Þjóðviljinn - 12.12.1970, Qupperneq 4

4 SÍÐA — ÞJÖÐVTUíLNN — Líwigardagua' 12. desarrtbep IÖ70.
— Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Utgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkv.stjóri: Eiður Bergmann.
Ritstjórar: Ivar H. Jónsson (áb.), Magnús Kjartansson,
Sigurður Guðmundsson.
Ritstj.fulltrúi: Svavar Gestsson.
Fréttastjórí: Sigurður V. Fríðþjófsson.
Auglýsingastjórí: Heimlr Ingimarsson. t.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19. Simi 17500
(5 línur). — Áskriftarverð kr. 195.00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 12.00.
Bandingjar
j sjónvarpsviðtali á dögunum taldi Gylfi Þ. Gísla-
son það sögulegan atburð að 19 þingmenn sem
telja sig aðhyllast sósíalisma — að minnsta kosti
í orði — hafi hitzt á sameiginleguim fundi. Þessi
ummæli eru af auglýsingatoga; þessir 19 menn
vinná saman á vinnustað, hittast dag hvern og
umgangast hver annan eins og starfsfélaga er
háttur. Fundahöld þeirra væru því aðéins söguleg
að þar væri f jallað um málefni á þann hátt að það
gæti valdið einhverjum straumhvörfum í stjórn-
málalífi Íslendinga. En sú hefur sannarlega ekki
verið raunin. Alþýðubandalagið hefur sem kunn-
ugt er lagt fram þá tillögu af sinni hálfu að þing-
flokkamir taki upp samvinnu þegar á þessu þingi
um ýims réttindamál og tryggi framgang þeirra.
Svo er að sjá sem þessi málatilbúnaður hafi kom-
ið mjög illa við ráðamenn Alþýðuflokksins; Al-
þýðublaðið hefur ekki einusinni birt frétt um til-
lögur Alþýðubandalagsins og sama er raunar að
segja um aðra fjölmiðla, þar á meðal þá tvo starfs-
menn sjónvarpsins sem ræddu við húsbónda sinn
af óbrigðulli hollustu fyrir nokkrúm dögum. Samt
eru það ímálefnin ein sem skera úr um raunvem-
legan vilja manna. Það stoðar lítið fyrir Alþýðu-
flokksþingmenn að mæta á fundum með stjórn-
arandstæðingum, ef sannfæring þeirra er reyrð í
fjötra íhaldsins. Og hin raunverulegu viðhorf Al-
þýðuflokksþingmanna komu fram 1 fyrradag, þeg-
ar þeir létu hafa sig til þess í annað sinn á þessu
ári að fella tillögu um lágmarkshækkun handa
þeim sem búa við erfiðust kjör í þjóðfélaginu,
öldmðu fólki, öxyrkjum og öðmm viðskiptavin-
um almannatrygginga. Sú atkvæðagreiðsla sker
sundur öll fagurmæli og sýnir beint inn í hugsko't
þeirra manna sem stjórna Alþýðuflokknum.
Róbert A. Ottósson
Ánægjulegt er hvað háskólastúdentar hafa sýnt
óbrigðula dómgreind í vali þeirra þriggja
manna' sém til þessa hafa fengið stúdentastjömu
á fullveldisdaginn. Sá sem síðast var heiðraður á
þennan hátt, Róbert A. Ottósson, hefur nú enn
einu sinni veitt mönnum sjaldgæfa gleði ásamt
sinfóníuhljómsveit, söngsveitinni Fílharmóníu og
einsöngvurum með flutningi á 9du sinfóníu Beet-
hovens. Til þess að flytja slíkt verk þarf mikla
og vandasama hópvinnu, en -það ræður úrslitum
að sá sem verkinu stýrir hefur mikla listræna
hæfileika. eld 1 hjartanu og þá vitneskju að vinn-
an er móðir allra afreka. Ástæða er til að geta
þess endmm og eins að þúsundir íslendinga telja
sig standa í persónulegri þakkarskuld við menn
eins og Róbert A. Ottósson. — m.
sríý.-.v>\v->SS>S>>>>>*'>:
Dynjandi poppmúsik, dans og akróbatík fléttast inn í kunr uglegar svipmyndir úr daglega lífinn.
