Þjóðviljinn - 22.02.1970, Blaðsíða 4

4 SlÐA — ÞJÓÐVILJ.INN — Sunnuidiagiuir 22. tobniar 1970.
♦
Útgefandl: Útgáfufélag ÞjóSviljans.
Framkv.stjóri: EiSur Bergmann.
Rltstjórar: Ivar H. lónsson (áb.), Magnús Kjartansson,
Slgurður GuSmundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
Ritstj.fulltrúi: Svavar Gestsson.
Auglýsingastj.: Ölafur iónsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skóiavörðust 19. Siml 17500
(5 iínur). — Áskriftarverð kr. 165.00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 10.00.
Reynsla og ofstæki
o« hefur verið á það bent hér í blaðinu að hinar
sérstöku aðstæður á íslandi valda því að efna-
hagsþróunin hefur orðið allt önnur en valdaflokk-
ar vildu og héldu sig stefna að. Á alþingi hefur
jafnan verið mikill meirihluti manna sem boðað
hafa frjálst framtak einstaklingsins og andúð á
opinberum rekstri. Samt hefur þróunin orðið sú
að félagsleg eign og opinber rekstur er miklu
meiri þáttur í atvinnukerfinu hér en í nokkru öðru
landi Vestur-Evrópu. Allir helztu bankarnir eru
í ríkiseign, sömuleiðis stæristu verksmiðjumar.
Bæjareign og bæjairrekstri er mjög beitt í sam-
bandi við fiskveiðar og fiskiðnað; samvinnuhreyf-
ingin á Íslandi hefur mjög öflugan atvinnureks’t-
ur. í heild er hinn félagslegi geiri mun öflugri en
atvinnurekstur einstaklinga.
Það er líka hægt að standa á löppunum.
Hvað má maður hafa með sér í strætis-
vögnum?
★ Að þessu sinni eru eitur-
lyf og snjór efst á baugi hjá
okkur- Hjalti R. gerir að um-
talsefni samtök unigs fólks
gegn fíkniIyfjaneyzLu, og að
lokurn er harmsaga úr snjón-
utn eftir JB.
Háttvirtur Bæjarpóstur!
Jæja, nú getum við íslend-
ingar enn og aftur fulljtrt, að
við séum sko háþróuð menn-
ingarþjóð með djúprisitandi
og þrosikiaða siðgæðisvitund á
hæsta stiigi, sem missir ekki
af stirætisivaigninum, en fylg-
isit af áhuga og alhug með
straumum andlegrar gjör-
heimsku og villimennsku. Það
sannar staðhæfing Bjögga og
kó um vaxandi eiturlyfja-
neyzlu unglinga. Sveinn nokk-
ur Guðjónsson í „Þaktopp-
um“ segir aðaláhu'gamál hinna
óformlegu samtafca gegn fíkni-
lyfjum vera það að reyna að
vekja yfirvöldin, en það geti
orðið erfitt. Nefnir hann til
dæmis. að Jóhann Hafstein.
heilbrigðis- og allskonarmála-
ráðherra Islands, hafi ekki
viljað tesfja þing Norðurlanda-
ráðs með málalengingum um
einskisverð mál eins og eit-
urlyfjaneyziu.
Greindux maður, eins og
Sveinn í „Þakfcoppum" vænt-
anlega er, hlýtur að vita, að
fleiri eru syfjaðir en Þymi-
rós, og ef baráttan gegn eitur-
lyfjaneyzlu á að fá eldsneyti
af andlegum eða kassalegum
srtyrk frá þeim fyrirtækjum,
siem Jóh-ann Hafsitein stýrir,
ja, þá hjálpi oss guð. Sú bar-
átta verður vonlaus. Eða hvar
væxu Tenglar staddir, ef þeir
hefðu byggt alla sína afkomu
á buddunum í svefnskálum
hins opinbera? Þeir væru
hreinlega ekki til.
Nei, Bjöggi minn og þið
hin. Gefið bara botnspark í
hið opinbera, fáið fleiri í
lið með ykkur og vinnið í
anda áhugans. Fylgið því f-ast
eftir, að þeir sem verða upp-
vísir að direifingunni fái veg-
leg laun. Og munið, að þeir
eru í sarna flokki glæpa-
miann-a og ráðherrar, sem
kunna ekki annað en sofa og
brista hausinn.
íslendingar, sýnum nú, að
lappimar em ekki bara til að
skríða á, heldur er líka hægt
að standa á þeim.
Hjalti R.
Sæll vertu vinur vors og
blóma.
Eg ætla að segj-a þér mín-
ar farir ekki sléttar. Dag-
inn, sem snjónum kyngdi nið-
ur hér í höfuðborginni, var
eins og allir vita erfitt að
ferðast um bæinn, sbrætis-
vagnar gengu ekki nema með
höþpum og glöppum, bilum
kom maður ekki í gang, og
márgir voru gersamlega ó-
sjálfbjarga. Ég átti þennan
da-g brýnt erindi innan út
Vogum niður í mið'bæ. Til
þess að komast leiðar minn-
ar tók ég það til bragðs að
dusta rykið af skíðunum mín-
um og nota þau til ferðarinn-
ar, og það gekk vel. En þeg-
ar ég hafði lokið erindi mínu
var hætt að snjóa, búið var
að ryðja götur, og strætis-
vagnar famir að ganga nokk-
um veginn reglulega, svo að
ég afréð því að flýta heim-
ferðinni með því að fara með
einum vagninum. Ég batt
skíðin vendilega saman, og
beið þar til næsti vagn kom.
