Þjóðviljinn - 24.04.1969, Side 8

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 24. apríl 1969.
Merkur menningarviðburður:
Frönsk kvikmyndavika
í Reyk;avík 2.-8. maí
Franska sendiráðið í Reykja-
vík efnir til kynningar á
frönskum kvikmyndum í Nýja
bíó dagana 2. til 8. maí.
Myndir þessar, sjö talsins,
verða sýndar kl. 9 hvert kvöld
kynningarvikunnar, Dg eru sex
myndanna nýjar, sumar svo
nýjar, að þær hafa ekki verið
sýndar utan Fraikiklands fyrr.
Jafnframt hafa verið valdar
myndir, sem stjómað er af leik-
stjórum í fremstu röð, og leik-
arar eru ýmist úr hópi upprenn-
andi stjama eða hafa þegar
hlotið viðurkenningu heima og
erlendis. Ögetið er sjöundu
myndarinnar, sem er að vísu
gömul en þó meðal hinna
klassís'ku kvikmynda Frakka-
Myndimar eru allar með ensik-
um skýringartextum.
Hér fara á eftir aðalatriði
myndanna — í þeirri röð, sem
þær verða sýndar:
I. Gamli maðurinn og
bamið
(Le vieil homme et 1‘entfant)
Myndin gerist á hemámsár-
unum í Frakklandi í síðasta
striði og segir frá samskiptum
gamals manns og lítils drengs
af Gyðingaættum, sem komið er
í sveit vegna stríðsins.
Aðalleikendur eru Michael
Simon (gamli maðurinn) og Al-
ain Cohen, en leikstjóri er
Claude Berri.
II. Áhættusöm atvinna
(Les risques du métier)
Efni myndarinnar fjallar um
ákæru ungrar skólastúlku á
hendur kennara sínum, sem
hún sakar um að hafa reynt að
taka sig með valdi, og rann-
sókn, sem efnt er til í þvi máli.
Á myndin að sýna, hveroig
saklausir geti verið hafðir fyrir
rangri sök.
Aðalleikendur eiru Jacques
Brel, vinsæll og frægur söngv-
ari, og er þetta fyrsta mynd
hans, og Delphine Desieux-
Beikstjóri er André Cayette.
III. Strádrápin
(Jeu de massacre)
Myndin segir frá ungum rit-
höfundi, sem skrifar bamabæk-
ur Dg framihaldsmyndasögur.
Einu sinni tekur hann ævi
ungs manns, sem hann kynnist,
til fyrirmyndar í eina mynda-
sögu sína, en brátt snúast mál-
in svo, að fyrirmyndin verður
spegilmynd söguihetjunnar, og
ævintýri hennar verða sem
nautnalyf, unz spumingin er,
hve lengi þessar tvær persón-
ur geti fylgzt að.
Aðalhlutverkin leika Jean-
Pierre Cassel og Claudine
Auger, en leikistjóri er Alain
Jessua.
IV. Sú gamla hleypur af
sér homin &
Sylvie í „Sú gamla hleypur af
sér hornin“
Sinfóníutónleikar á
föstudag kL 20.30
Næstu tónleikar Sinfóníu-
hljómsveitar Islands verða
haldnir að þessu sinni föstu-
dagskvöldið 25. apríl og hefjast
kl. 20-30 að venju. Stjómandi
tónleikanna verður Alfred
Walter og á efnisskránni eru
tvö tónverk, Es-dúr píanókon-
sert Beethovens, hinn svo kall-
aði „Keisarakonsert", og Sin-
fónía nr. 3 í d-moll eftir
Bruckner.
Einleikari verður Eobert
Riefling. Ekki þan£ að kynna
íslenzkum tónlistarunnendum
Riefling með mörgum orðum.
Þessi norski píanósnillingur er
trúlega frægasti píanóleikari á
Norðurlöndum. Tvivegis vann
hann fyrstu verðlaun á alþjóð-
legri keppni í píanóleik og hetf-
ur margoft síðan efnt þau fyrir-
heit, sem hann gaf umgur, á
tónlei'kapalli um víða veröld.
