Þjóðviljinn - 21.01.1970, Side 8

g SfÐA — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 21. janúar 1970-
I .
ið í einhvern til að sjá lim þetta
fyrir yður.
— Og hvað á ég að gera á
meðan? sagði Ourrency. — Ég
stend alein uppi og ég á ekiki
ainnað en fötin sem ég stend í
og þvottavél að aiuiki.
Þá fóru þeir að ræða onálin
sín á milHi. Þetta voru góð-
hjartaðir piltar. Og síðan sögðu
þeir: — Við látum hattinn
gianga.
— Nei, alls ek'ki, sagði Curr-
ency. — Ég á peninga. Þeir eru
bara fastir í þvottahúsinu.
—* Þér getið áreiðanlega fenig-
ið vinnu í einhverju veitinga-
húsinu, saigði einn mannanna.
— Það vantar stúlkur til að
dansa við karlmennina-
— Nei, heldur flytti ég hinigað
inn, þótt hann sé kínverskur,
sagði Currency. Hún hafði það
frá Móður Jerúsalem, að dans-
stúlkur væru ómerkilegasta fyr-
bri gði í hed mi.
Við þetta ráku mennimir upp
tröillahilátur og einn "þeirra sagði
við þvot tamen n i n a: — Hér er
nóg húsrúm', maður minn, nægur
hálmur og fullt af teppurn, er
það ekki?
— Jú, jú, svaraði Willy Mc-
Nab saikleysisilega.
Reiði Currency hvarf jafn-
skjótt og hún hafði komið.
Þannig var hún gerð og nú stóð
húm þarna skömimustuileg og nið-
urdregin.
— Þetta heifði ég ekki átt að
segja, tautaði hún. — Mamma
hefði lúskrað mér ef hún hefði
heyrt þetta. Ég, ræð ekfei við
tunguna á mér upp á síðkastið.
— Það er ekikert að óttast,
ungfrú i litla, sagði roskni gutl-
grafarimn föðurlega. — Það
myndi enginn hér villja gera yð-
ur mein, er það, piltar? Eif þér
viljið korna með mér yfir í
„Allsleysi" þá skal ég sjá uim að
þér fáið herbergi og almennileg-
an mat.
— Ég vildi síður að þér gerð-
uð yður rangar huigmyndir um
mig, sagði Curreney, breinsfcilin
ein': og ævinlega.
Þá skelltu þeir aftur uppúr og
gen-gu sigri hrósandi alf stað með
henni niður •götuna- Unigar kon-
ur voru sjáldséðar hér, einkum
ef * þær voru siðsamar líka, og
meðan á ferð þeirra stóð var
margt höfuðið rekið fram úr
tjðldum og skúruim og kofuih.
Alls staðar að heyrðust undrun-
aróp meðan skarinn stikaði á-
fram. Jafnvel önnum kafnir
gullþvottamenn við vatnið.' litu
upp til að sjá hvað væri á seyði.
ruth park:
gull
í
td
21
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Siml 42240.
Hárgreiðsia Snyrtingar.
SnyrtivöruT
Éegrunarsérfræðingux á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snýrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III. hæð flyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistola
Garðsenda 21 SÍMJ 33-9-68
Og eins og til að fullkomna
m'jmdina af gullgrafaratoænum
Calico, fóru tveir gullgrafarar
ungir labbakúta-r, að syngja
sönginn hans Jimima maðka-
fluigu:
Við eigum alltof lítið af
úrvalsmeyjum.
Við ætlum að grafa upp gull
þar til við deyjum.
Ég býð þér gull í poka og ást
í marga daga,
ef þú vilt sjóða graut og baka
og staga.
Currency roðnaði og hló. Og
um aillan bæinn ómaði nú við-
kvæðið:
Ö, unga fagra úrvalssprund,
undu með mér vetrarstund.
Vefðu mig örmum í vetrarbyl
— nú veitir gullið mér nægan yl.
^ — Currency, hróp»aði ég þegar
halarófan kam á móts við hálf-
byggt hnausahúsið okkar.
Hún félil í fang ’mér og sagði:
— Æ, Tatty, hún móðir þín haföi
á réttu að standa. Herra Mc-
Nab vill ekki viðurkenna krof-
ur mínar. Ég fæ aldrei pening-
ana mína aftur og hvað í ó-
sköpunum á ég að gera við
þvottavélina?
