Þjóðviljinn - 30.01.1969, Side 8

Þjóðviljinn - 30.01.1969, Side 8
/ 0 SlÐA — MÓÐVHJlN’N — FStmffrttU'dagtir 30. janúar 1969. Gilbert Pfielps Astin allrafyrsta 14 dældazt og sugu úr þeim saf- ann. Þegar laau voru búin að borða eplin, fleygðu þau kjarn- húsunúm frá sér; það var heil hrúga aif þeim neðst í holunni, þau voru orðin þurr og brún eins og íbrukönglar. Svo borð- uðu þau kökumar og Alan tíndi fáein bringuber; eftir rigning- una voru þau svöi og fersk. Að máltíðinni lokinni, sleikti Meg fingurna og hallaði sér að frænda sínum. Hann var í dökkgrænu peysunni og hen.ni fannst þægi- legt að finna gróft gamið við vangann og ullarlyktina sem minnti á tjöruþef. — Nú verð- urðu að segja mér sögu, sagði hún. Þau voru truíluð andartak, þegar Greg opnaði gluggann, blés ögn í lúðurinn, æpti: „Ö, taugamar mínar!“ og skellti glugganum aftur. Hann hafði gaman af að iáta þau vita af því að hann vissi af þeim þarna. Þau urðu vonsvikin pegar full- orðið fólk gaf þeim í skyn að það vissi hvar þau væra, en urh Greg gegndi allt öðra máli. — .Hún er um prins, byrjaði Alan. — Er hann hraustur? — Já. Það er að segja ... eig- inlega er hann hraustur, en ekk- ert sérstaklega svona fyrst í stað. — Af hverju ekki? — Risi hafði galdrað hann. * — Hvernig risi? — Hann var geysilega stór og sterkur. Hann var með rautt ándiit# og mikið hár um allt höfuðið og andlitið og nefið ... — Nöfið? — Já. Hann var með hár inn- am í nefinu. — Hvað var það sem hann gerði við prinsinn? HÁRGREIÐSLAN Hárgreiðslustofa Kópavogs Hrauntungu 31. Sími 42240. Hárgreiðsla. Snyrtingar. Snyrtivörur. Fegrunarsérfræðingur á staðnum. Hárgreiðsiu- og snyrtistofa Steinu og Dódó Laugav. 18. III. hæð (lyfta) Sími 24-6-16. Perma Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21. SÍMI 33-968 — Það var líka skrýtin lykt af honum. ... .— Af prinsinum? Hvernig lykt var af honum? — Nei, af risanum ... ég held hún hafi verið úr hárinu., Hann var í leðurfrakka ... —, Eins og kolakarlinn? — Já, en það var ekki kola- lykt af honum. — Hverníg lykt var það þá? — Það var svona leðurlykt. — Jahá. — Hann var líka með eitthvað leður um úlnliðina ... — En hvað hann átti gott. sagði Meg full aðdáunar. Alan hugsaði sig um andartak. — Og apdlitið á honum var úr leðri. En nú fannst Meg hann ganga fulllangt. — Þú ert bara að skálda, sagði hún. — Risinn galdraði prinsinn. flýtti Alan sér að halda álfram. — Breytti hann honum I í slöngu? — Nei . . . — Eðlu? — Nei ... — I hvað þá? spurði Meg háðslega. Alan flýtti sér að hugsa, — Hann breytti honum í vit- leysing, sagði hann. — Eins og Greg? — Já. Og svo lökaði hann hann inni í litlu herbergi. Hann hikaði. — Ög hvað svo? ságði Meg. — Risinn átti bróður. — Já? — Nei, það var ekki svoleiðis. — Af hverju ekki? — Hann áitti engan bróður ... — Ég' vil að hann eigi bróður. Hraiustan bróður. Og hann kem- ur og finnur prinsinn og hann ... og hanrn vorkennir prinsin- um ... og hann segir við hann; Þú kærir þig ekkert um að vera vitleysingur, er það? Nú getur þú haldið áfram. — Já. Hanm sagði: Þú kærir þig ekkert um að vera vitleys- ingur, er það? Auðvitað ekki. svaraði prinsinn. Myndir þú kæra þig um það? Og bróðir risans. ... — Er hann stór og sterkur? — Já, auðvitað, Það