Þjóðviljinn - 22.10.1968, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVHJTNN — Þriðjudagur 212. oktx5ber 1968.
ÓKUNNUGUR
MAÐUR
Sá eini sem var efcki .altekinn
eftirvæntingu vair eins og endra-
nær prófessor emeritus Jóhannes
M. Ekstedt.
— Ekkert er auglýst eins of-
Iboðslega og sænsku sumarleyf-
ijn, sagði hann. — Þetta jaðrar
*>rðið við móðursýki. Annaðhvort
þarf maður að þjóta í hraðfeirð-
ir til Spánar og Grikklands, eða
maður neyðist til að segja sikilið
við notalegar og þasgilegar íbúð-
ir sínar í borginni og hýrast í
hjólhýsi eða tjaldi ellegar ótót-
legum gistiheimilum og bónda-
baejum. Nema þá að móðursýkin
gangi svo langt að leitað sé að
afskekktum, og niðungrotnuðum
eyðibýlum.
Hann lagði mikla áherzlu á
síðasta orðið, fullur fyrirlifcning-
ar, og leit ögrandi yfir gleraug-
un á tengdason sinn.
En það var Ohrister Wijk sem
svaraði.
— Verfcu eikfci að hella úrskál-
um neiði þinnar ytfir Einsa. Ég
á jaifnmikinn þáfct í hugmynd-
inni um afskekictu eyðibýlin.
— Það bætir heldur litið úr
skák. Ég hélt aðminnstakosti, að
þetta stæðd allt í sambandi við
rannsókndr Einars á „Miðalda-
húsakostá f Mið-Svíbjóð“. Það
hefði þó að minnsta kosti veirið
eins konar afsökun.
Ég hlustaði dálítið annars hug-
ar, því að við Catmilla vor-
um niðursokfcnar í óhemiu-
langa minnislista, sem höfðu
að geyma aíllt írá uilar-
teppum og kjötdósum, til mý-
flugnaolíu og leikfanga. Camilla
sökfcvir sér alltaf af öhemju á-
huga niður í það sem hún er
að gera, og nú var hún fráljós-
brúnum kolli og niður í gdæsi-
legu krókudílsskinnsskóna, sem
hún var reyndar búin að sparka
af sér, niðursokkin í ferðaundir-
búning okkar.
— Stígvél. Regnklæði. Peys-
ur ... Ullarbuxur?
— Já, það er rétt að hafa með
sér par. Hvað áttu við, pabbi?
Hvað stendur í sambandi við
. húsafcost Einsa?
— Tja, við öll sam eiigum að
hýrasrt þama uppi í miðaldabæn-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
| — Það er ekki hægt að aetil-
ast til þess, sagði Einar, — að
Egyptalandsfræðinjgur sem aldrei
hefur haft áhuga á neinu sem
gerzt hefur eftir fæðdngu Krists,
sé fær um að skilja miðaldir og
árið sautján hundruð og súrkál.
En það er satt, að ég uppgötv-
aði bæinn í sambandi við athuig-
anir sem ég var að ^era við-
víkjandi bví verki sem ég er nú
að vinna. Og ég varð undir eins
stórhrifinn. Og svo kom í ljós
seinna að Christer kannaðist vel
við staðinn og bekkti auk bess
eigandann — \
Hann bagnaði skyndilega, en
pabbi og Camilla rufu bœði þögn-
ina. Hinn fyrmefindi andvarpaðd.
— Og þá var allt klappað tvg
klárt. Ó.iá. Við skil.ium það svo
sem.
Hin síðainnefnda tautaði undr-
andi:
— Ég hef aldrei hugsað út í
það að það hljóta medra að segja
að vera til eigendur að eyðdbýl-
um í bessu háþróaða þ.ióðfélagi
okkar. Kókó, steinolíu. Eldspýt-
ur ... býsn af eldspýtum.
Bn ég sá bó hverni'T augu Einsa
og Christen mættust í skyndi,
og það var eins og þeir sendu
hvor öðmm leynilegar aðvaran-
ir.
Ég horfði á þá með tortryggni.
Andlitið á Christer Wijk var
sviplaust og órætt, elsku eigin-
maðurinn minn roðnaði hinis veg-
ar og fór að romsa upp langri
tuggu um kosti staðarins.
... ómetamlegt fyrir krakkana
að komast á grængresi. Auðvit-
að er dásamlegt fyrir okkur að
haffa fengið íbúð inni í miðbnrg-
inni og Karlagatan er falleg gata,
en bað er ekki hægt að láta böm-
in leika sér úti neima undir eft-
irliti.
Hann vissi mætavel að þetlta
voru einu rökin sem bitu á afa
þeirra, t»g þannig tókst honum
að stöðva andmælin frá þeirri
hlið, í bili að minnsta kosti. En
það munaði ekki miklu að ‘ þau
vöknuðu aftur til lífsins, þegar
óg sagði dreymandi:
— Það~ hlýtur að vera dásam-
legt að búa á stað sem er í
margra mílna fjariægð frá nassta
bókasafni og þar sem ekki er
einu sinni nafdnagn til að lesa
við á nætumár.
