Þjóðviljinn - 22.02.1970, Blaðsíða 10

10 SfÐA — ÞJÓÐVTUINN — Sunnudagtir 22. febrúar 1970.
/
maðkaflug'u og ætlaði alveg að
kafm af reiði. Margir hefðu fús-
lega viljað ganga að eiga rnig, en
ég hélt mig afsíðis og þóttist
vena allt of önnum kafin við
brúðkaupsundirbúninginn til að
stunda samkvæmi og dufl. Það
er ástæðulaust að gangast upp
við það að manni sé boðið
hjónaband, vegna þess eins að
maður er kona og ekiki einu
sánni nein sérstök kona.
Hemra Schmitt, þetta ljúf-
menni tók þátt í þessu öllu sam-
an af miklum áhuga, og hann
bauð salarkynni sín til afnota
fyrir það sem nú á dögum væri
kaliað brúðkaupsveizla, en við
frumbýlinga m ir kölluðum „te
og snarl“. Hann hafði meira að
segja komið því þannig fyrir að
haegt var að dansa í veitinga-
stofunni á segldúk sem breidd-
ur var út yfir óslétt fjalaírgólf-
ið.
Meðan á öllu þessu stóð gekk
Pigallo um eins og í draumi.
Bitthvað í framkomu bans kom
í veg fyrir að gullgrafararnir
stríddu honum, eins og venjan er
þegar brúðgumi á í hlut. Birt-
an sem frá honum stafaði var
ekki aðeins morgun birtan, glað-
leg og vongóð, heldur miklu
fremur mildur og góður bjarmi
siðdegisins, sem stendur sjiald-
an lengi.
Fiðlan hans gaf aldrei fná sér
dapra tóna um þetta leyti.
Oft var ég að því komin að
vera önug og afundin við Curr-
ency en umhugsunin um hiam-
ingju Pigs litla hélt aftur af
mér.
Loks rann dagurinn upp og í
litla svefnherberginu klæddum
við hana í skrúðann. Fyrst
komu síðu buxurnar með blúnd-
um, síðan galdragripurinn sem
hann Alick frændi hafði búið til
og utanyfir öllu nærpils sem við
gátum funddð eða fengið lánuð.
Veðrið var kalt og heiðslkírt. Síð-
an var gulleiti silkikjóllinn dreg-
inn niður yfir allt saman. Hann
ilmaði enn dauft af ilmvötnum
og allar konurnar sem stóðu á
gægjum við dyroar hrópuðu
„Ó“ eða „Æ“ og svo heyrðist
líka lágt kjökur edns og sið-
venja er við brúðkaup. Konurn-
ar minntust allra hinna gömlu
vona sinna, sem hlutu að hafa
órpstið.
— Þú ert reglulega iín, sagði
móðir mdn. — Já, eiginlega
glæsileg. Hún kyssti Currency á
fölan vangann áður en hún setti
litla kransinn úr hvítum silki-
rósum og grænum blöðum á
jarpan koli henrrar.
Við áttum engan andlitsfarða,
enga skartgripi og ekkert púð-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Símd 42240.
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyBta')
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsendia 21. SÍMI 33-9-68
47
ur. Við gátum bara núið vairir
hennar með kochenille. En hún
var eins fögur og nokkur brúð-
ur getur verið. Og hafi henni
verið grátíur í hug, þá sáust að
minnsta kosti engin tár í aug-
um hennar. Ég óskaði þess að
Shannadore hefði getað séð hana,
en ég vissi vel að hún þurfti
ekki að skarta fyrir honum.
Ég var sjálf tilfinningalaus af
harmi og óttaðist að ég færi að
gráta þvi að ég vissd að það
yrði reiðarsiag, ekki aðeins fyr-
ir mig, heldur einnig fyrir Cur-
rency. En hamingjunni sé lof
fyrir tunnugjiarðiroar hans Al-
ieks frænda. Gjörðin stóð föst
í dyrunum og það var en.gin leið
að koma Currency út Úr siyeífn-
herberginu, nema með því að
afklæða hana. En það hefði lít-
ið stoðað, því að við hefðum
ekki heldur kantóð henni út um'
hinar dymar, sem voru af sömu
stærð. Tunnugjörðin hafðd stað-
ið upp á endann þegar hún var
borin inn, og okkur haföi ek'ki
komið til hugar að hún yrði
fyrirferðarmeiri, þegar hún væri
komin í notikun utaná brúðinni.