er eigin- lega hann sem. er hetjan. — Ekki prinsinn? — Nei, eiginlega ekki ... — Kanmski eru þeir hetjur báðir tveir? — Já. Þetta er ævintýri með tveimur söguhetjum. — Já. —. Bróðir risans var' stór og sterkur ... — Var hann lí'ka með mikið hár? , — Já. En hann var ekki með hár í nefinu. — Á hann fínan frakika? — Já. Hann er lika úr leðri. Og einmitt þá kom alvöru ris- inn. ... — Þú sagðir ekkert um að harin hefði eitiihvað um úlnlið- ina. — Jú, hann hafði það líka. Auðvitað. Svo urðu slagsmál ... — Ofsaslagsmál? — Já. Ofsaslagsmál. Og góði risinn drap vonda risanm og þeg- ar hann lá þarna og ætlaði að fara að deyja, iðraðist hann alls þess illa sem hann hafði gert I og hann hrópaði: — Færðu mig úr frakkanum, þá verðurðu hissa! — Gerði hann það? — Já, hann færði dauða ris- ann úr leðurfralkkanum. Og veiztu hvað gerðist þá? — Ég veit það vel. — Já. Um leið og góði risinn hafði fært f slæma risann úr frakkanum, spratt vitleysingur- inn á fætiur og sagði: — Ég er ekki vitleysingur lengur, þú sérð það á mér, er það ekki? Og góði risinn sagði: — Jú. ... — Er þetta þá búið? — Já. ,.Endir“. Meg staklk þumalfingrinum upp í sig og haliaði sér þung- lega upp að homum. — Þetta var fínt ævintýri, sagði hún. Vindgustur fór um garðinn, lyfti greinunum á yllinum? og bærði hávaxna grasbrúskana. Röndin á sólinni var komin á móts við verksmiðjuskonsteininn í s-kuggasundinu; ljósið breyttist allt í einu eins og einhver hefði slökkt á einu-rn lampa í langri röð. Þetta nægði til að efoyið á húsveggnum fór að blakta bg Alan og Meg hölluðu sér nær hvort öðra. I næstu andrá féll languir og mjór skuggi yfir garð- inn og lá þar eins og svartur .staTur. Það skrjáfaði í greinun- um hægra megin við bau og Nipoer hoppaði inn í holuna. sagði „prrm“ eins og vanalega og lét sem hann væri hissa á bví að finna þau þarna. Hann lagðist á milli þeirra og fór að mala. Það var greinilega regn í lofti, því að hann var duttlunga- fullur, velti sér á bakið, klór- aði bau f finguma begar bau ætfluðu að klappa honum og glefsaði í hendurnar á þeim. Svo reis hann alit í einu upp og hnusaði af andlitum þeirra. Hann fór að nudda trýninu framan í þau með löngum strokuhreyfingum: þau fundu varirnar á kettinum Pg brúnirn- ar á tönnunum við kinnina. Svo heyrði hann eitthvert skrjáf í gerðinu rétt hjá þeim og stökk burt. Vindúrinn andvarpaði. — Snipp. Snipp. Snipp! heyrðist í garðskærum herra Cowehers. Hænsnin gögguðu á Travers hlaðinu. Fuglarnir í efoyinu kvökuðu á móti. Langi, mjói skugginn varð dekkri. Fiðrildi birtist og fór að flÖgra hikandi um garðinn. eins og það væri ölvað. Reyksiký úr nálægum skorsteini bar við bláan himin, sem nú hafði misst ljóma sinn að nokkru. Einhvers staðar i Majuba Road heyrðust barnis- raddir: það var undarlegt hljóð, eins og sambland alf gráti og hlátri, mýktist og síaðist f síð- degissólskininu og nýafstöðnu regni. Alan og Meg reistu höf- uðin eins og dýr sem finna lykt- ina af vtatmi. Þau sneru sér eins og eftir sólu. Þau sátu kyrr stundarkom og hlustuðu. Svo skriðu þau allt í einu út úr holunni og skröpuðu á sér hnén í flýtinum, risu á fætur og hlupu hoppandi og hrasandi gegnum garðinn með undarlegum, rykkjóttum hreyf- ingum, sem minntu á fiðrildið. og