Þjóðviljinn - 10.03.1970, Blaðsíða 10

14 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Þriíöiída©ur lö. marz 1970
myndj deyja ef eittltv-að yrði
að þér.
H-ann sa-gði a-ldrei neitt upp-
örv-andi við Cuirrency. Ég held
honum h-a-fi alls ekki dottið það
í hug. En henni virtisit st-anda á
sama um það. Og mér reyndar
Mika. Við skildum hann svo vel
báðar tvær. O-g þega-r hann va-r
farinn sefctist ég við hliðina á
henni. Það var langt milli hríð-
ann-a, en þaar voru mjög greini-
ieg-a-r. Þær kom-u og fóru eins
og dáli-tliair krampahvdður, og
þegar þær voru um garð gengn-
ar sýndist hún hissa og uppnæm
eins og ungar konur gera, þeg-
ar þær balda að nú sé kannski
allt búið. En ég vissi vel að
þetfca var ekki nem-a rétt þyrj-
unin.
— Ég vildi helzt að þetta yrði
um garð gengið áður en h-ann
kemur til b-aka, hvíslaði hún.
— O, h-ann deyr svo sem ekki
af því að horía á konuna sán-a
með fæðingarh-ríðir, sa-gði ég
með yfi-rlæti. — Það hefur víst
ald-rei hent nokkurn k-arlm-ann.
Hún brosti. — Ég get h-aldið
bonum utanvið þetta og geri það
ef ég mögulega get.
—t Kvenmannsverk?
— Já, einmitt.
Hún þagði lengi, síðan sagði
hún: — Ég hef reynt mitfc bezta
til að vera góð eiginkona,
Tatty. Pig litli er nú einu sinni
ei-ns og hann er og ég elska
ha-nn þrátt fyrir allt.
— Já, vina mín, þú hefu-r ekki
neitt að ása-ka sjálfa þig fyrir.
Hún horfði á mig stórum, skín-
ar.di augum. — Taddy! Sérðu
Shannadore nok'kurn tíma?
— Finnst þér viðeigandi að
tala u-m hann núna.
— Nei, en m-ig langa-r til þess
samt. Hvemig lítur hann út?
Segir hann nokkuð? Hefur hann
breytzt?
Hún hlustaði með áka-fa á það
litla sem ég gat sagt henni, eins
og hún væri að hlusta á minn-
ingabrot um mann sem var löngu
■hoilfinn, en var sérlega hjart-
fólginn. Ég hafði séð sama svip-
in-n- á andliti afa þegar ein-hver
sagði: — Manstu hvemig amma
getti upp á sér hárið? Strauk
}>að niður með eyrunum eins óg
brúna vængi.
j— Ö, Tatty, hvað gæti ég
gert án þín?
Verkimir hörðnuðu og h-ríð-
irnar urðu tíðari. Ég varð feg-
in þegar ég heyrði móður m-ína
koma.
Móðir mín var á þönum alla
nóttina. Hún var róleg, dugleg
og þolinmóð og það var unun
að horfa á hendur hennar í starfi,
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgrciðsiu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
ruth park:
gull
i
tá
62
svo litlar Og þó svo ásídljanlega
sterkar. i
Þegar allt var komið vel af
stað, kom lítil stúlka vaíin i
stórt sjal neðan úr bænum. Hún
skalf af hræðslu og grét mikið
og sagði, að móðir sín vildi,
að frú Lew kæmi undir eins.
— Ég veit að hún deyr, stam-
aði telpan náföl í andiiti. —
Og þá lemur pa-b-bi okikur hvern
eii.asta dag.
— Deyr hún? sagði mamma.
— Nei, hún fær ek-ki leyfi til
þess.
Og það var eins og allir fcryðu
henni þegar hún tók þann-ig fcii
orða.
— En þú lýkur við þetta Iyrs.t,
maimma?
— Nei, sagði móðir mín rólega.
— Það er ekk^> langt eftir og þij
getur hæglega tekið á móti barni
með þá reynslu sem þú hefur.