Meðan ég reyndi að hugga
hana horfðu gullgrafaramir á
okkur með miklum áhuga og
einn þeirra sagði: — Hún er
spræk eins og stóðmeri! Og ann-
ar sagði: — Þá vil ég heldur
þessa með agataugun! Og að
sjálfsögðu glöddu þessi orð mig,
en ég hlustaði þó ékiki á þau
nema með öðru eyranu-
— Ég' hefði átt að .gera eins
og Shannadore saigði mér í
Dunedin og fara aftur til Vitot-
oría meðan þess var kos-tur,
sagði Ourrency.
— Shannadore? spurði Alick
frændi. — Er hann hér,í Calico?
— Hvar ætti hamn annars að
vera? sagði einn gullgrafa-ranna.
— Það var reyndar hann sem
fann guíll hér. Þekikið þér hann
kannski?
— Það getur veirið, sagði Alick
frændi þurrlega. Hon-um var
skemimt af einhverjum ástæðuim,
það gat ég séð, og mér flaug
í huga að hann hefði ef till viU
þekkt manninn í Califomíu, en
ég saigði etoki neitt, því að mér
var efst í hu-ga að komast inn
til mömmu með C-urrency, lá-ta
hana iflá hrein föt og eitthviað að
börða.
— Við eigum sjáif heimia i
.,AlIsleysi“ sagði ég vlð guHgraf-
arana, — og við skulum annast
um ungfrú MacQueen þangað til
hún hefur fengið leiðréttingu
máíla sinna. En okkuir þætti vænt
um ef' þið viilduð giera svo vel
að setja þvottavélina hér á lóð-
ina okikar, svo að hún sé óh-uilt.
Þötok fyrir.
Aliok frændi leit niaumast á
ungu stúlkuna. Hann hafði eng-
an -áhuiga á ljóshærðum eða
bjartl'eitum konum. En það kom
fljótlega á hann merkissvipur.
Ég sagði að Currency hefði þörf
fyrir ráðleggingar hans á laga-
sviðinu- Hann var ekki löglfræð-
ingu-r í venjuliegum skilningi. En
hann var furðufróður um mairga
hluiti og auk þess hafði hann ó-
slökfcvandi lön-gun til að reka
lanigt nef ofaní alla hiluti.
Við fórum aftur heirn í „Alils-
leysi“ og heyrðuim úr fjgrlægð
cminn af söngnum:
Vefðu mig örmum í vetrarbyl
— nú veitir gullið mér nægan yl.
„Allsleysi“ hét í rauninni
Hamborg eða eithvað þess hátt-
ar en nafnið vair gleyimit ménuði
eftir að staðurinn var opnaður.
Gestgjafin-n var góðlynd-ur gam-
all Þjóðverji að naifini Schmitt,
sem var að blaupa undan sér
fætuma af önnum og vegna þess
að ha-nn gat ekki fengið næga
aðstoð. Og viðkvæði hans var
einfalt: — Svona, svona," filanaðu
ekki að neinu, Schmitt!
Húsiið var reist úr timbri sem
rakið hafði að vaitnsbakkanum
hinuim miegin og verið ferjað yfir
tffl Caiico. Það var mikilfen-g-
legasta bygg-ingin á staðnum. A
neðri hæðinni var veitingastof-
an og þar var einrii-g hægt að
dansa, Aftast í sailnum hafði
verið reist frumstætt leiksvið og
þar skemmti Jimmi maðkafluga
og litli Pig og aðrir flökkutrúð-
ar. Uppi voru allmörg herbergi
með skilveggjum úr stri-ga. Á
millli var veggur úr bórujá-rni.
Það lét í eyruim eins og þrum-
ur, þegar hrotur næturgestanna
endurköstuðust frá þessum
þlikkvegg.
Hér fór allveil urn oktour, þar
til búið var að fullge-ra hús-ið
otokar. Móðír míft’“tók á4 móti
Currency MacQueen með opn-
um örmum. Hún hafði fengið
hagstætt á-lit á un-gu s-túlkunni
í Dunsta-n. Hún var snoturlega
vaxin, rétt eins og móðir mín.
Og lengi býr að fyrstu gerð eins
og allir vita. En öllum hlaut að
þykja vænt um Currency. Ég he-f
al-drei kynnzt jafnfullfcomíle-ga
eðlilegri manneskju. Hún hafði
verið lo-kuð inni í hinum litla
heimi Móður Jerúsailem og hafði
ekki látið hina stóiu veröld
spilla sér, jafnvel erfitt lífið í
Ástrallíu h-afði ekiki markað hana.
