Þjóðviljinn - 06.02.1971, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞJÖÐVTLJlKrN — Eawgaiiidaguir fi. iöbnSar as»2L
Harper Lee:
Aö granda
söngfugli
84
Herra Tate þreifaði ögn á
hálsinum á sér og fór síðan
að nudda hann lika. Loks sagði
hann:
— Bob Ewell liggur þama
undir trénu með eldhúshníf
milli rifjanna. Hann er dauður,
herra Fintíh.
29
Alexandra frænka reis á fætur
og fálmaði eftir arinhiUunni með
annarri hendi. Herra Taite spratt
Ifka á fætur en hún bandaði
frá sér eins og til að aPþakka
aðstoð hans. Og aldrei þessu
vant brást Atticusi meðfædd
kurteisin: hann sat einfaidlega
grafkyrr þar sem hann var.
Einhverra hluta vegna gat ég
ekiki varizt því að hugsá um
herra Bob Ewell, sem sagðist
skyldu finna Atticus í fjöru,
þótt það tæki hann það sem
eftir væri ævinnar. Herra Ew-
el1 fann hann næstum í fjöru
og það 'toar það síðasta sem
hann gel'M í þessu láifi.
— Erttt viss um það? spurði
Atticus.
— Nátmginn er dauður, sagði
herra Tate. — Steindauður.
Hann gerir bömunum ekki medn
framar.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 HL hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
VIPPU - BltSKÚRSHURÐIN
Lagerstærðir miðaS við múrop:
Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm
- 210 - x - 270 sm
Aðrar stærðir.smíðaðar eftir beiðai.
gluggasmiðjan
Síðumúia 12 - Sími 38220
— Ég átti nú elkki beinlínis
við það ...
Það var næstum eins og Atti-
cus talaði upp úr svefni. Nú
var hægt að sjá hve gamall
hann var þegar eina öruigga
merkið um innra uppnám kom
skýrt fram: Langa kjálkalínan
varð slök, það komu smáhrukk-
ur undir eyrun og allt í einu
bar meira á. því að hann var
talsvert farinn að grána í vöng-
um.
— Við ættum kannski heldur
að koma inn í setustofuna?
sagði Alexandra frænka loks.
— Bf yður er sarna, þá vil ég
heldur vera hér, sagði herra
Tate. — Ef Jemmi hefur þá
ekiki illt af því. Ég vil líta
nánar á meiðslin hans meðan
Skjáta . . . segir okkur frá.
— Má ég ekki draga mig í
hlé? spurði frænka. — Ég get
ekki orðið ykkur að neinu liði
hér. En þú getur auðvitað fund-
ið mig í stofunni minni, Atti-
cus . . . Alexandra frænka
hraðaði sér til dyrana, en stanz-
aði svo og sneri sér við til
hálfs: — Fyrr í kvöld fékk ég
huigboð um, hvað myndi koma
fyrir, Atticus ... ég . . . þetta
er mér að kerma, byrjaði hún
hflrandí: — Ég hefði auðvitað
átt . . .
Herra Tate lyfti handleggnum
óg sagði: i
— Þér slkuluð bara fara inn
til yðar, ungfrú Alexandra, auð-
vitað hefur þetta verið áfall
fyrir yður; en verið ekki að
kenna sjálfri yður um neitt —
hamingjan góða, ef við ættum
alltaf að elta eigin hugboð, þá
yrðum við eins og kettir að
elta eigin skott. Og nú skulum
við heyra, litla ungfrú Skjáta,
hvort þú getur sagt okkur frá
þvf sem gerðist. Það er álltaf
bezt að láta ekki líða óf langt
frá atburðunum. Heldurðu að
bú treystir bér til þess? Segðu
mér fyrst: Sáuð þið hann elta
ykkur?
Ég gekik til Attiousar og fann
hann leggja armana um mig.
Svo haUaði ég andlitinu upp að
honum og byrjaði:
— Fyrst gea&mi við aí stað
frá skólanum, en svo sagði ég;
Jemmi, ég gleymdi skónum
mínum. En þegiar við aetkiðum
tíl baika að sækja þá, voru
Ijósin slökkit og Jemmi sagði
að ég gæti bara sótt þá á morg-
un . . .
— Lyftu höfðinu dólítið, væna
rm'n, svo að hann herra Tate
geti heyrt betur til þa'n, sagði
Attious og ég sebtist í kjödtu
hans.
— Vertu nú stdlHt andartaik,
sagði Jemmi svo. Ég hólt auð-
vitað að hann þyrfti að hugsa.
Hann segir aUtaf, að ég eigi að
vera stUlt svo að hann geti
hugsað, en svo sagðist hann heyra
eitthvað ... Fyrst héldum við að
það væri Cecil.
— Cecil?
— Já, Cecil Jakobs. Hann var
áður búinn að gera okkur bilt
við, og nú- héldum við að það
væri hann aftur. Hann var með
lak yf ir sér. Þeir ætluðu að
borga tuttugu og fimm sent í
verðlaun fyrir bezta búninginn
Og ég veit ekki einu sinni hver
fékk þau ...
