Þjóðviljinn - 05.06.1970, Blaðsíða 8

0 SÍÐA — ÞJÖÐVTLJTNN — Fostudagur 5. júní 1970.
H.-K. Rönblom:
Haustlauf
hyldýpi
*em vera skyldi. Þarna var að
finna manninn með foringjahæfi-
leika, áhuga aaskufólks, alþýð-
legt traust og gallhart ofstæki. En
vottaði nokkurs staðar fyrir ill-
rseðismanni sem stundacii iðju
siina í skugga nætur?
Hann fór fyrst að hugsa um
Swne Vilhelmsson, duglegan og
metnaðargjarnan og áfram um
að koma sér vel, mann sem átti
frama í vændurn í formi fulltrúa-
starfa og skólastjórastöðu. Paul
hafði stöku sinnum flogið í huig
að Báck hedtinn hefði beitt fjár-
kúgun; það hefði vel getað kom-
ið heim við manngerðina. Þá
hefði maður eins' og Viilhelms-
son verið hugsanlegt fómariamb,
hugsanlegt en hættulegt, því að
hann hefði ekki látið bjóða sér
oí mikið. Ef sú fjárkúgun hefði
staðið í einihverju sambandi við
Blávík, þá gat Vilhelmsson einn-
ig komið til greina, því að menn
í hans aldursflokki voru oft kall-
aðjr til herþjónustu meðan á
stríðinu stóð.
Ekki var heldur hægt að ganga
framhjá Irene Carp. Femme fa-
tale frá bóndabæ með leiklist
í blóðinu, ögn af peningum í
pokahorninu, nornin sem hafði
beðið eftir fórnariambinu og af-
neitað öllu — hún var alveg
k.jörin til að leika þarna stórt
hlutverk. En ógerningui- var að
setja hana í aðalhlutverkið ef bið
hennar þjónaði þeim tilgangi að
gefa einhverjum öðrum tókifasri1
til að set.ia gildruna upp.
Hver.s erindi hafði hún rekið?
fjepnilega Vilhelmssons. Ef til vill
Viklunds, en Paul á-tti erfitt með
að trúa Slíku á þennan trausta
smið sem horfði bláum og bams-
legum augum á allt í tilverunni.
Honum leizt ekki heldur sérlega
girnilega á Roland Erik.sson og
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Simi 42240.
Hársrreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 111 hæð (lyfta)
Sírnj 24-6-16.
i
Perma
Hárgreiðsiii- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SIMI '13-9-68
Ullu Fritígren, einkum vegna þess
að þaú hlutu að hafa verið á
skólaaldri um það leyti sem slys-
ið í Blávík átti sér stað. En
Rothman hlaut að veröa meðal
hinna grunuðu. *
Gamli maðurinn var gallharður
hugsjónamaður, einn hinna
hættulegu. Umburðarlyndi við
andstæðinga fyrirfannst ekki hjó
honum. Hann vó misfcunnarlaiust
að andstæðingnum ef það væri
bindindishreyfingunni í hag;
hann elsfcaði sannleiikann vegna
þess hve biturt vopn hann var,
, og naut þess að kalla kött kött
og Ohateau d’Yquem áfengan
drykik.
Hann hafði þegar vai-að Paul
við að hætta sér út á hálan ís.
Hvernig vissi hann að hann var
hátt? Hinir höfðu ekki vitað það.
Nafn einkasonar Rothmans var á
minningartöflunni við Blávík —
þarna var beint samband milli
atburðanna fyrir tólf árum og
Rothmans sjálfs sem tákns hefnd-
ar og réttlætis.
Stálvírsmaðurinn þurfti ekki að
hafa til að bera meiri krafta og
lipurð en svo að Rothman hefði
getað verið að verki. En síðari
stálv/rsgildrurnar tvær, sem voru
til þess eins að rugla lögregluna
í ríminu, benfcu til ósvífni og
klókinda sem Paul átti-erfitt með
áð koma heim við mynd sína
af varatemplaranum.
Hann tók aftur upp bútana sína
og byrjaði í huganum að raða
þeím í ný mynstur. Enn einu
sinni mistókst honum að finna
þeim ölluAi staö.
Hann hafði börið sig upp við
Súsönnu en mætt þar litlum
skilningi. Hún gerði gys að þrá-
kelkni hans við að reyna að koma
öllu á sinn stað.
