Þjóðviljinn - 09.08.1970, Qupperneq 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 9. ágúst 1970.
JULIUS BARK:
SEM
LINDIN
18
— Og svo hefurðu búið til
mat og borðað hann.
— Já, a£ miikiUi kostgæfni;
það tók að minnsta kosti tvo
fcíma. Svo lengi hef ég aldrei
verið að borða.
Óli þagnaði, hugsaði sig um,
horfði niður á brúna, gll.jáandi
borðplötuna. Hann hikaði edns
og honum hefði dottið eitfchvað
í hug sem hann kærði sig ekki
um að tala um. Peter honfði á
hann og beið. Til þessa hafði
frásögnin verið leikandi létt, en
nú virtist þurfa að sigrast á
einhverjum erfiðleikum, persónu-
legu vandamáli. Einhverju sem
stóð elkki beinlínis í sambandi
við morðmál sem Óli hafði
flækzt í af tilviljun, það fann
Peter
— Ég hringdd í Lísbetu þegar
leið á kvöldið, sagði hann eins
og upp úr þurru.
— Unnusfu þína?
— Já. Ég ætlaði að biðja hana
að h'ta inn. En hún kom ekki.
— Jæja?
— Hún hvæsti að mér. Næst-
j — Sambandið miili okkar Lís-
betar var ef til vill ekki byggt
á neinni eldheitri ast, það er ég
þegar búinn að segja þér. En
þrátt fyrir það hefði mér fund-
izt að móðurkennd hennar hefði
átt að segja henni, að óg hefði
enga aðild átt að dauða Cæsars.
Ég er búinn að gera mér Ijóst,
að það voru fyrst og fremst
móðurtilfinningar sem hún bar
til mín.
— Hún hefur ef til vill ætlað
að nota þetta tækifæri til að
slíta sambandinu.
— Það dat mér fyrst í hug.
En þannig var það ekki. Lísbet
vildi halda áfram, jafnvel hálf-
kulnuð ást er eins konar band
sem ertfitt getur reynzt að slíta,
jafnvel þótt báðir aðilar kjósi
það.
Nei, Ltsibet var hrædd við miig,
eins og hún hefði verið hrædd
við . . . já, morðingja.
— Ef til vill hefur hún verið
hrædd almennt séð. Eifitir það
sem gerzt hafði, greip Peter
fram í .
um illilega. Hún vildi ekki tala
við mig. Það var eins og hún
skammaðist sín fyrir mig. Sjáif
unnusta mín.
— Hún hefur sjálfsagt heyrt
slúðrið.
— Eins og henni ætti ekiki að
sfanda á sama um bæjarslúðwr.
við vorum trúlofuð, hefði hún
átt að treysta betur dómgreánd
tóbakssölukonunn ar en sinni eig-
in?
— Nei, ef til vill ekki.
— Peter, sagði Óli alvarlegur
í bragði. — Ég veit ekki hvort
þetta kemur málinu við. Þú ert
á hnotskóg etftir staðreyndum í
morðmálinu, en þetta er mitt
einkamál.
— Ég er þakklátuir fyrir það
sem þú vilt segja mér, Óli, sagði
Peter. Ég læt þig aiveg um
hve mikið þú segir.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 HL hæð (lyfta)
Sími 24-G-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
— Nei, ekld hún Líshet. Það
vakti áreiðanlega engan ótta með
henni þófct Cæsar væri déinn.
Það var ég, Óli Lindell, sem hún
var hrædd við. Það var ég sem
gerði hana hrasdda. Ég náði ekki
að spyrja hana hvort það væri
rétt sem mér datt í hug, hún
lagði tólið á og óg sat langa
stund við símann einmana og
yfirgefinn.
— Heimsófctir þú hana ekki
til að fá skýringu á þessu?
— Stoltið, Pefcer. Heldurðu að
mér hafi Jcannsfci efcki dottið
það í hug, En ég hef þann löst
að vera stoltur. Lísbet hafði bit-
ið mig af sér, og því kom eklki
til greina að ég færi að heim-
sækja hana. Það er ekki öllum
gefið að geta skriðið að kross-
inum. Ég kann ekki þá list.
— Og þú lagðist í rúmið
affcur og starðir á rakablettinn?
— Eimmitt, sagði Óli. — Hvað
gat ég annað gert?
