Þjóðviljinn - 16.11.1968, Blaðsíða 8

3 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Laiuigardaglur 16. nóvember 1968.
MARIA LANG
ÓKUNNUGUR
MAÐUR
21
Samtalið 'hættir sjáMkraía, þegar
Lydia Olsson kemur sjálf inn um
dymar. I fylgd með henni er
Nína og Björn Eiríkur, sem þrátf
fjmir sólbrunann er bessa stund-
ina fölari en stórborgarstúlkan
við hlið hans. En bað er fyrsí
og fremst Lydia sem hugsanir
okkar snúast um í svipinn og
hún á samúð okkar allra.
Erland stendur upp og býður
henni stólinn sinn. Manfreð fálm-
ar eftir hendi hennar t>g hún
þrýstir hana eins og til að veita
honum styrk. Hún er svartklædd,
í songinni og flýtinum hefur hún
farið í svart; og hvaða lit öðrum
ætti hún svo sem að klæðast
móðirin sem misst hefur tvö af
bömum sínum á vofeiflegan
hátt? En hún er róleg, róleg og
grætur ekki. Hún er ein af beim
konum sem vaxa við hveria
raun; eiga ei niivem innri styrk
þegar voða ber að höndum.
— Hvemig atvikaðist það'!
spyr hún blátt áfram og Ohristei
Wijk er opinskárri við hana en
hina og segir allt sem hann
veit. Það er einkennandi fyrir
hana að hún kemur ekki með
neinar ásakanir eða dregur álykt-
anir sem eru Erland Hök í óhag.
— Agnes bjó yfir einhverju,
sagir hún. — Hún var tauga-
óstyrk og óþolinmóð eftir að
komast af stað. Mér fannst hún
'•geta beðið þar til hætti að rigna
en hún sagðist þegar vera búin
að bíða of lengi og hún yrðd að
ná í Erland og tala við hann.
— Fannst frú Olsson sem
þama væri um að ræða fyrir
fram ákveðið stefnumót hjá
þeim?
— Nei, alls ekki. „Ég ætla
fyrst að leita að honum í þorp-
inu“, sagði hún og það bendir
til bess að hún hafi ekiki vitað
^fíJo^ae
EFNI
SMÁVÖRUR
M TIZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 - Simi 42240
Hárgreiðsla — Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Síirn 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
hvar hann var niður kominn.
— Þá höfum við misskilið big.
— Lage hrukkaði ennið þung-
lyndislaga. — Mér skildist á þér
að þetta hefði verið stelfnumót
milli þeirra.
Fullyrðing hans var þá ekki
meira virði en svo. Christer seg-
ir illkvittnislega:
— Kannski gegnir samia máli
um námumannsexina. Geturðu
svarið að þú hafir séð Erland
Hök með hana úti á hlaðinu?
Eða er það líka eitthvað sem þér
hefur „skilizt"?
Nú er Lage þrjózkulegur.
— Ég get svartð bað.
Þar sem Erland getur svarið
að hann hafi ekki haft exina
meðferðis frá Sólvang: og þar
sem Lydia var alltof önnum kaf-
in við pottbrotin og beigóníum-
ar sínar til að veita neinu öðru
athygli, erum við enn engu nær
um ferðir morðvopnsins.
Lydia getur aðeins upplýst
ok'kur um það, að Agnes hafi
farið að heiman klufckan rúm-
lega sjö. Næstu tvær stundir
hölfðu Lydia og kötturinn verið
alein heima.
Við erum næstum búin að
gleyma unga fólkinu í eldhús-
sófanum, en rödd Bjöms Eirílks
blandar sér allt í einu í sarnræð-
urnar:
— E.r það .. . er það alveg víst
að hún hafi ekki drektot .sér í-
lindinni? Viljandi, á ég viö...
— Sjálfsmiorð? urrar Manfreð.
— Hvers vegna í fjandanum. ætti
Agnes, hún Aignes okkar, að
fr<'mia sjálfsmorð?
Það er Nína sem verður fyrir
svömm ag kemur að kjamamáls-
ins:
— Er það ótrúlegira en að ein-
hver annar hafi myrt hana?
Já, hví s'kyldi það vera?
Hvemig gat staðið á því að
hún skyldi vera barin í höfuðið
með exi frá átjándu öld og henni
síðan velt niður í lindina?