— Þegar sakamólasögur eru
annars vegar, sagði hin víðlesna
systir hans, — verður maður að
vera við öllu búinn. Ást og morð
og njósnir í ! einum hrærigraut.
Ég man eftir sögu eftir Agöthu
Christie, sem —
Sjálfri fannst henni ekkert
athugavert við það að illa þenkj-
andi stúkumaður hefði sikipulagt
morðárás á Báck á sömu stundu
og meistaranjósnarinn f>rá Blóvík
hafði ákveðið að ryðja Báck úr
vegi, og reyndar einnig um leið
og Carp' læddist að til að hefna
sín á keppinaut sínum í ástum.
Hún velti bara fyrir sér hvað
þeir hefðu sagt hver við annan
þegar þeir hittust í Pairkhússund-
inu, allir með stálvír I höndun-
um.
Ihuganir Pauls höfðu dregizt á
langinn Sadrak. Mesak og Abed-
nego höfðu verið á tvískiptri vakt
áður en honum datt í hug að
ganga til náða og þá var þegar
farið að elda af degi. Hann opn-
aði glugga og stóð við gluggann
og andaði að sér morgunloftinu
sem barst að vitum hans með
örlitlum keim af hafi og höfn.
— 0 —
Menningin í Sundaihöfn sat að
tedrykkju í stóra salnum í rek-
torsbústadnum. Paul fann augna-
ráð stórmenna hvila á sér. Hann
sat teinrétbúr á stól við hliðina
á bæjargjaldkeranum, gömlum
bitvargi sem lék á celló í tón-
listarfélaginu og sagt var að hann
hefði jafnvel lesið bók eftir James
Joyce. Teið gutlaði í bollunum
þegar þeir heilsuðust.
Paul sagði eitthvað varfæmis-
legt uim gildi þess að hittast með
mennin gahbrag. Bæj arg j aldker-
inn sagði varfærnislaust að ein
eða tvær brennivínstunnur
myndu lífga upp á andrúmsloftið.
Sjálfum fyndist honum varla
veita af tveimur. Hann sagði
þetta með miklum alvörusvip.
Engum sem til só hefði getað
dottið annað í hug en hann væri
að ræða um hagræðingu fjármála
eða bókmenntastrauma i Ulysses.
Rektorsfrúin var á eftirlitsferð
um salinn og dokaði við hjá
þeim.
— Hefur bæjargjaldkerinn
fengið brauðsneið með teinu? Og
kennarinn? Hér verða allir að
sjá um sig sjólfir.
— Éta eða verða étinn, sagði
bæjarkjaldkerinn. — Lögmál
frumskógarins eru ráðandi í
kvöldboðum.
Rektorsfrúin heyrði aldrei orð
annarra en sjálfrar sín; hún
brbsti óljóst og fflýtti sér leiðar
sinnar.
Skammt frá þeim var liffifiræði-
kennarinn að segja sögu. Hann
var vanur að hlæja svo að undir
tók í kennarastofunni. Nú hafði
hann taumhald á kátínu sinni.
Hún sauð í honum eins og vatn
í skaftpotti áður en hellt er á
könnuna. En hann stillti sig og
iauk við sögu sína sem missti
alveg marks þegar hann fékk
ekki að segja ho! hoi! á réttum
stööum. Þegar sagan var búin,
spurði stærðfræðikennarinn:
— Já, en hvernig fór þetta eig-
inlega? Fann hann.axlaböndin?
Súsanna hafði lent í sófa og
trúfræðikennarinn sat á arminum
hjá henni Hann var með hátt
enni og svipur hans alvörugef-
inn og íhugandi.
— Það má líka finna menn-
ingarlíf hér í landi norðurljós-
anna, sagði hann skáldlega.
Súsanna mætti augnaráði hans
að ofan og það var fullt með
velþóknun. Hún var í sýrings-
lita kjólnum, sem var ermalangur.
— Kuldinn og myrkiúð hér
nyrðra, hélt hann áfram, — gera
bækumar enn hjartfólgnari. Þér
hafið auðvitað áhuga á sagnfræði?
— Ekki sérstakan, viðurkenndi
Súsanna. — Ég á erfitt með að
muna ártöi og allt slíkt. Ég rugl-
ast alltaf á Schmalkaldísku
greinunum og Magdeborgarhálf-
kúlunni.
— Sehmal —? sagði Irúfræði-
kennarinn agndofa.
