Þjóðviljinn - 23.11.1971, Blaðsíða 11

Þ'riðjud&gur 23. rxivemfber 1971 — ÞJÖÐVTXJTPTN — SÍÐA J J
Símskeyti
til Nixons
WASHINGTON — Hr. for-
seti, ég er hérna með nokk-
ur símskeyti, sem mig lang-
ar til afS lesa fyrir þig.
— Já, Rogers, lát heyra.
Utanrikisráðherrann hóf
lestuirinn:
— Vegna nýlegra aðgerða
stjómar yðar verð ég að vara
yður við því, að við ætlum
að grípa til sterkra giagnráð-
stafana, sem gaetu leitt til
þess að samsikipti landa okk-
ar rofnuðu.
— Er þetta frá Kosygín?
spurfSi forsetinn áhyggj'ufull-
ur.
— Nei. þetta er frá Tru-
deau í Kanada.
— Ætli hiann sé ekki bara
að blöcEfia?
— Hér kemur næsta skeyti:
Sviksamleg hegðun yðar gagn-
vart landi okkar neyðir mig
til að grípa til ráðstafana
sem munu hafa áhrif um all-
an heim
— Þetta gæti verið frá
Norður-Vietnam?
— Því miður, berra fbr-
seti. Þetta er frá Japan.
— En Hirohito virtist með
öllum mjalla þegar ég hitti
hann í Aiaska.
— Þetta kom í morgun:
tiVarðihunidar txund a rfsk.ru r
heimsvaldiaste&iu munu senn
reyna að við erum ekki papp-
írstígrar sem hægt er að
fóma á a-ltari dollarans.
— Bíddu nú hægur, sagði
forsetinn. Þetta hlýtur að
vera frá Chile.
— Aftur tókstu feil. Þetta
er frá Danmörku.
— Frá Danmörku litlu? En
eru þeir ekki í NATÓ?
— Jú. og ég er hisisa lika.
Her er enn eitt: Þó að svik
Bandaríkjanna kæmu ekki á
óvart. hafa menn ekki leitt
þa u hj á sér hér í þessum
heimshluta. Við munum svara
í sömu mynt þar til þið skríð-
ið fyrir okfcur og biðjið um
nað og fyrirgefningu.
Svona talar enginn nema
Castro, sagði forsetinn.
Utanríkisráðherronn hrisiti
höfuðið: — Þett er frá Sjang
Kæ-sjék.
Jæja, sagði forsetinn,
enginn gerir svo öJIum líki.
En hvernig er það Bogers,
hefurðu^ enigin jákivæð sfeeyti
að flytja mér?
Rogers leitaði í hrúgunni
og sagði svo: — Héma kem-
ur það: Kæri herria forseti.
Eg vil þér vitið hve þakk-
l&Jtir við erum fyrir allt það
sem Bandiaríkin eru að gera,
og að við allir teijum ekki
aðeins a® þér séuð mikilhæf-
ur forseti heldur og hugrakk-
ur, sem gerir rétt þó það
kunni að vera óvinsælt og ó-
hagstætt politiskt. Huigrekkj
yðar hefur orðið fordæmi
Landi okkar pg við vonum að
við verðum góðir vinir um
alla framtíð
— Þetta er skárra, sagði
forsetinn btx>sa.t;di. Ég éissi
að Heath forsætisrá’ðherra
mundi láta heyra til sín.
— Þetta er ekki frá Heath.
herra forseti. Þetta er frá
Sjú En-læ. Hann ‘Kissinger
kom með þetta.
Art Buchwald.
ODDVAR RÖST:
SYNDUG
JÓNSMESSA
standa og tryggja ættinni lang-
lífi. Bakvið stórbýlin og lengra
inni í landi og ofar eru smærri
jarðir og býli. Þau standa í
léttara lofti og sterkari birtu,
sum þeirra hafa á sér hrim-
gljáann fram á mdtt sumar, og
skíðgarðamir eru þétt hver við
annan með mörgum hliðum og
grjóthrúga hér og þar. Að baki
lokar skógurinn en bakvið skóg-
inn eru fjöll .sem bærinri getur
ekki séð.
Inni í skóginum verða stígir
og slóðir að ósléttum skógar-
götum, þar sem fóturinn rennur
til á barrnálum og þar sem
leyndir gjallhaugar bera - vitni
striti fyrstu járnþrælanna við
málminn. Svo renna skógargöt-
umar saman við sveitarveginn,
sem skera rykgráar rákir þvers
og kruss milli grárra og brúnna
og svartra mannabústaða og
rauðra og ómálaðra útilhiúsa,
meðan fátaæklegur símavír
syngur mjóróma í loftinu fyrir
ofan. Neðar verða gráu rákirn-
ar að breiðum vegum, þar sem
mjólkurpalli til annars, unz för-
för sín í rykið, þar sem hann
hefur flutt sig til frá einum
mjólkurpalli til annars ,unz för-
in hverfa á svarbláum mal-
bikuðum þjóðvegunum sem
bugðast breiðir og mjúkir eins
og fýlltar blóðæðar inn að
hjartanu, að bænum við vatnið.
