Þjóðviljinn - 13.09.1968, Qupperneq 10

T
10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 13. septeawlber 1968.
MICHAEL HALLIDAY:
ÚR
SKUGGUNUM
varð að fá Böb til að segja
gert neitt meira í bænum, þótt
honum fyndlst bað óskemmtileg
tilhugsun að fara til baka og
segja Bellu allt betta; og Bob
reyndar líka. Hvaða ástaeðu 'hafði
hann til að vona að Bob hefði
ekki orðið bessum manni að
bana? Ef hann hafi gert betta, bá
hafði hann logið um hnífinn;
nei, logið bví að hann heifði skil-
ið við manninn meðvitundarlaus-
an og ekki vitað hve illa meidd-
ur hann var. Bob gat átt bað til
að reyna að l.iúga sig út úr
hverju sem var. Það var hugsan-
legt að Peter Dale hefði . notað
hnff; hann hefði gripið eitflhvert
vopn , begar hann uppgötvaði
innbrotsbjóf í húsinu. Ef beir
hefðu báirizt um vopnið hefði
banasárið næstum getað orðið
fyrir slysni; Bob var með betta
sár á kinninni. bað var ekki
eftir sjálfan hann.
Canning uppíötvaði að hann
hugsaði æ minna um garðyrkju-
manninn sem hugsanlegt væri að
lægi undir grun. Það var of
mikil tilviljun að halda að tveir
menn hefðu ætlað að stela úr
sama húsinu um svipað levti.
Banlfield var á villigötum. Það
gaf Bob dálítinn frest og veitti
Canning Ifka tækifæri til að
reyna að neyða Bob til að segja
sannleikann.
Ef Bella væri enn í sama hug-
árástandi, bá myndi hún reyna
að hiálpa honum til að fá Bob
til að leysa frá skióðunni. Það
mætti raunar teliast furðiilegt
ef Bella fengist til að taka á
einhverju með skvnsemi í sam-
bandi við piltinn. Hún hafði
aldrei ger-t bað; bað var eins og
hún hefði umhverfzt við fæð-
ingu drengsins.
Canning sat við stýrið í bíl
síhum pg heyrði dvninn í prent-
véium Gazette beffar bessi hrjigs-
un skaut unp kollinum.
— Hvaða vitleysa er betta,
tautaði hann.
En honum tókst ekki að bægja
hugsuninni frá.
Bella hafði sýnt illgirni og
skapgerðarveilur, sem vöktu bá
hugmynd að pilturinn hetfði tekið
hina illu eiiginleika að erfðum
frá henni. Það var ýmislegt til í
bessari erfðafræði. En nú var
Canning að fást við afleiðingar,
ekki orsakir; fyrst og fremst
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-ia
PERMA
Hárgreiðslu- ug snyrtlstoía
Garðsenda 21. SÍMl 33-968.
sannleikann. ,
Veðrið var dásamlegt. Um-
hverfið hafðd aldtrei verið fegurra,
limgerðin voru að byrja að laufg-
ast, vegurinn til LingJiam var
mjór og bugðóttur, lá gegnum
tvö sveitaþorp með stráböktum
húsum og fornlegum bokka, sem
margir gerðu gys að en Canniág
kunni að meta. Það var á þess-
um slóðum sem hann fann f.rið-
sæld umhverfisdns gagntaka sig;
á þessari leið heim til Bellu pg
inn í andrúm.sloft sem hann hat-
aði. Hann lét oft hugann reika
og iðulega snerust hugsaffir hans
um það að skilja við hana; hann
óskaði þess heitt og innilega að
hann hetfði tekið af skarið fyrir
mörgum árum. .
Hann beygði fyrir homið, hjá
bílageymislunni, sem Matthew
geymdi bíl sinn í, og ók upp
hæðina að húsi sínu, Hæðarbrún
hafði fyrri eigandi kallað það.
Bíllinn skrölti eftir ójöfnum veg-
inum. Tveir eða þrír nágrannar
voru að vinna í görðum sínum
— þama bjuggu allmargir sem
voru hættir störfum. Tveir veif-
uðu til hans. Það var bíll fyrir
ufan Hæðarbrún, en Canning
komst bó inn um hliðið. Hann
tók eftir því að bíllinn var
svartur Wolseley.
Hann sá fyrir sér begar Ban-
field hafði opnað bílinn sinn.
Hann fann aftur bessa köfnunar-
tilfinningu. Hann steig á hemil-
ana,,,sikinti síðan í hlutlaust.
Gat bað verið að lögreglan
væri komin?
Útidymar npnuðust og Bella
veifaði til hans. Hún hvartf næst-
Uim samstundis inn aftur. Ef
lögreglan væri að yfirheyra Bob,
