Þjóðviljinn - 09.08.1969, Qupperneq 10

SÍM — ÞJÓÐVILJINN — L^gsardagur 9. ágösft 1969.
4
ROTTU-
KÓNGURINN
EFTIR
JAMES
CLAVELb
— Ég veit þaö ekki, Town-
sewd íór að kjökra. — Guð iminn
góður, þeir eru búnir að hálf-
drepa mig.
— Hvers vegna var ráðizt á yð-
ur?
— Ég — ég — Townsend Dang-
aöi mest til að hrópa: — Dem-
amturinn — ég haföi demantinn,
og hann vildi fá hjáip ofurstans
til að ná þeim sem höfðu stolið
honum frá honum. En hann gat
ekki sagt irá demantinum, því að
þá myndi ofurstinn spyrja, hvað-
an hann hefði fengið hann, og þá
yrði hann að segja frá Gurblc.
Og þá myndi verða spurt um
Gurble. hvaðan hann hefði fengið
hann — Gurble? Sjáifsmorðið?
Þá myndu þair kannsiki segja
að það væri ekiki sjáifsmorð,
heldur morð, en það ’var ekki
rétt, það hélt Townsend að
minnsta kosti ekki, en hver veít
nema einhver hefði kálað Gurble
vegna demantshringsins. En þessa
nótt þegar Gurble var elkiki i
rúmi sínu og ég farnn fyrir
hringnum i dýnunpi hans og tók
hann burt og stalkk honum á mig
— hver gat samnað neitt? Og
Gurble framidi sjálfsmorð þessa
nótt svo að það gerði ekkert fil.
Nema kannski það að ég varð til
þess að Gurble drap sig, með
því að stela steininum; kannski
var það dropinn sem út úr flóði,
þegar Gurble hafði verið rékinn
úr kllíkrmná sinnd fyrir að stela
af matarskammtinum og missa
svo steininn í ofanáiag. Kannsiki
varð það til þess að hann tapaði
sér og stalkik sér á höfuðáð í kam-
argatið. En er líka nokkurt vij. í
því að stela aif matarsikömmtum
érn. þegar maður á dcmantshríng
sem hægt er að selja? Það er
ekki nokkurt einasta vit í því.
ítema kannski það að ég átti
kannski þátt í dauða Gurbles og
ég.bölva sjálfium mér æ ofaní æ
fyrir að hafa stolið demantinum.
Síðan ég varð þjófur, hef ég ekki
lenigur srtundlegan frið. Og nú, nú
er ég feginn því að hann er horf-.
inn, að búið er eð stela honum
frá mér.
EFNI
Ipvf smAvorur
VI TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hraunibungu 31 Sími 4224(X
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrun arsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og: Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
— Ég veit það ekki, kjökraði
Townsend.
Larkin sá, að þama yrði sér
ekkiert ágangt og skildi Townsend
eftir með kvöi sdrnni.
Þegar hann gekik niður þrepin
var hann næstuim búinn að
hlaupa föður Donovam um koll.
—. Afsakið, fáðir.
— Saelir, vinur. Faðir Dono-
van var með djúpstæð augu og
51
skelifilega tærður. — Hvemig
líður yður? Og Mac og Peter
unga?
— Þökk fyrir, ágætlega. Lark-
in kinkaði kolli í átt til Towns-
end. — Vitið þér nokkuð um
þetta?
Donovan horíði á Larkin og
svaraði mildum rómi: — Ég sé
rrian.n i naiuöum,
— Éyrirgefið, ég hefði eikiki átt
að spyrja.
Larkin hugsaði si.g um amdar-
tak og brósti. — Hvað segðuð þér
uim að spiila bridge í kvöld?
— Jú, þakik. Ég vil gjamam
koraa.
— Ágætt. Eftir kvöldmatinn.
Faðir Donovan kvaddi Larkin
og fór inm til Towmsend. Town-
send var ekiki kaþólskur. En fað-
ir Donovan fórnaði sér fyrir allla,
því að hann vissi að allir menn
eru Guðs börn. En eru þeir það
ailir? spurði hamn sjálfan sig í
undrun. Geta Guðs börn gert
annaö eins og þetta?
(Peter Marlowe gekik sljólega
upp brekkiuna. Hanm stóð íyi'ir
utan glugga kóngsins og ledt immf
— Hvernig líður þér, Peter?
spurði kón.gurinn þegar hann var
staðinn upp af rúminu og búimn
að ná í sígarettupakka.
— Hræðilega. Peter Marlowe
sat á bekknum og engdist af
kvölum. — Þessi handleggur er
að gera mig vitiaiusan.
