Þjóðviljinn - 26.08.1970, Qupperneq 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVXLJINN — Miðvikudagur 26. ágúst 1970.
JULIUS BARK:
SEM
LINDIN
TÆR...
— Já, óli, fórna. Það hljómar
kaldranalega en ástin krafðist
fórnar. Og einhver varð að lenda
í gildrunni sem Adrian hafði
búið þér.
Óli reis' snöggt upp í sófan-
um. Hreyfingin var ofsafengin
og glösin á' borðinu skókust til.
Dálítið áf vökvanum sullaðist y*f-
ir barmana og rann niður á
borðplötuna.
— Nú er nóg komið, Peter!
Ætlarðu að halda því fram að
ég hafi átt einhvem þátt í
dauða Cæsars?
Peter svaraði ekki undir eins.
Hann sat og horfði á örmjóan
læk sem rann yfir borðið. Án
þess að líta upp sagði hann:
— Þvf miður er það álit mitt,
Óli. Ég er sannfærður um það.
Cæsar var einmitt manngerðin
sem yktour vantaði; afstands
persóna sem átti sér fáa vini.
Einmana og illa séður. Og auk
þess skuidaðirðu honum pen-
inga.
— Það vita allir! Ég viður-
kenndi það strax við fyrstu yfir-
heyrslu.
— Sem sagt. Cæsar var kjör-
ið fómarlamb. En eitt þurfti til:
það þurfti að fá hann hingað
í hjáleiguna. Og það þurfti að
fá hann til að taka eina af
klóramíntöflunum.
— En mér tókst að leysa þá
þraut?
Hæðni Óla var nú augljós.
— Já. En þú tókst áhættu
eins og ég sagði. Þegar Adrian
var búinn að koma hingað í
hjáleiguna og leggja gildruna
fyrir þig — þá þurftirðu að
lokka Cæsar hingað sem allra
fyrst. Svo að Adrian yrði ekki
óþolinmóður og fyndi upp á
öðrum ráðum til að ryðja þér
úr vegi: ráðum sem þú hefðir
ekki tök á að fylgjast með. Nei,
Cæsar varð að koma hingað.
Og það var aðeins um eitt að
ræða: þú varðst að ræna verkja-
töflum Cæsars. Svo að hann
hefði tilefni til að fá lánaðar
töflur hjá þér. Og það var hið
raunverulega erindi þitt, þegar
þú fórst upp í auða fbúðina
hans. Þú vissir mætavel að hann
var ebki heima. Þótt þú héldir
öðru fram við Bemhardsson.
— Haltu skáidskapnum áfram,
Peter. Þetta er mjög athyglis-
vert. Áttu við að ég hafi ein-
faldlega stolið verkjatöfflunum
hans Cæsars.
— Það má segja það, já.
— Það er ósennilegt. Af
hverju tdk ég þá ekki hylkið
með öllu- saman? Þú manst
kannski að lögreglan fann tóma
hylikið í bréfakörfu Cæsars.
Óli sat og danglaði fingur-
gómunum létt í sófaarminn.
Aeiðin sem hafði gosið uppí-hon-
um sem snöggvast, var horfin
í bili. Hann var aftur rólegur
og stilltur.
— Það var þá sem þú þurftir
að taka áhættu, Óli, hélt Peter
áfram í þögninni. — Þú vissir
að Cæsar þjáðist af mígrenu.
Og að hann tók mikið inn af
verkjatöflum Þú þurftir að not-
færa þér það.
— Mígrenan hans var ekkert
leyndarmál. Allir í Hindrunar-
nesi vissu um hana.
— Etoki sízt þú. Vinur hans.
En nú kom að því erfiðasta: að
fá hann til að tafca eina atf
kióramíntöflunum heima hjá
þér.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18)! III. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastrætj 21 SÍMI 33-9-68
: Já. . Þú varst útsmoginn,
Óli. Hefðirðu tekið burt hylkið,
hefði Cæsar sennilega orðiðhissa.
Nú bom hann heim og upp-
götvaði að hylkið var tómt. Bf
til vill kom það honum á ó-
vart, en hann h'efði orðið meira
undrandi ef hylkið hefði verið
á bak t>g burt. Þess vegna skild-
irðu hylkið eftir!
— Ég dáist að rökvísi þinni.
Einkum og sér í lagi þar sem
hún er úr lausu lofti gripin.
