Þjóðviljinn - 15.01.1972, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — £>JÖÐVILJiINN — LaugaidögMT 15. iaiMáar 1972.
í/
uppreísn
w
RIXNEFND:
Haukur Már Haraldsson, Sveinn Kristinsson, Sigurður Magnússon.
Guðmundur Þór Axelsson, Mörður Araason, Tómas Einarsson,
ram
Ennfluttar
fræbikenningar
Þegar talað er uim. feiam-
fevæmd á kennjingium, þá gjóta
xnenn auiguniuim til vor sósílaista
og það ekkii að ástæðulausu. Vér
iiöfum sett fram ákveðnustu og
beinskeyttustu pólitfsku kenn-
i ingar sem sézt hialfia á síðustu
1 öldaHn.
Síðan þessar kienmingar séu
fyrst dagsins Ijós í fiastmótuðu
fomm, þá hafa verið gerðar
mokkrar tilraumdr til firam-
kvaemdia, og tekizt meö ágæt-
um sums staðar em annars
staðar hafia vop'nin viljaið smú-
ast i höndium firamkvæmda-
manma er firá leið. — Því vseri
það oktour þarlflt, sem ætluöum
að innieiða siósíaílsiina á Isl. að
ledta að og huigleiða þær ástæöur
hélztar sem liggja að baki mis-
heppnuðum firamkvasnuiuim
kennmgarinnar. .Jaiflnfiramt því
að athiuga innfilutning á irasði-
kemminjgium yfMeitt
Þiað sem óg held að sé höf-
uðatriðið í þessu, er að menn
gsri sór Ijéean miuednn á
gnundvafflarkennimgum annacs
vagar og svo hins veigar hliðar-
kemmingum og skiigreimingarat-
riöum sem ofitast eiga aðedns
við, o@ koma heim og saman
við ákveðið umhverfii; ákveðið
þjóðskipulag í ájkveðnu iaedi,
þ.e. eru staðbundnar.
I>að er hoífiuönauðsyn að gera
sór Ijósan þeeman mun; því að
svo virðdst vera, að hiinda á
hann sé ein af böfiuðorsiölkiunum
á misheppnaðri íramkvæmd,
eklkd á grunidvafflaraitriðuim, held-
ur á hldðarkenmdmigium, sem
Breytinga er þörf
1 Uppreisnansíðu s.l. væku var
litillega vfikað að þedrni mögu-
leikai, að ,,mistökin“ írsegu. í
sambandi við rseðu utanrikds-
’ráðherra í Brussel haffi stafað
af igömkim vama. Þessi mögu-
leiki teiðir troigann að þeirri
1 möturfeglu staðreynd, að flesitir
ef eklki afflir ambassadorar og
semdiiherrár Isiands erlendis
' eru skipaðir af viðreásnarstjóm-
RÉTTUR
Tímaritið Réttur hefiur
affla tíð skipað veiigamiikinn
seæ í flósíaliskri útgáfu-
starfisemi. ABt siðan 1925
hefirar haiön verið óþrjótandi
brummur fiyrir þá sem vilja
fræöasit um sögu sósíálíslkr-
ar baráttu og sósíalískrar
verkalýðshrejrfiingar á ís-
landd sem og erlendás, jafin-
firamt því sem þar ar að
finna ómetanlegar uppiýs-
imgar um þróun flésfialisikra
frseða og stöðu heimssósíal-
ismamis á þiesari öld. Bétitur
er sem sagt ómissamdd öll-
um þeim, sem áhuga hatfa
á vexti og viðgangi verka-
iýðshreyfingar .og sósdal-
isma, á baœáttu gegn auð-
valdsslápulaigi og hedms-
valdastefinu, — svo og öll-
um sem vflýa kynma sér
þau méL Bétiur hafiur firá
og með 1967, 50. áxigangi,
tékiö mikium stakikaslkipt-
um í úffliti og ficágangi,
prýddiur myndur og lifc-
skreytrí kápu og inndhaltdr
ið flöiibreytíLegra en fyir.