Þriðja sinfónía Bruckners
hefur heyrzt hér áður, en verk
þessa austurrísika meistara eru
annars lítt kunn hér uffl slóðir.
1 heimalandi Bruckners og ann-
ars staðar í Mið Evrópu eru
verk hans metin mikils, til
jafns við hið voldugasta í sin-
fónískum skáldskap sögunnar.
List hans var teflt fram á sín-
um tíma gegn skáldskap
Brahms. — Bruckner átti að
vera skáld framtíðarinnar, en
Brahms fortíðarimnair. Þriðja
sinfónían var saimin árið 1872,
en tvívegis endurskoðuð eða
umsamin. Hún var helguð Rich-
ard Wagner, og sú gerð sinfón-
íunmar sem nú verður flutt er
sú þriðja og seinasta frá árinu
1889.
(La vieille dame indigne)
Gömul kona. sjötug og fimm
bama móðir, gerir róttæka
breytingu á líferni sínu, þegar
maður hennar er dáinn, svo að
<t> börnum hennar finnst nóg um.
En nú nýtur gamla konan loks
lífsins, þegar hún er laus úr
viðjum áratuga þrældóms, og
deyr glöð og ánægð.
1 aðalhluitverkum eru Sylvie,
Malka Tibowska og Victor
Lanoux, en leikstjóri er René
AlliD. Þess má loks geta, að
kvikmyndarhamdritið er eftir
Bertolt Brecht.
V. Hin cina rétta
(Le grand amour).
Hér er á ferðinni ósvikin,
ffrönsk mynd um ástir og ýmis
vandræði, sem þvi fylgja, þeg-
ar menn hafa ekki að öllu leyti
náð því marki í lífimu, er þeir
hefðu óskað sér.
Aðalleikendur eru Pierre Et-
aix, Annie Fratellini og Nicolo
Calfan — leikstjóri Pierre Eta-
ix.
VI- Pétur og Páll
(Pierre et Paul).
Pétur er 42ja ára maður, sem
komizt hetfur í góða stöðu og er
dæmigerður þegn þess neyzlu-
þjóðfélags, sem reymt er að
skapa sem víðast. En skyndilega
áttar hann sig á þeim sannind-
um, að lífinu lýkur með dauða.
öllum sýningunum í einu, er
veittur afsláttur, svo að heild-
arverð miðanna verður 400 kr.
Forsala hetfst á föstudag og fer
fram í Sendiráði Frakka, Tún-
götu 22, hjá verxlumarfulltrúa
sendiráðsins í Austurstræti 3 (á
venjulegum skrifstofutíma þess-
ara aðila), í Hótel Loftleiðum,
Hótel Sögu og Nýja bíó.
Magnaður, sem kann að verða
af sýningum þessum, rennur ó-
skiptur til Rauða Kross Islands.
(Frá sendiráði Frakka)-
Jean Gabin (yzt til hægri) Erich von Strohcim (fyrir miðju) í
„Blekkingin"
Um elíkt hafði hann alcV’ei
hugsað og líf hans er gerbreytt,
en enginn skilur þann sann-
leika, sem hann segir í örvíln-
an sinni.
Aðalleikendur eru Pierre
Mondy, Bulle Ogier og Made-
leine Barbulée, en leikstjóri
René Allio.
VII. Blekkingin
(La grande illusion).
Þessi mynd gerist á tímum
fyrri heimsstyrjaldarinnar og
er eitt hinna sígildu meistara-
verka frans'kra snillinga á sviði
kvikmyndalistar. Þar er val-
inn maður í hverju rúmi, því
að aðalleikendur eru þeir Jean
Gabin og Erich von Stroheim,
en leikstjórinn er sjálfur Jean
Renoir, hinn ókrýndi konungur
franskra kvikmynda. Vita þeir,
sem til þekkja, að þessi þrjú
nöfn tryggja stórbrotið listaverk,
og vera má, að ýmsir, sem
komnir eru nokkuð til ára sinna,
minnist þessarar kvikmyndar,
sem var gerð á árunum milli
heimsstyrjaldanna.
