Þjóðviljinn - 12.05.1970, Síða 5

Þriðjudagur 12. imiaí 1970 — ÞJÓÐVIÍLJTNN — SlÐA J
ísland - England 1:1 — Áhorfendur 7000
heldur tilbrifalitlum leik
íslenzka liðið var
nær
sigri
i
Englendingar skoruðu sitt mark úr strangt dæmdri víta-
spyrnu, en Matthías Hallgrímsson jafnaði fyrir ísland
□ íslenzka landsliðið varð að sætta sig við
jafntefli í leiknum gegri Englendingum sl. sunnu-
dag, enda þótt þau fáu marktækifæri, sem sköp-
uðust í leiknum, væru fyrir framan 'emska mark-
ið og íslenzka liðið því nær sigri. Englendingar
skoruðu sitt mark úr strangt dæmdri vítaspyrnu
í fyrri hálflei'k. Að vísu stenzt þessi dómur en
hann var rnjög strangur. Að öllu aðgættu, mega
íislendingar vel við jafnteflið una gegn ekki lak-
ari andstæðingum en Englendingar eru.
Veðurguðimir voi-u sannar-
lega hliðhnllir knattspym/u-
miönnunum sl. sunnudag, hví að
varla hefur annað eins blíð-
sikapar veðuir komið hér í Bvík
é hessai vori. Hdnsvegar var
völlurinn í Lauigardall í afar
slaemu ásigkomulagi og varla
leikhæfur sökum bleytu, enda
urðu stórir hluitar hains að fflagi
eftir fáair mínútur af lei'k.
Vegna vaUarins var enffitt fyrir
leifemenn að fóta sig og Séika
góða knattspymu, en jwáitt fyrir
bað tófest bað furðanlega oft, en
marigdr voru orðnir úthalldSilaus-
ir, begair á leikinn leáð, einlkium
íslenzku leifcmenndmir.
Ledkurinn byrjaði mjög ró-
lega og var edns og leifamienn-
írhir VSetu að breifa fyrir sér.
Þrátt fyrir aið liðin vætru álbefck
að styrklleika, hafðd rnaður á
tiífinfífliiunnii að Englliendinig-
amir kynnu meina fyrir sér og
hefðu meira valld yfir bví siem
beir voru að gerta, en sijáillfsagt
var betta ökki néitt, aðains ledf-
ar b®ss vana, að fslenzkir fcnaitt-
spymuttnenn gætu ekfci veitt er-
lendum liðum verðuga mót-
spymu, en sem- betur fer virð-
isit baö liðin tíð. Lenigi leit út
fýrir að hvoruigt liðiið ætlaði
að fcomast í mairtotækifœrii, enda
vom vamir beggja Idðanna
sterfcar og betri hfluti þeirra.
Það var svo efcki fyrr en á 15.
rm'nútu að fyrsta marktækifær-
ið kom, en það var þegar Guð-
mundur Þórðarson komst í á-
gætt færi nærri markteigs-
hliðariínu, en enskd marlkvörð-
urinn bjargaði naumllega íhom.
Aftur liðu svo 15 mínútur, þar
til næsta marktækifærið kom,
en bað var þegar mdfcil þvaiga
myndaðist fyrir framan ensfca
marlkið og margsdnnis var úr
henni sfeotið að miarfci, en aillt-
ar vairð einlhver Ekigllendiinigur-
inn fyrir boltanum, annað
hvort vdljandi eða óviljandi og
efcfcert vairð úr.
Svo var það á 40. mfnútu að
En-glendíngar vom í sófcn, enís-
lénztou vöminnii hafði tekizt að
korna boltanum fré marfcinu, og
var hann á leið út úr víta-
ted'gmuim. Boger Day (7) eflt-i
bolitann, en Halldór Bjömsson
fyflgdi honum etftir og virtist
krafsa í fætur honum, svo hann
félil við á vftatei'gsihom i nu. Guð-
mundur Hairaldsson dómari
dæimdi þegar vítaspymu, seim
að vísu fær staðizt, en er afar
stranigur dómur. Mér segir svo
huguir, að ef um erflendan dötn-
aira hefði verið aö ræða, hefði
þessu verið slleppt, en Guö-
mundur er í mjög erfiðri að-
stöðu, sem íslenzkur dómari í
þessuim leik, og hefur að sjálf-
sögðu viljað komast hjá að fá
á sig hlutdrægeisstimpifl, enda
tókst honum það, því að hann
dæmdi leikinn af stalkri sniflld,
allt nema þetta eina atvik, seim
ég get ekki verið samméla hon-
um um. Boger Day tók víta-
spyrnuna sjáflfur og sfcoraði
auðveldlega, 1:0, og þannig var
staðan í leiklhléi.
Sjálfsagt hafa flestir búizt
við si'gri Eniglendinga eftir
þetta, því að oftar hefur mað-
ur fengdð að sjá ísflenskt knat.t-
spymulið brotna niður við áð
verða undir i fleik, en að hrista
af sér slenið og jafna eða sigra.
