Þjóðviljinn - 22.11.1970, Blaðsíða 14

14 SÍÐA — ÞJÓÐVII/JINN — Sunnudagur 22. nóveariiber 1970.
Harper Lee:
Að granda
söngfugli
24
Þegar við komum að Höfða
kyssti Alexandxa frænka Jaok
frænda, Francis kyssti Jack
frænda, Jimmy frændi tók í
höndina á Jack frænda án þess
að mæila orð, og við Jemmi rétt-
um Francis gjafirnar hans og
síðan gerði hann slíkt hið sama.
Jemmi var um þessar mundir
mjög drjúgur með sig yfir hinum
háa aldri sínum og vék ékki frá
fullorðna fólkinu, svo að það
kom í minn hlut að skemmta
Franeis. Hann var átta ára og
vatnskembdi á sér hárið þvert
yfir hvirfilinn.
— Hvað hefurðu fengið í jóla-
gjöf? spurði ég tourteislega.
— Einmitt það sem ég óskaði
mér, sagði hann.
Francis hafði óskað sér hnjá-
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Penna
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
SINNUM
LENGRI L-VSSNG
NEOEX
2500 klukkustunda Iýsing
við eðliiegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásaia
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
MBBMMnmi
buxna,) rauðrar lakktösku undir
skólabækumar, fimm skyrtna og
þversUíufu.
— íuið var indælt, sagði ég
hræsnisáfuil. — Við Jemrai feng-
um löBtbyssur og Jemmi fékk
efnafrasðiáthöld . . .
— Leikföng, auðvitað!
— Óniei. Alvöru áhöld. Hann
er búinn að lofa því að búa til
ósýnilegll blek og þá ætla óg að
skrifa Diill bréf með því.
Francis spurði hvað væri varið
í það.
— Já, en góði bezti, sagði ég,
— getuorðu ekki ímyndað þér
svipinn á honum þegar hann fær
bréf frá mér og það stendur
ekkert í því. Hann fer alveg úr
sambandi!
Þegar ég þurfti að tala svona
við Francis, fannst mér allitaf
sem ég væri hægt og bítandi að
sökkva niður á hafsbotn. Hann
er sá mesta leiðindadrjóli sem ég
hef nokkum tíma kynnzt. Þar
sem hann átti heima í Moöile
gat hann ekki kjaftað neinu um
miig í kennarana, en hann var
vanur að gefa Alexöndm frænku
skýrslu um alla skapaða hluti,
sem létti síðan á hjarta sínu við
Atticus, sem gleymdi því annað
hvort gersamlega eða hélt yfir
mér hrókaræðu, allt eftir því í.
hvernig skapi hann var. EnȒ eina
skiptið sem ég hef heyrt Atticus
tala hörkulega við nokkra mann-
eskju var þegar ég heyrðS hann
segja: Sjáðu til, systir góð, ég
annast þau eins vel og mér er
framast unnt! Það stóð í ein-
hverju sambandi við það að ég
hljóp um allt í síðbuxaim.
Alexandra frænka var mjög
vandfýsin í sambandi við klæða-
burð minn. Ég gæti aldrei gert
mér vonir um að verða nokkum
tíma dama, meðan ég flæktist
um í síðbuxum; þegar ég sagði
að maður gæti ekki gert nofckum
skapaðan hlut í kjól, þá sagði
hún að það vasri alls ekki ætlun-
in að ég gerði neitt af því sem
útheimti síðbuxur. Hugmyndir
Alexöndm frænku um þá tóm-
stundaiðju sem hæfði mér bezt,
stóðu í sambandi við litlar
brúðueldavélar, lítil bollastell og
perfufestdna óttalegu sem hún gaf
mér í skímargjöf. Ennfremur
ætti ég að vera sólargeislinn í
hinni einmanalegu tilveru föður
rníns. Ég reyndi að gefa í skyn
að það væri líka hægt að vera
sólargeisli í síðbuxum, en frænka
sagði að nauðsynlegt væri að
haga sér sem sólargeisli til að
verða sólargeisli, að ég væri ef
til vill ágæt undir niöri, en yrði
þó óviðráðanlegrj með árunum.