Það voru aðeins nokkrar
hræður sjáanlegar inni í
vaigninum, og ég taldi það
enga ósvinnu að fara inn
þótt ég hefðl sikíðin með-
ferðir, því að éig hef
margoft séð konux fara inn í
strætisvagna með bamaikerr-
u-r, kr-akka með snjóþotur og
jafnvel magasieða. Samt var
vagnstjórinn ekki á því að
hleypa niér inn. o£ saeði það
ekki leyfilegt að ferðast með
skíði í strætisvagni. Ég setti
upp mifct elskulegasita bros,
átti noklkur orðaslkipti við
hann, og ætlaði síðan upp í
vagninn, en vagnstjórinn
vamaði mér inngöngu, svo að
ég átti einskis annars úirkostv-
ar en binda á miig skíðin á
nýjan leik og komast þannig
leiðar minnar.
Nú veit ég, að þetfca er ekk-
ert stórmál, kannski bara
venjulegt nöldur, sem fser
ekki einu sinnj inni í dálkum
þínum, Bæjarpóstur góður,
en mig langar samt til að
biðja þig um að kom-a þessu
einhvern veginn á framfæri,
Ekki svo að skilja, að ég ætli
í mál við SVR út af þessu
lítilræði, en mig langar til að
f.á svör hjá því fyrirtæki við
því, hvað hinn almenni borg-
ari má hafa meðferðis í
otrætisvögnum og hvað ekki,
eða hvort það séu yfirleitt
nokkur lö'g til um það.
JB
QRÐSENDING TIL GAGNRÝNENDA
þessi þróun hefur haldið áfraim, einnig eftir að
viðreisnarstjórnin setti sér það mark að end-
urreisa kapítalisma á íslandi. í valdatíð hennar
hefur áburðarverksmiðjan verið gerð að ótvíræðri
ríkiseign. Langstærsta virkjun þjóðarinnar, Búr-
fellsvirkjun, er í opinberri eigu. Nýlega lenti mik-
ið einkafyrirtæki, Slippstöðin á Akureyri, 1 efna-
hagslegum vanda, og að því er Morgunblaðið
hermir á lausnin á þeim vanda að verða sú að
hlutafé verði aukið upp í 38 miljónir króna, en
af þeirri upphæð á Akureyrarkaupstaður að leggja
fram 15 miljónir, ríkissjóður 10 miljónir og Kaup-
félag Eyfirðinga 5 miljónir. Þannig verða félags-
legir aðilar eigendur að öllum þorra hlutafjár í
þessu fyrirtæki sem oft hefur verið hampað sem
afreki einkaframtaks á íslandi. Á saima hátt hef-
ur ríkissjóður á undanförnum árum verið önnum
kafinn við að bjarga einkafyrirtækjum með rík-
isfé, stundum á hinn furðulegasta hátt. Má í því
sambandi nefna Álafoss, ölgerðina Sana á Akur-
eyri og Norðurstjömuna í Hafnarfirði.
^llt er þetta afleiðing af hinum sérstöku aðstæð-
um á íslandi; þjóðfélagið er svo lítið og fjár-
magnið svo takmarkað að meiriháttar fyrirtæki
verða ekki starfrækt án aðildar ríkis, bæjarfé-
laga og samvinnusamtaka. Samt hafa menn ekki
fengizt til þess að draga óhjákvæmilegar álykt-
anir af þessari staðreynd með því að taka upp
félagslegan áætlunarbúskap og tryggja þannig
sjálfstæði og afkastagetu íslenzkra atvinnuvega.
Viðbrögðin hafa í staðinn orðið pólitískt ofstæki:
Fyrst kapítalismi getur ekki dafnað við íslenzkar
aðstæður er þjóðfélag okkar rangt og á engan rétt
á sér; því skal erlendum auðhringum fialið að
starfrækja þau fyrirtæki sem reynslan hefur sann-
að að íslenzkir einkaaðilar rísa ekki undir. — m.
Kæru giagnrýnendiur.
