Þjóðviljinn - 19.01.1969, Page 10

StBA — JxJÓÐVXIaJTNN — Sunmradaður 19. jawúar 19fiB.
hnn, runnu til á bónuðum dúkn-
um, og þustu inn í miðstofuna.
Raddirnar fóru hækkandi eins
og í fuglageri og það leið aldroi
á lönigu áður en farið var að
kallast á fullum hálsi — það
fcalaði aldrei neinn ffteð eðli-
legri röddu í mið^toifunni.
Et£ Molly og Vik-tor voru £
heimsókcn hjá frænkunni var
stundin nú komin til að umla
einhverja afsökun og hverfa
burt, fyrst hægt og með virðu-
leik eins og vera ber um par
sem „ætlar út“ en með ofsahcaöa
um leið og dymar höfðu lókazt
á íhæla heim. Skömmu seinna
myndi amma ]>eirra líka standa
irpp, andvarpa og segja með upp-
gerðar kæruleysi: — Ég held
það sé bezt ég athugi hvað um
er að vera. Alan og Meg sem
sátu hlið við hlið. í sófanum,
fóru að aka sér til og frá og
móðir Alans hélt upplestrinum
áfram með auknurn áherzlum.
EJftir stundarkom leit maður
hentnar upp úr blaðinu og sagði:
— Finnst þér ekki að við ætt-
UBi að tfára yfir um og heilsa
upp á Glad? — eins og hún
ætti heima í öðrum borgarihluta.
Konan hans hrukkaði ennið og
hélt upplestrinum áfram, en hún
mismæJti sig æ ofbar og eftir
stundarkom þagnaði hún og lét
sem hún væri að lesa í hljóði
fyrir sjálfa sig. Svo lagði hún
bókina allt i 'einu frá sér, reis
upp úr stólnum og tók sér stöðu
undir gasiampanum með höndina
á húninum. Þetta var merkið
sem þau höfðu beðið eftir. Faðir
Alans lagði frá sér biaðið og
stóð upp. Það var kominn
drengjalegur eftirvæntingarsvip-
ur á andlit hans, og konan hane
sem reyndi að sýnast róleg og
dálítjð vanþóknunarfuil, varð
rjóð á hálsinum og í vöngunum.
Alan og Meg hurfu út um dyrn-
ar strax og rifa kom á þær. Inn
í miðstafuna læddust þau eins
^ trÉJ/ EFNI
SMÁVÖRUR
VI TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hraumtungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfr æ ðin gur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
baugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
og skuggár og oftast óséð inn í
hreiðrið sitt hjá bambusborðicnu.
Ef, margt fólk var í stofunpi,
lögðust þau á fjóra fætur og
skriðu undir stóra borðið; þau
skreiddust eftir hlykkjótfcum neð-
anjarðargöngum milli fóta úr
holdi og tré og fengu stöku
sinnum klapp eins og í ógáti.
En í kvöld urðu þau að ganga
svipugöngin gegnum mannsöfn-
uðinn. Þannig gekk það til þegar
fullorðna fólkið var í sérlega
góðu skapi, eða þegar Ernest
frændi hafði unnið f veðreiðun-
um eða gert góð kaup á hrossa-
uppboði og hafði keypt sér kagga
af eplavíni í tilefni dagsins. Það
var seinlegra að komast þannig
út í skotið sitt, en það hafði sína
ktvsfi. Það vár til að mynda
aldrei að vita hverjir komnir
voru. Það gábu einfaldlegá verið
nágrannar eða æfctingjar, en það
gat líka verið bláókúnnugt fólk.
Og auik þess var sá mögiúeiki
alltaf fyrir hendi að langþráður
ættingi væri kominn heim úr
fjarlægum aifkima. Og það kom
reyndar stundu-m fyrir. Það voru
ekki nema tvö ár síðan stríðinu
laufk og afvopuunin ,var alls ekki
að fullu komin til framkvæmda.