Pabbi hrukkaði -ennið yfir
þessum sfcuggalegu frámtíðar-
horifum, en hreýkni' hans yfir
bvi að ég halfði lofcs um vorið
tekið á mig rögg og varið lú-
slitna ritgerð mína um Fredriku
Brpmer varð yfinstericari og hanin
kinkaði kolli:
— Ójá, ókfcur veitir vfst ekki
af hvfld öllum saman. Camma
er orðin svo þunn á vangann
þanna á Metropnlitan, að það er
kvíðvænlegt.
Camilla Martin hafði frá þeim
degi að Ohrister kynmti hana
fyrir okfcur öllum, verið eftir-
læti okfcar — en einkum og sér*
flaigi pabba. Nú bnostu þau glettn-
islega hvort til ammaTS ,og Camma
teygði úr sér og geispaði.
Ég hlakka til bessa sum-
ars rétt eins ,og krakfci. Heima
í Svfþjóð, með yfckur öilum sam-
an, langt immd í Skóginum, þar
sem ekfci er svo mdkið sem símá-
samband við umheiminn og glæpa-
máladeildina.. .. .
— Eða víð allar mögulegar og
ómögulegar og óþolandi óperur.
Christer var dálitið alvarlegur í
rómnum. — Ég tiúi þvi varla
enn að okkur haffi lánazt að
fella sumarieyfin oklcair saman.
Stundarkorn var eins og eng-
inm væri í stoffunni' nerna þau
tvö.
— Af hverju gitftið þið ykkur
ekki? sagði pabbi af forvitni Vís-
indamannsins.
— Ég er stundum að velta
þessu saman fyrir mér. En það
er dálítið óþægilegt að giftast
kvenmanni, sem manni tekst
næstum aldrei að hitta.
Camilla settist allt í einu upp
i stólnum. Skásett, brúmgullin
augun voru galopin i uppgerðar-
skelfingu.
— Christer! Heyrðu, þú heldur
þó ekki að Jóhamnes sé...
sé . . .
— Siðferðilega hneykslaður áttu
við? Yfir þvi að við ætlum okkur
að hokra saman í kofa út af
fyrir okkur, án þess að veralög-
lega gefin satrían? Jú, en þetta
á eiieiniega að vera eins konar
reynslumánuðurr hjá okkur. Ef
hann lukkast bærilega er ekki
óhugsandi að ég biðji þín á eft-
ir.
— Auk þess, sagði Ekstedt
prófessor þurrlega, á ég heima
í næsta kofa eins ort viröulegur
og hvíthærður siðgæðisvörður.
— Og ég.
— Og ég.
— Kristfn r»s Jónas. bvað á
betta að býða. Þið eigið að
liggja sofandi f rúmunum vkk-
ar.
En Christer Wijk var begar
búinn að grípa sex ára guð-
dóttur sína í fangið og hún hróp-
aði fagnandi:
— Við förum saman upp í
sveit.
Og á hnján afa síns bergimál-
aði Jónas:
— Við föðum sarnan upp í
sveit.
— Ég get hreint ekki skilið,
saiffði Einar í búsundasta skipt-
ið, — að hann skuli ekki geta
lært að segja r. Hann er orðinn
hálfs f.iórða árs og enginm eftir-
bátur jafnaldra sinma að öðru
leyti.
— Hann er syffjaður, sagði afi
hans afsakandi.
— Upp í sveit, sagði Jónas. —
Og það, skiluððu, það eðu kýð
og hestað og blóm og stóðið,
stóðið oðmað.
— Er það ... er það satt? —
Nú var skelfingin engin upp-
gerð hjá Camillu Martin. — Að
þar séu stórir, stórir ormar? Ég
er svo hræðilega hrædd við
orma.
— Hann hefur sjálfsagt heyrt
nafnið á bænum, sagði Einar.
— Nafnið?
— Já.
— Hvað... hvað heitir hann ?
— Ormagarðar.
— Þið lætur óhugnanlega í
eyrum.
Með s.jálfri mér var ég henni
innilega sammála.
Qrmagarðar.
Af hverju kom þetta svona
illa við mig? Efcki vegna hugs-
anlegra ormia. Ástæðan var ein-
hver önnur, en hún var svo ó-
greinileg og óljós, að mér tókst
ekki að klófesta hana eða fdnna
orð yfir hana. En rétt eins og
Camilla hafði ég fengið hugboð
um eitthvað ónotalegt. og ég var
ekki lengur jafnheilluð af til-
hugsuninni um hina sameigin-
legu sumardvöl og ég hafði ver-
ið rétt áður.
Ónotakenndin fór vaxandi beg-
ar ég uppgötvaði að Ohrister var
að horfa á mig, hvasst og rann-
sakandi.
