Þjóðviljinn - 16.04.1969, Blaðsíða 6

0 SÍDA — ÞJÓÐVHjJINN — Mlðvikudagur 16. apríL 1969.
Nýtt li ap}icli'œtti sár 1969-1970,
aldrei g;lœsileg“t*a en nú!

36
UTANLANDS
FERÐIR
FYRIR
25, 35 OG
50 ÞÚS. KR
1 1 "i m * æ 1H M i iikyi||}- 4!i,i Lmrff.v 1
S llrM j TihiTMíiiÍ1 fmm iTOMB
Vinningum fjiilgar
.v>
Miöi i DAS ei* stór-möguleiki
Mánaðarverð miðans 100 kr. — ársmiðinn 1200 kr.
ATHUGIÐ: MIÐI í DAS ER STÓR-MÖGULEIKI
Sala á lausum miðum hafin
Endurnýjun ársmiða og flokksmiða hefst 18. apríl
Virðum og styðium aldraða
Kynning ntál-
efna verzlun-
arínnar / dag
Kaupmannasamtökin efna í
dag til allsherjarkynningar á
málefnum verzlunarinnar og
þeirri þróun sem orðið hefur í
verðlagsmálum hér á landi, eins
og hún I.tur út frá þeirra sjón-
arhóli.
Ætlunin var að allar verzlan-
ir yrðu Iokaðar á laugardag og
Ijós slökkt en vegna nýafstað-
inna og væntanlegra verkfalla
var hætt við liær aðgerðir.
Kaupmannasaimtökin skipuðu
nefndir til að koona ákveðnum
fróðleik wn þessi málefhi í
blöðin og í netfnd þeirri er fékk
það hlutverk að fræða llesendur
Þjóðviljans voru kaupmennim-
ir Reynir Sigurðsson, Guðmund-
ur Guðmundsson í Víði. Gísli
Jóhann Sigurðsson og Stefán
Sigurösson. Voru beir alhir sem
einn á þeirri skoðuin að kaup-
menn settu eikki að ssetta sig
við að á einu óri hefðu verið
sett brenn verðlagsákvæði, 12.
desiamiber 1967, 19. fébrúar ’66
og 14. nóveimlber ’68, og álagn-
inig aJItaf farið laekkandi.
Orðrétt sagði Reynir Sigurðs-
son m.a. eftirfarandi: „Kaup-
mannasaimitökin teilja bað skyldu
sírra að leiða athygli almenn-
ings að beirri háskalegu bróun
sem náð heÆur að festa rasbur
hér á landi í verðllagsmálum.
Islendingar eru einir vesit-
rasnna lýðræðisibjóða sem eiga
við að búa úrelt og bíóðhags-
lega skaðlegt verðmyndunar-
kerfi. Hreint handahóf einkenn-
ir opinberar verðlagsákvarðanir.
Aðilar alMsendis ótounnugir
veraiun og viðskiptuim era
kvaddir til að taka úrslitaá-
kvarðanir í máieflnum verzl-
unarinnar og s'kýlaus laigaá-
kvæði eru virt að vettugi. Þetta
fyrirkomullag er áimlótba vitiaust■■
og ef verkamenn, iðnaðarmenn
og kaupsýslumenn ættu eimir
að ákveða verð á landbúnaðar-.
eða sijávairútvegsvörum svo að
dæmi sé nefnt.
ísHenzfcu bióðumi er brýn
ntauðsyn á huigarfars- og stefnu-
breytinjjj í verðlagsmáilum. —
TJppræta þarf frá róbuim bað
raniga hutgiarfar, sem svo greini-
lega er til staðar bepar fiaillað
er um verzílun og viðsikipti.
Þegar rætt er um verzlun-
arálagningu, er sjaldan minnst
á hvað áia'gning f raun og veru
er og til hverra hluta hún er
notuð, og eru launaigreiðsl'ur.
húsaleiga, auglýsingar, viðhald
innréttinga og áhaMa ekki svo
lítiii liður í rekstri einnar
veralunar auk alls bess sem
skemmist eða tapast. ölium
bessum liðum og mörgum fleiri
svo sem sköfctum og skyldum
er áfla'gningunni aetflað að standa
straum af.
Auðvitað er nokkuð misiafnt
hvaða greinar verzflunar burfa
að hafa mikinn kostnað við
dreifingu bes? vamings som
veralað er með.
í>að er engin tilviljun að Fé-
iag vefnaðarkaupmanna hafði
forgöngu um einhverjar aðgerð-
ir í samlbandi við bessa ringul-
reið sem rfkir í málefnum
veralunar og áður er á drepið.
Framkvæmdirnar
þola enga bið
Þjóðvilj anutn hefur borizt eft-
irfarandi samþykkt frá Kvenfé-
lagasambandi Snæfelisness- og
Hniappadialssýslu:
„Með hliðsjón af þfflrn sikrifum
og umræðum, sem nýlega hafa
farið fram um ástand Fæðingar-
deildar LandspítaLans og gjöf á
cobalttækjum til sipítalans, sýn-
ist stjórn KvenféiLagasambainds
Sn æfellsness- og HnappadiaLs-
sýslu, að framkvæmdir til úirbóta
þoLi engia bið. Leyfir hún sér því
að skora á heilbrigðisyfirvöldin
og hið háa Alþingi, áð þau Mut-
i®t þegar til um varanleigar úr-
bætur.“
\