En hvers vegna keypti Cæsar
efcki nýjar töflur í stað þess
að randa alla leið hingað upp
í hjáleiguna?
Óli sat og trommaði með fing-
urgómunum Sinarnar í grönn-
um höndunum iðuðu undir hör-
undinu.
— Ef ég ætti að gizika á, gjekk
það þannig til: Cæsar kom heim
og uppgötvaði að hylkið var
tómt. Honum gramdist það,
vegna þess að hann var með
höfuðverk. En hann var líka
búinn að ákveða að fara niður
á hótelið og borða þennan síð-
búna hádegisverð sem þú minnt-
ist á. Ef til viM hefur hann
verið að vona að höfuðverkur-
inn lagaðist. Og hann vildi ekki
taka bílinn og aka í "lyfjabúð-
ina; já, Óli, ég veit að lyfja-
búðin er stundarfjórðungs gang
frá heimili Cæsars.
— Hann var með bíl. Hann
hefði getað ekið þangað á nókfcr-
um mínútum.
— Já. En hann vildi ekki
vera með bílinn. Hann vissi
að máltíðin á hótelinu, yrði ekki
þurr. Og ekki einu sinni Cæsar
þorði að aka þil eftir áfengis-
neyzlu.
— Þú raðar þessu eins og
kötru.
— En ekki nóg með það, Óli.
Aðalástæðan til þess að hann
ók efcki beint í apótekið var sú
að hann treysti þér. Vini sín-
um. Var það ekki einmitt það
sem hann fór fram á við þig?
Þótt þú minntist etoki á þáð?
— Ég skil ekki neitt.
— Þegar hann hringdi í þig
í fyrra skiptið, bað hann þig
ekki þá um leið að koma með
fáeinar töflur handa sér? Þér
láðist reyndar að minnast á það
við mig.
— Þetta er ekki annað en
staðhæfing af þinni hálfu. Sem
hefur ekki við neitt að styðj-
ast.
— Hafði hann ekki áður feng-
ið léðar töfflur hjá þér?
Óli leit undan, en svo fór
hann að hlæja:
— Ekki get ég neitað þvi. Það
hafðj nofckrum sinmum komið
fyrir.
— Og ekki nóg með það. Þú
vissir að hann var sjúkur í fé-
lagssfcap. Þú sagðir mér frá
þvi. Að hanm hefði átt vanda
til að koma hingað óboðinn. Og
þá var auðvelt fyrir þig að
leggja saman tvo og tvo: ef þú
neitaðir að hitta hann á hót-
elinu — og koma með töfluim-
ar með þér — þá kæmi Cæsar
hingað. Strax og hann væri bú-
inn að borða. Það var þess vegna
sem nú vildir ekki hitta hann
á hótelinu; það var aðeins fyr-
irsláttur að þú værir að skrifa.
— Er það ekki góð og gild
ástæða? Að skrifa. Finnst þér
sem rithöfundi eikki mikilvægara
að skrifa en éta?
Óli brosti, en við munninn
voru annarlegar viprur. Það sá
sem snöggvast í tungubroddinn
milli varanna.
— Það er undir ýmsu komið,
Óli. Stundum getur það verið
mun mikilvægara að eta. En nú
varstu búinn að ná markinu!
Þú vissir næstum með öruggri
vissu að Cæsar kæmi hingað. Og
hylkið með klóramíntöflum stóð
í skápnum og beið eftir honum
— og Adrian hafði lagt það
þar. Nú var hluitverk Cæsars
ofureimfalt: hann átti að koma
hingað og deyja. Og síðan átti
það að korna fram við síðari
yfirheyrslu að Adrian hefði lagt
töfiurnar í hylkið. Þið höfðuð
trúlega séð við því, þú og Mimi.
Svo að þið gætuð varpað sökinni
á - Adrian,
Óli sat álútur eins og hann
væri að búa sig undir stökik.
— Þakika þér fyrir, Peter, en
þú ýkir nú dáiítið. Svo mikið
óbermi er ég nú ekki þrátt fyrir
allt. Ætti ég þá að sitja hér
inni og horfa á Cæsar taka inn
töfflurnar og deyja síðan?
Peter mætti rólegu augnaráði
hans:
— Nei. Þvert á rnóti. Þú áttir
ekki að vera íieima. Þú áttir að
geta sagt lögreghinni með full-
um sanni að allt hefði gerzt
án þínnar vitundar. Þú áttir að
geta svarið það við hina helgu
bók að þú hefðir verið á göngu
úti í skógi.