— Fáðu þér sígarettu. Kóngur-
inn kveikti í fyrir hanm. — Við
göngum frá viðsikiptunum á
morgun. Þú getur sótt pening-
ana í kvöld. Ég skail valda þi.g.
En Peter Marlowe hlustaði
ekki á hann. Sársaukinn hafði
brennimerkt eitt einasta orð í
huga hans. Aflimun! — Hvað —
hvað uim þennan hér? umlaði
hann og leit upp frá haindieiggn-
um. —• Geturðu í raun og veru
gert eitthvað?
Kóngurinn kinkaði kolli og
sagði við sjálfan sig: Þama sérðu.
Þetta var rétt hjá þér. Peter
eimn veit hvar penimgarnir eru,
en hann sækir þá ékkd fyrr en
lækmingin er byrjuð. Enginm
laeknir, engir penimgar. Engir
peningar, erngin saia. Engin saia,
emgimn ágóði. Svo andvarpaði
hann og sagði við sjálfan sig: Þú
ert sveimér bíræfimn og miikdll
m an nþélck jari. Bf Peter hcfði
ekiki gripið tækifærið, hefðum
við báðir lent í tugbhúsiniu, pen.
ingalausir og alls lausir. Og Pet-
er hafði fært þeim velgengni.
Peter var ágætur. Og fjandinn
hafi það, eims og nolkkur kæri
sig um að mdssa handlegginn.
Feter hefur fullan rétt til að
þjairma að mér. Ég er fegimn því
að hann sfculi hafa lært eitthvað.
— Farðu nú baria heim og
hvíldu þig. Ég sikai sjá um þetta.
Peter Marlowe rieis á fætur,
óstöðugur á fótunum. Hann lang-
aði til að brosa <jg þaikka kóng-
inum og þrýsta hönd hans og
blessa hann, en hann gat ékSd
hugsað um annað en þetta hræði-
lega orð og hann sá fyrir^ sér
hnífinn. svo ^ð hanm kinkaði að-
eins kolli og fór.
Hanm heldur að ég ætli að
svíkja hann, hugsaði kóngurimm
bitur í foragði, — að ég myndi
ekki gera neitt ef hann hefði eklki
tangarhald á mér. Það veit Guð
á himnuim, Peter, að ég m.yndi
hjáilpa þér samt. Þú ert nú einu
sinni vinur minn.
— Hæ, Max. Náðu strax í
Timsen fyrir mig.
— Já, sagði Max og fór.
Kóngurinn opnaði svarta kass-
ann og tók þrjú egg. — Heyrðu,
T,ex. Viltu sjóða þér egg? Og
þessi tvö um leið?
— Það er nú líkast til, sagði
Tex brosandi og tók við eggjun-
um. — Eva er annars alltaf nð
fitna. Það fer bráðum að fjölga
hjá oikíkuir.
Tex fór með eggin. og kóngur-
inn laigðist í rúmið. Hanm Iét
fara vel um sig og hló /með
sjálfum sér. Já, það borgar sig
að hafa gott orð á sér.
Það hafði gerzt rétt fyrir dög-
un. Hann hafði legið hálfmók-
andi þegar hann heyrði rödd að
utan. Hamri þaut að glugganum
og kom auga á lítinn, rottulegan
imann sem einblíndi á hann.
— Hæ.
— Ég er með dálítið sem þú
vilt kaupa. Rödd mannsins var
hás og Mjómilaus.
— Hver ert þú?
í stað þess að svara hafði lifli
maðurinn opnað óhreinan hnef-
ann með skíbuguim nöglunum.
Demaptshriinigurinn lá í lófa
hans. — Verðið er tíu þúsund.
Fyrir skyndisölu, bætti hann við
hæðriislega. Svo hafði hann dreg-
ið höndina að sér í skyndi, þeg-
ar kómguirinn ætlaði að taka
hrin.giinn. — í kvöld. Maðurinm
brosti tannlau.su brosi. — Það er
sá rétti. Vertu óhræddur.
— Ert þú eigandirm?
— Er ég ekikii rnieð hann í lúk-
umni?
— Þá sláum við því föstu.
Kluikkan hvað?
— Vertn hér 'mríi. Ég kem þeg-
ar engir snuðrarar eru náiægt.
Og fmaðurinn hafði horfið jafn-
skyndilega og hann hafði komáð.
Kómigurinn glotti með sjálfum
sér. VesallSnigs Timsen. hsugsaði
hanm. Ég fæ hringinm fyrir hálf-
virðá.
— Góðan da.ginn, félagi, saigði
Timsen. — Þú viTdir taia við
má@?
Kóngurinn bældi niður geispa
og teygði sdg. — Ég er þreyttur
í dag. Þetta ér of mikil spenna.
