominn, hvað get ég þá gert fyrir þig? Hann hélt enn með annarri hendi í hurðarihúninn. Ég sagði: — Það er eins og þú hafir ekki sofið í heila viku. Ertu nokkuð lasinn? — Nei, nei, mér líður ágætlega. Hef haft mikið að gera — og haft dálitlar áhyggjur, ef satt skal segja. Ég var að reyna að átta mig á þvi hvað það væri í út- liti hans sem gæfi til kynna að hann hefði alls 'ekki verið í rúm- inu. Hörundið sýndist strengt og óhreint, en það var ekki fitugt. Ég get ekki séð í hverju hann var undir sloppnum- Ekki nátt- fatabuxum að minnsta kosti, en kannski notaði hann þær aldrei. — Mér þykir leitt að vera að ónáða þig, sagði ég. — Það er dálítið sem mig hefði langáð að spyrja þig um. Hann sagði: — Bíddu andartak, Johnnie. Hann sneri sér við og fór inn í dagstofuna og skildi mig eftir þar sem ég stóð- Það munaði minnstu að ég etti hann, en gat þó ekki fengið mig til þess. Mér heyrðist ég heyra hann færa hluti úr stað. Svo var dyr- um lokað. Eftir andartak kom hann aftur fram í anddyrið. — Komdu innfyTir, sagði hann. — Ég er hræddur um að það sé ó- sköp ruslaralegt. Ég tók það versta. Satt að segja var ekkert óvanalegt að sjá í dagátofurmi. Ég hef oft komið í stofuna hjá Peter. Svefnherbergið var sam- liggjandi og dymar voru lokaðar. Stofan var óhrein en efcki rusl- araleg- Peter kveikti á rafmagnsofni og sagði: — Ég ætlaði að fara að hita mér kaffi. Má bjóða þér sopa? — Ef þú lagar það hvort sem er, já takk. Eldhúsið var hinum megin við ganginn. Hann gekk þangað og skildi báðar dyrar eftir opnar. Ég heyrði hann skrúfa frá krön- um og glamra í pottum og kötl- um- Ég vonaði að hann yrði lengi. Ég hafði komið hingað í þeim tilgangi að gera árás, en þegar til átti að taka reyndist það býsna erfitt. Ég hafði aldrei ver- ið sérlega laginn að fást við Pet- er. Ég get farið í taugarnar á honum með því að gera lítið úr mér, en ef ég fékkst við hann á jafnréttisgrundvelli, tókst honum næstum alltaf að koma inn hjá mér vanmetakermd. SenniUega hafÆ hann svipuð áhrif á marga, en það gerði sekt hans engu minni að vita það. Ég gekk að bókasképnum með glerhurðunum fyrir og horfði á heftin tuttugu Og þrjú af Gömlu gleri. Útlitið hafði ekki breytzt á sex árum, en það var enn mjög við hæfi. Hvert hefti hafði sérstaka kápumynd, en kfRmir voru eins nemia númer og dag- setningar. Ég heyrði Peter koma til baka yfir ganginn og ég sagði um leið og ég leit við: — Hvern- ig gengur með októberheftið? Það verður þó varla eins spennandi og það síðasta. Hefuriðu frétt nokkuð af tözzunni? — Það gengur ágætlega frá efnislegu sjónarmiði. En það er fjandalegt að eiga við prentar- ann. Engar fréttir af tözzunni, nei. Bjóstu við þvi? Auðvitað hafa komið bréf, en það eru ein- tómar vangaveltur. — En hvemig ferðu að þessu, Peter? Ég hef aldrei spurt þig1 hvað útgáfukostnaðurinn er mik- ill, en — — Nei, nei, það hefði svo sem verið eftir þér, en þú hefur reyndar aldrei gert það, það máttu eiga. — Þú ætlar þó ekki að halda því fram að það beri sig? — Ég ætla ekki að halda neinu fram. Jóhnnie. Það hefur komið út í sex ár og það er bezta rit af sínu tagi- Ég hef bugsað mér að halda því í horfinu. Hann fór aftur fram í eldhúsið. Þegar hann kom til baka sagði hann: — Það er ekki til nein mjólk. Mér þykir það leitt. Get- urðu drukkið það svart? — Ef það er nógu sterkt. — Það er vel sterkt. Ég setti mikinn sykur í böll- ann og saup á. Kaffið var rót- sterkt. Ég sagði: — Hvað fannst þér Levinson ætlast fyrir? — í sambandi við hvað? — Tözzuna. Hafði hann sam- band við eigándann eða ætlaði hann að láta eigandann um að taka ákvörðun þegar þar að kæmi. — Ég hef enga hugmynd am það. — En þú hlýtur að hafa rætt um það við hann- — Aðeins í símann þegar ég fékk skýrsiuna frá honum. Ég hélt ég hefði sagt þér það. Hon- um fannst það skylda sín að gera þetta öpinbert og hafði leyfi eigandans til þess. En harih hafði enga heimild til að gera uppskátt hver ætti gripinn og gerði það ekki. — Og þú hefur ekki heyrt frá honum eftir það? — Nei. Hvenær hafði það átt að vera? Hann dó nokkrum dög- um eftir að greinin var prentuð. — Ég vissi ekki nema þú hefð- ir hitt hann aftur áður en hann dó. Hann stóð þama með bakið að arninum og hélt á bollanum og udirskálinni milli handanna. Það sem sást af fótleggjum hans sýndist furðu vöðvastælt. Hann var næstum brosandi, en andlit hans var svo tekið og þreytulegt að erfitt var að átta sig á því. þörður sjóari 4939 Furet verður skelfdur er hann sér allt í einu ókunnugan sjómann í dyrunum. „Eruð þér eigandi þessa skips?“ spyr mað- urinn áður en hann getur sagt nokkuð, og heldur síðan strax áfram: „Ég vara yður við. Sjái ég yður nokkumtíma aftur í ná- munda við' skipsflakið, gæti skeð að þér lentuð í smáárekstri við skipið okkar. Og það er satt að segja talsvert sterkara en þessi snekkju yðar. Ennfremur .......Wallace stendur fyrir fnaman hann og glottir háðslega. „Nei, ert þetta Sú, Bernard? Manstu ekki eftir mér?“ Augnablik er Bemard orðlaus, en hann nær sér fljótt- „Svo þér eruð með þennan glæpamann um borð!“ hróp- ar hann til Furet. ROBIIVSO^S ORANGE SQfJASH máblanda 7 sinnnm með vatni SKOTTA — Allt í lagi, ég labba þá heim. HELDUR HEITU OG KÖLDU ÚTI OG INNI i tt. RADI NOTL tækin ©ru byggð fyrir hin erfiðustu skilyrði ÁRS ÁBYRGÐ Radíonette-verzlunin Aðafstræti 18 sími 16995 Aðaktmfooð: Einar Farestveit & Co. hfr Vesturgötu 2. Terylene buxnr og gallabuxur í öllum stærðum. — Póstsendum Athugið okkar lága verð. Ó.L. Traðarkotssundi 3 Cmóti Þjóðleifehúsinu) — Sími 23169. Gerið við bíla ykkar sjólf Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga. BIL AÞJÖNUSTAN A.uðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.