Þjóðviljinn - 22.12.1970, Blaðsíða 10

10 SfÐA — ÞJÖIWIEJIiNN — i&rSSSitKíagoii' 22. ífesamfiier 2930.
Harper Lee*.
Að granda
söngfugli
49
— Ég er i skóla með Walter,
byrjaði ég aftur. — Er hann ekki
.strákurinn yðar? Er það eldd,
herra Cunningham?
Loks tókst mér að fá herra
Cunningham tit að kinka kolli
örlítið. Hann kannaðist þó að
minnsta kosti við mig.
— Hann er í mínum bekk,
sagði ég. — Og hann er reglu-
lega duglegur. Hann er góður
strákur, bætti ég við. — Góður
og iðinn strákur. Hann kom
einu sinni með okkur heim að
borða. Hann hefur kannski sagt
yður, að ég lumbraði einu sinni
á honum, en hann tók því svei
mér vel. Viljið þér skila kveðju
til hans frá mér, ha?
Atticus hafði oft sagt, að það
væri meriki um gott uppeldi þeg-
ar talað var við fólk um efni
sem það hefði áhuga á, í stað
þess að tala aðeins um það sem
maður hafði sjálfur áhuga á, og
fyrst herra Cunningham sýndist
ekki hafa minnsta áhuga á syni
sínum, fór ég aftur að tala um
lánamálin hans tít þess að hann
kynni betur við sig.
— Það er etoki gott þegar
mifcil lén hvíla á jörðinni
manns... byrjaði ég spekings-
lega, en tim leið varð mér Ijóst
að athygli allra í kringum mig
beindist að mér einni.
Allir mennimir stóðu og
M
VG&ae
k/ EFNI
/ SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 HL haeð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastrætí 21. SÍMl 33-9-68
VIPPU - BlISKÚRSHURÐIN
Lagerstærðir miðað við múrop:
Hæð: 210 sm x breidcl: 240 sm
- 210 - x - 270 am
Aðrar sUerðir.smíðaðar eftir baiðn!.
GLUGGAS MIÐJAN
Si8.m4ja 12 - Sími 38220
góndu á mig með opna munna.
Atticus var hættur að pexa við
Jemma; þeir stóðu hlið við hlið
hjá Dill. Þeir virtust aiveg dá-
leiddir. Jafnvel Atticus var með
hálfopinn munninn, þótt hann
hefði oft og mörgum sinnum
sagt við okkur að það væri
sljóleikamerki. Svo mætti hann
augaráði miínu og lokaði munn-
inum.
— Já, en Atticus; ég var bara
að segja við herra Cunningham
að það sé afleitt þegar mikil
lán hvíla á eignunum og allt
það, og þú hefur sjálfur sagt
að maður eigi ekld að hafa
alltof miklar áhyggjur af slíku;
það geti tekið sinn tíma en fyrr
eða síðar réttumst við úr kútn-
um.
Tal mitt lognaðist smám sam-
an útaf og ég fór að velta fyrir
mér hvaða vitleysu ég hefði nú
verið að gera. Heima í setustofu
virtisit það ekkert gera tíl þótt
talað væri um skuldir fólks, eða
hvað? Ég fann hvemig svita-
perlurnar hrönnuðust upp við
hársrætumar á mér. Mér var að
verða illt af því að allir störðu
á mig, stóðu hreyfingarlausir og
góndu á mig.
— Hver' skollinn er á seyði?
spurði ég.
Atticus sagði ekki neitt. Ég
leit í kringum mig, leit upp til
herra Cunninghams og sá að
andlitið á honum var alveg eins
sviplaust og Atticust. Svo
gerði hann dálítið skrýtið: Hann
settist á hækjur sér og Lagði
stóra hrammana á axlirnar á
mér:
— Ég skal skiia til hans
kveðju frá þér, stúlka litla, sagði
hann.
Svo reis hann aftur upp og
veifaði stórri krumlunni
— Við skulum koma okþur
heim, piltar, sagði hann. — Við
höfum ekki meira hér að gera.
Og á sama hátt og þeir höfðu
komið, röltu mennirnir nú einn
og tveir í senn aftur að gömlu
skrjóðunum sínum. Hurðum var
skélít, vélar ræstar, og svo vortf
þeir horfnir.
Ég sneri mér að Atticusi, en
Atticus var kominn upp að fang-
elsishurðinni og stóð þar og hall-
aði sér upp að veggnum og sneri
og togaði í ermina hans:
— Eigum við ekfci að fetra að
koma herm?
Hann kinkadi kolli, dró fram
vasafclútinn sinn, neri andiitið
með honum og snýttí sér sáðan
svo að söng í.
— Herra Finch?
Lágvæir, hós rödd heyrðist úr
myrtkrinu fyrir ofan okikur:
— Eru þeir fjamir, herra
Finch?
Attícus steig nokfcur skref til
baka og leit upp:
— Þeir ern farnir, já, sagði
hann. — Reyndu nú að sofa dá-
lítið, Tom Þeir koma eMd aftur.
Og úr allt annarri átt Mjóm-
aði þurrleg rödd gegnum myrkr-
ið:
— O, nei, o, sei, sei, nei! En
annars varstu valdaður allan
tírnann, Atticus.
Herra Underwood og tvíhleypti
rilffíllinn hans komu í ljós í
baki í okfouir. Ég fór ttl hans
glugganum fyrir ofan ritstjóm-
arskrifstofu Maycomb-tíðinda.