gáfu frá sér hverja hláturs- rokuna af annarri. Herra Cow- cher sleppti skærunum og hljóp á tánum að gatinu á gerðinu. Herra Poole, sem var að graífa í moldina milli dapurlegra kál- plantnanna. hallaði sér fram á skófluna. hristi höfuðið og taut- aði eitthvað. En börnin hlúpu áfram upp garðinn. inn í eld- húsið, bvert gegnum húsið án þess að sinna konunum sem sátu í stofunni pg stungu saman nefj- um: þau hevrðu ekki amnað en skerandi raddirnar sem hófust og hnigu á götunni fvrir utan. Þau opnuðu útidvmar og skelltu hurðinni ,á eiftir sér með miklu brambolti. rifu uoo hliðið og skildu bað eftir óiokað óg butu út á götuna. Það var engu líkara en öll yngstu börnin í nágrenninu hefðu salfnazt þama saman. Leikurinn sem bau voru í, var dæmigerður fyrir Maiuba Road. Enginn vissi hve lengi hann hafði verið J til eða hver hafði fundið hann upp. Enginn vissi hvers vegna hann tilheyrði ákveðnu tímabili. hvers vegna öll börnin léku hann á hverju einasta sumri frá tilteknum depí og í nókkrar vikur eftir það. Ö^1 börnin, —- það er að segja af einhverium óbekiktum ástæðum s-ítu alltaf noVle-ir unp við gerð ið og voru ólundarlegir áhorf- endur. og önnur voru vaxin upp- úr leiknum. Teikreslurnar voru iafndular- fullar. Eldri börnin, sem mundu óljóst eiftir bví að þau höfðu verið með sjálf. komu aldrei með heimskulegar spumingar. En það gerðu stundum bömin úr öðrum hverfum eða þá fullorðið fólk sem var að hnýsast. Hið eina sem á því var að græða. var að hann var að sumu leyti lí'kur „eitt par fram“ ^að sumu leyti eins og „köttur og mús“ og að sumu leyti eins og ,.síðasta“. Sá sem var utanveltu gat ekki betur séð en leikurinn væri ekki annað en pústrar og hrindingar, hringsól og hlaup, raðir og nýj- ar raðir; það var ómögulegt að sjá hverjir voru sækjendur og hverjir verjendur og það var ógerningur að komast að bví hver „var hann“. Hreyfingamar minntu mest á SANDVIK SNJÓNAGLAR SANDVIK snjónaglar veita öryggi í snjó og hálku. Látið okkur athuga gömlu hjólbarðana yðar og negla þá upp. SANDVIK pípusnjónaglar eru framleiddir sérstak- lega fyrir jeppa, vörubíla og langferðabíla. SANDVIK snjónaglar þola sérstaklega vel malarvegi okkar. Gúmmivinnustofan h/f Skípholti 35 — Sími 31055 — Reykjavík. ...... ..... "i ... i '■■■' .. ROBINSON'S OBANGE SQEASB má blanda 7 sinnum iih*<V valni SKOTTA — Hryllilegur dóni er hann Dóri að segja 'að ég sé ekki nógu itur- vaxin til að klæða mi,g samfcvæmt smástelputíztoumnii! Hann sagðiat hafa haldið að óg væri í sjö ára befck! Höfum flutt verzlun okkar.aí LAUGAVEGI 176 á LAUGAVEG 178 yggingavörur h.f. ÚTSALA - ÚTSALA Úlpur, peysur, skyrtupeysur, skyrtur, terylenebuxur, stretchbuxur, taubuxur. Úrval af bamafatnaði. Einnig vinnufatnaði herra og dömuregiikápum. Verzlunin FÍFA. Laugiavegi 99. (Inngangur frá Snorrabraut)'. ÚTSALA Útsala stendur yfir Ó.L. Laugavegi 71 Sími: 20141. ÚTBOÐ Tilboð óskast í smíði biðskýla fyrir Strætisvagna Reykjavíkur. Útboðsgögn eru afhent í skrifstofu vorri. Tilboð verða opnuð á sama stað föstudaginn 14. febrúar n.k. kl. 11.00 INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR VONARSTRÆTI 8 - SÍMI 18800 laigilEIEIEIElElElElElElEJEIElElElElElig

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.