Alvörugefnir karimenn gengu
um með tóma tebolla. Konur,
allar í pena siðdegiskjólnium sín-
um, fengu sér. tertusneiðar af
diski sem borinn var um. Tvær
þeirra höfðu slampazt á að kaupa
sams konar tyrkjabála lcjóla og
sendu hvor annarri drepandi
augnaráð. Húsmóðirin hafði lok-
ið hringferð sinni og komið sér
fyrir í sófa sem svignaði undan
frúm í heiðursstöðum. Rektorinn
var niðursokkinn í samtal við
borgarbókavörðinn um kosti þess
og galla að framleiða pylsur til
skólahádegisverðar
— Það eruð þér sem eruð
Húsráðendur!
leynilögregluþjónn, sagði bæjar-
gjaldkerinn allt í einu við Paul.
— Mér er sagt að þér gangið ium
og spyrjið fólk í þaula um Báck.
Hann var óttalegur hnallur, skal
ég segja yður.
— Mér hafði skilizt að hann
hefði verið dallur, sagði Paul.
— Dallur þá, sagði bæjargjald-
kerinn sem hengdi sig etkki í
smámuni. — Ég skal segja yður
frá siíðasta samtali mínu við
Báok. Kannsiki getið þér grætt
ei tthvaö á því.
Paul laut fram ti’l að heyra
betur.
— Bróðir yðar, sagði trúfræði-
kennarinn við Súsönnu af mik-
illi glöggsikyggni, — hefur líka
áhuga á Joyce.
Rektorinn kom í .veg fyrir fiek-
ari samræður með því að stíga
fram á mitt gólfið og klappa
saman lófiunum.
— Hér munu listamenn koma
fram í fyrsta sinn, sagði hann
með. illa dulihni hreykni. — Þið
verðið að sýna umburðarlyndi
vegna eðlilegs taugaóstyrks — hm
— Greta og Bossi.
Rektorsbörnin sti-gu bæði fram.
Bossi hélt á fiðlu undir hendinni
og hann var eldrauður af feimni
og vaniíðan af öllu tagi. Lófatak
kvað við úr kennarahópnum og
hann laut- höfði klaulfalega en
stúlkan hneigði sig meö sextán
ára yndisþo'kka. Hún settist við
píanóið en bi’óðirinn stillti fiðl-
una.
Súsanna gaf Paul bendingu og
merki af miklum ákafa. Hann
var hræddur um að hún ætlaði að
Laugavegi 38
og
Vesímannaey jum
Brjóstahöld og
mjaðmabelti.
Fjölbreytt úrval
við
hagstæðu verði.
ii!inuiimiiíiíiniHiiiismiiiiiimiiiiiiíii!iiiiiiUiinnHUnii;iii!aiíi!ii!Siiijii!!iiUUiiiiiiiiilllMiiiililMlliiiiMiliMM
npnuiDsn
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stsrðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
VARAHLUTAÞJÓNUSTA.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhóífa
eldavélar fvrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆDI
ÍÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.J.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069.
«#>
§¥i iMwigark oí r * rmiiliBöOfai.
• Slysavarnafclags • Krabbamcinsfélags
Islands. Islands.
• Barnaspítalas.lóðs • Sigurðar Guðmunds-
llringsins. sonar. skólameistara.
• Skaiatunslieímilisins. • Minningarsjóðs Arna
• Fióróungssjúkrahússins Jónssonar kaupmanns.
Akureyrt • Hallgrímskirkju.
• Helau Ivarsdóttur. • Borgarneskirkju.
Vorsabæ. • Minningarsjóðs Steinars
» Sálarrannsóknafélags Richards Eliassonar.
Islands. • Kapcllusjóðs Jóns
• S.l.B.S Steingrimssonar.
• Styrktarl'clags van- Kirkjubæjarklaustri.
gefinna. • Akrancskirkju.
• Mariu lonsdóttur. • Selfosskirkju.
flugfreyju. • Blindravinafélags
• S.iúkrahússjóðs Iðnað- Islands.
armannafélagsins á c»Ifossi .
Fást í MINNINGABÚÐINNI
Laugavegi 56 — Sími 2G725. i, !
Geri við heita og kalda krana WC og WC-kassa
leka á ofnum og hitaveituleiðslum
STILLI HIT AVEITUKERFI
HILMAR J. H. LOTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
Kli wirs A-1 sósa: Meíl kjiiti?
meö íiski. tneð liverju sessi er
t