Undiaihfand hef ég smálega
fylgzt með tii'burðum yðar og
finnst nú tími tál korninn ég
geri nokkrar athugaseimdir, í
bróðemi þó. Að vísu er nú ailt
önugra síðan miarkótakandi
stórmenni fundu uipp þá ný-
kenningu aö þjóðfélaigið „seim
sfflkt" sé helzt eiklki til. Þar
af leiðir að hæpið er að kotm-
ast svo að orðd að þér séuð
að skemima þjóð'félagið með
athæfuim yðar. En kannski get-
uim við notazt við orðið sam-
félaig (en skv. H- Jónssyni er
það felag þar sem mannver-
umar em saxnan án frekari
skilgreiningar). N-i er það sam-
dóma álit mannkynsskoðara í
útlandinu að „saimfélagið“ sé
afltaf að verða leiðinle'gra og
leiðinlegra og edntoum þó þar
sem stóriðja hefur náð mest-
uan blóma (óheppilegt orð), en
í þeirri ógnarvél má ekkert
kliktoa. Þessd spenna (að halda
sér í ótoliktoelsi) hefur á vorri
tungu verið kallað streita eða
Radíófónn
hinna
vsandiútu
Yíir 20 mismunandi geröir
á veröi viö allra hæfi.
Komiö og skoöiö úrvaliö
í stærstu viötækjavcrzlun
Iandsins.
fiiTing og nú eru mesfu spek-
ingar á toafi í því að finna ráð
vdð þessum ófagnaðá. En við
rannsóton málsins hefur komið
í ljós að því ffleiri afgflöp sem
framin eru í „saimfélagdnu", því
skemimtileigra er það. Spek-
ingamir hafa því ýtt heldur
hastarflega við gagnrýnendum,
þeir rmegi a.m.k. ekki fara
nema að vissu miaitoi ef mann-
kynið á efkki að vera dautt úr
leiðindum árið 1989. Það sýn-
ir hvað þér gaignrýnendur
hangið aftarlega á dróginni að
þér skulið fara allir í autoana
nú hér úti á hundshleðli þegar
hinn menntaði firringarheimur
er einmitt að uppgötva haett-
una. Matthías álitur sig mito-
ið skóld og gófumiann seirn
vonlegt er; ef nú Qlafi (við
nefnum engin föðumöfn)
heppnað'ist að sannfæra hann
um hið gagnstæöa og deprina-
eraði hann svo að Matti faari
aö ræða rmúgmorð vina sinna
í westrinu í stað þess að rispa
sér til yndis um síamsketti og
aðra ketti, æ hve borgarfliMð
yrði þá tómlegra. Svo við orð-
um ektoi þá óbærillegu tilhugs-
un að hann hætti að sleppa
á ótokur fjaðrafoki í framtíð-
inni. Ennnú hryllilegri er sú
hugmiynd ofstopa gagnrýnenda
að allir Mogga-andstæðingar
segðu honum upp á einu bretti
og gerðu Árvak þannig fallítt
eins og togaraútgerð. Ó, hve
dapurt yrði þá etoki hlutskipti
Þjóðviljans. Austri yrði sjálf-
dauður. Þjóðflffið vrði eitt kaós.
Og þannig, bræður, gapa
hættumar við oss hvert sem
litið er. Það er fárazt yfir bví
að Jói Nordal sé í stjómum 63
uppátækja og formaður í flest-
um, en þetta finnst mér vitni
uim að maður só sé aiflburða
rassiheill og eigi að sitja sem
víðast Afturámóti er trúlegt
að þessi Tómas Karflsson sé
einn þeirra strebera sem rffa
kjaft þar til upp í þá er stung-
ið dávænni dúsu. Slíkir toarakt-
erar em allfcof fáir í voru
samfélagi. — Nú er greinitega
komið í ljós að Jóh. Hafsteen
verður eftirsáti Bjama í for-
sætisstóli og er ég bví samméla
með tiflllti til þess máls sem
hér er til uimræðu, en það
verða iwargir setoúndulítrar til
sjávar flotnir áður en allir en hvað verður það lengi er
samiþytokja, en auðvitað er gagnrýnendur ætla ,sér/i að pól-
hann viss, þar sem gáfnapróf era þjóðffélaigið, og ég ætila að
hefur verið upp tekið í Mið- biðja þá að skoöa hug sinn
stjórn. vel áður en þeir ráðasff að
Þá er etoki lítið hnussað í 'Þjóðleikhúsinu á ný, þvi jóíá'-
hann Helga Saam fyrir að vera
sammenninigarstjóri þjóðar-
innar í 20 ár, en þetta stafar
blátt áfram af því að Gylfi
trúir því enn að Helgi sé gáf-
aðasti maður flokksins á þessu
sviði, enda er Helgi eini mað-
urinm í fomstusveit kratanna
sem gefið hefur út ljóðabók, og
væri sannariega þörf á endur-
útgáffu hennar, Hannes Péturs-
son væri vís til þess að sjá um
útgáfuna.
Þannig er yffirfullt af
skemmtileigum fyrirbæmm og
skrftnum karakterum vor á
meðal ENN SEM KOMIÐ ER,
skraut borgarinnar hefði dugað
stutt til að slkemmta okkur í
skaimimdaginu. Og svo er mór
sagt að stóriðjudeitldin hafi
þegar sagt til sín í Straumsvík.
Akrol
úr og skartgripir
KORNELÍUS
JÚNSSON
skálatyöráiistig 8
K0MMÓÐUR
— teak og eik
Húsgagnaverzlun Axels Eyjólfssonar
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC óg WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H. L0THERSSON
Sími 17041. '