Auk þess voru í fjölskyldunni á
báða bóga óbreyttir hermenn og
sjómenn, að ekkv'sé minnzt á út-
flytjendur og ævintýramenn og
það var hingað í miðstofuna sem
allir gjleymdu ættingjamir tóku
strikið, þegar'þeir heimsóttu fæð-'
ingarborgina eða komu heim í
leyfi eða voru að biíða eftir nýju
skipsrúmi. EJkkert var eiins
spennandi og að gamga gegnum
miðstafuna við slík tækilfæri og
láta kyssa sig og faðma af fram-
andi vörum og örmum, lei'ka við
ókunnugar úrfestar eða háls-
festar (því að gestirnir vóru oft
með konur sínar eða dæfcur), fá
í löfann mynt, sem enn var volg,
rétt eins og gefandinn hefði
sjálfur slegið hana. EJngar tvær
hendur voru eins viðkomu, engar
tvær hötfðu sams konar handtak,
lykt eða hita; ekki heldur tveir
vangar né varir. Sérhvert skegg
og bartar voru morandi af nýjum
áhrifum og sérhver kjóll með
nýju mynstri og nýjufn lit og
sýndi ný og óvænt fbrm úr kjöti
og beinum — olnboga, handar-
krika, hálsakot og bil milli
brjósta. Eftir nokkrar mínútur
urðu öll þessi áhrif að einni
samfelldri, iðandi heild. Meðan
þau voru send frá einum ti>l
annars hætti þeim að finnast
fullorðna fólkið aðgreindir ein-
staklingar. Þeim fannst sem
heimur hinna fullorðnu héfði
tekið þau til sín í hlýtt, dular-
fulit faðmlag og þessi heimiur
væri óendanlega sfcór líikami,
kven- og karllíkami í senn. þar
sem þau mættu alls kyns á'hrif-
um og kenndum.
En það kom ekki í veg fyrir
að þetta andrúmsloft gat bqkstaf-
lega verið lamandi. I kvöld til
dæmis var léttir að komast inn
í skotið sitt og setjast utan sjón-
máls hinna fullorðnu. Þau féllu
í leiðslu eins og svo pft áður
og rönkuðu við sér nokikrum
mínútum seinna við niðandi
hljóð eins og í heitum Kyrra-
hafsbylgjum. Og eins og gegnum
hringsjá horfðu þau út á fforeldr-
ana og ömmuna, Charlie ömmu-
bróður, eldri bróður ömmunnar,
sem átti heima í hinum enda
bæjarins, frú Blount, sem átti
heima efst í götunni og var .bezta
vinkona Glads frænfeu, og
„frændinn frá Kanada‘‘ sem
hafði feomið óvænt í heimsófcn
fyrir þrem vitoum. Seinna hafði
hann verið fastur gestur á mann-
fundunium í miðstöfunni; hann
átti heima skammt Ifrá Charlie
ömmuibróður og var oftast sam-
ferða honum. Hanin fór aldrei úr
frakkanum og sat venjulega með
hattinn á hnénu, eins og hann
biði á náluirn eftir að ná í næsta
skip til Kanada. Hann var mjög
hæglátur maður og oft^st
gleymdu þau hin gersamlega ná-
vist han.s — þangað til hann kom
allt í einu og öllum til undrun-
ar með athugasemd sem leiddi
í Ijós, að hann hacfði fylgzt með
samræðunum af miklum áíhuga.
Engum hafði tekizt að átta sig
fullkomlega á því. hvar hann
átti heima á ættarmeiðnum; bau
vissu það eitt að hann hafði
gilfzt inn f fjölskylduna. Að
nok'krum tíma liðnurn kom í Ijós,
að eiginlegur tilgangur hans með
því að heimsækja tengdafólk sitt,
var að fá léða peninga. Ernest
frændi og Glad frænka höfðu
tekið á móti honum opnum örm-
um, vegna þess að þau vonuðust
eftir að geta fengið lánaða pen-
inrra hiá honum.
En þótt aðein.'s væri um kunn-
ug andlit að ræða, gægðust Ala.n
og Meg fram úr felustað sínum
með ákafa í auffum. Það var ó-
mögulefft að halda andlitinu
sviplausu í miðstofunni — jafn-
vel frændinn frá Kanada gat
ekki ráðið við kippina í löngu
nefinu. Næstum allir voru á
svipinn eins óg þeir hefðu kom-
ið þjótandi til að segja einhverja
merkilega frétt. Bf til vill var
aðeins um ómerkilega smámuni
að ræða; en þegar sagt var frá í
miðstofunni, fékk allt á sig blæ
leyndardóma og ævintýra. Eklki
sízt á svona sumarkvöldi, þegar
búið var að kveikja á gasljósiniu
en gluggatjöldin höfðu ekki enn
verið dregin, fyrir, þannig að
rauðleitur kvöldhiminninn sem
] varpaði mildum bjarma á stokk-
j rósirnar í garðinium og verk-
: smiðjureykhiáfana sem gnæfðu
! vfir þökin á húsiunum í skugga-
I sundunum, speglaðist í speglin-
] um ýFir arinhi'llunni og í gler-
inu á myndiunum sem héngu á
veggjunum. Myndimar frá
skozfeu hálöndunum urðu srvo
rau'nverulegar, að listámennimir
sjálfir hefðu undrazt það stórum.