— Hún hefur vitað eitthvað
sem var hættuilegt fyrir morð-
ingjann. — Ég veit varla af því,
að ég hef hugsað upphátt. —
Hún var að því komin að skýra
Erland frá því í gærkvöldi niðri
við Ormatjöimina, en hugrekkið
brást henni og hún flýði.
Tortryggni os afbrýðissemd
Lages fær útrás í ofsa.
— Skýra... Erland frá...
Hverju ætti hún svo sem að geta
skýrt honum frá?
Christer svaraði: — Eiglnlega
er auðvelt að geta sér bess til.
Hraeðsla hennar.og sú staðreynd
að hún gat ekki horfzt í augu
við Erland Hök bendir til að hún
hafi gegnt annarlegu hlutverki i
harmleiknum milli Höks o" Ró-
berts Olsson fyrir fimmtán árum.
Það er ekkert vafamál að hún
hefur leynt einhverju. Þið munið
að hún sagði: — Nei, ég get bað
ekki... ég get það ekki. Hvað
var það sem hún gat ekiki? Hald-
ið áfram að ljúga að honum eða
um hann?
— Þú heldur þá að hún hatfi
logið við sjálf réttarhöldin? En
... um hvað? Um það sem gerð-
ist áður en hún hlióp niöur í
þorpið og náði í mig?
Christer og Erland líta hvor
á annan. Síðan kinkar hinn
fyrmefndi kolli.
— Það er kominn tími til að
þé- skýrið frá því sem komið
hefur upp í huga yðar og breytt
viðhorii yðar til þessa máls.
Það er eins og loftið í notalega
eldihúsinu okkar sé orðið raf-
magnað. Minnistap Erlands, sem
eitt sinn hafði gert hann vam-
arlausan og svipt hainn baráttu-
þreki, sem hafði gert hann ringl-
aðan og hræddan og fengið hanin
til að játa á sig mannvíg í
Svartagili — er ekki lenigur fyr-
ir hendi á sama hátt og áður
var, staðreynd til að byggja á-
kæru gegn honum á. Það er eitt-
hvað óhugnanlegt í boðskapnum
sem lágvær röddin hefur fram
að færa, jafnvel þótt talað sé
varlega og hófsamlega.
— Þetta tómarúm i minni
mínu hlýtur að hafa tekið yfir
talsvert langan tíma, eftir því
sem sérfræðingamir sögðu við
málsrannsóknina. Ég slóst við
Róhert, það man ég. Ég hélt á.
byssunni í höndunuim og Róbert
lá skotinn á gólfinu, — bað er
hið næsta sem ég man. Þarna í
milli hlýt ég að hafa fengið högg
eða áfall sem lokaði fyrir minn-
ið á undan og eftir, minnisleysið
verkaði fram fyrir sig og aftur
fyrir sig að dómi læknanna. Þetta
er í rauninni ekki óalgengt fyr-
irbrigði. fólk sem lendir í bíl-
slysum verður iðulega fyrir
bessu. Oftast nær fer minnið að
starfa á ný eftir nokkra klukku-
tíma eða nokkra da.ga o<? fyllir
út f eyðuna smám saman.
Hann situr á bekk skáhallt
fyrir aftan Lydiu OTsson, hann
héfur krosslagt handleggina og
hallar svartgráum kóllinum að
veggnum. Það er rétt eins og
hann sé að fara með einhverja
skýrslu sem kemur honum lftið
við, ræða um eðli og atbafnir
minnisins hjá mannfólkinu.
— 1 mínu tilviki leið langur
timi áður en stíflurnar létu und-
an. Og bað gerðist aðeins sum-
part og gekk bannig fyrir sig
að ég borði illa að treysta bví,
að betta væru raunveruleg minn-
isbrot frá „tómarúminu", sem
væru að koma upn á yfirhórðið.
Ég bægði þeim frá, sagði við
sjálfan mig að þetta væru tál-
myndir og. óskhyggja, að ég hefði
b’iotið heilann alltof mikið um
bétta' alTt sarhá'n. En tálmyndir
leys'ast upp, óskhvgffia tekur
myndbreytingum. Sýnir mínar
verða hins vegar æ greinilcgri og
Ieita meira á mig.
— Og hvað... hvað er bað
sem bú sérð?
