Þjóðviljinn - 25.08.1968, Síða 6

T
T
/
0 SÍÐA — J»JÓÐVTLJINN — Sunnudagur 25. ágúst 1968
Flugmaður
I

Robinson Risner var einn þekktasti flug-
kappi Bandaríkjanna áður, og það birt-
ist mynd af honum á forsíðu Time. En f
fangabúðunum, þar sem hann situr nú,
hefur hann fengið eftirþanka: „Ég álít
að aflar þjóðir hafi sjálfsákvörðunarrétt
og engin þjóð hafi rétt til þess vegna
máttar sins að þvinga aðrar þjóðir til
að fara eftir vilja sínum“.
□ Ef bandarískir hermenn eru teknir til fanga í Viet-
nam mega þeir aðeins svara fjórum spumingum, sem
þéir kunna að vera spurðir, þeir mega gefa upp nafn,
fasðingardag, stig í hemum og hemumer. Þetta stendur
í „hegðunarregl um“ þeirra, þar sem þeim er sagt hvern-
ig þéir eigi að bregðast við ef þeir komast á vald Þjóð-
frelsishreyfingarinnar eða ,Norður-Víetnama. — Nýlega
fóru tveir austur-þýzkir sjónvarpsstarfsmenn, Walter
Héynowsky og Gerhard Scheumann til Hanoi í því skyni
að hafa viðtöl við bandaríska flugmenn, sem þar eru í
fangábúðum, og komast að því hvers konar menn þetta
eru og hvað þeír hugsa um þá styrjöld sem þeir taka
þátt í. Bandarísku flugmennímir reyndust skrafhreyfn-
ari en þeir rnáttu vera. Af tólf flugmönnúm voru tíu
reiðubúnir til að ræða við sjónvarpsmennina. Eitt jíess-
ara tíu iviðtala fer nú hér á eftir.
Spyrillinn: Við erum ekki
staddir hér í hlutverki yfir-
heyranda og famga — þetta er
nefnilega ekki yfirheyrsla —
við eigum að tálá um flug-
mairmsstarf yðar í hemum. Þér
þekkið þær skyldur, sem skráð-
ax eru í „hegðunarreglugerð-
inni‘,‘ — yfirmenn ykkar gefa
ykkur leyfi til að gefa fjögur
svor við fjórum spumingum.
Hvað heitið þér?
Ringsdorf: Herbert Benjamín
Ringsdorf.
S: Þetta nafn virðist vera
þýzkt.
R: Já, það er þýzkt.
S: Þá hafa forfeður yðar
flutzt til Bandaríkjanna?
R: Já, forfeður mínir komu
£rá Þýzkaiandi.
S: En þér eruð fæddur í
Bandaríkjunum?
R: Ég er fæddur í Ameríku.
S: Hvar?
R: í Alabama.
S: Og hvenaer?
R: 16. september 1939.
S: Hvaða stig hafið þér í
bandaríska flughemum?
R: Ég er yfirliðsfóringi.
S: Hvert er númer yðar?
R: FR 75446.
S: Hvenær genguð þér í her-
inn?
R: Ég gekk herinn 1962.
S: Voruð þér kvaddir til her-
bjónustu, eða genguð þér í her-
inn sem sjálfboðaliði?
R: Ég gekk inn sem sjálf-
boðaliði.
S: Var það af föðurlandsást
sem þér genguð í herinn, eða
hvað kom yður til þess?
R: Ég vildi heldur Sljúga en
ganga. Þess_ vegna gekk ég í
flugherinn. Ég vildi fara þangað
til að fljúga. Ég vildi læra að
fljúga.
S: Eruð þér kvæntur? Eigið
þér börn?
R: Nei, ég er ekki kvæntur.
S: Bíður engin kona eftir yð-
ur í Bandaríkjunum, eða eigið
þér unnustu?
R: 'Ég á unnustu.
S: Ætlið þér að kvæmst í ná-
inmi framtið?
R: Við vorum að hugsa um
að gifta okkur þegar ég kæmi
heim.
S: Persónulegar áætl anir yð-
ar hafa þá breytzt vegna her-
þjónustunnar í Suðaustur-Asíu?
R: Já, þær haf a breytzt.
S: Þér vissuð að Bandaríkin
hafa ekki sagt Alþýðulýðveld-
inu Vietnam stríð á hendur, og
samt sem áður fóruð þér þang-
að til að kasta niður sprengj-
um?
R: Ég get aðeins sagt, að ég
var ánægður með að gera
skyldu mínra sem herforingi.
S: Nazistar Hitlers sögðu við
slíkar aðstæður: sikipum er skip-
un. Þetta kalla ég blinda hlýðni.
R: Já.
S: Eruð þér í nokkru trúar-
félagi?
R: Ég er mótmælandi, metód-
isti.
S: Hvaða menntun hafið þér
fengið?
R: Ég vatr fjögur ár í mennta-
skóla.
S: Tókuð þér próf upp úr
menntaskóla? Eða hafið þér
kannski háskólapróf að auki?
R: Ég hef háskólaparóf í efna-
fræði.
S: Ringsdorf yflrliðsfoiingi, í
hvaða bækistöð voruð þér, þeg-
ar þér lögðuð af stað í siðaSta
flug yðar yfir Alþýðulýðveldið
Vietnam?
