Þjóðviljinn - 19.10.1967, Blaðsíða 10

JQ SfÐA — ÞJÖÐVTLJTNN — Fimmtudaetrr 19. ofcfcöber 1961
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
27
hjónatoand. Þér aetiið þó ekiki að
halda því friam að þér treystið
mér, Mark? ,
Hann hló stuttaralega. — Nei,
ekki enn.
— Þarna sjáið þér. Það er alls
ekki ást sem þér berið í brjósti
til mín. Ast verður að byggjast
á trausti.
— Þvaettingur. Astin vaknar
þegar og þar sem henni sjálfri
sýnist. Á hverju hún byggist —
það er víst ráðgáta.
Ég svaraði ekki. Ég var í sjálf-
heldu — eins og rotta í kola-
kjallara, og ég hafði ekki einu
sinni möguleika rottunnar, því
að ég gat ekki bitið hann.
Rétt á eftir sagði hann: —
Heldurðu að ég hafi hugsað mér
að sleppa þér — þegar ég er bú-
lnn að endasendast um allt Eng-
land til að finna þig?
8
Qg svo gerðist það sem virt-
TRÉSMIÐJA
Þ. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SlMI 33-968
ist alveg óhugsandi, að ég kom
til vinnu á skrifstofuna á mánu-
dagsmorgun eins og ekkert hefði
í skorizt. Enginn hafði orð á
neinu, nema hvað nokkrir vinnu-
félagar spurðu hvort ég væri
orðinn frísk og Sam Ward sendi
mér vanþóknunaraugnaráð að
venju. Susan Clabon talaði ekki
um annað en Wight eyjuna og
það bjargaði deginum fyrir mér.
1 bréfakörfunni minni voru allir
bréfmiðarnir sem Mark hafði
tekið úr launaumslögunum og
fleygt.
Á fimmtudag ók hann mér til
Swindon og á hinn staðinn, þar
sem óg hafði lagt inn peninga,
og ég tók þá alla saman út. Á
laugardaginn bað hann mín.
Það var engin undankomuleið.
Hann vffldi ekki segja mér,
'hvemig hann hefði haft upp á
mér, svo ég gat ekki komizt að
því hvaða mistök ég hafði gert.
En það var annað sem ég vissi,
og það var að færi hann að
rannsaka málið nánar, þá var
slóð frá Cirencester og beint til
mömmu í Torquay. Ég mátti til
að halda áfram að Ijúga að hon-
um í því saimbandi. Ég varð að
halda fast við það að móðir mín
væri dáin, því að það var öllu
lokið ef hann kæmist að því að
hún væri á lífi. Ef mamma kæm-
ist að því að ég væri þjófur
og hefði hjálpað henni árum
saman með stolnúm peningum,
þá myndi hún fá slag. Ég vissi
raunar að það myndi verða
hennar bani; hún myndi ekki
getað lifað þá smán af. Og ef
Mark hitti mömmu nokkum
tíma þá myndi ævintýrið um
herra Pemberton og miljónimar
hans verða að engu, og þá yrði ,
þeim fljótlega ljóst báðum tveim'
að ég hafði stolið peningum und-
anfarin þrjú ár. Og ekki nóg
méð það að mamma fengi slag,
ég yrði fljótlega sett í fangelsi.
Og jafnvel hjónaband var bó
betra en bað.
Ég varð fyrir alla muni að
koma í veg fyrir að hann færi að
róta of mikið í því sem ég hafði
sagt honum, og ég hafði aðeins
einn möguleika til að stöðva
hann og það var að segja honum
að ég elskaði hann. Margt af því
sem ég hafði sagt honum var
sannleikanum samkvæmt; en það
var vissulega ekki allur sannleik-
urinn og ég hafði hlaupið yfir
margt. En nú reyndi ég að út-
vega honum eins mikið af gögn-
um og mér var unnt, fæðingar-
vottorðið mitt og hin skjölin, því
að þá gat verið að hann léti hjá
líða að róta í því sem var upp-
spuni eða þvf sem ég hafði ekki
minnzt á. Margar af upplýsing-
um mfnum tók hann reyndar
góðar og gildar. Honum fannst
það kannski viðeigandi, fyrst
hann elskaði mig — þótt hann
hefði sagt það hreinskilnislega
að hann treysti mér ekki.