Það er Bjöm Eirfkur er hvísl-
ar þetta f mikilli geðshræringu;
hann hðfur risið upp til hálfs
úr hörðúm trésófanum og bíður
svars í ofvæni.
— Ég sé Róbert liggja rétt hjá
mér á gólfinu. Hann er sennilega
dáinri. Og síðan sé ég mann.
Hann stendur við dymar með
byssuna í hendinni. En stumdum
er það alls ekki hann sem held-
ur á henmi. Þá er það —
Hann fær ekki að ljúfca máli
sínu. Björn Eiríkur riðár fraim
og aftur eins og hann sé að
missa meðvitunid, og hann hróp-
ar:
— Ég veit það. Ég veit það.
Ég var það. Heyrið þið það, öll
saman — ég var þar. Ég sá... ég
sá hvemig hann þurrkaði fingra-
förin af byssunni og fékk...
henni hana.
— O —
í fimmtán ár hafði hann lifað
við stöðuga hræðslu, í sífelldri
taugaspennu. Hvenær yrði sann-
leikurinn uppvís? Og ætti hann
ekiki að segia einhverjum að
hann bek'kti, hanp?
En hverjum? Móður sinni?
Nei, nei, ekki henni. Hún hafði
tekið atbui-ðina nógu nærri sér,
hún grét oft og var kvíðafull og
niðurdregin, ólík sjálfri sér. Og
auk þess... hver myndi taka
alvarlega þótt ellefu ára strá'kur
hefði þótzt hafa eitthvað til mál-
anna að leggia? Engimn hafði
beðið hann að bera vitni við rétt-
arhqldin, af hverju skyldi ein-
hver haifa meiri áhuga á honum
að þeim loknum? Auk þess gat
hann þegar til kastanna kom
ekki korriið fram sem uppljóstr-
ari, til þess var hamn of veik-
geðja, of veikgeðja og viðfcvæm-
ur.
Þess í stað óx hann upp,
skaddaður tilfinnimgalega af þvi
áfalli sem hann hafði orðið fyr-
ir, vilji hans lamaður oií hann
var að sligast undan leyndarmál-
inu sem hann bjó yfir. Hamn
varð mamnfælinn og hiræðslu-
gjarn, féll í yfirlið begar minmst
varði, og hann var sendur í rann-
sókn á héraðssjúkrahúsið. En
jámtötliur og vftamiínsprauitur
voru engin læknimg við meini
hans, enda var það djúpstæðara
og illkynjaðra en læknana gat
grunað.
Fyrir okkur, sem hlustuðum á
skriftir hans þessa dimmu sum-
amótt í eyðfþorpinu, varð það
brátt augljóist meðan á lýsimgu
hans stóð, að betta var geysileig-
ur — og naiuðsynlepur — léttir
óyrir hanm, að fá nú allt í einu að
levsa frá skjóðunni og segja allt
af létta.
Og enn á ný hurfum við aft-
ur í tímann, til þessa sumnudags
í maí, þegar Agnes Olsson og
Eriand Hök höfðu átt sér steiflnu-
mót f kofanum í Svartagili og
elzti bróðir Agnesar hafði lagt
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RÚSSNESKI HJOLBAROINN ENDIST
Hafa enxt 70.000 Km akstur samkvæmt
voftorðl atvinnubflstiðra
Faest hjá flestum HfölbaröasSlum á landinu
Hvergi laegra verð ^
1
ftfesi/j
TRADINC
CO. HF. |
GOLDILOCKS pan-eleaner
pottasvampnr sem getur ekki ryðgað
SKOTTA
Ættirðu ekki að láta snoða þig, telpa mín, svo að hatturinn geti
passað?
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Terylene-flauelsbuxur drengja — Telpuúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÉLAIIIGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. •—
Einnig skurðgröft.
Athugið
Geri gamiar hurðir sem nýjar. Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
LEIKFANGALAND
VELTUSUNDI 1 kynnir nýja verzlun —
LEIKF AN G AK J ÖRBÚÐ.
Gjörið svo vel að reyna viðskiptin.
LEIKFANGALAND
Veltusundi 1 — Sími 18722.
Ödýrast i FIFU
Úlpur * Peysur * Terylenebuxur * Molskinns-
buxur V Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar. — Póstsendum hvert
á land sem er
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
Skolphreinsun og viðgerdir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
Vanir menn. — SÍMI: 83946.