Tveir menn komu inn í kaffi-
sfcofuna. Þeir voru í bláum
vinnufötum, settust skammt frá
Peter og Óla og pöntuðu. Síðan
stóð annar þeiira upp, og gekk
að glymskrattanum, las á plötu-
listann, sta/kk tuttugu og fimm-
eyringi í rifuna og þrýsti á
einrn hnappinn. Eftir andartak
heyrðist suð í grammiófóniinium
og kaffisalurinn fylltist ákö'fum
tónum frá naifimagnsgítar.
Peter reds á fæfcur, stakk upp
á því að þeir ækju aftur heim
í hjáledgiuna og Óli hafði ekkert
við það að athiuga.
Pefcer stakk örlítið við. ÖM
gekk í áttina að tóbaksbúðinni
og Pefcer gat varla fylgt honum
eftir.
Frú Eindberg brosti þegar þeir
komu inn, brosti og bauð Peter
Utllman. velkominn og benti sam-
sfcundis á bókagrindina, þar sem
tvær síðusfcu skáldsögur hans
stóðu. Peter sagði einhver hvers-
dagsleg kurfceisisorð, keypti nokk-
ur dagblöð og tóbaksbréf og
tókst að sleppa táltöluilega fljótt
út aftur.
Svo ók Öli með hann heim
til hjáleigurmar aftur og hélt
áfram sögu sinni.
— Ég fékfc heimsókn um
kvöldið, sagði hann þegar Peter
var búinn að koma sér fyrir
í þægilegum stól og leggja fæt-
uma upp á pall. — Gettu hver
kom?
— Bemhardsson? gat Peter sér
til.
Óli hrissti höfuðið. Nei, það
var hvorki Bemhardsson né
Strömpóli, ekki heldur Lísbet
sem kom að biðja fyrirgefning-
ar.
Það var. Siv. Siv Jonsson,
eiginkona Rolfs. Nett og smá-
beinótt stóð hún allt í einu á
tröppunum og ljósið frá verönd-
inni féll á hana.
— Ertu einn? spurði hún.
— Já, svaraði Óli og bauð
henni inn fyrir.
Hún var æst og í uppnámi,
taiaði hra.tt og hvíslandi.
— Ég verð að fá að tala við
big, sagði hún.
— Farðu úr yfirhöfninni, saffði
ÓIi. — Svona, ég skal taka kép-
una.
Hann hengdi káouna hennar
á snaga. Siv stóð fyrir framan
hann, renndi fingmnum gegnum
hárið og beit á vörina, Þessar
varir hef ég kysst, hugsiaði Óli.
og sem snöggvast gleymdi hann
bæði Cæsari. T,?sbet oe tóbaiks-
skiotTtinum. Li'sbet vildi ekki
koma, Siv kom. Óli var ekki
forlagatrúar. en hann hafði ekk-
ert á móti því að nota sér foriög-
in.
Óli horfði á Siv sem stóð bama
stjörf oe taugaóstyrk. Hann
breiddi út faðminn.
— Ég er hrædd, hvíslaði hún.
— Seztu niður og þá róastu.
Hór þarftu ekkert að óttast.
Hún gekk inn í stofuna og
settist auðsveip á stólbrík.
— Ég hef verið að hugsa um
þetta með Cæsar, sagði hún.
Hún var klædd í peysu og
þröngt pils.
— Við skulum ekki hugsa um
Cæsar núna, sagði hann lágum
rómi og gerði klaufalega tilraun
til að draga hana að sér.
— Bkki núna. Ekki eifibir það
sem komið hefur fyrir, sagði
hún.
— Einmitt þess vegna, hélt
Óli áfram. — Við iíöfum gott
alf því.
Þetta var ekki sérlega fimleg
ástarjátning.
— Góði Óli, sagði Siv. —
Vertu svt> vænn að hlusta á
mig. Rolf er ekki heima, ég
hjólaði hingað. Hann getur kom-
ið heim hvenær sem er.
Umhugsunin um skólastjórann
Rolf kom Óla til að kyngja.
Siv varð þess vör, færði sig
fjær, ekki óvinsamlega né langt,
en nógu langt. Óli settist í sóf-
ann andspænis henni.
— Ég verð að fiá að tala við
þig um Cæsar, sagði Siv. —
Og um okkur.
— Kom hann okkur nokkuð
við?
Óli fann hvernig andúðin
gagntók hann.
