Þjóðviljinn - 15.06.1968, Blaðsíða 8

X.
g SÍÐA — ÞJÓBVXLJXNN — Xjaugardagiur 1=5. fúmá 1968.
37
ÞorstiTin varð yfirsterkari
vegna ryksins. Það hafðd hvesst.
Sandur og ryk þyrlaðist upp í
loftið £rá ekræltwirri jörðinnd,
svo að mann sveið í hálsinn við
hvem amdardrátt.
Pat lá stundarkorá í rúminu
131 að berjast við örvæntinguna
sem fylgdi frví að vakna. Faðir
hennar dáinn, Ohap hafði sikotið
hann. Og Chap var flóttamað-
ur, hundeltur, hættulegur.......
örvænting var henni ekki fram-
andi, hún átti sér vamir gegn
henni. Hún hafðd svo oft síðustu
mámuðina áður en hún fór frá
Sydmey vaknað áltekin hedrri
tiiiEfinningu að hún hefðd misst
állt sem var eihhvers virði, svo
að þessi barátta var næstum
kumnugleg. Það var bessi bar-
átta í morgunsárið við vonlaus-
an einstæðingsskap sem hafðd
loks orðið henni um megn. Hin-
ar síendurteiknu tilraunir til að
setja skynsemina ofar tilfinning-
unum, líta á ótryggð elskhugans
og sjá hana í réttu Xjósi. En
nú......
Nú varð hún að fara fram úr.
Ástæðan til þess að hún tók
svo sjaldan svefnlyf, var sú að
hún gerði sér ljósa' hættuna.
Maður varð að gjalda fvrsta,
djúpa svefninn dýru verði. Mátt-
vana lfkaminn gerði vilja henn-
ar jafnslakan og vöðvanai. Allar
flóðgáttir vom opnar. Tilfinn-
ingamar streymdu inn.
Þorstinm var vöm. Hún æfclaði
^niður í eldhús og sækia kalda
mjólk í ísskápdnn. Það myndi
slökkva þorsta hénnar og von-
andi róa hana svo að hún sofn-
aði á ný.
Hún fann inmiskóna sína',
klæddi brennheitan lfkamann í
nælonslopp og ráfaði til dyra.
Framandi hljóð í þessu kunnug-
lega umhverfi gerði henm hverft
við. Hún sá að dymar að gesta-
herberginu, sem var amdspænis
IÍSngsmwjna SEN
•tfRgíSSS ’3
ÖDÆlíSíiilíiil
m
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Steinu og Dódó
Laugav 18, III- hæð (lyíta)
Sfmi 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa \
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
herbergi hennar, stóðu opnar, Pg
skildi að lögregluþjónninn hlaut
að hafa hreyft sig þar inni og
það hafði, hún heyrt. Það var
undarleg tilhugsun að hann
skyldi liggja sofandi þar inni.
Undarleg en róandi um leið. Hún
þurffci ekki að ónáða hann með
þvi að kveikja. ljós. Tumiglsskin-
ið náði enn 'gegnum rykmedckina
og það var nógu bjart.
Svefnlyfið og ógnir dagsins á
undan gerðu það að .verkum, að
henni fannst sem allt væri ó-
raunvemlagt. Hún sveif eftir
gan.ginum í hvítum hjúpi. Hún
var Ófelía í höll Danakonungis.
Hún var Ariel á eyju Prosper-
os á leið að refsa Caliban......
Caliban. Kannski hafði Cali-
ban verið vera eins og Ohap.
Eam með karlmannskropp.
Chap. Við tilhugsunina stanz-
aiði hún/ Chap faldi sig einhvers-
staðar. Hann hlyti að vera miög
þyrstur, Kannski svangur. Og
hann þurfti að útvega sér eitt-
hvað að borða.
Hún gekk fram í eldhúsið og
bjóst hálfpartinn við þvi að
hann væri þar en þar var eng-
in-n. Kona Chins Li var hreinleg.
Al.lt var þvegið og skúrað og
koparílátin á veggjunum voru
svo spegiilfögur að hægt var að
spegla si-g í þeim.
En þegar hún opnaði ísskápinn,
vissi hún að Ghap hafði farið
í hann.
Hún hellti í mjólkurglas handa
sér og undraðist mest að hún
skyldi ekki vera skjálfhen-t. Hún
var glaðvakandi og heili hennar
bjástraði við hítt og þefcta.