Lygi var ekki til í m-unni he-nn-
ar. Og ekkert gat h-indrað eðli-
lega rás og þroska buigar hennar
og hjarta.
Gullgrafarar streymdu í sí-
feillu ti'l Galico. Það var bein-
línis ótrúlegt sambland a£ mönn-
um. Ég man eftir hópi sjó-
miannia, sem höfðu sett segíL á
hjólbörur og ýttu þeim yfir
fjalllvegina og sun-gu á meðan.
Og svo voru aðrii- veslingar með
blæðan-dd fætur, sem klútum
ha-fði verið vafið um, en slífcur
fótabúnaður gekk undir nafninu
Prins Alberte-stígvél. Einu sinni
sá ég gullg-rafara reykja úr holri
ka-rtöfllu, sem han-n hafði rekið í
eins kona-r pípuilegg; svo fátæk-
ur var hann. En hann va-r ekiki
búinn að miissa móðinn, síður on
svo; hann gerði sér góðar von-
ir um að geta kveikt í pípu
s-inni með . tíupundaseðli i-nnan
viku. Eða gefið hrossi kam-pa-
vín að drekk-a eins og suimir
gerðu í oflæti sínu. Furðu-legast
af öllu var að lygilegu sögurnar
sem sagðar höfðu verið um gu-il-
m-agniið við Wafcatipufljótið, voru
alve-g san-nar. Það var huigsan-
legt að tveir menn giætu skóla-ð
út fimm punda virði af gulli
á einu síðdegi.
Og á hverjuim degi sá ég Curr-
ency horfa feimnisle-ga en þó
opinsikóitt á alla sem komu, rétt
eins og hún væri að leita að
einhverjum sérstökuim sem kom
etoki.
— Að h-verju ertu að gá, vina
mín? spurði ég og hún svaraði
strax:
— Shannadore!
— En hann er við Shotover-
fljótið, min-nti ég han-a á. Shot-
over var aðeins nokkra toíló-
metra frá Calico.
— Það veit ég vel, en ein-
hvem tíma hlýtur hann að þurfa
að korna h-ingað að sækja b-irgð-
ir.
Fyrr hefði ég rifið úr mér
tunguna en viðurkenna að ég
he-fði áhuga á að sjá • tiítekinn
kariman-n. Því að ég haifði ek-ki
gert mér ijóst að þarna væri u-m
annað en forvitn-i að ræð-a.
En áður en Shanna-dore kom
aftur inn í líf okkar, kom síð-
asta persónan í sögu okkar. Hún
hafði með sér áburðarhesta og
hún var dálítil brúða sem nefnd
va.r Kína Gracie. Litlu bræður
mínir héngu fram á svalariðið
i og skiptust á a-thugasemdum við
; gullgrafara-na sem dekruðu við
þá á allan hátt, þegar ég heyrði
Watty hrópa:
— Hún er með alvö-ru bló-m
í hattinum, já, og stóra rauða
fjöður.
O" þá hljóp ég auðvitað út
líka-
Það var verið að lyfta Kína-
Griacie a£ hestinum og hún var
sett niðu-r fyrir framan „Alls-
leysi“ svo að allir gætu dáðst'
að henni. Þótt hún líktist Kin-
verja var hún þó hvít, að
minnsta kosti aðhu-garfari, en að-
eins að háiLfu leyti að uppruna.

illUilliillllllllilll!l!illllilllll!IIIItU!lill!ÍIUl!il llllUlllllH! UlIlUliiUllUlilUlllli HIIUllililliiUIHUnUUIiiííiillliIll!
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
D
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍMl 83570

*T:TTTTT:::!||||||Í||||j||j|j||||||||jj|||||||ÍÍ|i||||||íi-rTTTrTrTrrr::::?TTTTT?TTTTTTTr
GOLDILOCRS pan-cleaner
pottasvampur sem getur ekkl ryOgaO
llt HLRA m
Dag- viku- og
mána&argjald
m
ii
Lældtuð leigugjöld
22*0*22
/77 jBÍJLA leiga n
'A TA It"
RAUDARÁRSTÍG 31
Húsbygrgjendur. Húsameistarar. Athugið!
ATERM0
ii
rr
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
A T E R M A Sími 16619 kl.
10 -12 daglega.
Zetu gardínubrautir.
Ódýrasta og vinsælasta gardínu-
uppsetningin á markaönum.
meö og án.kappa
fjölbreytt
litaúrval
.-jsáýx.
ZETA
Skúlagötu 61
Sími 25440