Litið inn á sýningu á popleiknum Óla
Maiurínn í sjónvurpínu, fernur, hyrnur
lýiræii og kæríeiksboiskupur postulans
□ Með flutningi sínum á poppleiknu’m Óla fer Litla
leikfélagið ótroðnar slóðir í íslenzkri leikiist, og tekst á
skemmtilegan hátt að hrífa áhorfendur með sér inn í
gamanið og alvöruna, sem leikurinn byggist á. Blaða-
maður Þjóðviljans leit fyrir skömrnu inn á sýningu í
Tjamarbæ, og rabbaði síðan stutta stund við Pétur Ein-
arsson leikstjóra.
Þeir sem aðeins þekkja til
fluitnings hefðbundinna leik-
húsverka, verða sennlega dá-
lítið undirandi, þegar þeir
koma í mesta graridaleysd nið-
ur í Lindarbæ til að horfa á
poppleikinn Óla. Uppi á sviði,
sem skreytt er álls kyns víra-
vrki þenur sig popphljómsveit,
og leikaramir endasendast í
kátínu út uim sivið og sal, mað-
ur getur jafnvel búizt við að
þeir spretti upp undan áhorf-
endabekkjunum. Skyndjlega
takia þeir svo á sig rögg, og
einbeita sér við að koma í
heiminn aðalsöguhetjunni hon-
um - Óla. Fæðingarbríðimar
eru erfiðar, en barniíS vex
fljótt að vizku og þroska og
semur sig furðu skjótt að, sið-
um og venjum neyzluþjóðfé-
lagsins. Það geng-ur þó ekki
alls kostar átafcalauist, hivorki
fyrir hann né áhorfendiur, sem
engjast sundur og saman í
hdáturshviðum, en öllu giamni
fylgir nokkur alvara, og skap-
arar Óla segja tilganginn með
honum þann, að benda á möt-
un og mótun fjökniðla í nú-
tíma þjóðfélagi.
Reifastranginn fmr í
vöggu ýmis heilræði, sem koma
sér vel í okkar ágæta samfé-
iagi, og ættingjar og skólar
keppast við að innprenta hon-
um ýmiss konar gefjnn sann-
leika. — Aí hverju eigum við
að taka próf? — spyr bamið
kennarann. — Nú auðvitað til
að vita, hver er beztur, og
hver er verstur, segjr sá vitri,
og skólasystkinin samsinna því
í einum aUsherjar já-kór. —
Hvemig veiztu hvort Efta
bjargar okfcur? spyr hann
mömmu sína síðar. — Nú, það
stendur í blöðunum, og mað-
urinn í sjónvarpinu sagði bað,
segir hún. — Mamma, veit
maðurinn í sjónvarpinu allt?
spyr hann þá, og svarið er
— Já, auQvitað.
Merkar stofnanjr, svo sem
okkar háa Alþdng, fá sinn
skammt. en þar ber hæst um-
ræður um femur og hyrnur.
en hugtakið Jýðræði er talið
útþvælt og leiðinlegit og ekki
umræðuhæft. Og sikyndilega
erum við viðstödd saiumaklúbb
nokkiurra kvenna, sem ræðast
við af takmarkaðri andaigift, og
kirydda samkundu sína með
fíflslegium hlátrásköUum.
Atburðarásin er svo hröð,
að maður þarf að hafa sdg
allan vdð að fylgja henni eftir,
og alls konar kunnuglegar
mjmdir úr daglega lífinu
birtasit okku,r hver af ann-
arri. En mitit í hinu falska
tónafllóði heyrist skyndilega
sunginn með faigurri röddu
kærleiksboðskapur Páls post-
ula — Þótt óg talaði tungum
manna og engla og hefði ekki
kærleika . . . Kannski á þetta
að sýna, að heimurinn á sér
viðreisnar von, þrátt fyrir aUt.