Viltu egg? Kóngurmn hafði efni
á að vera gestrisinn. — Jæja,
snúum ofckur þá að viðsikiptun-
uim. Við getum gengið fm þeim
í dag.
— Nei. Timsem hristi höfuðið.
— Ekki í dag. Á morgun.
Kóngurinn átti bágt með að
leyna kátínu sinni.
— Mér skilst að Grey sé kom.
inn út af spítalanum, sagði
Timsen. — Hann fylgisf áreiðan-
lega með skálanum. Við verðum
að fara varlega. Þetta má ekki
mistaikast.
— Fjandinn hirði morgundag-
inn, sagði kóngurinn og lét sem
hanm væri vonsvikinn. — Við
skulum ganga £rá þessu í daig.
Og hann hliustaði og hló með
sjálfum sér meðan Tlmsen 'út-
máilaöi hve' nauðsynlegt væri aö
fara varlega: eigandinn heíði orð-
ið skelkaður, hann hefði meira
ad segja verið barinn niður í
gærkvöld og það var Timsen og
menn hans sem höfðu komið
honum til hjállpar. Og kóngurinn
vissi nú með vissu að Timsen
var í klípu, að demanturinn var
genginn honum úr greipum og
hann var aðeins að reyna að íá
frest. Ég þori að veðja, sagði
kiónigurinn við sjálfan sig, að
Ástralirnir setja búðirnar á ann-
an endann til að finna þjófinn.
Og ég vildi ógjaran vera í hans
sporum, ef þeir fanna hann. Og
því lét Ivinn tala sig til — ef
ske kynrii að Timsen hefði upp
á / náunganuim og uppha/fllegi
samniinigurinn yrði haldinn.
— Jæja þá, sagði kóngurinn
með semiimgi. — Segjum þá á
morgun. Annars eiga margir af
mínuim mönnum erfitt með að
sofa þessar heitu nœtur. Það
eru að minnsta kosti fjórir þeirra
valkandii á hverri. nóttu!
Timsen ski'ldi þessa hótun. En
það var fleira sam hann hafði
áhyggjur af. Hver fjandinm hafði
eiginlega ráðizt á Townsend?
Hann vonaði bara að menn hans
hefðu foráðum upp á þrjótnum.
Honurn var ljóst að hann yrði að
fimna þá, áður en þeir byðu kóng-
inum hringinn. — Jó, sarna er að
seigja um mína menn — Towns-
end var heppinn, að þeir sikyldu
vera á nassta Iteiti. Auilinn «á
arna. Hvernig var hægt að vera
svo vitlaus að láta slá sdg miður
og æpa ekikd á hjólp fyrr en um
seinam?
Tex kom með eggin og menn-
irnir þnír átu þau með hádegis.
grjónunum' og skoluðu öllu niður
með sterku kaffi. Þegar Tex fór
mjeð disikana, var kóngurinn hú-
inn að snúa samrasðunum í aðra
átt.
— Ég þekki mann sem vill
gjarnan kaupa lyf.
Lyf. hugsaði Timsen. Hver get-
ur það verið? Það er örugglega
eklki któmiguirinn. Ha.nn er skolilan-
um hraustari. Það hlýtur að
vera handa eimihverjuim hand-
gengnum honum, annars færi
hann eikki að skipta sér af því.
FóB þér fslenzk gólfteppf frfii
ni^j,iaL:25P
Zlltíma *
TEPPAHUSIÐ
Ennfremur ódýr EVLAN teppT.
Spartð tíma og fyrirfiöfn, og verzfiS ó einum sfaÖ.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PB0X1311
HAItPSC er ilmandi elni sem hreinsar
salernisskálina og drepnr sýkla
Jarðýtur - Traktorsgröfur
H'ýfum til leigu litlar og stórar jaröýtur, traktors-
gröfur og bílkrana til allra framkvœmda, innan
sem utan borgarinnar.
J
Siðumúla 15. — Símar 32480 og 31080.
Heimasímar 83882 og 33982.
HÚSEIGENDUR
Tek að mér að skafa upp og olíutjera úti-
hurðir og hverskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.
Trésmiðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viögeröa- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annarri smiðavinnu úti sem
inni. — SÍMI 41055.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MÁLNINGARVINNA
ÚTI-INNI
Hréingerningar, lagfœrum ýmis-
legt s.s. gólfdúka, flísalögn, mós-
aik, brotnar rúður og fleira.
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilboð, ef óskað er.
... ' —Vn Lari—
SÍMAR: 40258 og 83327
7»H»t,iínrfi »
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvœmar fyrir sveitabœi,
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smœrri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAÉ h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.
/