Þjóðviljinn - 04.10.1970, Blaðsíða 10

J Q SlÐA — Þ JÓÐVILJINN — Sunnudaguir 4. október 1970.
33
gert Maire roðnaði. — Ég hef
aldrei sagt neinum þetta fyrr —
en þér eruð aðkomumaður —
ekki beinlínis náinn vinur, en að
minnsta kosti siðfágaður maður.
— Það er ég alls efcki.
— Ég er ekki — ástríðufuil
kona, hélt hún áfram og roðnaði
aftur. — Hún hefúr sjálfsagit
veitt Kevin eitthvað sem óg gat
ekki gefið honum.
— En hann ætlaði að minnsta
kosti ekfci að yfirgefa yður, sagði
ég huggandi.
— Nei, svaraði hún lágum
rómi. — Ég gaf honum að
minnsta kostd böm. Æ, nei, ég
stedngleymi því að þér eruð gest-
ur minn. Hvað má bjóða yður,
gias af whiský?
Við skáluðum hvort við annað.
Ég bauð Maire sígarettu og hún
þáði hana en reykti eins og
sfcólastúlka sem er því óvön. Til
að vama því að hún færi að
ræða um samband okkar Harri-
etar sagði ég:
— Þér sögðuð að Concannon
hefði spurt ótal bjánalegra
spurninga. Hvað var það sem
hann vildi vita?
— Jú, það byrjaði á því að
hann spurði okkur um hvað við
hefðum verið að gera kvöidið
sem Harry — kvöldið sem hún
dó. Kevin varð mjög reiður yfir
því.
— Jaeja, en Concannon hefur
mátt til að spyrja okfcur öll um
þetta. Þið hafið væntanlega verið
heima bæði tvö.
Aftur kOm kvíðasvipur á
Maire. Það var eins og henni
lægi eitthvað á hjarta sem hún
þyrði ekki að segja. Hún tók
stóran sopa af whiskýi áður en
hún leysti frá skjóðunni. —
Hann er svo leyndardómsfullur
my/ EFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
~augav. 188 IH. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslfu- og snyrtistofa
Garðastræti 21 SÍMI 33-9-68.
— maðurinn minn. Hann, getur
ekki þolað að neinn spyrji hann
um hvað hann hefur fyrír stafni.
Þegar hann fer að heiman, segir
hann mér næsfcurr aldrei. hvert
hann ætli..
— Ekki það?
— Hann þurtfti að sinna ein-
hverjum viðskiptum í Galway
síðdegis þennan dag. Hann ók
til baka eftir strandveginum og
svo sem tíu kálómetra héðan varð
hann bensínlaus. Þetta er ein-
manalegur vegur — kannizt þér
við hann? — og það er hvergi
hægt að £á bensín á þessum tíma
sóiaríhrings svo að hann varð að
ganga heim. Hann kom ekki
heim fyrr en rétt fyrir miðnætti.
Ég var orðin alveg frá mér.
Mér datt í hug aö þessi vegur
lá beint framhjá Lissawn House
tvo kilómetra frá Charlottestown.
— Concannon var hálf van-
trúaður — hann vildi fá að vita
hvar hann hefði skilið þílinn
eftir. Og hversu lengi hann hefði
verið að ganga heim. Hvort hann
hefði mætt nokkrum á leiðinni.
Kevin fékk Sean til að aka sér
að bílnum snemma næsta morg-
un með bensínbrúsa. Hann stóð
við skurðbakka hjá vegriinum.
Sean staðfesti það.
— Þá hefur Kevin ekki haft
naina ástæðu til að reiöast.
<!»• Hann varð redður yfir öþ-
um hinum spurningunum. Hvaða
náunga ætlaði hann að hitta i
Galway? Hvar? Hvers vegna?
Auðvitað hafði hann öll svörin
á reiðuim höndum. En Concannon
gafst ekki upp — Það er ekki
lengra síðan en í gær að hann
kom — og fór að spyrja mig
spjörunum úr. Var Kevin efckert
undarlegur þegar hann koro
heim? Hafði það noktoum tíma
gerzt áður að bíllinn yrði bensín-
laus hjá honum? Ég sagði að
Kevin hefði verið þreyttur og
öraugur þegar hann kom heim og
hann hefði farið beint í rúmið.