Verð aðgöngumiða er ákveð-
ið 80 krónur hvar sem er i hús-
inu, en kaupi maður miða að
Aðalfundur
Félags ísl.
útvarpsvirkja
Aðalfundur í Félaigi íslenzkra
útvarpsvirkja var haldinn 9.
apríl s.l. í skýrslu stjómarinnar
kom fram að félagslíf hafði
verið með miklum blóma á
liðnu starfsári og f járhagur fé-
lagsins góður. Tala félagsmanna
er nú orðin 74. Á síðasta ári
varð félagið 30 ára og voru
þrír útvarpsvirkjameistarar þá
sæmdir merki fólagsins úr gulli
— þeir Eggert Benónýsson.
Friðrik A. Jónsson og Ólatfúr
Jónsson,. I stjóm FlÚ sitja nú:
Form. Vilberg Sigturjónsson,
ritari Hjörtur Hjartarson og
gjaldkeri Halldór J. Amórsson.
ÍSLENZK BARNA ÓPERA
Frumflutningur íslenzkrar ó-
pem er enginn hversdagsvið-
burður. Sannast að segja er
slíkt þvílíkt fagnaðarefind, að
fyrir þvi ætti að flagga á öll-
um opinberuim flaggstöngum og
víðar, ekki síður en þeigar kóng-
urinn var að skæilast hér uppi
i denn tíð. Og eitt svoUeiðis
veraldarundur átti sér stað í
Iðnó á annami í páskum, að nam-
endur og kennarar úr Bama-
músíkskólanum fluttu barnaó-
peruna Rabba eftir Þorkel Siig-
urbjörnsson. Þorkell hefur áður
látið frá sér fara verk af þessu
tagi, fyrst stu'tt verk seim nefnd-
ist Gerviblóm, og var flutt að-
eins einu sinni. á ísilenzkri
listahátíð fyrir nokkmm ámm,
og síðan bamaópemna Apaspil,
sem eins og Rabbá. var samin
fyrir Barnamúsíksikólann. Hann
er því enginn byrjandi á þessu
siviði, en hetfur þó verið atf-
kastameiri á öðmm sviðum tón-
listar en flestir eif ekki allir
tónsmiðir sinnar kynislóðar.
Nægir að bonda á, að á síðasla
ári komu frá hans hendi tvö
ágæt tónverk, Strokkvartett,
saiminn fyrir tilstuðlan Stift-
alsen Hásselby.-dott í Svíþjtíd,
og Duttdungar fyrir píanó og
---------------------------—-----<$>
Atriði úr Rabba — „cinlægur fögnuður yfir starfi þcirra“
Bætt verði aðstaða til læknisþjón-
ustu í Árbæjarhverfi og Breiðholti
Á fundi borgarstj ómar síðastliðinn fimimtudag fluttu
borgarfulltrúar Alþýðubandalagsins tillögu um að koma
upp laeknastofum, hverfisiheilsuverndarstöðvum og lyfja-
búð í Árbæjar- og Breiðholtshverfum, en læknisiþjónustu-
nefnd hafði gert tillögur um þessi atriði þann 18. apríl
í fyrra.
Guðmundur Vigfússon mæUi
fyrir tillögu Alþýðubandalags-
manna og benti m.a. á í ræðu
sinni að gert er ráð fyrir að
íbúar í fullbyggðu Árbæjar-
hverfi verði um 6000 talsins en
20-25 þúsund í Breiðholtshverfi.
Það væri því ákaflega brýnt
að setja upp sérstaikar heilsu-
vemdacstöðvar í þeim hverflum.
Nú hefur ekkert heyrzt frá
þeirri þriggja mianna nefndsem
átti að sjá um framkvæmd til-
lagna læknaþjónustunefndar, a.
m.k. ekki að því er varðar þessi
atriði. Þess vegna hafðu borg-
arful'ltrúar Alþýðubandalaigsins
ákveðið að flytja tillögur um
þessi efni. Að vísu hefði þó
síðan tillagan var samin. vierið
tekin ákvörðun um það að
lyfjabúðuim sfculi ætlaður stað-
ur í þessum tvedmur hverfum.