gat bá verið að hún væri svona
róleg?
Canning skildi bílinn eftir fyrir
fyaman bíiskúrinn og flýtti sér
að bakdyrunum. Bella var á leið
upp stigann begar hann kom
fram í anddyrið. Hann átti erf-
i+t með að koma orðunum út úr
sér.
— Hver er kominn?
— Það er Hall læknir, sasði
Bella. — öxlin á Bob var svo
bólgin, að ég varð að senda etfttr
honum, ef ske kynni að eitthvað
væri brotið. Hann er hjá honum
núna.
7
Hall læknir stundaði lækning-
ar f Lingham, hann var ekki
Mindhesten’-maður. Var nokkur
ástæða til þess að hann setti
meiðs'li Bobs í samband við
morðið? Canning talldi sjálif’jm
sér trú um að svo væri ekki.
Hann. fór fram í eldlhúsið.
Kaldur hádegisverður stóð á
borðinu, svo að Bella hélt söns-
um. Röleg rödd hennar begar
hún háfði skýrt honum frá komu
læknisins Iofaði góíu. En bó var
það ekki sú Bella sem hann
hekkti; hann skildi ekki almeinni-
lega bessa breytingu, en bað var
um breytimgu að ræða.
Var hún að leika Mutverk?
Canning fór inn í borðstofluna,
hellti wlhi'skýblöndu í glas handá
sér og hlustaði eftir hljóðunum
ofanaf Wfti. Innan sfcamims heyrði
hann mannamál og fótátak karl-
manns. Hall var roskinn maður,
feitlagin og þung&tígur.
— Eins og bér viljið, frú Cann-
in.g, eins og þér viljið. Hann
virtiist alveg eins og hann átti
að sór. — Myndaitafca sýnir það
aðeins svart á'hvitu. En éig held
að betta sé aðeins slæm tognun.
Kaldir bakstrar þrisvar á dag og
bólgan ætti að hverfa von bráð-
ar. Ég get litið imn hinn daginn
nema bér sendið eftir mér.
— Þökk fyrir, læknir.
— Hvemig líður eiginmann-
inum?
— Ágætlega, sagði Bella.
— Gott að heyra, ,gott að heyra.
Hall læknir fór út um aðal-
dymar. Bella lokaði á eftir hon-
um og kom inn í borðstofuna.
Hún var í aðskornum ullarkjól,
vínrauðum, sem undirstrikaði
vaxtarlag hennar — það var
vaxtarfeg ungrar konu, næstum
einis aðlaðandi óg vöxtur Celiu.
Hún hafði líka snyrt si«. Hún
var ’ek'ki þessi kalda. yfirlætis-
fulla kona sem hafði svo oft
tekið á móti honum, og rödd
hennar var róleg. vnttaði ek'ki
fyrir önuiglyndi.
— Sæll Géorg. Hann helduir að
þetta sé ekki annáð en tognun.
— Nei, ég heyrði bað.
— Við gáfum honum bakstur.
Hann bió líka um skurðinn, seg-
ir að, betta séu 'smámiunir, hélt
Bella áfram. ■— Bob segist að-
eins vera stirður í andlitinu.
Hann er kominn á fætur. Auigu
hennar voru spviiandi. ••- Hann
kermv niður eftir stutta stund.
— Gott.
Rödd Bellu varð öen hvassari;
©f til vill vegna kvíða.
— Jæja, hvað fréttirðu?
Canning sagði: — Góða mín,
éfí held það sé enginn ávínningur
að hálfsagðri sögu. Ég er hrædd-
ur um að betta verði mikið áfali.
Hamn undraðist sjálfur hve rödd
•hans var blíáleg, að honum
skyldi þykja svo leitt að burfa að
valda henni sáirsáuka. — Það
gæti ekki verið öllu verra.
Bella lagöi höndina á borð-
stofuborðið Pg studdi sig bung-
lega við það. Andlit hennar. var
litlaust nema hrjáð augun.
— Hvað — hvað er það?N
— Maðurinn er dáinn.
Hún sagði ekki orð; en hún
hefði etf til vill hnigið út af ef
hún h'efði'ókki'stuðzt við borð'-
ið. Canninig gtekk til hennar og
•tók utanum mittið á henni. Hann
hetfði eins getað háldið um lík-
neskju, svo stjörf var hún. H’ann
færði hana að stól og hiálpaði
henni að setjast: hún bagði enn,
starði á frönsku gluggana s-em
vissu út að mjórri graisflöt með
blómabeðum á báða vegu. Hann
hellti konjakslögg í staup og bar
að vörum hepnar.
— Drekktul,betta.
Hún hallaðii höfðinu aftur , á
bak og leit á glasið, onnaði síð-
an munninn og bar aðra hönd-
ina upp að glasinu til að styðia
við það. Það var eins Pg hún
go-ði sér varla ljóst að hún var