— Það var ég líka, æpti ÓU.
—- Ég var búinn að segja þérþað.
Ég var úti í skógi þegar það
gerðist. Ég sofnaði meira að
segja.
— Fyrirgefðu, Óli. En ég held
að þetta sé ekki alveg rétt. Og
auk þess varstu ekki í skógin-
um allan timann
— Ég sofnaði.
— Þú beiðst einhvers staðar
hérna í nánd við hjáleiguna. Þú
sást þegar Cæsar kom. Þú beiðst
stundarkorn og síðan læddistu
nær og gægðist innum glugg-
ann. Sennilega gegmum þennan
gtogga.
Peter benti á gtuggann bak-
við Óla. En Óli sneri sér ekki
við. Hann sat og borfði á Pet-
er. En hann var aftur orðinn
róglegur. Rödd hans var vin-
samleg á ný þegar hann sagði:
— Ég skil vel að þú ert að
gantast við mig, Peter. Að þetta
er þín hugmynd um gamansemi.
En ég get efkki sagt að mér
þyki þetta skemimtilegt.
Peter sat og potaði í pípuna
sem slokknað hafði í. Hann tók
upp tóbakspunginn og tróð við-
bótartóbaki í pípuhausinn.
— Eitt skal ég segja þér,
Óli. Mér þykir þetta ekki
skemmtilegt heldur. En nú er
það um seinan; nú verður að
tala út um þetta.
Óli hallaði sér upp að sófa-
bakinu, breiddi úr sér.
— Er meira? spurðí hann.
— Já, nú er það eiginlega að
byrja. Þú hlýtur að hafa feng-
ið geysilegt áfall? Þegar þú
fannst Cæsar
Óli tók viðbragð:
— Það er ekkert ánægjuefni
að finna vin sinn látinn, þótt
þú virðist halda það.
— Nei. Og allra sízt ef maður
rekst á hann í svanatjöm. Kíló-
metra leið frá hjáleigunni, hvar
ætlazt var til að hann fyndist!
Óli þagði. Síðan sagði hann
lágum rómi:
— Veiztu að þú ert að ásaika
mig, Peter?
— Ég er aðeins að leggja
fram kenningu.
Augu þeirra mættust yfir borð-
ið. v
— Haltu þá áfram, sagði Óli
loks. — Svo að ég fái að heyra
endaiokin. Og þó má guð vita
að ég vildi frekar að við færum
í rúmið.
Óli hafði snúið sér við og
rótaði nú í öskunni með skör-
ungnum.
— Viltu að ég kveiki upp?
spurði hann.
— Nei, þakika þér fyrir. Þetta
er ágætt.
Þögnin var orðin býsna djúp
áður en Peter hélt áfram:
— Sem sagt, það hlýtur að
hafa verið geysilegt áfall fyrir
þig. Þá vissirðu ekki enn að
Lísbet unnusta þín hafði ekið
líkinu að tjöminni.
® BRID6EST0NE
HJÓLBARÐAVIÐGERÐIR
Opið alla daga frá
kl. 8—22,einnig um helgar
GÚMMÍVINNUSTOFAIIHF.
SKIPHOLTI 35 REYKJAVÍK
HINIR
VIÐURKENNDU
JAPÖNSKU
HJÓLBARÐAR
FÁST HJÁ
OKKUR
SÍMI 31055
HARPIC er Umandi efni sem hreinsar
salernisskálina og drepur sýkla
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. a LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
liilliil|l!j||!ii|iii|íyii||||!!lli;yí!!ll!!lliil|lll||||||l||||liyilii|!lllillilliliíí{|lljilii|illílllillíliiliiílllii!!ll!iílillílilllji
iimm

HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
U
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*•
SÍMI 83570

iiiHHiHiíiHHiiiiílnlnilllllilllniiiiiliiiiiililliillllllllliliililliillilllililllilllillllilliSilllillliiiinlIiiiiiiíiilililliiíl
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MOTORSTILUNGAR
n.mn
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L
• — Laugavegi
71 — sími 20141.
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
SSSWKWinílit
sími 1 73 73
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETXl - HURÐIR - VÉUAUOR
og GEYMSLULOK á Volkswagen I allfiestum litum -
Skiptum á einum degj með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð - REYNIÐ VIÐSKIPTIN
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar.
Sklpholti 25 - Sími 19099 os 29988