En menn Concannons komu samt
og rótuðu hér í öilum hlutum,
sagði hún gröm. — Ég var alveg
miður mín. Ég vissi hreint ekki
hvað ég átti að segja við bömin.
Maire hellti viðutan í glasið
sitt aftur, áður en hún haifði
rænu á að hella í hjá mér með
ótal afsökunum. Hún var eld-
rjóð í kinnum. Það var auðséð
að hún var ekki vön þvi að
drekka áfengi.
— Voruð þér órólegar yfir þvi
hve seint Kevin kom?
— Öróleg? Já, ég réð ekki við
mig og fór út að —
Maire greip skelkuð fyrir
munninn og minnti mig á
slcólatelpu sem talað hefur af
sér.
— Þér fóruð út að leita að
honum, sagði ég.
— Nú talaði ég víst af mér,
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTl — HURÐIR — VÉUALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagcn í allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð - REYNIÐ VTÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigtnundssonar.
Skipholti 25 — Sími 19099 og 20988.
svaraði hún með uppgerðarkæti.
— En það var nú ekki svo
slæmt. Katie var í húsinu og
gat hlustað eftir bömunum.
Hún fékk sér enn einn sopa
af whiskýiirau. — Hamingjan góða
hvað þetta er sterkt. Já, en ég
hef gleyrnt að setja vatn í það.
Bara að ég verði nú ekki floir-
fallin í þetta.
— Hve langt fóruð þér að
leita að honum, Maire?
— Hve langt ég för? Já, nú
skii ég. Ég hjólaði nokkra káió-
metra efltir veginum. Ég var log-
andi hrædd um að hann heíði
lent í umferðairslysi.
— Hvað var klukkan þá?
— Hálftíu. Eða ellefu? Ég man
það ekki nákvæmlega. Hann
sagðdst verða komdnn aftur um
nduleytið, skiljið þér. En allt í
ednu varð ég hrædd um að hann
væri á heimleið eftir vegninum
og kasmi auga á mig og upp-
götvaði að ég hefði farið út að
leita að honum, svo að ég ök tdl
baka með ofsahraða. Ég var rétt
nýkominn heim þegar hann kom
sjálfur.
— Sögðuð þér Concamnon frá
þessu?
— Nei, það gerði ég ekki. Það
kemur honum ekkert við.
— En þór sögðuð Kevin það?
— Það gerði ég. Hann varð
fokreiður.
— Af hverju varð bann það?
— Hann hrópaði hástöfum að
hann vildd ekki hafla að óg
flæktist svona um og — já,
njósnaði um hann.
Orðið „njósna" varð til þess að
ég fór að gruna Maire um að
hún hefðí ekki sagt mér allan
.sannleikann og eittihvað byggi
undir. Ég reyndi að brjóta hedl-
ann um hvað það gæti verið
meðan ég dreypti á whiskýinu
mínu og hún var farin fram
til að sinna bömunum sem vom
komin úr ferðalagin-u. Það var
næstam eins og hún væri að
segja tilbúna sögu sem hún hefði
lært utanað.
Allt í einu rann upp fyrir mér
Ijós. Kevin hafði komið heim
rétt fyrir miðnætti. Maire kom
til baka rétt á undan honum!
Já, en þá hlaut hún að hafa
hjólað framhjá honum á veg-
inum. Hún hafði farið að heim-
ap. mijii , Jdukkan hálftíu og
ellefu. Hún væri tíu mdnútur að
komast niður að Lissawn ánni
(„Ég hjólaði nokkra kílómetra
eftir veginum“). Hvað hafði hún
verið að gera hinn hluta tím-
ans, meira en hálftíma?
Þegar Maire kom aftu-r inn í
stofuna, sagði ég strax:
— Kannski voruð þér einmitt
að gera það.
— Gera hvað? Hvað eigið þér
við?
— Að njósna um Kevin.
Græn augun leiftruðu. Kinn-
arnar vom rjóðar og hún var
næstum fögur. En varir hennar
skulfu. Áður en hún ktxm upp
orði, hélt ég áfram: — En það
er ekkert við því að segjá þótt
þér væmð afbrýðisöm, kæra
Maire. Hve lengi vomð þér á
vakki í nánd við Lissawn House
þetta kvöld?
