Þjóðviljinn - 25.02.1970, Blaðsíða 8

g SÍBA — í»JÓÐVILJINN — Miðviteudagur 25. febrúar 1970-
hugsa sér. Ef skórnir hennar
ongfrú Gallaghan höfðu þotið
firarn og aftur, svo að augað
gat varla greint þá, þá var sama
haegt að segja um skóna mína
og reyndar líka skóna hans, þótt
hann væri dálítið ölvaður.
Mér var innanbrjósts eins og
ég gæti flogið og í hvert skipti
sem ég tók undir mig stökk,
vissi ég að ég nísti hjarta móð-
ur minnar. í>að hafði ekki verið
að ástæðulausu að hún bafði
heimtað að ég sæti hjá henni og
Mustaði á skrafið í kerlingun-
um um fósturlát og annað slíkt.
Hún hafði alltaf viljað að ég
faeri í einu og öllu að vilja henn-
ar. Ef til vill gerði hún það í
góðri trú, en samt kom það
úf eins og hálfgerð harðstjórn.
Við dönsuðum hvert einasta
tiibrigði af ræl sem við þekkt-
um og hættum ekki fyrr en Jock
náði ekki lengur andanum. I>á
var mér ljóst að virðing mín var
farin veg allrar veraidar. Jafn-
vel Watty þagði. Hann skildi
mætavel ískalda kurteisi móður
minnar þegar hún bar fram þá
ósk að kveðja og fara heim.
Það hafði runnið ögn af Alick
frænda, og hann var líka dálít-
ið miðuir sín. Það var auðfund-
ið af þrjózkulegum svipnum og
frekjulegu fasinu.
Við vorum ekki fyrr komin
rnn fyrir dyrnar heima, en hún
heliti sér yfir mig.
— Fyrr má nú vera sýningin
á sj álfri sér!
En ég var kaldari og harðari
en nokkru sinni fyrr og ég lét
ekki undan.
— Þú hafðir ekkert við það
að athuga, þegar ungfrú Call-
aghan dansaði.
— Ungtfrú Callaghan er efcki
af sams konar ætt og við, skal
ég segja þér, Henrietta. Hennar
ætt er ósiitin röð af saumakon-
um!
— En ég hef oft dansað áð-
ur.
— Efcki opinberlegia eins og
trúðúr. Það var hægtf að sjá
Gamla krónan
i fullu verógildi
BÓKA-
MARKAÐURINN
V Iðnskólanum

^ EFNI
SMÁVÖRUR
VJ TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla, — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
ruth park:
gull
I
tá
49
á þór fótleggina alveg upp að
hnjám.
— Og þessa líka fínu fótleggi,
sagði Alipk frændi í viðurkenn-
ingartón. — Það hefði ég ekki
haldið um Tatty!
— Þegiðu, Alick, hvæsti móð-
ir mín. — Það var fordæmi þitt
sem lokkaði stúlkuna út í þessa
fásinnu. Við erum ekki fyrr
komin hingað til lands en allir
lífshættir okka-r fara úr skorð-
um. Hefði þetta kannski kom-
ið fyrir í Skotlandd?
— Skotland hefði að minnsta
kosti skolli gott af slíku, sagði
Alick frændi reiðilega, en rétt
strax var rödd hans orðin blíð-
leg og sannfærandi: — Heyrðu
mig nú, Margaiet, vertu nú ekki
of höirð við stúlkuna. Hún er
ekkd annað en ung stúltoa, og þú
ert að reyna að gera bana að
gamalli belju. Síðan fór hann
út úr stofunni syngjandi viðlag-
ið við „ilmandi romm í saft“
og gaf miig örlögum mínum á
vald.
— Ég líð hvorki þér né öðr-
um að gera fjölskylduna að at-
hlægi, sagði hún og var nú fok-
reið.
— Þetta er fjaðrafok út af
engu, svaraði ég. Ég var enn
hörð og ósveigjanleg og naut
þess. — Mér þykir leitt ef ég
hef orðið þér til skammar. En
það hef ég ekki.