Það var eins og hann hefði
haldið yfir mér próff.
Og rétt eins og prófið hefði
af einhverjum umdarfegum or-
sökum fengið hagstæða útkomu
að hans áliti.
— O —
— Já, bara að bið kunnið nú
við ykfcur, segir Lydia Olsson
og hellir í fimmta sinn kaffi í
bollanji hjá Ohríster Wij’k. —
Bæði húsin sem bið ætlið að
búa í eru uppgerð og nýmáluð
og notaleg og bið fáið frið og
næði bama uppfrá ...
Pabbi verður samstundis var
við hifcið í framkomu hennar.
— En ...? Frú Olsson finnst
víst eitthvað á skorta.
— Nei. Ég átti alls ekki við
það. Bæði Wijk lögreiglufulltrúi
og Bure prófessor komu til að
líta á allar aðstæður. Og fólk
hefur svo ólíkan smekk.
Hún talaði í mjúfcum, lágum
tón, með sönglandi mállfnri sem
er einkennandi fyrir þessar slóð-
ir. Maki hennar var þeim mun
háværari.
— Lydia er orðin vön þægind-
unum á gamals aldri. Hún vill
ekki vera án vatns og rafmagns
og tæki ekki í mál að hafa kam-
ar úti í garðd. Áður fyrr var
hægt að láta sér það lynda líka. Ég
man þegar við fluttum hingað á
Sólvang 1919, þá var svt> sann-
árlega enginn lúxus hér held-
ur...
Ég hlusta ekki sérílega vel á
frásögn hans. Hugur minn erenn
niðri í Skógum, bar sem við
neyddumst til að skilja Krist-
ínu eftir fyrir nokkrum klukku-
tímum. Telpan var lasin og með
hita og það var óforsvaranlegt
að diriislast með hana langt inn
’ skóginn. þar sem engan lækni
"ar að fá. Og auðvitað væsir
ekki uim hana á Arbakka hiá
systur Einars, sem hún hefur
mikið dálæti á, en það er dá-
lítið annarlegt að hef.ia þettavel-
undirbúna sumarleyfi með að-
edns einn krakfca.
Annars hefur þessi fyrsti dag-
ur leyfisins gengið áuætflega. Við
erum komin að Sólvangi, sem
er síðasti viðkomustaðurinn áður
en bílamir þurffa að fara að bisa
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
• um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
. hreinsunarefni.
Vanir menn. — SÍMI: 83946.
Sprautun — Lökkun
■ Alsprautum og blettum allar gerðir af bílum.
■ Sprautum einnig heimilistæki. ísskápa,
þvottavélar. frystikistur og fleira í hvaða
lit sem er.
VÖNDUÐ OG ÓDÝR VINNA.
STIRNIR S.F. — Dugguvogí 11.
(Inngangur frá Kænuvogi). — Sími 33895.
BRAND'S A-1 sósa: Með k|öti9
með fiski9 með hverju sem er
SKOTTA
— Kalli er svo sniðugiur útvarpsiviðgerðianmíaður. Ég aetla að vena
með honum þangað til transistortækið mitt er komið í lag.
Nýkomið í úrvali
Mollskinnsbuxur í öllum stærðum. — Úrvals vara
frá amerísku Anvilverksmiðj unum.
O.L. Laugavegi 71
Sími: 20141.
Tiiboð óskast
í eftirtaldar bifreiðar og tæki, sem verða til sýnis 1
porti Vélamiðstöðvar Reykjavíkurborgar, Skúlatúni
1, miðvikudaginn 23. og fimmtudaginn 24. október
n.k. frá kl. 9-17 báða dagana.
1. Massey Ferguson, dráttarvél, Rd-37.
2. Massey Ferguson, dráttarvél, Rd-38.
3. Lorain - kranabifreið, R-4430.
4. Weatherhill ámokstursskófla.
. 5. Scania Vabis, 11 tonna vörubifreið, ár-
gerð ’57. — R-9402.
6. Willy’s - jeppabifreið, árgerð ’46. — R-12718.
7. Ohevrolet, vörubifeið m/verkstæðisyfirbygg-
ingu., árgerð ’54, — R-8318.
8. Bay City, vélskófla, 3/4 kúbik yard.
9. Vatnstankur, 4ra tonna.
ÍO. Vatnstanikur, 7 . tonna.
11. Sullivan loftpressa, 210 rúmfet.
12. Ingeroll Rand, loftpressa, 105 rúmfet.
13. Foco - 150, bílkrani. k
Tilboðum skal skila á þar til gerðum eyðublöðum,
er liggja framrni á skrifstofu vélamiðlara í Skúla-
túni 1, og veitir hann jafnframt nánari upplýs-
ingar. — Tjlboðin verða opnuð á skrifstofu vorri.
föstiudaginn 25. október n.k. kl. 10.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
YONARSTRÆTI 8 j SÍMI 18800