Hana virtist langa mest til að
slá mig. — Hvernig vogið þér
yður? Þér eruð ekki með réttu
ráði! Ég kom efcki einu sinni
nálægt —
Ég greip fram í og benti henni
á að tíminn hjá henni kæmi
ekki heim og saman. — Heyrið
mig nú, Maire, annað hvort
hefðuð þér hlotið að hjóla fram-
hjá Kevin á þjóðveginum, ell-
egar þá að þér hafið hjólað
eftir stígnum rétt hjá Lissawn
House og farið heim þá leiðina.
Hún var efcki á því að gefast
upp, en ég gat efcki látið hana
sleppa svona auðveldlega; væri
hún í gildm, þá var ég það
efeki síður. — Þetta er aðeins
okkar í milli, Maire. Verið nú
hreinskilin við mig.
Og loks sagði hún mér allt
af létta, slitrótt og sundurlaust
Nokkrum vikum áður hafði hún
tekið eftir því að eiginmaður
hennar var óvenju taugaóstyrkur
og hann var þögulli og fálátari
en endranær. — Einu sinni sagð-
ist hann halda að einhverjdr ó-
kunnugir menn vedttu honum
eftirför. Daginn sem hamn iflór
til Galway hafði Maire, funddzt
hann eirðarlaius og eins og hann
væri að reyna að leyna hana
einhverju — augu hans vom dá-
lítið sektarleg þegar hann æpfci
eitthvað um það að eiginmaður
ætti með sig sjálfur, og í hveirt
skipti sem hann lét þannig fékk
hún gmn um að eitthvað væri
á milli hans og Harrietar. Og
hann hafði veirið svo óvenjiu
elskulegur við hana þegar hann
kvaddi, að það hafði styrkt grun
hennar um að hann ætlaði efcki
til Galway. — Hann reyndi að
láta edns og allt væri í bezta
lagi, en ég sé að hann var ó-
rólegiur og jafnvel dálítið h.rædd-
ur.
Þegar hún sat edn í stofunni
og bömin vom háttuð, hafði
afbrýðin kválið hana eins og
seinvi.rkt eitur. Loks þoldd hún
þetta ebki lengur. Hún var
sannfærð um að Kevim væri
annaðhvort með Harriet eða
ætlaði að hitta hana sednna uim
kvöldið. Hún hringdi í Lissawn
House og Piurry svaraði. — Er
Harry heima? — Jó, hún er
heima. Á ég að kalla í hana?
Maire sagði ned og fann upp
á einbverjum skdlaboðum til
Harrietar.
En hún var enn óröleg. Þegar
klukkan var orðin hálftíu og
Kevin ekki kominn, var hún
sannlfærð um að hann væri ein-
hvers staðar að dandalast með
Harriet. Hún hjólaði út að Liss-
awn House, læddist um á land-
areigninni, stóð bakvið trén og
hlustaði eftir ölluim gmnsamleg-
um hljóðum.
— Og hann var ekkd þar?
— Til allrar hamingju var
hann ekki þar. En auðvitað
hefðu þau getaö falið siig 1 í
hlöðunni eða í einhverjum
skúr. Ég þorði ekki að koma
of nærri húsdnu.
— Eða of nærri ánni? spurði
ég varfærnislega.
— Ég kom ekki nólægt ánni.
Ég var alltaf að reyna að fela
mig bakvið trén. Þetta var ekiki
sérlega sannfærandi.
SIGURÐUR
BALDURSSON
— hæstaréttarlögmaður —
LAUGAVEGl 18, 4. hæð
Símar 2152« og 21620
SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eSliiegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásaia
Einar Farestveit & Co Hf
Bargstaðastr. 10A Stmi 16995
UG-RAUÐKÁL - UÁDKÁ GOTT

Frá Raznoexport, U.S.S.R.
MarsTradingCompanyM
Aog B gæðaflokkar
Laugaveg 103
sími .1 73 73
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER feppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMINSTER — annað ekkL
AXMINSTER
ANNAÐ EKKI
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H. LÚTHERSSON
pípulagningameistari 1
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÖLASTILLINGAR L J Ó S A STIL Ll N G A R
Látið stillá í tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0

HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
SUÐURLANDS-
BRAUT 10
*■
SÍMI 83570
*
....• '-’riíMiiífiiijfiMiiiH:
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500