II.
Það er snemma morguns og
það hefur ringt í nótt. Ég geng
um götumar og það rýkur upp
úr þeim. Þetta verður heitur
sunnudagur, því að ég hef geng-
ið eftir þessum götum í alLmörg
ár og ég veit hvað það táknar,
þegar rýkur upp úr götunum á
sunnudaigsmorgni.
Ég kem frá Kari. Hún heitir
Kari, það vissi ég eikki í gær-
kvöldi, og nafnið fer henni með
eindæmum vel, svo Lítil og lipur
og svarteyg og svartihærð sem
hún er. Hún á heima délítið
afskekkt, í húsi sem stendur
milli grenitrjóa rétt niður við
vatnið. Það er engin girðing
kringum húsið nema vatnsmegin
er gamalt stakket, annare er
þár þara grenilimgerði sem er
svo gamalt að það er brúnt og
‘grænt og sums staðar gráleitt.
í suðri er vatnið. Þar er líka
sýringalaufskálinn. Fjóiubláu
klasarnir eru þungir og blóm-
legir núna um jónsmessuleytið,
og ég man að hún sleit einn
þeirra af og fór að bíta í stilk-
inn. Þegar ungar stúlkur fara
að bíta í stilkinn á sýringa-
klasa og það er jónsmessuikvöLd,
þá táknar það aðeins eitt. Þess
vegna braut é gstiLkinn rétt fyrir
utan þessar skinandi tenniur
her.nar og reyndi að bíta í
stubbinn sem eftir var. En þá
var þar enginri stilkur og ég
varð ekki vitund undrandi yfir
því, vegna þess að ég hef tekið
þátt. í sLíku áður.
En hún var svo klaufaleg og
stirð að ég ýtti henni ögn frá
mér og undraðist framkomu
hennar. 1 kvöldbláu sumarhúm-
inu var hún eins og gegnsæ og
hrafnsvart > hár hennar var
strekkt frá gagnaugunum. Það var
vegna þess að ég togaði í það.
Ég horfði á mjóar og fínlegar
augabrúnirnar, á hvítu silkiblúss-
una sem bungaði af aesku og
á eldrautt pilsið sem bylgjaðist
um grannan Líkamann.
— Hún er tatarastelpa, hugsaði
ég. og hér stend ég og ógna
henni.
Ég sleppti takinu en hún stóð
kyrr einis og sofandi MjalLhvít
í bláu húmi. Ef til vill lék dá-
lítið bros um varimar, ég vissi
það ekki með vissu, og ég laut
máður og kyssti hama varlega
án þess að taka utanum liana og
mér fannst ég vera næstum göf-
uglyndur, en bara næstum því.
Já, það er snemma morguns og
ég er að koma frá henni og það
er góð stund síðan sólin kom
upp og göturnar eru blautar og
ég er að húglsa um hana á göng-
unni. Ég er að reyna að koma
eins konar skipulagi á málin, á
það sem gerðist í nótt. Það er
ekki auðvelt það stóð í ein-
hverju sambandi við frosk.
Hún stóð þarna sem sé og
var Mjallihyít í blárri og byrj-
andi nótt og horfði á mig. Það
hefur aðeins einn horft þannig
á mig áður og það var strangi
prófasturinn, þegar ég gekk til
altaris eftir ferminguna. Þegar
ég krauip við grátumar og hann
stóð fyrir framatti mig með
brauðið og vínið og sagði hó-
tignarleg orðih, þá fór ég að
glettan
Meðan þér bíðið.
snökta og skjálfa. Ég snötoti
að visu ekki í laufstoálanum, en
ég skalf og varð að líta imdan
og þá var það sem ég kom auga
á frosk sem hvarf inn í rotið
laufið undir trjánum. Ég starði
á eftir skriðdýrinu og fann
heitan anda hennar við skyrfcu
hálsmálið.
— Það var frosfcur, sagði ég.
— Jæja, svaraði hún.
Það var víst fyrsta orðið sem
hún sagði við mig. Ef til vill
hefði hún sagt meira ef ég
hefði sagt að hún minnti mig
á dómprófastinn en ég hafði
hugboð um að ég ætti ékki að
gera það. Það er ekki hægt að
kyssa stúlkukind sem er edns og
opinberun og segja að hún minni
á dómprófastinn.