Hún móðgaði mig ævinlega og
kom mér í uppnám, en þegar ég
leitaði á náðir Atticusar, róaði
hann mig með því að það væri
svo sem nóg komdð af sólar-
geislunum í fjölskyldu oklkar og
mér væri alveg ól.ætt að halda
uppteknum hætti — hann hefði
ekkert sérstaíkt við mig að at-
huga.
Við jólamálsverðinn sat ég við
litfla borðið í borðstofunni, en
Jemmi og Francis fengu að sitja
hjí fullorðna fólMnu við stóra
borðið. Frænka hélt áfram að
einangra mig, löngu eftir að
Jemmi og Francis höfðu fengið
aðgang að stóra matborðinu. Ég
braut oft og iðuleiga heilann um
hvað hún héldi eiginlega að ég
myndi gera — ryðja öllu af
borðinu eða fleygja postulíninu
í höfuðið á fólkinu? Það kom
fyrir að ég íhugaði þann mögu-
leika að spyrja hana hvort ég
mætti ekki sitja við stóra borðið
hjá hinum og sýna henni hve
siðleg ég gæti verið — þegar ég
var heima borðaði ég einlægt
með fjölskyldunni án þess að
gera neinn sérstakan óskunda.
Ég ákvað að fara krókaleiðir, en
þegar ég það Atticus að beita
áhrifum sínum sagðist hann efcki
hafa nein: við værum gestir
þarna i húsinu og yrðum að
sitja þar sem húsmóðurinni
þóknaðist að vísa okikur til sætis.
Hann sagði líka að Alexandra
hefði ekkert vit á stelpum, vegna
þess að hún hefði aldrei átt
neina.
En góði maturinn hennar bætti
mikið úr skák: þama var á borð-
um ekfei minna en þrenns konar
kjöt, grænmeti frá síðast liðnu
sumri, niðursoðnar ferskjur,
tvenns konar tertur og konfekt.
Á eftir reikaði fullorðna fólkið
inn í setustofuna og sait þar hálf-
dasað, en Jemmi fleygði sér á
góflfið og ég rölti út í garðinn.
— Farðu í kápuna, sagði Atti-
cus viðutan og ég kaus heldur
að heyra ekfei til hans.
Skömmu seinna birtist Francis
og settist í tröppurnar við hlið-
ina á mér.
— Þetta var svei mér bezti
matur sem við höfum noklkrun
tíma fengið, sagði ég.
— Amma býr til afskaplega
góðan mat, sagði Francis. —
Hún ætlar að kenna mér hvem-
ig á að fara að því.
— Strákar búa ekki til mat,
sagði ég og flissaði við tilhugs-
unina um Jemma með blúndu-
svuntu.
— Amma segi-r sjálf, að a-llir
karimenn eigi að læra að búa
til mat, því að þeir eigi að vera
góðir við konu-mar sínar og snú-
ast í kringum þær, þegar þær
era lasnar! sa-gði hann frændi
minn litli.
— Uss, ég kæri m:ig ekkert
um að Díll snúist kringum mig,
sagði ég. — Þá vil ég heldur
snúast kringum hann.
— Dill?
— Jamm. Þú mátt engum segja
það, en við ætlum að gifta o-kk-
ur strax og við höfum aldur til.
Hann bað mín sjálfu-r í sumar.
Francis rak upp gól.
— Er kannski nok-kuð athu-ga-
vert við bann? spuröi, ég. — Það
er sko hreint ekki neitt -athuga-
vert við hann!
— Ertu að tala um litla poll-
ann sem amma segir að eigi
heima hjá ungfrú Rakel á hverju
sumri?
— Já, reyndar.
— Ég veit allt um hann sem
vert er að vita, sagði Francis
jrfiriætislega.