að drekka.
■ Fyrir ofan þau var Bob á
hlreyfingu.
—v Ég verð að tala við Bob,
sagði Canning.
Enn sagði hún e-kkert.
— Bella, ég vildi að guð gæfi
að þetta hetfði ekki kornið fyrir.
Hún sneri ekki einu sinni til
höfðiinu til að Hta á hann. Hamn
starði á stirðnað andlit hennar
og velti fyrir eér hvort hún væri
í rauninni að hugsa, hvort hugur
hennar væri jafnstirðmaður og
lfkaminn. Fótatak heyrðist í stíg-
anum. Hann gelkk til dyra, kom
þangað um leið Og Bob kom í
neðstu tröpptma.
— H-h'æ, pabbi. Hann var ber-
sýnilega kv'íðinn fyrir bví sem í
vændum var. Hann vair ekki vit-
und ögramdi; falleg dökk augun
endurspegluðu skelfingu hams
sjállfe.
Og Canning hugsaði með sér;
— Hann veit það. En í svipinn
var hann ekki að hugsa um
Bt>b, aðeins um Bellu. — Bob,
mamma þín er lasin og þetta tek-
ur dálítið á hana. Ég lít til þín
eftir andartak.
— Allt i lagi. Ég — mér þyk-
ir betta'Áeitt.
Canning kinkaði kolli, fór inn
og lokaði dyrunum. Bella hafði
ekki hreyft sig. Hann gekk að
henni og hún leit upp til hans
cg það var eins og augu hemnar
væru úr gleri.
— Bella, hlusitaðu á, ég verð
að tala við Bob og komast að
því, hvað gerðist í raun og veru.
Verður ekki allt í laigi með biff
í tfu mínútur?
Hún opnaði varimar; það var
eins og hann væiri að horfa á
búktal arabrúðu.
— Ég býst við því.
— Get ég sótt nokkuð handa
þér?
— Nei.
— Ég verð ekki lengi, sagði
Canning; — og ég skal vera eins
— eins mildur og ég get. Hann
fór út, leit um öxl á hreyfingar-
lausan líkam-a konu sinnar, sá
síð&n Bob í eldhúsinu. Hann gefck
þangad, feginn því að hann var
ekki í neinni geðshræringu; það
var eins og hann væri orðinn
tilfinningalaus nerna gagnvart
Bellu.
Bob vair að smyrja sér sam-
loku með klaufaleifflum tilbuifðum.
Brauðið var skorið og svínsilær-
ið niðursneitt. Hánn stanzaði,
kyngdi munnvatni og brosti
vandræðalega.
— Ég er svp svangur.
— Það er eðlilegt. Haltu áfram
að borða. Canning kveikti í síg-
arettu.
Nýju umbúðimar á andliti
Bobs voru fyrirferðarmeiri, náðu
frá nefi og yfir um alla vinstri
kinnina. Hann bar sig- stirðlega
til og var með handleglginn í
fatla, með dökkan jakfca á hetrð-
unum. Hann skotraði augunuim
vanclræðalega til Cannings.
— Pabbi, ég — mér þykir þetta
hræðilega leitt. Ég veit að bað
yar skelfilegt að finna upp á
þessu. Ég lofa því að ég sfcal
aldrei —. Hann kyngdi aiftur og
gat ekiki lokið við setninguna.
— Mér þykir það leitt, bætti"
hann við máttleysislega. Sam-
lokan var tilbúin, en hanm byrj-
aði ekki að borða hana. — Svei
mér þá;
— Bob, mig langar til að vita
nákvæmlega hvað gerðist í nótt
eftir að maðwrinn kt>m að þér.
— Ég er búinn að segja þér
það.
Allt?
Já.
Athugið
\
Gerí gamlar hurðir sem nýjar Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Símí 3-68-57.
Nýkomið í úrvaii
Rúllukragaskyrtur — Peysur — Buxur.
Drengjajakkar — Úlpur o,m.fl.
Verðið hvergi betra.
jr _
O.L Laugavegi 71
Sími 20141.
UG-BACBEÍL - UNDRA GOTT
• ■ • ' \
S KOTTA

o c->

— Donni, annaðihvort verður þú að hlaiupa hraðar eða skipta um
íþróttagrein!
RAZNOIMPORT, MOSKVA
VEGII ^EÐA w§
M pEGI IvSUR
RÚSSNESKI HJOLBARÐINN ENDIST
Hala enzt 70.000 Km akstup samkvasmt
vottorðl atvlnnubllstjðpa
Fæst hjá flestum hjðlbapðas&Ium á landinu
Hívepgi lægra verð ^

SÍMI 1-7373
TRADING CO. HF.

VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu.
Einnig skurðgröft
Odýrast í FÍFU
Úlpur — Peysur — T.erylenebuxur — Molskinns-
buxur — Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar.
Póstsendum hvert á land sem er.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut)

I Isabella-Stereo
IN