■Lyftuigöngin voru líklegasti felu-
staðurinn. Það hefðf hennii átt að
detta i hug fyrr.
Hún drakk mjólkima og hallaði
sér upþ að ísskápnum og hún
var alveg viss um að Chap
stæði fyrir aftan hana.
Ætti hún að tala við hann?
Ætti hún að bíða eftir þvi að
hann kæmi, og þrifi til hennar?
Það fór ónotahrollur um hana
við tilhugsunima um stóru hend-
umar sem hertu að hálsi henn-
ar. Ef Chap hefði drepið föður
hennar, þá myndi hann áreiðan-
lega ekki þyrma henmi.
Kannski vair það svefntaflan
sem gerði það að verkum, að
hún leit þefcta allt með nokk-
urri róserni.
Samt brá henni í brún þegar
hún heyrðd hljóðið sem hún
hafði beðið eftir. Fótafcak frammi
í búrinu, þungt fótatak, berir
fætur á gólfinu.
— Ef þú ferð undir eins, skal
ég ekkd segja. neinum að þú
hafir verið hér, Chap.
Þetta va<r hennar eigin rödd
og það var í henni tómaíhljóð.
En hann fór ékki. Hún vissd
það, vegna þess að allt var
hljótt. Hún gerði sér í bugar-
lund að hann stæðd í dyrunum
að dimmu, gapandi tóminu,
hrjáður og yfirgefinn ein®. og
Califoan við innganginn að helli
sínum.
— Fairðu nú, Chap, sárbændi
hún.
En nú nálgaðist annað fótatak.
Og ljósið var kvedkt og eimhver
heyrðist taka til fótanna edns
og dýr á fíotta.
Pat sneri sér við í skyndi og
stóð aiuigliti til auglitis við Homs-
ley sem var í náttfötum og dá-
lítið syfjulegur.
— Ég heyri meðan ég seif,
sagði hanm.
Hljóð að utdh kam honum tíl
aö elta flóttamanniinn. En hann
var of seimn og kom tíl baka
eftir andartak og sá að Pat var
að loka dyrunum að lofbrásiar-
gön.gunum.
— Þau eru tæpur metri á
breidd og liggja gegnum allt
húsið. Ég faidli mig þama oft
þegar ég var lítil. Ég hefðd átt
að muna eftir þedm fyrr.
— Ég ætla að gera Pefcers að-
vart, sagði Homsley og fór inn
að hringja.
Á eftir fann hann hana í borð-
stoflunná þar sem ' hún var að
horfa á loftrásargrindina í veggn-
um.
— Ha-nn hlýtur að hafa verið
þama inni í dag, þegar komið
var hingað með pabba. Þegar við
sióðum hér og vorum að tala
saanan. Veslings Chap.
— Þá veit hann að minnsta
kosti hvemiiig málin standa, svar-
aði Homsley hvössum rómi.
— Hvað haldið bér að hann
geri núna?
— Það hef ég ekki hugmynd
urh. En það þykist ég vita, að
ef hann hefur hlustað á samtal
okkar í dag, þá eru enigin tak-
mörk fyrir þvi sem hann kann
að finna upp á. Hann hefur
feng'ð að vita að horfumar em
þær sömu, hvað svo sem hann
tekur til bragðs.
Homsley opnaði loftrásar-
grindina og bedndi vasaljósinu
inn í göngin.
„— Hann hefur heyrt það.
17. kafli
Violet Trumbwell reyndlst
Homsley hrednssta Húllnáma.
Hann fékk mikilvægar upplýs-
ingar, ,til að mynda fyrstu á-
þreifanlegu sannanimar fyrir því
að Chap væri með einihverju
móti flæktur í morðið á Free.
En fyrst varð Homsley að
gan"i gfloium hreinsunareld.
Þegar hann kom fékk konan
nefnilega gestrisnisksKt, eips og
svo margar einhleypar konur
þegar óvæntan gest ber að garði.
Og það var ekki fyrr en hann
haföi látið ofaní sig býsn af te:
og kök-um að hann pat bórið
Cram fyrsfcu spumdnguna.
— Páfuglahandritið? Jú, jú,
það beið eftir mér þegar ég
kom heim í gærkvöldi.
Hún stundii þungan þegar hún
minntist hins sorglega atburðar
og sem snögsvast leit hún af te-
bqíla Tloi'nslcys.