— Ég veit ekki hvemig þú ert
að verða, Tatty, sagði hún. —
Ég hélt ég hefði alið þig sóma-
samlega upp. En það er heldur
óskemmtilegt hvemig þú læt-
ur. Annaðhvort glennirðu þig á
opinberum stiað, eða þú gengur
um súr og geðvond. Já, þú ert
geðvond, endurtók hún eins og
við sjálfa sdg, og mér varð ljóst
að henni lá fXeira á hjarta en
það sem komið hiafði fram í
fyrsta reiðikastinu. Ég var orð-
in þreytt og niðurdregin af öllu
þessu og hefði helzt viljað fana
út úr stfofunni.
— Hvað hefur eiginlega komdð
fyTÍr þiig? spurði hún. — >ú
hefur hagað þér eins og geðvond
kerling síðan Currency sagði
okteur að hún ættfaði að giftast.
Ég segi þér satt að ég vil ekki
hafa að þú gangir urn eins og
þrumuský og eitrir lofitið í tering-
um þig. Ég hef meira að segja
oftar en einu sinni séð þig leggja
hönd á drengdna, jafnvel þegar
þeir áttu það ektei skilið.
Þetta var rótt og ég hatfði
skammiazt mín fyrir það, og ég
skammaðist mín enn.
— Taktu þig á eða segðu mér
ástæðuna! hrópaði hún.
Ég vissi ekki, hvað ég átti að
segja. Ég gat ekki að því gertf
þótt ég litj illiilega út. Svipur
mdnn var þannig, hörundið gul-
leitt og augun grábrún og einna
likust hörðum steinum. En hið
innra var ég enginn stednn og
yrði það aldirei. Þögn mín hlýt-
ur að hafa valdið henni gremju,
því að allt í einu stökk hún að
mér og sló mig utanundir.
— Þú ert jafnþrjózk og bann
faðir þinn. með þessa löngu efri-
var og alla þverúðina og eng-
inn má vita hvað þér býr í
brjósti.
Ég vissi vel að hún iðraðist
samstundis, en hún gát ekki ráð-
ið við sig. Þetta var margra ára
niðurbæld beiskja i garð föður
míns fyrix þá byrði sem hann
hafði lagtf á hana, allt frá því
að hún var ung og óörugg og
illa íær um að taka á sig slíka
byrði.
— Þú ert afbrýðisöm! Þú öf-
undar Currency vegna þess að
hún heíur náð sér í eiginmann
og þú ert hrædd um að þér lán-
ist það aldrei. Já, það er skýr-
ingin. En þu hefur líka gilda a-
stæðu til að vera öfundsjúk,
heldurðu að þér takist nokkurn
tim-a að ná þér í mann, þegar
þú gengur um alla daga geðstirð
og önug og tekur svo allt í einu
upp á því að haga þér eins og
gála á opinberum srtað.
Svona djúpt hafði hún aldrei
fyrr tekið í árinni og þegar hún
hafði mælt þessi orð, rétti hún
skyndilega úr sér og taútaði með
rödd sem var bæði vansæl og
iðrunarfull: — Þetta leyfist mér
ekki að segja við mina eigin
dóttur.
— Þú ert búin að segja það
samt, mamma, svaraði ég. Ég
ætlaði að snúa mér við og fara,
því að mér leið svo illia. Þa greip
hún í handlegginn á mér.
— Tattfy, ó, Tattfy! Nú yar
hún með tárin í augunum en ég
vildi ekki sjá það.
— Láttu mig vera, mamma.
Nú faðmaði hún mig að sér,
en mér stóð alveg á saima. Ég
gat hvorki endurgoldið atlot
hennar né farið burt. Ég stóð
bar,a eins og þvara meðan bún
grét við öxl mér, þrýsti mér
að sér og tautaði öll þau orð
sem ég hatfði þráð að heyra alla
æví, en komu nú alltof seint.
Loks lét hún armiana síga.
— Ég vissi það -ekki, Tatfty,
Ég gerði mér þetfta ekki Ijóst
með Pigallo.
Hún var ekki lengur móðir
mín. Og hún yrði það aldrei
frama-r. Við varum tvær konur
sem bjuggu undir sama þaki.