En erngin uppgjöf var sjáanleg
á íslenzfca liðinu í byrjun síð-
airi hálffleiiks, heldur þvert á
rnóti. Strax á 2. mínútu átti
Ásgeir Elíasson hörfcuskot að
enska markinu sem markvörð-
ur Englendinga J. Swannell
.varði meistarailega og á 10. tmín-
útu komst EylleiBur í gott sfcot-
fæiri, en S-wanneflfl varði slkot
hans xnijög vel. Uppúr miðjutm
hélffleifc fór að draiga af ís-
lenzku leifemönnunumi vegna
þreytu, enda var völflurinn eins
og áður segir afar þunigur og
erfiður. Englendingamir virtust
hafa betra úthald og nú tófcu
þeir tifl við að siæflíja nofclfeuð
stíft, ón þess þó að - komast
nokfcru sinni í gtoft marfctæki-
færi, og fyrir braigðið varð leik-
urinn heldur þótffcenndur.
Þegar svo in.nan við 4 mín-
útur voru til leiksloka gerðist
það sem fáir bjuggust viðúrþví
sem komið var, en það var að
Matthías Hallgrímsson frá
Akranesi bjargaði heiðri ís-
lenzkrar knattspyrnu, með því
áð skora jöfmmarmarkið á
meistaralegan hátt. Ásgeir EIí-
asso.n hugðist gefa boltann fyr-
ir markið, en boltinn lenti í
einum Englendingnum og það-
an hrökk hann til Matthíasar,
sem stóð á vítateigslínu og
Matthías lék á einn varnarmann
Englendínga og síðan á mark-
vörðinn, sean kom út á móti og
var Matthías þá kominn alveg
út að stöng, en á sinn létta og
leikna hátt tókst Matthíasi að
skora jöfnunarmarkið úr þess-
ari þröngn aðstöðu við gífurleg
fagnaðarlæti hinna 7000 áhorf-
enda, svo að ebki hafa önnur
eins fagnaðarhróp heyrzt siðan
Matthías skoraði slgurmark is-
lands gegn Bermúda á sl.
sumri.
Eins og í upphaö segir, mega
Islendingar veil við það una að
ná jafntefli við Englendiniga í
knattspymu, en þó var dólítið
erfitt að þurfa að gera það í
þessum lefk vegna þess, að ís-
lenzka liðið var nær sdgri. Þrír
menn báru af að miínum dóeni
í íslenzka liðinu. í>ar skail fyrst-
an nefna Einar Gunnarsson frá
Keflavfk, sem átti beztan ledk
Islendiniganna, sannkallaðan
stjömuleik. Hvað eftir annað
stöðvaði hann sófcnarlotur enska
liðsins áður en nokfcur hætta
varð við ísllenzka markdð, og
Einar sýndi á sér nýja hlið í
þessum leilk, en það var hve ^
vefl hann spilaði í stað þess að
hreinsa frá marki. Þá kemur
þáttur Eyleifs Hafeteinssonar,
en hann var stór í þessum leik.
Lftní vafi er á því að Eyleilfur
er öfekar beztii knatbpymumað-
ur sem stendur og uppbygging
hans í leifcnum var fróbær og
hafði hamn miest úthald ís-
lenzku leikmannanna. í»á átti
Jóhannes Aitlason fyrirliði mjög
góðan leifc, en enginn íslenzk-
ur leifemiaður heflur tekið öðr-
um eins flramlflöi'Uttn á síðustu
2 árum siem hann og Jó-
hannes óltvíræitt ofekar bezti
bafcvörður. Guðmundur Þórðar-
son úr Kópaivogii tam ágætiega
frá leifcnum en þó vantar hann
rnieiri hraða, en Guðmundur er
leiikinn og sterkur leilkmiaður.
Sanmlkvæmt enslku regilunni var
Matthías bezti maður ísflemzka
liðsins, þar sem hann skoraði
markið, en Mattlhías hefiur oft
leitoið mdkið betur og það var
meira félögum hans aö kenna,
en honum sjáflfum, því að hann
var flaragtímum saiman ónotaður
á kantinum etn sflílkt heifúr oft
verið hlutverk ísflenzikra útherja
í landsleifcjumi. Elmar Geirsson,
sem sóttur haifði verið til út-
landa til að leifca þennan leik
sjuidd efc'kert sérstafct og alls
efcfcert, sem rétffliættí það að
sæfcja hann utan, meðan mað-
ur eins og Guðjón Guðmunds-
son kemst efcfci í liðið. Marfc-
varðarleysi ofcfcar er mjög al-
varlegt og er svo komiið, að við
eigum raunverulega engan
framibærilegae marfcvörð í
landslið. Það mó segja að Þor-
bergur Atlason, sam stóð í
markinu í þessum ledk ,sé sá
sfeársti sem við eigum sem-
stendur, en hann er langt frá
því að eiga erindi í landslið.
