Þjóðviljinn - 17.01.1970, Side 10

— ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 17. janúar 1970.
.* sv. í vr'. •;*
-‘?ýé*{hs&,fa /kp7V'’/--
r/.-r,-, '-‘V ‘.V. J »
Vy.ji.V (rtfV Jfcisditt
hana Dg móðir mín. skipaði
hennd, var hún ósveigjanieg.
Hún ætlaði að fylgjast með Billy
Pigg þar til þau kæmiu til Calico.
Við kvöddum með semingi og
riðum aftur að búðum okkar.
Klubkan var orðin sex og Alick
frændi æddi sjálfsagt um hnuss-
andi af gremju yfir þessari töf.
En ég var fegin að vita að
Currency ætlaði til Calico eins
og við.
Eftir fimm daga ferð komum
við loks á leiðarenda. Við hölfð-
um verið ferjuð yfir M'olyneux-
Pljótið og höfðum lent í margvís-
legum vanda við aðrar, smærri
ár. Megnið af leiðinni ókum við
milli grasi vaxinna hlíða sem
hímdu undir hærri fjallahlíðum.
t>ama var eyðilegt og einmana-
legt að einn daginn sáum við að-
eins eina lifandi veru: stóran
skarf sem flaug í ofboði upp af
vatni nokkru og sleppti lifandi ál
á fluginu.
Alick frændi minn var svo ó-
þolinmóður og áfjáður í að kom-
ast til Calico, að hann fór á
fætur fyrir allar aldir og var
ferðbúinn í dögun.
— Við verðum komin eftir
klukkustund, endurtók hann
hvað eftir annað þegar litlu
bræður mínir voluðu og börm-
uöu sér af syfju og kulda.
Við ókum niður dal sem bugð-
aðist á milli brattra hlíða. Við
ókum yfir smátjarnir sem fengu
vatn isitt úr þrumandi djúpi neð-
aniarðarfljót.sins. Og loks komum
við að hjólförunum sem beygðu
til Calico.
Æiá, það var skelfilega kalt.
Ekki var hægt að sjá Wafcatipu-
vatnið sem venjulega var við-
áttumikið og blátt eins op út-
haf. Nú hvíldi yfir bvf mjólkur-
hvít hoka eins og ský. En í austri
gnæfðu Remarkabiefjöllin við
himin. hver tindurinn við ann-
an. Þeir minntu á flokk höfr-
unga sem stukku upp úr þofcu-
hafi. Þeir teygðu sig í áttina að
heiðum himninum cg maður tók
næstum andköf af því að sjá
það. Nú var hásumar og aðeins
snjór á allrahæstu tindunum og
í kuldalegum og djúpum giljum
og (.skomingum.
Ég leit á Alick fræmda. Hann
var með tárin í auainum. Eins
off*aðrir harðbrjnsta menn. ffa.t,
hann stundum orðið geysilegá
viðkvæmur
En nú kom sóttn unn yfir
fjailatinriana. hipikur biarmi
lagðist vfir hrokkurnar pg1 bok-
unni tók að létta Framumdan
ruth park:
guSI
í
td
18
HÁRGREIÐSLAK
Hár greiðs I u stof a
Kópavogs
Hrafuntungu 31 S'.mi 42240
Hárgreiðsla 'Snyrtingar
Snyftivörur
FegTunarsérfræðlngur á
staðnum
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III. hæð ílyfta)
Simi 24-6-16
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistoís
Garðsenda 21 SÍMI 33-9-68
okkur var vatnið mikla, djúpt
I sem dauðinn, kalt sem forlögin,
| og við strönd þess stóð litli bær-
inn.
Calico var ekfci neima þriggja
i mánaða gamaill bær. Benda af
upphrófluðum kofum, tjöldum og
jskúrum. Gegnum hann var for-
j argata og baikvið' sikúrana og
segldúksikofama tók við gudilin,
trjálaus slétta sem teygði sig
alveg niður að vatnimu.
Alick frændi miinn sem hafði
verið í Californíu, sagði seinna
á ævinni að guillsvæðin í Otago
væru kyrrlát eins og kirkjugarð-
ar og Calico væri kyrrlátast af
þeim ölium. Þetta er ótrúlegt,
því að gullsvæðin í Otago voru
auðugust í heimti. Sá sem hefði
viljað kaupa allt guTlið sem kom
írá þessu auðnarlamdi fyrstu,j
f jögur árin, hefði þurft að greiða
fyrir það sjö miljónir sterlings-
punda. En þrátt fyrir gullið og
j erfið lífprkiiyrðin og skelfilegar
j vetrarhörkurnar, var fólkið samt !
sem áður vingjarnlegt og góð-
iynt Þannig var betta nú einu
sinni. En þegar við ókum skrölt-
andi niður yeginn til Caiico og
litlu bræður mínir hoppuðu og
dönsuðu af gleði og afi söng
Davíðssálma í eirts konar sig-
urhrósi, bá horfðum við á það
með eigin augum að manni
nokkrum va.r fleygt út úr gisti-
húsi í náttsikyrtunni einni sam-
an og hann dreginn niður að
vatninu gegn vilja sínum-
Það var lítill náungi, stuttur
til hnésins og hnöttóttur eins og
melóna og hann sýndist ekkert
áfjáður í að fá kalt vatn ískóna
og því síður í lungun.
— Ég tek ekki eitt einasta orð
aftur, gargaði hann. — Jiimmy
stendur við það sem han-n syng-
ur.
Meðan við dokuðum við og
horfðum á þetta dáilítið hvutnsa.
