Þjóðviljinn - 22.10.1968, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 22.10.1968, Blaðsíða 10
10 SÍÐA — ÞJÓÐVHJTNN — Þriðjudagur 212. oktx5ber 1968. ÓKUNNUGUR MAÐUR Sá eini sem var efcki .altekinn eftirvæntingu vair eins og endra- nær prófessor emeritus Jóhannes M. Ekstedt. — Ekkert er auglýst eins of- Iboðslega og sænsku sumarleyf- ijn, sagði hann. — Þetta jaðrar *>rðið við móðursýki. Annaðhvort þarf maður að þjóta í hraðfeirð- ir til Spánar og Grikklands, eða maður neyðist til að segja sikilið við notalegar og þasgilegar íbúð- ir sínar í borginni og hýrast í hjólhýsi eða tjaldi ellegar ótót- legum gistiheimilum og bónda- baejum. Nema þá að móðursýkin gangi svo langt að leitað sé að afskekktum, og niðungrotnuðum eyðibýlum. Hann lagði mikla áherzlu á síðasta orðið, fullur fyrirlifcning- ar, og leit ögrandi yfir gleraug- un á tengdason sinn. En það var Ohrister Wijk sem svaraði. — Verfcu eikfci að hella úrskál- um neiði þinnar ytfir Einsa. Ég á jaifnmikinn þáfct í hugmynd- inni um afskekictu eyðibýlin. — Það bætir heldur litið úr skák. Ég hélt aðminnstakosti, að þetta stæðd allt í sambandi við rannsókndr Einars á „Miðalda- húsakostá f Mið-Svíbjóð“. Það hefði þó að minnsta kosti veirið eins konar afsökun. Ég hlustaði dálítið annars hug- ar, því að við Catmilla vor- um niðursokfcnar í óhemiu- langa minnislista, sem höfðu að geyma aíllt írá uilar- teppum og kjötdósum, til mý- flugnaolíu og leikfanga. Camilla sökfcvir sér alltaf af öhemju á- huga niður í það sem hún er að gera, og nú var hún fráljós- brúnum kolli og niður í gdæsi- legu krókudílsskinnsskóna, sem hún var reyndar búin að sparka af sér, niðursokkin í ferðaundir- búning okkar. — Stígvél. Regnklæði. Peys- ur ... Ullarbuxur? — Já, það er rétt að hafa með sér par. Hvað áttu við, pabbi? Hvað stendur í sambandi við . húsafcost Einsa? — Tja, við öll sam eiigum að hýrasrt þama uppi í miðaldabæn- Hárgreiðslan Hárgreiðslu- og snyrtistofa Steinu og Dódó Laugav. 18, III. hæð (lyfta) Sími 24-6-16. Perma Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21. SÍMI 33-968. | — Það er ekki hægt að aetil- ast til þess, sagði Einar, — að Egyptalandsfræðinjgur sem aldrei hefur haft áhuga á neinu sem gerzt hefur eftir fæðdngu Krists, sé fær um að skilja miðaldir og árið sautján hundruð og súrkál. En það er satt, að ég uppgötv- aði bæinn í sambandi við athuig- anir sem ég var að ^era við- víkjandi bví verki sem ég er nú að vinna. Og ég varð undir eins stórhrifinn. Og svo kom í ljós seinna að Christer kannaðist vel við staðinn og bekkti auk bess eigandann — \ Hann bagnaði skyndilega, en pabbi og Camilla rufu bœði þögn- ina. Hinn fyrmefindi andvarpaðd. — Og þá var allt klappað tvg klárt. Ó.iá. Við skil.ium það svo sem. Hin síðainnefnda tautaði undr- andi: — Ég hef aldrei hugsað út í það að það hljóta medra að segja að vera til eigendur að eyðdbýl- um í bessu háþróaða þ.ióðfélagi okkar. Kókó, steinolíu. Eldspýt- ur ... býsn af eldspýtum. Bn ég sá bó hverni'T augu Einsa og Christen mættust í skyndi, og það var eins og þeir sendu hvor öðmm leynilegar aðvaran- ir. Ég horfði á þá með tortryggni. Andlitið á Christer Wijk var sviplaust og órætt, elsku eigin- maðurinn minn roðnaði hinis veg- ar og fór að romsa upp langri tuggu um kosti staðarins. ... ómetamlegt fyrir krakkana að komast á grængresi. Auðvit- að er dásamlegt fyrir okkur að haffa fengið íbúð inni í miðbnrg- inni og Karlagatan er falleg gata, en bað er ekki hægt að láta böm- in leika sér úti neima undir eft- irliti. Hann vissi mætavel að þetlta voru einu rökin sem bitu á afa þeirra, t»g þannig tókst honum að stöðva andmælin frá þeirri hlið, í bili að minnsta kosti. En