Móðir mín varð frá sér aí reiði
og lét hana bitna á Alick frænda.
— Aulinn þinn og asninn
þinn, hrvæsti hún. — Hefurðu
ekki annað í kollinum en latínu
og grísku? >ú hefðir haft meira
gagn af örlítilli heilbrigðri skyn-
semi.
Konurnr fóru að hlæja og
flissa. Currency var lyft upp,
reynt var að bera hana út með
fætuma á undan, síðan var
reynt að hafa höfuðið á undan
og á meðan hoppaði móðir mín
fram og aftur og reyndi að halda
kjólfaldinum siðsamlega um
öklana. Ungfrú Callagban hróp-
aði aðvarandi að kjólefnið þyldi
ekki of harkalega meðferð. Gull-
graferarnir stóðu fyrir utan og
sárbændu um að fá að hjálpa.
Heill sægiur aif þeim hafði safn-
azt saman fyrir utan dyrnar hjá
okkur. Það var edramitt eitthvað
af þessu taigi sem þjaikað hjiarta
miitt bafði þörf fyrir. En loks
fann einbver upp á þvi að
leggja tunnugjiarðirnar næstum
flatar upp að fótum hennar. Ég
gekk á undan tdl að vernd® han-a
fyrir áíköfum augnaráðum gull-
grafairanna. Þeir voru í miklu
uppnámi yfir að sjá allar þess-
ar blúndur og millipils og hvit-
klæddia ökLa. En út gátum við
þó komið henni og sett hana í
burðarstólinn, sem hafði verið
útbúinn sérstaklega í tilefni
dagsins tii að kom,a brúðinni
hreinnd og blettalausri yfir for-
arpolla' bæjarins áð kirkjunni.
Cuirrency tók þessu öllu sam-
an vel, jafnvel þegar buxðar-
stólnum var lyÆt upp, á herðar
sex risaetórra gullgrafara, sem
höfðu barizt um það fyxirfram
að fá að rækja þetta hlutverk.
Móðir mín hristi höfuðið yfir
klæðnaði þeirra, en mér fannst
þeir stórkostlegir í dumbrauðum
Krímskyrtum sínum, hvítþvegn-
um molskinnsbuxum og með lit-
skrúðuga hálsklútana. Þetta var
fyrsta brúðkaupið í gullgrafara-
bænum og fylgdarliðið hefði ekki
getað verið betur viðeigandi á
slíkum stað. Ég var hreykin af
þeim og hefði ekki viljað skipta
á þeim og öUum fínu henrunum
í síðfirökkum og silkihöttum, sem
móðir mín hefði trúlega heldur
kosið. Þetba voru karlmenn,
sterkir og traustir eins og eik-
arstofn.ar og óbrotnir og trúfast-
ir eins og sjálfur Adam.
Sekkj apípuleikarj þrammaði á
undan og lék „Nú göngum við
til brúðkaups“, sem var gam,alt,
skozkt þjóðlag.
— Bráðum kemur vor og brum
á trén, tautaði Alick frændi í
lágum hljóðum og hann hafði
rétt að mæla.
Kirkjan var troðfuH af Tipp-
erarypiltum. Hvert sem litið var,
mátti sjá karlmenn með feiki-
leg skegg. Jafnvel á þessum
gleðidegi voru þeir dálítið eirð-;
arlausir, en á vinalegan og með- j
færilegan hátt. BiHy Figg var j
líka kominn á vettvang. Hann;
naut nokkurrar virðingar, vegna i
sambands síns við Shannadore.
En hann gerði ekki svo mikið
sem líta á Currency meðan á at-
höfninni stóð, heldur bað á-
kaf-t og í lágum hljóðum eins og
hann væri staddur einn úti í
eyðimörk.
Já, það voru margar bænir
beðnar þennan dag.' Flestar
hijóðuðu upp á velgengni við
gullgröftinn. Það var beðið um
fljótfengiinn gróða, en margar
af bænunum stóðu í sambandi
við heimþrá. Sumir öfunduðu
fiðluleikairann, vegna þess að
þarna fengi hann afbragðs eig-
inkonu alveg ú.t af fyrir sig.
Þetta var í fyrsta skipti sem
ég var viðstödd kaþólska guðs-
þjóniustu og ég var undrandi og
dálí-tdð hrærð yfir firamkomu
alls þessa fólks.