Ég hefði getað dottið niður
dauð. — Ó, mamma.
— Þetta varður ekki erfiðfæð-
in-g, telpa mín. Ek-ki sitjandi
fæðing eins og hjá hfcn-ni kon-
unni. Öll börnin sem hún hefur
fætt hafa verið öfug og saman-
undin, sagði hún mér í trúnaði.
Jæja, Tatty! Hún tók undir
hökuna á mér. — Þú sérð u-m
þetta fyrir mig, Tatty mí-n. Og
fyrir hana vinkonu þína.
Og ég varð að saimþykkja þetta,
þótt ég væri stirðnuð af hræðslu.
Hríðirnar voru nú orðnar svo
harðar að Currency stóð alveg á
sama hver var hjá henni. Hún
tók naumast eftir því að móðir
mín fór bu-rt. Hún var nú í
þeim stað sem karlkyns rifchötf-
undar hafa stundu-m kallað Dal
skugganna. Það lætur svo vel og
rólega í eyrum. En sá sem átti
hugmyndina hefu-r áreiðanlega
aldrei heyrt til kon-u sem var
að deyja af bamsföru-m. Það hef
ég gert oftar en einu sinn-i. Þær
veina eins og fuglar í búri. Þær
vita, að þær eiga að deyja, og
þær geta ekkert við því gert.
Það h-lýtur að vera sikelfilegt á-
fall fyrir sálina þegar hún er al'lt
í einu slitin burt úr sterkum M-k-
ama.
Það var ekki vegna þess aö
Currency væri að deyja. En sárs-
aukinn var svo ofboðslegur að
maður hefði getað trúað þvi
versta. Inn á mdlli hríðanna
reyndi hún að brosa tfcl nrnn: —
Ég skal svei mér fæða þetta
bam, þótt ég springi, hv-íslaði
hún.
— Jó, þú þarft einmitt að
springa, stundi ég og hún gat
hlegið dálítið áður en næsta hríð
náði yfirhöndinni.
Hún veinaði ekki mikið, aðeins
einu sinnd milli þessara skeltfi-
iegu krampaverkja hieyrðd ég
hana segja: — Hann hefði aldrei
yf-irgefið mig núna, þótt við hefð-
wn beðið og sáribænt hann um
það, er það Tatty?
Og þá flaug mér í hug að
segja: — Já, svona em kionur,
duttlungafullar eins og kefctir! En
ég vissi að þefeta var ekfci réfeta
stundin til að segja neitt slífct,
og þess í stað tók óg uin ís-
kalda hönd hennar og sagði ei-ns
og satt var: — Hvorki eldur né
ís hiefðu hindrað hann í að koma,
ef hann visisi að þú þa-rfnaðist
hans.
Og svo var þessu allt í einu
lokið. Ég var alveg rennvot af
svita og vissi nauimast hvað ég
gerði, þegar ég gerði Currency
ti-1 góða og tók barnið með mér
fram i hýtt eldihúsið til að ganga
frá því. Ég hefði getað h-rópað
u-pp yfir mi-g af feginleik eða
lagzt á bæn í þafcklæti mín-u
eða einfaldlega rekið höfuðið út-
um gluggarm og hrópað á Pig
litla að bann ætti að koma og
líta á son sinn. Ég var svo mont-
in af bes.su litla kríli að það var
næstum eins og ég heföi fætt
hann sjálf. Já, betta var svti
sannarlega fallegur lítill svart-
eygður kútur!
— Grenjaðu, litli ka-rl, sagði
ég meðan ég baðaði hann og bar
á hann olíu. — Grenjaðu af öll-
u-m kröftum, litli svarthærði stúf-
ur.
Ekkert í svip hans minnti á
Pigallo eða Currency. Þa-u voru
bæði tvö gramnvaxin og Curr-
ency va-r auk þess mjög lítil
vexfci. En þetta barn yrði hávax-
inn og sterkbyggður karimaður.