það munaði ekki miklu að ‘ þau vöknuðu aftur til lífsins, þegar óg sagði dreymandi: — Það~ hlýtur að vera dásam- legt að búa á stað sem er í margra mílna fjariægð frá nassta bókasafni og þar sem ekki er einu sinni nafdnagn til að lesa við á nætumár. Pabbi hrukkaði -ennið yfir þessum sfcuggalegu frámtíðar- horifum, en hreýkni' hans yfir bvi að ég halfði lofcs um vorið tekið á mig rögg og varið lú- slitna ritgerð mína um Fredriku Brpmer varð yfinstericari og hanin kinkaði kolli: — Ójá, ókfcur veitir vfst ekki af hvfld öllum saman. Camma er orðin svo þunn á vangann þanna á Metropnlitan, að það er kvíðvænlegt. Camilla Martin hafði frá þeim degi að Ohrister kynmti hana fyrir okfcur öllum, verið eftir- læti okfcar — en einkum og sér* flaigi pabba. Nú bnostu þau glettn- islega hvort til ammaTS ,og Camma teygði úr sér og geispaði. Ég hlakka til bessa sum- ars rétt eins ,og krakfci. Heima í Svfþjóð, með yfckur öilum sam- an, langt immd í Skóginum, þar sem ekfci er svo mdkið sem símá- samband við umheiminn og glæpa- máladeildina.. .. . — Eða víð allar mögulegar og ómögulegar og óþolandi óperur. Christer var dálitið alvarlegur í rómnum. — Ég tiúi þvi varla enn að okkur haffi lánazt að fella sumarieyfin oklcair saman. Stundarkorn var eins og eng- inm væri í stoffunni' nerna þau tvö. — Af hverju gitftið þið ykkur ekki? sagði pabbi af forvitni Vís- indamannsins. — Ég er stundum að velta þessu saman fyrir mér. En það er dálítið óþægilegt að giftast kvenmanni, sem manni tekst næstum aldrei að hitta. Camilla settist allt í einu upp i stólnum. Skásett, brúmgullin augun voru galopin i uppgerðar- skelfingu. — Christer! Heyrðu, þú heldur þó ekki að Jóhamnes sé... sé . . . — Siðferðilega hneykslaður áttu við? Yfir þvi að við ætlum okkur að hokra saman í kofa út af fyrir okkur, án þess að veralög- lega gefin satrían? Jú, en þetta á eiieiniega að vera eins konar reynslumánuðurr hjá okkur. Ef hann lukkast bærilega er ekki óhugsandi að ég biðji þín á eft- ir. — Auk þess, sagði Ekstedt prófessor þurrlega, á ég heima í næsta kofa eins ort viröulegur og hvíthærður siðgæðisvörður. — Og ég. — Og ég. — Kristfn r»s Jónas. bvað á betta að býða. Þið eigið að liggja sofandi f rúmunum vkk- ar. En Christer Wijk var begar búinn að grípa sex ára guð- dóttur sína í fangið og hún hróp- aði fagnandi: — Við förum saman upp í sveit. Og á hnján afa síns bergimál- aði Jónas: — Við föðum sarnan upp í sveit. — Ég get hreint ekki skilið, saiffði Einar í búsundasta skipt- ið, — að hann skuli ekki geta lært að segja r. Hann er orðinn hálfs f.iórða árs og enginm eftir- bátur jafnaldra sinma að öðru leyti. — Hann er syffjaður, sagði afi hans afsakandi. — Upp í sveit, sagði Jónas. — Og það, skiluððu, það eðu kýð og hestað og blóm og stóðið, stóðið oðmað. — Er það ... er það satt? — Nú var skelfingin engin upp- gerð hjá Camillu Martin. — Að þar séu stórir, stórir ormar? Ég er svo hræðilega hrædd við orma. — Hann hefur sjálfsagt heyrt nafnið á bænum, sagði Einar. — Nafnið? — Já. — Hvað... hvað heitir hann ? — Ormagarðar. — Þið lætur óhugnanlega í eyrum. Með s.jálfri mér var ég henni innilega sammála. Qrmagarðar. Af hverju kom þetta svona illa við mig? Efcki vegna hugs- anlegra ormia. Ástæðan var ein- hver önnur, en hún var svo ó- greinileg og óljós, að mér tókst ekki að klófesta hana eða fdnna orð yfir hana. En rétt eins og Camilla hafði ég fengið hugboð um eitthvað ónotalegt. og ég var ekki lengur jafnheilluð af til- hugsuninni um hina sameigin- legu sumardvöl og ég hafði ver- ið rétt áður. Ónotakenndin fór vaxandi beg- ar ég uppgötvaði að Ohrister var að horfa á mig, hvasst og rann- sakandi. Það var eins og hann hefði