— Hvað veiztu þá um hann?
— Amma segir sjálf að hann
ei-gi - ekki einu sinni neitt heim-
ili . . .
— Víst á hann heimili; hann
á heima í Meridian.
— ... og hann fflækist bara á
millí skyldmenna og ungfrú Rak-
el hafi hann á hverju sumri.
— Þetta er lygi, Francis!
Franeis brosti sigrdhrós-andi og
sagði: i
— Mikið geturðu stundum ver-
ið vitla-us, Jean Louise. En herra
mlnn trúr, þú veízt ekki betur.
— Hvað áttu við með því?
— Jú, við hverju er svo sem
að búast þegar Atticus frændi
lætur þig randa um allt með
fflækimgum; hann um það» se.gir
amma, en þú átt að minnsta
kosti ekki sökina. Og það er víst
ekfei heldur þér að kenna þótt
Atticus frændi sé niggarasleikja,
en ég get samt trúað þér fyrir
því að alli-r aðrir i fjölskyldunni
skammast sín fyrir hann!
— Hvem fjandann i helvíti
áttu við, Francis?
— Við tvö þurfúm að talast
við með tveim hrútshomum þeg-
ar við stöndu-m upp frá borðum,
ungfrú góð.
Þegar við vomm búin að bo-rða
kvöldverð, fór Jack frændi inn
í setustofuna og settist. Hann
klappaðj freisitandi á hnéð á sér
til þess að ég kæmi og s-ettist
hjá honum. Mér þótti svo góð
af honum lyktin; hann var eins
og full flaska af spritti og eitt-
hvað til viðbótar með sætum,
góðum ilmi. Hann strauk síðan
toppinn frá enninu og horfði
rannsakandi á mig.
— Þú ert eiginlega líkari Atti-
cusi en móður þinni, sagði hann.
— En þú ferð bráðum að vaxa
upp úr brólkinni þinni.
— Mér finnst hún alveg mátu-
leg.
— Þú ert farin að kunna að
meta Prð eins og fjandans og
bölvaður, er ekki svo?
Ég sagðist halda það.
— En það geri ég ekiki, sagði
Jack frændi, — nema undir
alveg sérstaklega ögrandi kring-
umstæðum. Það er ætlunin að
ég dveljist liér í vikutíma og
þann tíma kæri ég mig ekki um
að heyra orð af slíku tagi. Þú
lendir bara í klandri. Skjáta litla,
ef þú notar þau í tíma og ótíma.
Og hvernig er það, viltu -3kki
verða dama einhvern tíma?
Ég sagði að mig langaði ekki
sérlega mikið til þess.
— Víst langar þig tii þess. Og
nú skulum við taka til við jóla-
tréð.
Við skreyttum jólatréð þangað
til kominn var háttatími og mest-
alla nóttina va-r mig að dreyma
um löngu pakkana tvo sem hann
hafði haft með sér handa Jemma
og mér. Eins og alltaf fengum
við ekiki jólagjafirnar okkar fyrr
en á jótladagsmorgun og við vor-
um ekki fyrr komin á fætu-r en
við köstuðum okkur yfir þá. Þeir
voru frá Atticusi, sem hafði
sk-rifað J£ck frænda að hann
skyldi lcaupa þá handa oklíur og
það var einmitt það sem við
höfðum óskað ofckur.
— Það er ekki ætlunin að þær
séu notaðar hér inni, sa-gði Atti-
cus, þegar Jemmi miðaði sam-
stundis á eina myndina á veggn-
um.
— Þú, ve-rðu-r að kenna þeim
að skjóta, sagði Jack frændi.
— Þafcka þér fyrir, ég læt þig
um það, sagði Attious. — Ég hef
beygt miig fyrir hinu óumflýjan-
lega og þykist með því hafa gert
nóg.