— Og hvar voruð þið þegar
þið hélduð að það væri Cecil?
— Rétt hjá skólanúm. Ég
kallaði dálítið til hans ...
— Hvað kallaðirðu?
— Cecil Jakobs er hæna ó
priki, minnir mig. En við heyrð-
um ekki neitt. Svo æpti Jemmi
eitthvað, svo hátt að það hefði
getað vakið mann upp frá dauð-
um ...
— Bíddu nú andartak, Skjóta,
sagði herra Tate. — Heyrðir
þú nokkuð af þessu, Atticus?
Atticus sagðist ekkert hafa
heyrt. Útvarpið hefði verið í
gangi. Og Alexandra frænka
hafði verið með útvarpið opið
inni hjá sér. Hann var alveg
viss um það, því að hann
mundi að hún hafði spúrt, hvort
hann vildi ekki laskka ögn i
sínu, svo að hún gæti eitthvað
heyrt. Atticus brosti;
— Ég veit vel að ég stilli
útvarpið alltaf of hátt.
— Skyldu nágrannamir hafa
heyrt eitthvað... ? byrjaði herra
Tate.
— Ég efast um það, Heok.
Flestir eru að hlusta á útvarp,
ellegar þeir fara eldsnemma i
rúmið. Ef til vill hefur Maudie
Atkjnson verjð^.á .jjJjái, en é^
efa það.
— Haltu þá bara áfram,
Skjáita, sagði herra Tate.
— Jæja, þegar Jemmi var
búinn að hrópa líka, gengum
við aftur af stað. Ég var í
búningnum mínum, herra Tate,
en nú gat ég heyrt þetta líka.
Fótatakið, á ég við. Það heyrð-
ist þegar við gengum og stanz-
aði þegar við stönzuðum. Jemmi
sagðist geta séð mig, vegna
þess að frú Orenshaw hefði
málað á mig hvítar róikir. Það
ótti að tákna spikið ...
— Hvaða rugl er nú þetta?
spurði herra Tate agndofa.
Attious skýrði honum frá hlut-
verki mínu á skemimtuninni og
lýsö si'ðan Jwenrág bóniwgar
mirwi hefðd verið gerður.
—... Þú heföir óibt að sjá
hann þegar hún kom hedm, sagði
hann. — Honn var alveg orðinn
flatur.
Herra Tate neri á sér hökuna.
— Ég var einmitt að velta
fyrir mér hvemig í skollanum
hann hefði fengið þessi merki:
ermamar hans voru allar í smá-
götum. Og á handleggjunum, á
hörundinu voru líka smérispur
og dílar sem komu heim við
götin á ermunum. Sækbu þenn-
an buning og sýndu mér, herra
Findh.
Atticus sótti hinar hryggilegu
leifar af búningi mínum. Herra
Tate sneri honum til og reyndi
að teygja hann til í upprunalegt
form. Síðan sagði hann:
— Þetta hefur sennilega bjarg-
að lífi hennar. Líttu á!
Hann benti með fingrinum: Á
möttu netinu var löng, gljáandi
s’kráma.
— Bob Ewell hefur svo sann-
arlega haft ilit í hyggju, tautaði
herra Tate.
— Hann hefur bðkstaíllega
verið genginn af vitinu, sagði
Atticus.
— Tja, ég vil ógjarnan and-
mæla þér, herra Finch — en
vitlaus var hann nú ekki; ein-
faldiega illa innrættur óiþokki,
einn af þessum ómennum sem
drekka í sig kjark og hika þá
ekki við að vinna bömum mein.
Hann hefi aldrei þorað að ráð-
ast á þig sjálfan.
SINNUM
LENGRI LÝSING
neOex
2500 klukkustunda lýsing
vi5 eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
BergstaSastr. 10A Sími 16995
kVörubifreida
stjórar
SOLUM;
Afturmunstur
Frammunstur
Snjómunstur.íf ,
BARÐINNHF.
ÁRMÚLA 7. REYKJAVÍK.
Látið ekki skemmdar kartöflur koma yður
í vont skap. Motið COLMAN8-kartöfln<lnft
LÆKKIÐ
ÚTSVÖRIN!

PLASTSEKKIR í gr.ndum
ryðja sorptunnum
og pappírspokum hvarvefna
úr vegi, vegna þess að
PLASTSEKKIR
gera sama gagn
og eru ÓDÝRARI.
Sorphreinsun kostar
sveitarfélög
og útsvarsgreiðendur
stórfé.
Hvers vegna ekki
að lækka þó upphæð?
PLASTPRENT h.f.
GRENSÁSVEGI 7
Útsala! — Útsala!
Gerið kjarakaup á útsölunni hjá okkurl
Ó.L.
Laugavegi 71. Sími 20141.
•i—8 .liX rii‘1
S, — - rrT-'-yt-'i
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MOTORSTILLINGAB
HJÚLASTILLINGAR LJÚSASTILLINGAR
Látio stilla i tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
GLERTÆKNI H.F.
lagólfsstrætí 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 og 38569 h.
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
Kaupum hreinar léreftstuskur
Prentsmiðja Þjóðviljans