knimu þeir dröslandi með einn i
viðbót. Það hefði mátt ætla að
tveir hefðu nægt til að ráða við
bennan unga pilt, svo grannur
sem hann var, en honium héildu
að minnsta kosti fimim fíleflldir
karlmenn.
— Sem ég er llfandi, sagði
móðir mín. — Þeir fleygjaþeim
báðum í vatnið.
Svo heyrðist skvamp og hlátra-
sköll og litli maðurinn krunkaði
enn eins og páfaigaukur: — Ég
tek efcfci eitt einasta orð aftur,
ólukkans gunguimar ykkar.
— Hamingjan sann, vatnið
hlýtur að vera nístingsfciailt, sagði
Alíck móðurbróðir mdnn.
Við endann á veginum mynd-
aði vatnið mjóa rennu. Lengra
úti var það tært og djúpt. Frá
yfirborðlnu sáust steinamir á
botninum og maður hélt aðekki
þyrfti annað er^ teygja . höndina
nidur til að ná þeiim, en það
voru tuttugu fet til botnk. Og
nú hoppuðu tvö vesllings mann-
grey þanna á fllekaræksni sem
var að þvi komið að söktova- Sá
litli hrópaði og kallaði stóryrði
til lands, hinn sat í hnipri eins
og sj'úkur fiugl og var að krókna
úr kulda. Hann var útlendings-
legur, hörundsidölkfcur eins og
suðuriandaibúi og eins'og ævin-
lega þegar ég sá mannveru í
nauðum, gekk mér það næmi
hjarta.
— Heyrið miig nú, grannar
góðir, sagði Alick frændi og
tróð sér miÉi áhorfendianna. —
Er þetta nokkur hemija? Þeir
liggja í vatninu eftir . andartak.
— Þeir uim það, urraði, einn
guHgrafarinn.
— Hver ert þú annars? spurði
annar.
— ijig hedti Aíldck Swan, sagði
frændi minn, — og ég er frá
Skotlandi.
— Vertu þá ekiki að reka
skozka trýnið þitt í það sem
þér .kemur ekiki við, sagði sá
fyrri.
Frænidi minn va.rð kopaiTauð-
ur í framan. Vissulega. var nef-
ið á honuim dálítið sérstakt. Það
var nefið sem sýndi fyrst til-
finningar hans. Nú va.r það
rautt eins og /þroskað kirsku-
ber. En hann svaraði kuildalega
og rólega og horfði á gullgrafar-
ana gegnum létúnssipangagler-
augun:
— Elf ég sezt hér að, þó kem-
ur mér þetta. líka við -Hver er
ástæðan til þess arna ?
Þó fékk hann þá skýringu að
litli maðurinn á fleikanum væri
kallaður Jilmmi maðkafluga vegna
þess að hann hæri víurnar í
allt. Hamn var farandsöngvari og
talandi skáld og trúður og hefði
tiil aðstoðar unga ítalann sem
lék á fiðlu. Á hverju kvöldi
hæddist hahn að guillgröfurun-
um, kaupmö-nnunum og guillsöl-
unum í ærumeiðandi vísum, og
það koim sem sé fyrir að sumum
fyndist hann eiga skdlið bað í
vatninu, þegar hann gekk of
langt.
Þega-r hér var kcmið brotnaði
fleikinn undan mönnunum og
Jimmi miaðkafauga stóð í vatni
upp að höndum og söng fullum
hálsi:
Hver vaggar sér í lendum elns og
Liverpool mella?
Hver Iagðist eins og klessa
í geymslukjallarann?
Hvér gerir mig svo giaðan —
Það er sko ongin della —
yfir því að ég skuli ekki
vera hann?
Fyrsti gullgrafarinn sem var
með haus eins og fjalihögg, sló
sér á lær og öskraði af hrifn-
ingu. — Hann hittir alltaf naigl-
ann á höfudið' í hvert einasta
skipti. Hvflíkur maður!
— Sóaðu ekki tímanum í að
hrósa drukknandi manni, hróp-
eð-i Jimmú miaðkafluga með
skeiggið í vaitnsborðinu. — Fleygðu
heldur út reipi svo að við kom-
umst í land.
Á meðan hafðd Ungi ítailinn
brölt upp á balkkann. Hann var
stjarfur af kuilda. Ég stökik nið-
ur úr vaigininuim. os rétti honum
hjálparhönd. Hann var ískald-

::::::::::: jjjjjjjjtrjjjjjjg.jjjjjjjjjjjjjjuitjnutijjjjgjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjmjjjtgjjjjjjjjj

£7?
umr fm
íiiml Jo)
ms
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR

SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

SÓLUN
Lcátið okkur só!a hjóf-
barða yðar, óður en þeir
eru orðnir of slifnir.
Aukið með því endingu
hjólbarða yðar um
helming.
Nofum aðeins úrvals
sólningarefni.
BARÐINN h\t
Ármúla 7 — Sími 30501 — Reykjavík
ROBINSOIV’S ORAXGE SQUASII
*
iiisi 5»landa 7 sinnnm med vaini
IALIRA FERflA
Dag-vikU' og
mánaöargjald
i
Lækkuð leigugjöld
22*0*22
U_jl BÍJLAIÆIUAX
ÆAIAJR?
RAUÐARÁRSTÍG 31
Húsbyggfjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERMO
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — I,eitið tilboða.
A T E R M A Sími 16619 kl.
10 -12 daglega.
Zetu gardínubrautir.
Ódýrasta og vinsælasta gardínu-
uppsetningin á markáönum.
meö og án kappa
fjölbreytt
litaúrval
Skólagötu 61
Simi 2544H
/