R: Ég var í Cam Rahn í Suð-
ur-Vietnam.
S: Hvað bafið þér farið í
margar árásarferðir?
R: Þetta var tíunda flug mdtt
yfir Norður-Vietnam.
S: Tíu flug yfir Norður-Viet-
nam, þá hafið þér rétt til að fá
heiðursmerki,
R: Ég gseti trúað því.
S: Þá lítið þér sennilega á
það sem pers»>nulega óheppni,
að það skyldi einmitt vera tí-
unda ferðin, sem þér gátuð ekki
snúið aftur frá, eða er ekkj svo?
R:. Ég veit það ekki. Ég hef
lært að fcaika hlmtunum með ró
á þeim átta mánuáum sem ég
hef verið hér.
S: Hvers konar flugvél flug-
uð þér?
R: Ég ftaug F-C-4 vél.
S: í dagiégu tali hefur þessi
vél sennilega einnig annað
nafn.
R: Hún er kölluð Phantom.
S: Phantom. Það er fullkomn-
asta flugvélin, sem bandariski
flugherinn notar í Asíu.
R: Já, hún er nokkuð full-
komin.
S: Hvað voru margir flug-
menn á vélimni?
R: Við vorum tvedr.
S: Voruð þér fyrsti eða ann-
ar fluigmaður?
R: Ég var fyrsti flugmaður.
S: Fyrsti flugmaður. Viljið
þér- vera svo góðuir að segja
frá þvi eins nákvæmlegia og
hægt er, hvemig það bar til að
þér voruð skotinn niður?
R: Kúfcam hitti vélina svo að
segja um leið og ég sleppti
sprengjunum, og ég sá strax að
það var kvrknað í vélinni. Hún
byrjaði að renna niður til
vinstri, og ég skaut mér út. Ég
reyndi að ná valdi yfir vélinni,
en það gekk ekki og þá skaut ég
mér út í fjögur þúsund feta
hæð.
S: Með hvers kon ar vopnd vor-
uð þér skotinn ndður?
R: Ég held að það hafi verið
57 mm loft v a m iaby ssa. Það
var skotið úr mörgUTn loft-
vamabyssum, en ég held að
flestar bafi verið 57 mm.
S: Hvs»ð gerist eiginiega þeg-
ar kúla úr 57 nrm loífcvarna-
byssu hittir flugvél? Gerðist aílt
mjög fljótt, eða höíðuð þér
tíma til að hugsa yður um áður
en þér urðuð að yfirgefa vét-
ina?
R: Þetta gerðist of fljótt. Ég
fann högg og visei að kúla hafði
hitt vélina. Ég vissi ekki hvað
það var alvariegt. Og einhver
sagði í senditaekinu, ég vedt
ekki hvort það var aðstoðarfiug-
maður minn eða einhver annar,
en einhver sagði að það væri
affit að b-renna. Ég leit í spegil-
inn og gat séð það. f sjálfum
kiefanum var eniginn eld-ur. En
vélirn byrj-aði að titra og. velta,
og velba mikið, og ég þurfti
að beita mér öllu-m til að reyna
að hafa stjóm á hemni. Og harun
hrópaði að hann yfirgæfi vél-
ina og hán-n gerði það. Og allt
í einu gat ég ekki lenigur stjóm-
að flugvé-linni. Ég hafði ekki
um neitt að velj-a.
S: Vilduð þér nú vera svo
góður að segja frá því hvernig
þér lentuð í Norður-Vietn-am.
Þér hén-guð í fallhlíf yðar og
svifuð niður að jörðinni. Hvem-
ig var lendingin?'
R: Ég lenti í miðri . . . ég sá
skotgrafir meðan ég d-att og ég
reyndi að forðas-t þær meðíþvi
að toga í f aillhlífarstrengina, en
það stoðaði ekki. Ég lenti í
miðju skotgrafavölundarhúsi.
Svo hafði ég tima til að losa
mig við fallhlífina, og það fyrsta
sem ég sá va-r ska-mmbyssa, sem
beint var til mín, og ég rétti
strax upp hendumar.
S: Hver tók yður til fanga?
R: Það var kona. En ég held
að það hafi verið tvær aðrar
konur og sex eða sjö karlmenn
í þessari skotgröf. Fyrsta mann-
veran, sem ég sá, var kon-a.
S: Hvað gerðist síðan? Réttuð
þér upp hendumar án skipun-
ar, eðá bafði vietoamska kon-
an sagt yður að gera það?
R: Að svo miklu leyti sem
ég get munað — þér verðið að
muna að ég hafði fengið lost
— en að svo miklu leyti sem ég
get m-uniað var ekkert orð sa-gt
á ensku.^ Ég h-orfði í krin-gum
mig og sá átta eða níu vopn. Ég
skildi hvað þettá þýddi og rétti
upp hendurnar, og þeir ráku
nokkur byssuskefti í mig, og ég
skildí að þeir voru mjög redðir.
S: Hm. Það gátuð þér sem
sagf. skilið. En það urðu senni-
lega engar meiri umræður við
þessar aðstæður.
, /
i
I
I