Hann var í sannleika sagt
mjög hrifinn af mér, og ég þorði
einfaldlega ekki að neita því að
giftast honum þótt umhugsunin
um það fyllti mig ýmist reiði eða
hrolli. En ég hélt áfram að télja
sjálfri mér trú um, að það væru
margir mánuðir þangið til og á
þeim tima gæti margt komið
fyrir. Ef ég loka aðeins augun-
um og bíð og hugsa mig vel um,
þá hlýtur eitthvað að gerast, á-
leit ég.
En ég verð að játa að hann'
lagði sig í framkróka til að vera
mér góður. Það hefðu vissulega
ekki margir farið eins að ráði
sfnu — standa stúlkni að þjófnaði
og giftast henni síðan. Flestir
karimenn heÆðu stungið upp á í-
búð í London, þar sem hann
ihefði getað komið þegar honum
sýndlst og ég hefði svo setið eins
og mús í gildru án þess að þora
að flýja — af ótta. við að hann
sigaði lögregttunni á mig. Ég
vélti fyrir mér, af hverju hann
Ihefði ekki stungið upp á því við
mig. Það hefði Terry gert. Og
í rauninni var það heimskulegt
af Mark að hafa ekki fyrst kom-
ið með slíka tillögu. Þá hefði
hann alltaf getað gripið til
hjónabandsins, ef hitt hefði ekk’i
heppnazt.
En það gerðist alloft, að ein-
mitt þegar manni þótti hann
kjánalegur að einu leytinu eða
öðru, þá sagði hann allt í einu
eitthvað, sem sýndi að hann
vissi sínu viti og vel það — og
það var mér satt að segja bölv-
anlega við. Eg hefði hæglega get-
að ráðið við karlmann, sem var
heimskur í raun og veru. Það
var líka kvikindisilegt af honum
að vilja ekki segja mér, hvemig
hann hefði haft upp á mér, og
ég gat ekki að mér gert að brjóta
heilann um, hvort hann hefði
eitthvað fleira í pokahorninu.
Dag nokkum í október stakk
hann upp á því að ég kæmi í
heimsókn til móður hans og ég
tók vel í það, því var um nokkuð
annað að ræða? Hann sótti mig
því og við ókum inn í London
síðdegis á sunnudegi. Þegar við
vorum á leið gegnum Regents
Park sagði hann við mig, að sér
fyndist að við ættum að gifta
okkur i nóvember.
Hjartað í mér flaug upp í háls
af skelfingu. — Nei, Mark, það
finnst mér slæm hugmynd. Við
erum alls ekki opinlberlega trú-
lofuð enn.
— Nei, og það verðum við
aldrei, sagði hann rólega og
vafningalaust. — Mamma veit
um þetta. Og engum öðrum kem-
ur það við.
— Jó, en — en ég verð Mka
að fá mér einhver föt.
— Auðvitað, en þú ættir hæg-
lega að geta komizt yfir það. Þú
getur sagt upp í næstu viku og
hætt að vinna fyrsta nóvember.
Þá hefur þú nokkrar vikur tifl að
undirbúa þig.
— Ertu alveg viss um að þetta
sé skynsamlegt, Mark? spurði ég.
— Ertu viss um að þú viljir
giftast stúlku sem bæði lýgur og
stelur.
— Ég er alveg viss um það,
að ég elska þig. Og hver okk-
ar hefur ekki einhvem ,tíma á
lífsleiðinni gert annaðhvort að
ljúga eða stela — eða hvort
tveggja? Það er sjálfsagt aðeins
um stigmun að ræða.