Það þurfti ekki minna en
allra sterkustu dómssalaraust
Atticusar til að draga okkur burt
frá trénu. Hann afték með öllu
að við fengjum að hafa með okk-
ur loftbyssumar að Höfða. (Ég
va-r annars farin að brjóta heil-
ann um hvemig ég gæti bezt
fcomið Francis á fcné), og hann
sagði að ef við lentum í ein-
hverju kdand-ri út af þeim, myndi
hann samstundis taka þær úr
umferð.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETXl — HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Voikswagen í allflestum Iitum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðdð
verð. — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 26 — Sími 19099 og 20988.
HAftPIC er ilmandi efni sem lireinsar
saleraisskálina og drepnr sýkla
A Findh-höfða voru hvorki
meira né minna en þrjú hundruð
sextíu og sex þrep niður bratta
brefcku sem endaði í hafnarg-arði.
Neðan hin-um megin við tangann,
voru enn leifar af gamalli bóm-
ulllarhöfn þar sem Finch-negr-
arnir höfðu lestað stóra ballana
og borið í land, ísblakkir, hveiti
o-g sykur í sekkjum, landbúnað-
arvefkfæri og kvenskraut. Vegur
sem var naumast meira en hjól-
för, lá meðfram fljótinu og hvarf
inn á milli dimmra trjánna. Við
endann á honum var tveggja
hæða hús með veröndum bæði
u-ppi og niðri. Það var forfaðir
oífckar, Símon Finch, sem haifði
látið byggja það til að þóknast
geðstirðri konu sinni, en annars
var húsið ekki venjulegt á nokk-
um hátt. Innréttin-g þess gaf all-
glögga lýsingu á því hve útundir
sig Símon var o-g hve varlega
hann treysti bö-rnum sínum.
Það vora efcki færri en sex
svefnherbergi uppi á lofti, fjögur
handa dætrunu-m átta, eitt handa
WeHcom-e Finch, eina syninum, og
eitt sem notað var sem gestaher-
bergi þegar ættingjar komu f
heimsókn. Þetta virtist svo sem
ofur einfalt — en það var aðeins
ednn stigi sem lá upp að her-
bergjum dætranna og líka aðeins
einn upp í herbergi Weloomes
og gestaherbergið. Stiginn til
dætranna lá alvag uppvið svefn-
herbergi foreldranna á neðri
hæðinni, svo að Símon vissi æv-
inlega hvenær sólarhringsins
dætumar komu og fóipu — eink-
um á kvöldin.
Þama var líka eldhús sem var
afsíðis og var tengt húsinu með
mjóum timburgan-gi. Úti í garð-
inum héfck ryðguð klukfea á
stólpa; á sínum tíma hafði hún
verið notuð til að kalla verka-
mennina saman eða kalla á hjálp
ef í nauðir rak. Og loks voru
uppi á þafcinu mjóar svalir allt
í krinigum húsið; þaðan gat
Símon haft eftirlit með eftirlits-
mönnum sínum, gefið gaum að
fljótabátnum og njósnað um ná-
grannana.
Indversk
undraveröld
Frá Austurlöndum fjær, úrval hand-
unninna skrautmuna úr margvísleg-
um efnivið m.a. útskorin borð, flóka-
teppi. heklaðir dúkar, kamfóruviðar-
kistur, uppstoppaðir villikettir, Bali-
styttur. kertastjakar, ávaxta- og kon-
fektskálar, blómavasar, könnur, ösku-
bakkar, borðbjöllur, vin-dla- og sígar-
ettukassar, ódýrir, indverskir skart-
gripir og margt fleira.
Einnig tnargar tegundir af reykelsi.
Fallegar og sérkennilegar gjafir, sem
veita varanlega ánægju, fáið þér á
SNORRABRAUT 22.

LJl BM
BILASKOÐUN & STILLING
Skúlagöfu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÚLASTILLINGAR LJÚSASTILLINGAR
LátiS stilla i tíma. 0t
Fljóf og örugg þiónusta. I
13-100
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
JÓLASKYRTURNAR -1
í miklu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
O.L. Laugavegi 71. Sími 20141.