Það var auðséð af fótum hans
og hönd-um. Hann var með fal-
legt enni. Mér leizt séríega vel
á línurnar við kinnbeiniin. Hann
var á allan hátt vel skapaður.
Ég gat varla beðið með að
sýna Currency hann. Nú var kom-
in dögun. Himinninn var á lit-
in-n ei.ras og bláklukkur. Fann-
hvit fjöllin horíðu samúðarlaus
inn um ghfggana. Currency var
vaxbleik í andlltt og sýndist
ós-lcöp ung og sjivkteci svipúrinn I
var þegar horfínn. Ég hélt hún •
svæfi, en hún sneri til höfðinu I
og brosti.
— Hann er dásamiegasta barn
sem ég hef nokikurn tíma séð,
raupaði ég. — Sjáðu bara sjá-lf!
Currency tók hann í fan-g sér.
— Hver fæddi eiginlega þetta
barn, þú eða óg? spurði hún,
en augmaráð henna-r var hlýlegt
þegar hún leit á m-ig.
— Það höfuim við béðar gert,
svaraði ég og hlúðd befcur að hon-
u-m.
Drengurinn svaf nú v-ært. H-ann
var dökkur og hrukkótfcur í and-
liti. Ég var hrædd wn að hún
kæmi ekki strax auga á alla
þessa dáisamlegu ei-ginlefcka hans,
og þvd benti ég hen-rai á þá alla
saman.
— Ó, Tafcty, hvíslaði hún og
hélt honu-m þétt að brjósti sér,
eins og hana hefði aldrei dreymt
um að hún ætti eftir að lií'a þessa
stund. — Ó, Tatty, hann er lif-
andi í alvöru.
— Erfcu búin að f-inna mafn
handa honum?
— Royal.
— Royal Pigallo, já, það ' er
rétta nafiiið.
Þessi nöfn féllu vel hvort að
öðru, það var strax auðfundið.
Og þótt nú séu svo mörg ár
liðin s-íðan, fullýrði ég að á þeirri
stundu hafði ég eins konar hug-
boð um hvaða þýðingu þetta naífn
átti eftir að hafa fyrir Ota-go og
fólkið sem þar bjó. Trúlega höfðu
forlögin leitt Currency og Pig
litla sama-n af ýmsum orsökum.
En mér þótti þetta bezta áistæð-
an. Fiðluleikarinn er löngu
gleymdur og það man na-umast
nokku-r eftir konúnni hans. En
nafn sonarins er einfaldlega hluti
af Otagö.
Við horfðum á hann meðan
rauð dagssikíman færðist yfir
Remarkablefjöllin. — Hann á
eftir að alast upp i betri heimi
en við höfum þekkt, er það ekki
Tatty?
— Jú, við skulum svo sannar-
lega sjá til þess fyrir þenman
litla prins.
Við vorum báðar búraar að
gleyma litlu stúikumni sem hét
Sabina.
Móðir mín kom æðamdi inn
eldrauð í andliti, svo mjög hafði
hún flýtt sér. Veslings bóndakon-
an var enn með hríðir, og mamma
SOLC eldavéíar
Framleiði SÓLÓ-eldaVélar af mörg>um stærðum
og gerðu’m. — Einkum hagkvsemar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VAR AHLUTAÞ J ÓNU STA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð ein-hólfa
eldavélar fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069,
BÓKABUDIN
HVERFISGÖTU 64 — tilkynnir:
Mikið úrval af eldri forlágsbókum. Sum-
ar af þessum bókum hafa ekki sézt í
verzlunum í mörg ár.
Danskar og enskar bækur í fjölbreytíu
úrvali. — Komið og sjáið og kynnizt bók-
unum og hinu lága verði.
BOKABUDIN
HVERFIS GÖTU 64.
E»voi<$ liárið iir LOXENE-Shampoo — og flasan fer
RAUÐARÁRSTÍG 31
Vetrarútsa/an
stendur yfir.
GÓÐAR VÖRUR Á GJAFVERÐI.
Ó. L.
Laugavegi 71 — Sími 20141.