— Veslings, blessaður Mattson
ofursti ...... bessi póði vinur,
herra Homsley.........ég get ekki
enn áttað mig á.......
Gleraugun döggvuðúst.
— Fylgdi því nokkurt bréf?
spurði Homsley vingjamlega.
— Nei, ekkert ......... iú, bað
var heimdlisfsmg hripað aftan á
það. Það getur kannski orðið yð-
ur að einhverju gaigni. Hér kem-
ur það.
Hún fékk honum handritið.
Homsley skrifaði heámilisfangið
hjá sér ag stakk handritínu í
skjalatöskuna.
— Sagði ofurstírm yður addrei
hvað hann hyggðf.St fyrir með
það? spurði hann.
— Nei, eiginlega ekki. Skiijið'
þér, ég brást honum. Við svik-
um hann öll, veslings gamla
manninn. Ef við hefðum ekki
gert það, er ekki víst að þetta
hefði farið svona. Hún snýtti
sér svo virðulega, að Hornsley
gat ekki að sér gert að dást
að þvi með sjálfum sér.
— En þið rædduð um þetfca?
— Já, vissiullegá. Eftir útsend-
inguna þennain örlasarika sunnu-
dag. Mér finnst það alltaf vera
örlagasunnudagurinn .... bless-
aður maðurinn, svona reiður og
æstur .... við fórum strax yfir
sumt af staðlhæfingum Normans
..... en það hefur ofuirstinn
sjálfsagt minnzt á í bráfi sínu?
— Bréfi?
Hún starði á hann. AUt í einu
breyttist svipur hennar, hún
varð furðulega skarpskyggnisleg.
— Herra Brobank hefur bá
ekki -sýnt yður það, þrjóturinn
sá. Við vprum auðvitað öll á
móti þessu fyrst í stað. Það má
ekki tala illa um hina látruu. En
nú ætti það að standa á sama
Látum þá dauðu tala illa um
hina dauðu, hugsaði Homsley. Af
hverju hafði bréfið bá ekki birzt
f blaði Brobanks í morgun?
Konan andspáenfs honum orðaðd
þessar huiffsanir hsins.
— Ég get ekki skilið hvers
vegna hann birti bað ekki í
blaðinu í dag. Það er aldrei hægt
að átta sig á hornum Brobank.
Ofurstanum var alls ekkert um
hann. — Treystið aldrei blaða-
snápi, var hamn vanur að segja.
SKOTTA
KROSSGATAN
Lárétt: 2 smávaxins, 6 ílát, 7
auðlind, 9 rykkom, 10 tók, 11
volg, 12 titilll, 13 fjöru-gt, 14
vann eið, 15 fugl.
Lóðrétt: 1 þekktur, 2 góðgæti, 3
flýti, 4 einkenndsstafir, 5 undair-
lega, 8 forfeður, 9 rödd, 11 gefa
naumt, 13 ungviði, 14 foessi.
Lausn á síðustu krossgátú:
Lárétt: 1 Jörund, 5 æpa, 7 ná, 9
sukk, 11 úti, 13 mær, 14 aumt,
16 ræ, 17 mók, 19 bakaða.
Lóðrétt: 1 janúar, 2 ræ, 3 ups,
4 naum, 6 skræfa, 8 átu, 10 kær,
12 Imrnar- 15 tók, 18 KA.
HOLLENZK GÆÐAVARA
IERA
PLOTUSPILARAR
0
llllll
SEGULBANDSTÆKI
^/to££o>!uAéZoe/L A/
RAFTÆKJADEILD _ HAFNARSTRÆTÍ 23
SÍMI 18395
MAXSION-rósabón géfur þægUegan ilm i stofuna
— Ég hef aldrei vifcað neitt hallærislegra. Á balllmu spiliuðu gaml-
ir skarfar og þeir voru að gera tílraun ■tál að stæla Hljórna með
því að klæða sig úr að ofan!
BÍLLINN
Bifreiðaeigendur
Málið bílana ykkar sjálfir. — Við sköp-
um aðstöðuna. — Tökum bíla í bónun.
Sími 41924.
MEÐALBRAUT 18 — KópavogL
Gerið við bíla ykkar s|álf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNDSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilia bílinn
Önnumst hjqla- Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100.
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
SmurstöBin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smuroliu. Bíllinn er
smurður fljótt og vel. — Opið til kl 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
s
Trúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað.
SENPIBlLASTÖÐIN HF.
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTÖÐA
V
♦ i