Poppleikuxinn Óli var fmm-
sýndur á Listahátíðinni si. vor,
og tekinn tii sýningair í haust
efltir nokkrar breytingar. Höf-
undamir kalla sig nafnlaiusia
aðdáendur Velvakanda, og það
kunna þeir auðvitað að vera,
en í rauninni er Óli að öUu
leyti árangur af samvinnu fé-
laga Litla leikfélagsins. Pétur
Einarsson leikstjóri segir okk-
ur, að fæðing verksins hafi
baft í för með sér miklar hríð-
ir, ekki minni en fæðing Óla
á sviðinu. — Það er óskapleg
vinna fólgin í því að ná svona
stórum hóp saman og sam-
ræma bugmyndir hveris og eins,
segir harnn. Við þurftum að
kjafta okkur saman lengi áð-
ur en vig gátum farið að vinna
af alvöru.
— Er verkið í föstum skorð-
um eða breytilegt firá sýningu
til sýningar ?
— Það er nokkuð breytilegt,
m.a. höfum við það þannig
í hverri sýningu, að einn leik-
arinn gerir eitthvað, sem hann
hefur aldrej gert áður, en eng-
inn hinna veií um. En að öðru
leyti er forrn verksins ákveðið.
— Það hlýtur að vera
skemmtilegt að vinna braut-
ryðjandastarf sem þetta í ís-
lenzkri leiklist.
— Jú, það er óhemju spenn-
andi, en líka noktouð erfitt,
þegar maður hefur enga for-
skrift til að fara eftir. Svo
hefur þetta líka veríð tíma-
frekt, og við þyrftum að geta
gefið okkur fri frá braiuðsitrit-
inu, til að geta unnið að þessiu
eins og við helzt vildium. Ég
mundi tæplega leggja út í
svona verkefni aftiur nema við
betri aðstæður.
— En þið getjð verið ánægð
með viðtökuimar. Hefur ekki
verkið verið vel sótt, og boð-
skapurinn komizt tjl skila?
— Aðsókn hefur verið merki-
lega mjkil, og yfirleitt hefur
sýningunni verið vel tekið.
Við hafum að minnista kosti
eklki orðið vör við annað, nema
þá í ábyrgðarlausum blaða-
skrifum. Jú, ég held, að boð-
skapurinn hafi komizt til skila
að miklu leyti, enda er þetta
þannjg sett fram, að auðveit
ætti að vera að sjá, hivað við
erum að fara. Megintilgangur-
inn er að sýna fram á, hvað
við erum raunar ófrjáls og
bundin og mötuð frá vöggu til
grafar af alls kyns fjölmiðlum,
uppeldisstofnumum, dagblöðum,
sjónvarpi o.fl. Sá sem ekki
þefckir annað, gerir sér ekki
grein fyrir þessum staðreynd-
um, og lifir í þeirri sælu trú,
að bann sé frjáls, en það má
sýma fram á hjð gagnstæða
með ýmsu móti, og það vona
ég, að Óla hafi tekizt. Þótt
þetta sé auðvitað mjög alvar-
legt mál, þótti okkur rétt að
kryddia það með nægri kímmi,
því að annars hefði verkið
arðið of þurrt og leiðinleg.t, og
áhorfendiur viirðast yfirleitt
skemmta sér vel, bæðj ungir
og gamlir.
— Og hvað má búast við, að
Óli baidi lengi áfiram úr þessu?
— Það verða tvær sýnimgar
nú um helgina, og væntanlega
verða elcki ffleiri fyrir áramót.
Þá er óvíst, hvort við getum
haldið áfram eftir hátíðir
þannig að það fana að verða
síðustu forvöð að sjá Óla.
Þeir, setn nú gerast áskrifendur að tímaritinu
„Skák“ öðlast yfirstandandi árgang ókeypis, en
greiða fjuir næsta ár. „Skák“ hóf göngu sína 1947
og eru flest tölublöðin fáanleg enn.
— Klippið ---------------------------------------------
Ég undirritaður óska hér með að gerast ásikrif-
andi að tímaritinu „Skák“.
□ Hjálagt sendi ég áskriftargjald næsta árs
krónur 1.000.00.
□ Áskriftargjaldið greiðist gegn póstkröfu.
Nafn ...........................................
Heimilisfang .......................................