Ritstjóri Bétbar er Binar
Olgeinssan, en í rifcnefind
eru: Eyjótlfiur Amasan,
Hjalti. Krisdgedrsson Jóhamn
Páffl. Amason, Baffcur Gufct-
armsson, Magnús Kjartans-
som, Ólafiur R. Einarsson og
Svawtar Gesfisson, og auk
þess fijölmargir meðsfcarfis-
menn.
Angan@urinn kastar nú
250.00 kr. 4 hefti á -ári.
Bnn rtm sinn er tsekdfaeri
fyrir nýja áskrifiéndrar ,að fá
árgangana tró 1967 þann
fyista á 200 fcr. en hina á
100 br.
Afflir þeir sem >enn ih0fa
ekfci garzt áskrifenidiur að
Réfcfci eru hvattir til að gera
það hið fyisfca.
GÞÁ.
inni fyrrveramdi, sem talsmenn
þeirrar utaeríkisstefiniu, sem
hún ralk. Einnig að því, að aíð-
usfcu vikur valdafierils sins, þeg-
ar hún raunar rfktd sembráða-
birgðas.tjóm, gerði hún hverja
T>reytinguna á fætur annairri í
utanríkisþjónustunni. Hrikaleg-
ustu brpeytimgamar eru efíaust
tillfiærsla Guðmundar I. Guð-
mundssanar firá 1/undúnum iffl
New York og skipan Hamnesar
Kjartanssomar í stöðu ambassa-
dors hjá £>.þ.
Hátimdur frægðarferils Guð-
mundar I. voru efmibættisaf-
glöp hans er hann gegndi ut-
anríkdsráðherrastörfium í tíð
vinstri stjómarinnar, er út-
fiæœsila landlhelginnar í 12. m.l-
ur stóð fýrir dyrum. Þar rak
hamn á svo álberandi hétt, sotn
framast mátti verða, hlutverk
aHgerrar senditfkiur NATO ög
andstiæðinga Isiendinga í land-
helgismálliinu,. Varð jafinvelupp-
vís að ósannindum baeði á rfk-
isstjómarfiundum og á Alþingi.
Þegar svo viðreisnarstjómm
sá hver var ætlun núverandi
stjómar í herstöðvamálinu, er
þessi amdstæðinigur sjáflfistæðrar
uitaniríkássfceínu og huigsunar
gerður að aimJbassador í Banda-
rikjunum á síðustu dögum við-
relsmarimmar, — enda mé ef-
laust treysta honum til að
rækja nú sem áður erindi mót-
aðila Mands í því stóra sporí,
sam stigið verður, þegar banda-
ríisika herinn verður látinn fára.
Hér, sem raiunar víðar í ut-
amríkásbjónustummi, verður að
eiga sér stað 'breytinjg. Vera
G.I.G. sem ambassadors Is-
lanðs í Waslhingfcon, getur orðið
fstendángium örlagarik, þegar að
sammingunum við Bandaríkja-
stjóm kemur.
A sama hátt er í hæstaimáta
óeðlfflegt og getur verið bein-
línis háskalegf, að amibassador
lslands við S.þ. er eindregimn
stuðniingsmaður fyrrvcrandi
stefinu fslands í alþjóðamálum.
Bf rétt túikun á þeirri firjálsu
utaniríkásstefnu, íslemding-
ar hafia tekið upp, á að fásí
rneðal þjlóða heimsins, verða
starfsmemn isllenzka ríkisins er-
lemdis að vera yffirlýstir ogein-
lægir stuðnin.gsimenn henmar.
Viðkvæmni og ótti við mót-
mæli fhaádsins og bitlinigasjúkra
krata má eklki vallda töfium á
því, að sfldpaðir verði í allar
ábyrgðarstöður eríendis menn.
sem trúa á stefnu rffcisstjóm-
arinnar og vilja vinna að við-
gani^ hemnar og farsælum
firamgamgi. —• hmh.
einhver ágætur fræðimaður, í
einhverju afflt öðru iamdi, á allt
öörum tíma, i afflt öðru þjóö-
slfcipuilagi, setti fram í samræmi
viö aðstaeður síns tíma og um-
hverfiis.