EVamlhald á síðu 9.
Fraxnan við stúkuna á Laugardalsvellx á sunnudaginn.
Úrslit getraunanne

AT !?raIcW —
3j3q^piAiy — -X'ry
tiapj^3jnf(i — anidoqjjo^
’STVÐ —
gjoqsjia — 3joq3}oo
o3o3[ — Sjafqsg;
loei.a: —siöi a
Sjoqjy — majj
sjopmig; — foqsnojg;
oiAopiAH — 'S'X
cmviÐNa — onvisi
om 'ol Co '6 MW7
Sótt að marki Englendinga. Enski markvörðurinn á auðvelt með
að verja. — Ljósm. Þjóðv. A.K.
Laugardalsvöllunnn:
L0KSINS ÞAK
EFTIR 13 ÁR
Svo sem flesta réknr minni
til, þá var Laugardalsvöllur-
inn opnaður árið 1957 með
þriggja landa keppni I knatt-
spymu milli Danmerkur, Nor-
egs og Islands. Þá var völlur-
inn aðeins háflfkaraður og því
lofað, að honum yrði að fullu
lokið árið eftir og hann þá
vígður með pomp og pragt.
Síðan eru liðin 13 ár. Allan
þann tima hefur ekkert verið
gert við leikvanginn þar til
nú. Lokið er nú að mestu, að
reisa þak yfir og stækkastúku
vallarins, en þegar þetta þarfa-
þing er nú loksins komið eft-
ir 13 ára bið standa málin
þannlg, að sjálfur völlurinn er
nánast ónýtur og augljóst er,
að honurn verður að loka
eitt sumar, svo að unnt verði
að græða hann upp, ef ebki í
ár, þá næsta sumar. Að öðr-
um kosti verður leikið í mold-
arflagi en ekki á grasvelli.
Það var verktakafyrírtækið
Breiðholt h.f. sem annaðist
byggingiu þaksins ytfir stúkuna
og í tilefni þess að veriönu er
nú að mestu lokið, boðaði
Breiðholt h.f. til blaðamanna-
fundar sl. laugardag og var
þar lýst byggingu þaksins, sem
er mifcið mannvirki og stæfck-
un stúfcunnar, sem gerð var
um leið, og var blaðamönnum
gefinn kostur á að sfcoða stúfc-
una ásamt vaMarverði og for-
ráðamönnum Breiðhólts h.f.
Skýrðu þeir svo frá, að verk-
sarnnimgur um stæfckutn og
byggingu stúkunnar hefði ver-
ið undirritaður í marz mán-
uði 1969 að undamgengnu út-
boði. Tilboð Breiðholts h.tf. var
lægst, að upphæð 10.428.000,00
kr. sem var um l1/, miljón
lægra en næsta tilboð.
Otboðsgögn kváðu svo á, að
verkinu skyldi lokið nú í maí,
en þar sem fjárveiting til
verksins var aðeins 8 wálj. á
siðasta ári var verktaka eigi
heimílt að framfcvæima nema
hluta venksms það ár, þje.
uppsteypun. Hótfst vinna við
uppsteypun í byrjun aprífl 1969
og laufc í oífctóber það ár.
Framkvæmdi r við byggingu
stálverksins í þafcinu eru mjög
háðar veðráfctu, þar sem vinn-
an við stálgrindina var í mdk-
illi hæð og hætta var á ísingu
svo rafsuða gat ektoi farið
fram, nema við ákveðið hita-
stig. Atf þessum orsökum var
ekki hægt að hef jast handa að
nýju fyrr en fjrrir rúmum
tveim mánuðum. Þrátt fyrir
þessar fcvaðir, hefur tefcizt að
ljúka verfcinu á réttum tíma
nema hvað etftir er að korna
fyrir hertu gleri í göflum
stúfcunnar, en glerið tatfðist
vegna verkfalla í Englandi.
Yfírverbstjóri verksins hetfúr
verið Clatfúr Ásmundsson, raf-
virfcjamedstari Þórir Lárusson,
pípulagningameistairi. — Gísli
Halldónsson og Stálveric htf.
hetfur unnið alla vininu við
járnsmiði. Ankitefct verksins
var Teiknistofan s.f. Árrnúla
6. Verkfræðingar verksins
Verfcfræðisfcrifstofa Sigurðar
Thoroddsen s.f. og rafmagns-
teikningar hatfa annazt Ólafur
Gíslason tæknifræðingur og
Jón Skúlason verkfiræðimigur.
Þar með er lofcið byggingu
stúfcu Laugardalsvallarins, en
eftir er að mála hana og er
alljs óvist hvenær það verður
gert að sögn Baldurs Jónssonar
vallarvarðar. Eins er mikið
verk eftir við áhorfendastæði
og inngamg norðan megin á
vellinum og eru engar áætlanir
uppi hvenær það verður gert
og voru menn að gera þvi
skóna, að það yrði ekki fyrr en
eftir 4 ár. — S.dór.
. «.
i
i