— Þú hafðir sagt honum frá
öllu saman.
Siv sagði þetta rólega og stilli-
lega, ti'lfinningalaust.
ÓIi varð hvumsa; nnuin.di efifcir
Cæsari, borðinu á hótelinu,
tómu glösunum þegar hann hafði
sagt frá þessu. Sá fyrir sér
hæðnisbrosið á Cæsari.
Hann stamaði eitthvað sam-
hengislaust um að skynsemin
færj veg allrar veraldar þegar
áfengið væri annars vegar. Það
hljómaði ekki sannfærandi, var
aðeins vesældarleg, aumleg
skýring.
— Cæsar kom heim eitt kvöld-
ið, hélt Siv áfram. Rolf var
ekki ' heima. Sennilega hafði
Cæsar fylgzt með htvnum og vissi
það. Mér féll aldrei við Cæsar
eins og þú manst kannski. Ég
segi það þótt hann sé dáinn.
Ég þoldi hann aldred. Og allt í
einu stóð hann fyrir utan dym-
ar, glottandi, dálítið snuðrandi
og fleðulegur.
— Ég veit, sagði Óli.
— Þú veizt ef til vill líka
framhaldið?
— Nei, hvað átfcu við?
— Er það svo torskilið? Hann
fór að tala, um að hann vissd
hvað hefði verið á milli okkar.
Og svo gat hann þess eins og
í framhjáhlaupi að það væri
óskemmtilegt ef Rolf kæmist að
því eða það bærist út um bæinn.
Óla sök. Óla lausmælgi, Óla
smán.
— Hvenær gerðist þetta?
spurði hann.
— Fyrir svo sem hálfum mán-
uði.
Og Óli þorði vai’la að bera
upp næstu spurningu:
— Hvað gerðirðu?
— Geturðu hugsað þér mig
sem ástmey Cæsars?
Óli þagði.
— Ég er kvendýr, það ættiirðu
að vita, sagði Siv hranalega.
— En öllu eru þó takmörk sett.
— Hvernig losnaðirðu við
hann?
— Ég lofaði að hug.sa málið.
Ég skyldi gefa honum svarið
sednna. Hann bað mig að gleyma
því efcfci, sjálfrar min vegna.
— Af hverju komstu ekki til
mín?
— Hvað hefðir þú svt> sem
gert? Sagt honum fleiiri smá-
atriði?
Óli sat ráðþrota.
— Eftir þetta hringdi Cæsar
til mín nokkrum sinnum, hélt
Siv áfram. — Alltaf þegar Rolf
var að heiman. Spurði hvort ég
væri eíkki búinn að hugsa mig
um. Honum fannst lífið ömur-
legt án komu, sa-gði hann.
— Veslings Siv, sagði Óli.
— Þú þarft efcki að vorkenna
mér. Þetta fór allt vel.
Það vottaði fyrir þrösi um
varir hennar.
— Þú þunftir mieð öðrum orð-
um ekki að hugsa um þetta til
enda.
— Nei. Viltu að ég harmi
dauða hans?
Manneskja sem gdaddist yfir
dauða Cassars, ein enn.
— Grunaði Rolf nofckuð?
spurði Óli.
— Það held ég ekki.
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER teppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMINSTER — annað ekkl.
mimm
ANNAÐ EKKI
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
HARPIC er ilmandl efni sem hreinsar
Húsrúðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
l!i!lliSSSliiiSSilSISi!SSÍiiilliIlSlllSSiilS!!iiíiiiiliíllilll!ÍSS!!í!li!iíliliiiiiíníiiSliiSÍSS!ililií|i!íl|ÍSSSllliilililiíilliiííiíiiílilt
1H
&
TEPMHUSIfl
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*
SÍNll 83570
&
iiiln!ml!sn:ilun!!íniiS!!!!Siiini!i!nÍÍÍ!ÍÍMiiiSiiiM:i:S!iSÍÍÍÍÍÍÍÍ!ÍÍÍÍÍÍÍi!iÍIÍÍÍIÍÍÍÍnÍÍÍ!ÍiÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍiÍÍiÍiÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍÍiif
BÍLASKOÐUN & SJILUNG
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÚLflSTILLINGAH LJÚSASTILLINGAR
LátiS stilla í tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
I r
salernlsskálfna og drepur sýkla
Auglýsingasíminn er 17 500
ÞJÓÐVILJINN