< -Þarna » yar nú . Currency sem
hafði viðhorf sín til trúarinniar
aðeins frá gömlu konunni, henni
móðuir Jerúsalem, og þarna var
Pigallö, sem alizt háfði upp á
guðræknu, ítölsku heimili með
dýrlingamyndum á hverjum
vegg og svo voru Tipperarypilt-
amir. þessir indælu, drykk-
feUdu sla.gsmálahundiar, sem
gátu kálað manni aðra stundina,
en hina stundina voru þeiir þess
albúnir að rýja sig inn að
skyrtunni til að veiba hinum
látna virðulega útför. En allt
þetta fólk átti éitt sameiginlegt: |
einhvern notalegan trúnað við
Guð, sem virtist vera gamaU j
kunningi þeirra allra. Ef til viU
sýndu þau honum ekki sömu
virðingu og við gerðum í pres-
býberíanasöfnuðinum. Kannski
hlýddu þau honum ekki alltaf.
En þau elskuðu hann eins og
bróður. Þetta var í fyrsta skipti
sem ég skildi hvað „Guðs syn-
ir“ táknaði í raun og veru.
Hversu ólíkt og mismunandi sem
þetta fólk var, þá átiti það þetta
sameiiginlegt. Þetta skýrði líkia
viðhorf þess til föður Morcea-
us. Þeir voru synir, en hann
var elzti sonurinn og þeir leit-
uðu verndar bakvið bann.
— Jæja, amma, nú er það
alvara, hugsaði ég næstum
hreykin, þegar Currency og
MacQueen og Giuseppe PigaUo
voru gefin saman. Það var í
fyrsta og síðasta sinn sem ég
heyrði fullt nafn hans.
Svo spratt Billy Figg á faetur
og ruddist fram með lérefts-
poka í framréttri hendinni.
— Jæja. pilfcar, þá eru það
skildingairnir.
Flestir þeimra hrisfcu dálitla
glitrandi hrúgu af gullflögum
niður í pokann án þess að
mögla, en nokkrir létu það ó-
gert. Fyrir framan nefin á þeim
skók Billy Figg hramma sina
á sitærð við svínslæri og urr-
aði: — Svona, ryðjið ykkur nú,
nískunasir! Þetta orsakaði mót-
mælamuldur frá þeim litla heil-
aga. En innan skamms var Billy
þó búinn að safna nógu í pok-
ann til þess að kirkjan gæti
eignazt bæði befcki og skemla
og látúns ljósastikur og a®a
mögulega aðra helgidóma sem
kaþólsk klrkja þarf með til helgi-
halds.
Það var sivo mikiH rmannsöfn-
uður fyrir utan kirkjuna að við
mamma misstum brátt' sjómar af
Currency. Hún hoppaði af sbað
eins og stórt rjómialitað blóm,
við hliðin,a á PigaUo í flLauels-
fötumum. En aHar leiðir lágu
í Allsleysi og þaðan heyrðist j
tónlist, þegar sekkjiapípuleikiar-1
inn fór framhjá. Mamrma var i
glöð og ánægð eins og bam og j
litlu drengimir þufcu út í busk- i
ann eins og ffiugeidar. Þegar við
komum inn í veitimgiahúsið sátu
þeir og dingluðu fótunum á leik-
sviðsbrúninni með höfuðin á
kafi niðri í eplakökusneið. Auð-
vitað áttum við emgin epli.
Eplafcakan var gerð úr gras-
kerjum, krydduð með vínsýru
og ýmsu öðru. Þótt sultartiíminn ,
væri á endia fyrir nokkrum vik-
um, var enn nokkur frurmbýl-
ingsbragur á mataræðinu. Mat-
urinn var sem sé gerður úr því
sem fyrir hendii var og það var
RAZNOIMPORT, MOSKVA
Þvoið hárið úr LOXENE-^hampoo — og flasan fer
Vetrarútsalan
stendur yíir.
GÓÐAR VÖRUR Á GJAFVERÐI.
Ó. L.
Laugavegi 71 — Sími 20141.
III hilim nui
Dag- viku- og
mána&argjald
Lækkuð leigugjöld
22-0-22
/77 BÍJLA LiJElGA N
Í4 lAit:
RAUDARÁRSTIG 31