haldið yfir mér próff. Og rétt eins og prófið hefði af einhverjum umdarfegum or- sökum fengið hagstæða útkomu að hans áliti. — O — — Já, bara að bið kunnið nú við ykfcur, segir Lydia Olsson og hellir í fimmta sinn kaffi í bollanji hjá Ohríster Wij’k. — Bæði húsin sem bið ætlið að búa í eru uppgerð og nýmáluð og notaleg og bið fáið frið og næði bama uppfrá ... Pabbi verður samstundis var við hifcið í framkomu hennar. — En ...? Frú Olsson finnst víst eitthvað á skorta. — Nei. Ég átti alls ekki við það. Bæði Wijk lögreiglufulltrúi og Bure prófessor komu til að líta á allar aðstæður. Og fólk hefur svo ólíkan smekk. Hún talaði í mjúfcum, lágum tón, með sönglandi mállfnri sem er einkennandi fyrir þessar slóð- ir. Maki hennar var þeim mun háværari. — Lydia er orðin vön þægind- unum á gamals aldri. Hún vill ekki vera án vatns og rafmagns og tæki ekki í mál að hafa kam- ar úti í garðd. Áður fyrr var hægt að láta sér það lynda líka. Ég man þegar við fluttum hingað á Sólvang 1919, þá var svt> sann- árlega enginn lúxus hér held- ur... Ég hlusta ekki sérílega vel á frásögn hans. Hugur minn erenn niðri í Skógum, bar sem við neyddumst til að skilja Krist- ínu eftir fyrir nokkrum klukku- tímum. Telpan var lasin og með hita og það var óforsvaranlegt að diriislast með hana langt inn ’ skóginn. þar sem engan lækni "ar að fá. Og auðvitað væsir ekki uim hana á Arbakka hiá systur Einars, sem hún hefur mikið dálæti á, en það er dá- lítið annarlegt að hef.ia þettavel- undirbúna sumarleyfi með að- edns einn krakfca. Annars hefur þessi fyrsti dag- ur leyfisins gengið áuætflega. Við erum komin að Sólvangi, sem er síðasti viðkomustaðurinn áður en bílamir þurffa að fara að bisa Skolphreinsun og viðgerðir Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð- • um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á brunnum og fleira. SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu . hreinsunarefni. Vanir menn. — SÍMI: 83946. Sprautun — Lökkun ■ Alsprautum og blettum allar gerðir af bílum. ■ Sprautum einnig heimilistæki. ísskápa, þvottavélar. frystikistur og fleira í hvaða lit sem er. VÖNDUÐ OG ÓDÝR VINNA. STIRNIR S.F. — Dugguvogí 11. (Inngangur frá Kænuvogi). — Sími 33895. BRAND'S A-1 sósa: Með k|öti9 með fiski9 með hverju sem er SKOTTA — Kalli er svo sniðugiur útvarpsiviðgerðianmíaður. Ég aetla að vena með honum þangað til transistortækið mitt er komið í lag. Nýkomið í úrvali Mollskinnsbuxur í öllum stærðum. — Úrvals vara frá amerísku Anvilverksmiðj unum. O.L. Laugavegi 71 Sími: 20141. Tiiboð óskast í eftirtaldar bifreiðar og tæki, sem verða til sýnis 1 porti Vélamiðstöðvar Reykjavíkurborgar, Skúlatúni 1, miðvikudaginn 23. og fimmtudaginn 24. október n.k. frá kl. 9-17 báða dagana. 1. Massey Ferguson, dráttarvél, Rd-37. 2. Massey Ferguson, dráttarvél, Rd-38. 3. Lorain - kranabifreið, R-4430. 4. Weatherhill ámokstursskófla. . 5. Scania Vabis, 11 tonna vörubifreið, ár- gerð ’57. — R-9402. 6. Willy’s - jeppabifreið, árgerð ’46. — R-12718. 7. Ohevrolet, vörubifeið m/verkstæðisyfirbygg- ingu., árgerð ’54, — R-8318. 8. Bay City, vélskófla, 3/4 kúbik yard. 9. Vatnstankur, 4ra tonna. ÍO. Vatnstanikur, 7 . tonna. 11. Sullivan loftpressa, 210 rúmfet. 12. Ingeroll Rand, loftpressa, 105 rúmfet. 13. Foco - 150, bílkrani. k Tilboðum skal skila á þar til gerðum eyðublöðum, er liggja framrni á skrifstofu vélamiðlara í Skúla- túni 1, og veitir hann jafnframt nánari upplýs- ingar. — Tjlboðin verða opnuð á skrifstofu vorri. föstiudaginn 25. október n.k. kl. 10.00 f.h. INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR YONARSTRÆTI 8 j SÍMI 18800

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.