Oft tóku Alan og Meg viðbragð,
sannfærð um að uxarnir hetfðu
litið tcpp frá eldrauðrjim vaifcns-
bólumum sean þeir vbru að
drekka úr og væru nú að góna
á þau með logiandi aiugum.
í kvöld var um raunvenjl egar
frétltir að ræða; brðfið sem komið
hafði frá Hetotor frænda. Þetta
var í tfyrsta sinn seim hann skrif-
aði þeirn eftir jarðarför konu
sinnar fyrir einu ári. Þetta var
sannkölluð vanræksla. Glad
frænka logaði af vanþóknun.
— Og hann sem gerði þetta
feikna stáss að okkur. Þegar
maður hlusfcaði á hann, var engu
líikara en hann væri reiðubúinn
að vaða eld og vabn fyrir oktour.
— Aðeins reykur, enginn eld-“
ur, sagði móðir Alans og hristi
höfuðið döpur í braigði.
— Ég get ekki fyrirgefið hon-
um, að hann skýldi stinga af
eftir jarðahförina næstum^ án
bess að kveðja. Og svo lét hann
fasteignasala selja húsið í Winfch-
rop Avenue, svo að mamrna sat
eftir og hafði ekki baik yfir
höfuðið.
— Henni var innilega velkom-
ið að búa hér, greip faðir Alans
fram í.
— Það veit ég, væni minn,
sagði móðir hans og klappaði
honum á handlegginn. — En
þegar ég hugsa um allt það sem
ég gerði fyrir Hektor . .. Rödd
hennar skalf. Hún tók fram vasa-
klútinn og þerraði arjgun. Fjöl-
skyldan flykktist um hana.
— Svona. svona, mamma,
tautaði faðir Alans og lagði
höndjna á öxl hennar.
— Æ, gráttu ekki, mamma,
vældi konan hans, sem sjálf var
gráti nær.
— Hann er ekki þess virði!
Hann er ekiki þess virði! hrópaði
Glad frænka hvað eftir annað.
Móðir hencnar jafnaði sig (og
bandaði þeint frá sér. Hún rétti
úr bakinu og krosslagði hand-
leggina.
— ' Sjáið þið til, sagði hún
virðulega og beindi orðum sín-
um að frú Blount og frændtmum
frá Kanada. — Hektor, Cora og
ég, við vorum svp nátengd hvert
Öðrrj, svo afsikapelga nátengd ...
— Og nú skrifar hann að hann
ætli að koma og heimsækja okk-«
ur, sagði ntóðir Alans eftir
stundar þögn.
— Ég trúi því nú eklki fytT en
ég tek á, sagði Glad frænka.
Móðir hennar hristi höfuðið.
— Ég veit ekki hvað ég á að
halda.
SKOTTA
Athugið
Geri gamlar hurðÍT sem nýjar. Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds. 1
Ber eirinig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
ÚTSALA - ÚTSALA
Úlpur, peysuf, skyrtupeysur, skyrtur,
terylenebuxur, stretehbuxur, taubuxur.
Úrval af barnafatnaði. Einnig vinnufatnaði herra
og dömuregnkápum.
Verzlunin FÍFA.
Laugiavegi 99. (Inngangur frá Snorrabraut).
Tœkifœriskaup
NÝTT O G NOTAÐ
Kven- og herrafatnaður i úrvali. Hjá okkur gerið
þið beztu kaupin. — Allt fyrir viðskiptavininn.
Móttaka á fatnaði fimmtudaga kl. 6 til 7.
VERZLUN GUÐNÝAR
Grettisgötu 57.
— Tveir klutok'Utímar við síimann og aOtaf heldur hún tójinu
við sama eyrað. '
RAZN0IMP0RT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBARQINN ENDIST
Hafa enzl 70.000 km akstui* samkvamt
vottopðl atvinnubllsQöpa
Faest hjð Hestum hlölbapfiasölum á landinu
Hvepgl lægra verö ^
1

ISÍIVII 1-7373
TRAOING
CO.
HF.

Þjóðviljunn vnntur
umboðemann á Húsavík.
Upplýsingar veitir Freyr Bjamason Húsa-
vík eða sími 17500 í Reykjavík.'
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfalísrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hrreinsunarefni.
VANHt MENN. — SÍMI: 83946.
Ávn/lt í úrvul Skíðabuxur, skíðapeysur, gallabuxur. molskinnsbuxui Ó.L. Laugavegi 7 Sími: 20141. • erylene-buxur,

I