Hún hafði tekiö í höndina á
mér og togað mig niöur á bekk-
inn. Hún hafði hniprað sig upp
að mér eins og ketlingur og hún
hafði lagt handlegginn á mér
utanum sig, þannig að höndin
kom við eittihvað indælt og á-
valt og það var víst ætlun henn-
ar að við sæturn þannig til
dómisdags. En eftir nokkra stund
fer slík hönd að fara sínar
eigin leiðir, hún vill fálma. Það
átti hún ekki að £á leyfi til, hún
átti að liggja þar sem hún hafði
lagt hana og liggja þar þétt og
vel.
Hve lengi sátum við þarna?
Hálftíma, ef til vill tvo tíma.
É rak víst nefið niður í hárið
á henni og nartaði dáiMtið i
eyrað á henni, ég andvarpaði
upp við hálsinn á :henni ég
heyrði árahljóð úti á vatninu
og lyfti brjóstinu á henni upp
í hóLsmólið og kyssti það og þá
sá ég að nóttin var orðin kol-
dimm.
Þá fór að rigna.
Ég geng framhjá Kreditbank-
anum og sezt á stóra granít-
þrepið. Ég halla mér upp að
steinveggnum og kveiki mér í
sígarettu. Ég er dálítið lerka og
ef til vill svangur lika, en ég
er ekki syfjaður, því að ég hef
sofið í þrjó klukkutíma að
minnsta kosti.
Hvernig var það?
Það fór að rigna. Það hlaut að
vera slökkvilið himnaföðurins
sem hafðist handa. Fyrst datt
þungur og volgur dropi inn í
augað á mér og rétt á etfir þaut
vindurinn í sýringarunnunum.
Það glitti í hvítt þegar laufin
snerust við og svo fossaði regnið
niður. Við létum það fossa, við
sótum þama og urðum holdvot
bæði saman, og það var ekki fyrr
en um seinan, þegar ekki var
lengur þurr þráður á oktour. að
við Ihlupum inn.
Nú sit ég á bamkaþrepinu og
finn hvemig grófiur steinninn
gerir mynstur í bakhlutann á
mér meðan ég vélti fyrir mér,
hvers vegna við hlupum ekki af
stað strax og byrjaði að rigna.
Margt hefði ef til vill farið
öðm vísi ef við hefðum gert það.
En efckert hafði eiginlega verið
raunverulegt þarna í laufskál-
anum eikki hún, ekki rigningin,
— ekk; fyrst í stað. Þama úti
hafði hún verið svo hvit, glær,
loftennd er það vist kallað, en
það stafaðd víst af birtunni eða
dimmunni éllegar þá að einhver
kirtill fór að framleiða eittihvað
innan í kroppnum á mér, eitt-
hvað sem hafði áhrif á sjónina.
En í lampaljósinu í anddyrinu
varð hún aftur raunveruleg með
handleggi ■’ og fætiur og í blússu
sem var gegnsæ, vegna þess að
hún var blaut.
Hún opnaði dyr inn í stofu,
lagðist á hnén við legubekk og
setti rafmagnsofn í samband.
Hún setti rafmagnsofninn á
skemil og fyrir framan setti hún
bakháan stól.
— Hengdu skyrtuna þína
þarna svo að hún þorni. Hún
hlaut að vera alein heima eins
og hún hagaði sér, talaði hátt og
færði til húsgögn.
— En hvað um þdg?
Hún togáði ögn í blauta blúss-
una.
— Æ, ég segir hún og hverf-
ur út úr herberginu.
Ég gerði eins og hún sagði, ég
hengdi skyrtuna á stólbakið, ég
vélti sem snöggvast íyir mér
hvort ég ætti líka að fara úr
bolnum en lét það eiga sig. Ég
vildi ekki vera of ber.
sjónvarpið
Þriðjudagur 23. nóvcmber.
20,00 Fréttir.
20.25 Veður og auglýsingar.
20,30 Kildare læknir. Þakklæti
er létt í vasa. Nýr flokkiu-
fjögurra samstæðra mynda. 1.
og 2. þáttur. Þýðandi: Guð-
rún Jörundsdóttir.
21,20 Jói og baunagrasið. Kan-
adísk teiknimynd. byggð á
gömlu ævintýri, sem fært er
útvarpið
Þriðjudagur 23. nóvemiber.
7,00 Morgunútvarp. Veðurfregn-
ir tol. 7,00, 8,15 og 10,10.
Fréttir kl. 7,30, 8,15 (og for-
ustuigreinar dagblaðanina), 9,00
og 10,00. Morgunbæn kl. 7,45.
Mcrgunleikfimi kl. 7,50.
Morgunstiund bamanna kl.