Guðmunduir beniti að siðusitu
á að þessar starfsstöðvar væru
helzt allar undir einu þafci í
viðfccnmancU hverfi.
Úlfar Þórðarson Eagði það tii
fyrir hönd íhaldsmanna að
orðið lyfjabúð félli úr tiRögu
Guðmundar Vigfússonar og
sagði Guðmundur í svarræðu
að hann gæti etftir atvikum
fallizt á þá breytingu í trausti
þess að lyfjabúðirnar verði engu
að síöur settar á fót,
Tillaga Alþýðubandalags-
manna var síðan samlþyktot sivo-
breytt og er þessi samiþykkt
borgarstjómarinnar svoftedld: —
„Borgarstjórnin ályktar að
beina því til nefndar þeirrar.
er hefur með höndum fram-
kvæmdir á tillögum læknis-
þjónustunefndar Reykjavíkur,
að taka til athugunar, hvort
ekki sé tímabært og nauðsyn-
Iegt að koma hið fyrsta upp
aðstöðu í Arbæjar- og Breið-
hoitshverfi fyrir læknastofur og
hverfisheiisuverndarstöðvar aðr-
ar en þær sem gert er ráð
fyrir í skólum þessara hverfa,
sbr. 7. tiilögu í álitsgcrð lækna-
þjónustunefndar frá 18. apríl
1968”.
hljómsveit, sem hann léksjálf-
ur með Sinfóníuhljómsveitinni
í nóvember s.l.
Því miður ber „Rabbi’’ ó-
þyrandlega með sér að hún er
liraðsoðið verk. Hugimyndin um
gerviheilliaimiannætuna og sigur
satoleysisins yfir tækniófreskj-
unni, er eftir ntvitouim ánægju-
leg. En henni eru ekki gierð
slík skil að úr verði fuilnægj-
andi og sterk mynd. Veldur þar
fyrst og fremst um lélieigur
texti, sem er svo kllúðuirslegur
á köflum, að hann er edginlega
óskiljanllegur. — Hugmyndaflug
hinna ungu áhoorfenda getur
kannski fyllt upp í misfeliluirn-
ar og tootnað óráðnar gátur. En
við fullorðna fóllkið svokallaða
botnum ek'ki neitt í nednu.
Eins og búast má við aí jaifn
hæfileikaríku tónskáldi og Þor-
kell er. er nokkuð af Haglegum
huglmyndunn í tónlistinni. Eng-
in þeirra er þó eftirminnileg.
Sú fortmiþróun hugmyndanna,
góðra eða lakari, sem nauð-
synleg er til að hailda athygl-
inni vakandi í heila klutoku-
stund, er því miður etoki fyrir
hendd. Er verkið þwi óneitan-
lega lenigst aif nokkurskonar
músftoöllsk biðstafustemmning.
Hinsvegar er etoki því að
neita, að þetta fyrirtæki Þor-
toels og Barnamúsítoskólans er
þrátt fyrir augljósa gaMa, góðra
gjalda vert. Væri sannarlega
gleðiefni ef úr þessu yrði á-
framlhaildandi sanmvinna, og
verkdnu, bæði samningu þess
og uppfærslu getfinn nægtir
tími. 1 rauninni er aðeins eitt
verulega eftiraninnilegt í þess-
ari sýningu, og það eru leik-
tjöld Magnúsar Pálssonar. Mál-
uð að mestu á gagnsætt p/last,
gefla þau sýningunni þær vídd-
ir sem leiða mann inn í ævin-
týri, sem því miður er etolri
fyrir hendi í texta og tónlist
nema á einhverstoonar tæpi-
tungu. Bömin óg’ kennaramir
úr Bamamúsilkskólanuim, ásaimt
Pétri Eiruarssyni leikstjóra og
stjómandanum sem var höf-
undurdnn sjálfur stóðu sig með
hinni mesitu prýði, og lýsti ein-
lægur fögnuáur yfiir starfi
þeirra.
L. Þ.