— Það getur verið, Mark ....
en við höfum ekki þekkzt nema
nokkra mánuði. Þetta er of —
fljótt.
— Við höfum þefefct hvort
annað í sjö mánuði. En þú ert
kannski ekki alveg örugg um
sjáifa þig?
— Jú — ég átti ekki við það,
sagði ég hikandi og vandræða-
leg.
— Hvað sjálfan mig snertir
þá hef ég verið ástfanginn í þér
frá þeim degi þegar þú komst og
sóttir um starf hjá okkur. Og
mfn vegna er engin ástæða til að
draga brúðkaupið á langinn.
— Þú ætttar þó ekki að segja
mér að þú — að það sé síðan
ég sótti um starfið?
— Jú. Við Sam Ward vorum
sammála um að ráða konuna,
sem við höfðum talað við á und-
an þér. Ðg það var hann að því
kominn að segja við þig, þegar
ég kom í veg fyrir það. Hann var
ekki sérlega hrifinn af því að
þurfa að breyta afstöðu sinni,
en mér tókst þó að fá hann á
mitt mál.
— Þér tekst yfirleitt að fá
fólk — á þitt mál.
— Það var líka ég sem fékk
hann til að senda þig til mín
daginn sem óveðrið skall á. En
þú hefur sjálfsagt getið þér þess
til?
— Nei, hvernig átti mér að
detta það í hug?
— Jú, sjáðu til, við notum yf-
irleitt ekki gjaldkerana í sendi-
ferðir — þótt stundum sé hörg-
ull á starfsfólki.
Ég kyngdi áður en ég sagði:
— Það hefur þá ef til vifll ekki
verið nein tilviljun, að við hitt-
umst á blómasýningunni?
— Nei.
— Það hlýtur að hafa verið
hræðilegt áfiall fyrir þig að upp-
götva þetta — með peningana.
— Það var það reyndar.
— Hvað gerðirðu — ég á við,
þegar þú varst búinn að ganga
frá launaumslögunum?
Hann lyfti brúnum og leit
stríðnislega á mig. — Ég sneri
mér að því að leita að þér.
— Vissirðu þá hvar þú áttir
að leita?
— Nei.
— Hvað gerðirðu þá?
— Það skal ég segja þér 1
torúðkaupsferðinni okkar.
Ég hafði gert mér í hugarlund
að frú Rutlahd væri hávaxin,
virðuleg og hvíthærð t- og svo
reyndist hún lítil, dáttítið feitlag-
in og mjög fjörug kona, sem
notaði gleraugu og var með
nettar og fallegar hendur og
fætur. Ég bjóst ekki við að hún
hefði nokkum tíma verið fríð; en
það var auðséð að hún hafði
einhvem tíma verið grönn og
glæsileg og fitnað síðan með
aldrinum. Hún var með sama
litarhátt og Mark; gullna slikju
á hörundinu, dökk augu og
þykkt, dökkt hár.
HELDUR
HEITU
OG
KÖLDU
ÚTI
OG
INNI
ROBINSIWS ORANGE SQUASH
má Manda 7 sifmujii með vatni
SKOTTA
—það er bezt að hraða sér til þessarar, hún þarf áreiðanlega á
aðstoð að halda!
x
BÍLLINN
Bílaþjónusta
Höfðatúni 8. — Sími 17184.
við bíla ykkar sjólf
xVið sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
i
BÍLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi. — Sími 40145.
Lótið stilla bílinn
Önnumst hjóla-, Ijósa- og mótorstillingu.
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32, sími 13100.
Heirilaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sírni 30135.-
NÝKOMIÐ
Peysur, úlpur og terylenebuxur.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
Bólstruð húsgögn
SEL A VERKST.ÆÐISVERÐ1 Sófasett. Svefn-
bekki. — Tek klœðningar
Bólstrunin, Baldursgötu 8