9,15: Eimar Logi Einareson
heldur áfram lestri sögu sinn-
ar „Laumufarþegamir“ (2)
Tilkynningar kl. 9,30. Þing-
fréttir kl. 9,45. Við sjóinn kl.
10,25: Gunnar Bergsteinsson
filytur erindi um sjókortagerð.
SjómannaLög. Fréttir kl.
11,00. Stundarbil (endurtetoinn
þáttur F.Þ.) Endurtekið efni
Wl. 11.30: Margrét Jónisdóttir
les mimningar Kristrúnar
Ketilsdóttur „í vinnumennsfcu
hjá skóldinu á Bessastöðum“,
skráðar af IngóLfi Kristjóns-
syini. (Áðuir útv. 15. f.m.).
12,00 Dagskráin. TómLeikar. Til-
kynningar.
12,25 Fréttir og veðurfregmr.
'nikynningar. Tónleikar.
13.15 Húsmæðraþáttur. Dagrún
Kristjámsdóttir talar.
13.30 Eftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leitour létt iög
frá ýmsum tímum.
14.30 Bargarastyrjöld á lslandi
á 13. öld. Fyrsti þótfcur Gunn-
ars Karlssonar um Sturlunga-
öld. Lesari með honum: Silja
Aðalsteinsdóttir.
15,00 Fréttir og tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar: Tónlist
eftir Mozart. Frierich Gúlda
og blásarar í Fílharmóní-j-
sveit Vínarborgar leitoa
Kvintett í Es-dúr (K 452),
Marisa Robles leikur á hörpu
Stef og iálbrigði og Rondo
pastorale. Hátíðahl j ómsveit-
in I Báth leikur Sinfóníu nr.
29 í A-dúr (K 201); Yéhiudi
Menuhin stjómar.
16.15 Veðurfregnir. Lesibur úr
nýjum bamabófcum.
17,00 Fréttir. Tónleikar.
17.10 Framburðarkennslai.
Þýzka, spænska og esperanto.
17,40 TJtvarpssaiga bamanna:
„Sveinn og Ldtli-Sómur“ efft-
ir Þórodd Guðmundssiom. Ösk-
ar Halldóreson les (13).
í nýtízkulegan búning á
gamansaman hátt. Þýðandi:
Ingibjörg Jónsdóttir.
21,30 Sjónarhom. Þáttur um
innlend málefni. Umsjónar-
maður Ólafur Ragnarsson.
22,20 En francais. Frönsku-
kennsla í sjónvarpi 3. (15)
þáttur enduitékinn. Umsjón:
Vigdís Finnbogadóttir.
22,50 Dagskrárlok.
18,00 Létt lög. Tilkynnimgar.
18,45 Veðurfregnir og dagskrá
kvöldsins.
19,00 Fréttir og tilkynningar.
19.30 HelmsmálirL Magnús
Þórðareon, Tómas Karlsson
og Ásmundiur Sigurjónsson
sjá um þáttinn.
20.15 Lög unga fólksins. Stein-
dór Guðmundsson kynnir.
20,05 fþróttir. Jón Ásgeireson
sér um þáttinn.
21.30 Útvarpsagan: „Vikivafci“
eftir Gunnar Gunnarssion.
Gísli HalldÓrssom leikari les
(9).
22,00 Frétir.
22.15 Veðurfregnir. Tækni og
vísindL Páll Theódóreson eðl-
isfræðingur segir frá segiul-
bandinu, þróun þess og rwt-
kun.
22,35 Einsöngur: Joan Sutiher-
land syngur vinsæl lög með
Sin'ílánfuhl iómisveit Lundúna;
Riehard Bonynge stj.
23,00 Á hljóðbergi. „Gullkross-
ræða“ Williams Jennings
Bryans og aðrar frægar ræður
úr baindarísfcri sögu.
23,40 Fréttir f stiuttu máli. Dag-
sílrrórloJV.
krossgátan
Lárétt: 1 þjóðfflokikur. 5 tölu, 7
ræffil. 8 foreetning, 9 munikur
11 ásaka, 13 niðrun, 14 angra, 16
röddin.
Lóðrétt: 1 kuðliar, 2 sólldra, 3
dys, 4 frumefini, 6 sýfcing, 8 óff-
ug röð, 10 vaniþrif, 12 ílát, 15 tivi-
hljóði.
fxL
INDVERSK UNDRAVERÖLD '
Jólavörurnar komnar
Mikið úrval jallegra og listrœnna
muna, tilvaldra til jólagjafa.
Einnig reykelsi og rei/kelsisker.
Kjörnar jólagjafir í JASMIN
Snorrabraut 22
LnTI
Skólaúlpur — Skólabuxur — Skóla-
skyrtur — og margt fleira fyrir skóla-
æskuna. — Póstsendum.
O.L.
Laugavegi 71 — Sími 20141
*