Oft fórum við í taugarnar hvor
á annarri, eins og títt er um
konur. En við urðum að lokum
beztu vinkonur. Hún lagði hönd-
ina á Handlegg mór.
— Mig lan-gar til að segja þér
eitft, Tatty. >ú ert hughraust.
Þú hefur aldrei látið Currency
gruna neitft, er það?
— Nei, tautaði ég og vax nið-
urlút, því að ég fann hvemig
tárin leituðu. á hak við augna-
lokin, og ég vissi, að færi ég að
gráta, gæti ég ekki hætt.
— En hugprýði gerir sorgina
ekki léttbærari. Hún andvarpaði.
— Og mér var ekki alvara þeg-
ar ég sagði þetta um hann föð-
ur þinn, telpa mín. Guð veit að
ég hef aldrei iðrazt eins ein-
asta andairtaks með honum.
Síðan sa-gði hún eins og hún
skildi það ekki almennilega: —
0, Tatty! Pigallo! Þú ert befcur
komin án hans. Þú ert sterk og
stælt stúlka og þú getur orðið
góð eiginkona fyrir betri mann
en hann. Reglulegan karlmann,
sterkan og traustan. Hún and-
varpaði. — En alltatf skal það
ganga þannig til, að stúlka eins
og þú verður ástfangin af manni
eins og honum! Með því er
náttúran víst að sanna að þrír
og einn eru fjórir. En ég er víst
ekki rétta manneskjan til að
fjasa um það!
— Líður það aldrei hjá,
mamroa? spurði ég og ótffcaðist
svar hennar, því að mér fannst
sem ég gæti ekki afborið mörg
ár einmanaleika og brostinna
vona, og verst af öllu var hin
bitra afbrýði.
— Jú, sérhtaklega af því að
þú ertf ung.
En ég trúði henni ekki.
En upp frá þessu sýnd-i hún
mér meiri tiilitssemi, spurði um
álit mitt í stað þess að þvinga
skoðunum sínum upp á mig, og
hún tók meira að segja upp á
því að hrósa mér stföku sinn-
um, þótt það léti stundum upp-
gerðarlega í eyrum, svo óvön
var hún því. Ég vorkenndd henni
og var reið sjálfri mór, vegrna
þess að ég hafði vanmetið bana;
engjnn gat vitað hvílika örvíln-
un og einmanaleiik hún hafði
orðið að þola sín megin við
vegginn, meðan ég gekk um hin-
um megin við múrinn, önug og
afundin að hennar áliti.
En það var um seinan fyrir
okkur að vera opinskáar og
hreinskilnar hvor við aðra. Fá-
lætið og afskiptaleysið hafði
stfaðið of lengi.
En samt var mér það hugg-
un að hún skyldi álíta mig hug-
prúða. Þannig er mannfólkið nú
einu sinni gertf. Við viljum ekki
Glertæknihf. sími:26395
Framleiðnra tvöfalt einangrunargler og s]áum
um ísetningar á öllu gleri.
Höfum 3ja, 4ra og 5 mm gler, útvegum opnan-
lega glugga. — Greiðsluskilmálar.
GLERTÆKNI HF. Sími: 26395.
Ingólfsstrœti 4.
BOKABUÐIN
HVERFISGÖTU 64 — tilkynnir:
Mikið úrval af eldri forlagsbókum. Sum-
ar af þessu/m bókum hafa ekki sézt í
verzlunum í mörg ár.
Danskar og enskar bækur í fjölbrey'tfu
úrvali. — Komið og sjáið og kynnizt bók-
unum og hinu lága verði.
BÓKABÚÐIN
HVERFISGÖTU 64.
Þvoið hárið íir LOXENE-Sliainpoo — og flasan fer
GRENSASVEGI 8
TIL ALLRA HRflA
Dag* viku- og
mánaöargjald

J
Lækkuð leigugjöld
22-0-22
/y 7 BÍLALEIGAN
'AIAJRf
RAUDARÁRSTÍG 31
Vetrarútsaian
stendur yfir.
GÓÐAR VÖRUR Á GJAFVERÐI.
Ó. L.
Laugavegi 71 —’ Sími 20141.