Það var komið langt fram yfir
háttatímann minn og ég var orð-
in talsvert þreytt. Það var engu
líkara en Atticus og herra
Underwtx>d ætluðu sér að standa
þama á tali alla nóttina —
herra Underwood í glugganum
sínum, Atticus niðri á gang-
stéttinni.
Loksins tók Atticus sig til,
slökkti á rafmagnsperunni yfir
fangelsisdyrunum og tók stólinn
sinn,
— Má ég bera hann fyrir
yður, herra Finch? spurði Dill.
Þetta var það fyrsta sem hann
sagði allan þennan tíma.
— Já, þakka þér fyrir dreng-
ur minn.
Svo stikuðum við í áttina að
skrifstofu Atticusar og við Dill
gengum í takt á hælunum á
Attcusi og Jemma. Diil hélt á
stólnum og það taifði okkur ögn.
Atticusi og Jemma Dill hólt á
spölkom á undan okkur og ég
taldi víst að Atticus vseri að
taka hann hraustlega til bæna
fyrir að hafa ekki hlýtt honum
og farið heim. En mér skjátlað-
ist; þegar þeir komu undir götu-
ljósið, sá ég að Atticus rétti út
höndina og ýfði hárið á Jemma
og ég sá líka að það var fallega
hugsað.
16.
Jemmi heyrði tii mín. Hann
opnaði dyrnar á miilli herbergj-
anna okkar. Um leið og hann
kom að rúminu mínu, var ljós-
ið kveikt inni hjá Atticusi. Við
sátum grafkyrr þar til slökkt var
aftur. Svo heyrðum við hann
snúa sér við í rúminu og við
biðum enn þar til allt var orðið
hljótt í húsinu.
Þá tók Jemmi í höndina á
mér og dró mig með sér inn í
herbergið sitt og við klifruðum
upp í rúmið hans.
— Reyndu nú að sofa, sagði
hann. — Á morgun verður þetta
allt um garð gengið — kannski.
Við höfðum farið mjog hljóð-
lega þegar við komum heim úr
náttkyrrum bænum til að vekja
ekki írænfou. Atticus hafði drep-
K) á vétínnd ‘ þega-r hann beygði
inn í inmkeyrsluna og látið bol-
ínn renna mn í bíLskúrinn. Við
höifðum læðzt að bakdyruxKum og
áffram upp í herbergin okkar
án þess að mæla orð. Ég vair
dauðuppgefin og að því komiin
að sofna, þegar óg sá alit í einu
Atticus fyrir mér, þegar hann
braut saman dagblaðið og ýtti
hattinum aftur á hnafoka — og
svo breyttíst myndin og varð
að Attieusi sem stóð aleinn í
auðri, lokaðri, bíðandi götu og
hann ýtti gleraugunum upp á
ennið. Allt í einu varð mér Ijóst,
hvað hafði í raunini verðið að
gerast þarna um kvöldið, og ég
fór að gráta. Aldrei þessu vant
tók Jemmi því vel og hann
stillti sig um að segja mér að
fóik sem er orðið átta ára, geri
ekki slíkt og þvílíkt.
Ekkert okkar hafði mikla mat-
arlyst næsta morgun, nema
Jemmi, sem sporðrenndi ekki
færri en þrem eggjum, en Atti-
cus horfði á með aðdáun og
öfund. Alexandra dreypti á
kaffinu sínu og vanþóknunni
stafaði bókstaflega frá henni.
Böm sem laumast út úr húsi
á næturþeli eru ein þeirra rauna
sem fjölskylda getur orðið fyrir.
Atticus sagði þurrlega að það
hefði svo sem verið ágætt að
hann hefði orðið fyrir þeirri
raun á réttu andartaki, en
frænka svaraði:
— Þvættingur, herra Under-
wood var þama allan tímann.
— Veiztu það, að hann herra
Braxton er nú dálítið furðu-
legur, sagði Atticus. — Hann
fyrirlítur svertingja og þolir þá
ekki í návist sinni, en ...
SINNUM
LENGRI LÝSING
neQex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
SANDVIK
snjónaglar
SANDVÍK SNJÓNAGLAR veitö öryggi í
| | snjó og hálku. Látið okkur afhuga gömlu
hjólbarðana yðar og negla þá upp.
Skerum snjómunsfur í slitna hjólbarða.
Verksfæðið opið alla daga kl. 7.30 til kl. 22,
GÉMIVNNUSTOFAN HF.
SKIPHOLTI 35 REYKJAVÍK SÍMI 31055

HAZE AIROSOL hreinsar andrúmsloftíð ú svipstundu
Ó.L.
Jólaskyrturnar
í miklu og fallegu úrvaR.
PÓSTSENDUM.
Laugavegi 71. Sími 20141.
BfLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MOTORSTILLINGAR
'tJÚL ASTILUNGAR L J Ú SASTILLINGAR
Látið stilla i tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
eURTÆKHI H.F.
Ingólfsstræti 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnjg allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 og 38569 h.
Tökum að okkur
breytingar, viðg’erðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandj BRETTl — HURÐIR — VÉLALOR
og GEVMSLULOK á Voikswagen i allflestum litum. —
Skiptum á einum degl með dagsfyrirvara fyrix ákveðið
verð. — REVNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 — Sími 19099 og 20988.