Það er nú einu sinnd svoi,
að pólitísáiar keinmingar eru-
háðar stað og sfcund, þaar breyt-
ast ofitast með breyttum bjóð-
fiéiagsilegum aðstæðum, eí þœr
gera það ekki, þá er hætta á
að þær einangrist og verði að-
eins við lýði hjá þröngumein-
angruðum hópum I hvítasumnu-
stíl.
Iátum fc.d. á félaga Marxsál-
Uiga. — Þegar harnn reit sín
merlku rit á síðustu old, þá
hafði hann tii viðmiðunar, að-
allega nitjándu aldar enskt,
þýzkt oig1 framsflct þjóðfélag. Það
voru þær forsendur sam haen
hafði í sinmi þjóðfiéflagsgaign-
iýni. Á oltkar tímum eru þess-
ar forsendur að mestu leyti
brostnar, því að bnðum kiapítai-
ismans heifiur tefcið afflt aðra
stefina en Marx áleit að yrði;
En þessj staðreynd rýrir þó að
engu leyti þær aðferðir og
grundvallarkenningar sem Marx
studdist við í sinni þjóðfélags-
gagnrýni. Þær standa enn ó-
haggaðar.
En breyttar forsenidur þýða
brejdta niðurstöður.
Að ætia sér að framkvæma
í fátælku og vanþróuðu bænida-
þjóðfélaigi, kennin.gar sem mið-
aðar eru við miun þróaðraiðn-
aðarþjóðfiélajg, er fésimma, um
það er gagnslitið að deila, saga
þessarar aldar er órækt vitni
um þá staðreynd. Innfluttar
fræðikenningar verður að að-
hæfa stað og stumd, annars gec-
ur útkoman orðdð dýrkeypti
Látum aðeiims á kapítalistana.
Við höfium alf hví dýrkeypta
reynsilu hér á landi, þegar
háldssmákéngar reyndu aðlfcoma
hér á kapítalisma að erlendri
fyriTmynid, en útkoman varð
afisikræmd sflcrípamymd; þar með
er elkkd saigt að útkomam hefðd
ndkkum tknamn getað orðið góð,
en lengi getur vont versnað.
Og svo við snúum okkur að
sjáflfsgagnrýni í anda hinna
stóru spámanna sósfalismans.
Mömnum hefur hætt til að
láta bjarmamn af fyrstu dögum
eríendra byltimga biimida sig,
og verið fljótir á sér að fuil-
yrða: „Þetta er það sem við
þurtfum. Svona eigum við að
hafia það. „læir hafia látið gagm-
rýnina og athyglina vfkja fyrir
trúareildmóðinum, og sofiðlengi
Framhald á 7. síðu.
Hvað
gerizt?
Ekkert hefur enn
komið framsem bent
getur til þess, hver
verði örlög Sjang
Kai Sjek-klikunnar á
Formósu. — Banda-
ríkjamenn hafg ekk-
ert látið uppi, og
gera að líkindum
ekki fram að heim-
sókn Nixons til
Kína. En hvað skeð-
nr eftir þann tima?
Angeia,
ég óftast
um þig...
I>etta skrifaði George Jackson tál Angelu Davis
frá fangelsisklefa sínum. Með þessium orðum benti
hann á þá staðreynd. að um leið og leiiðtogar
svartrar frelsishreyfingar í Bamdaríkjunum nálg-
ast það að skilja til fulls grundvaliaroTsök barátt-
unnar, eru þeir drepnir. — Nú hefur George Jack-
son einnig verið myrtur.
George Jadkson skrifaði tál Angelu:
Veiztu (aiuðvitað veizbu það), að leynilögreglan
(CIA o.fl.) mun ganga eins lamgt og hsegt er í að
myrða eða þagga fullkomlega niður í hveryum
svörtum manni, á sama andartaki og hann reyn-
ir að útskýra fyrir íbúum svertinigjiahverfanna að
vandamál okkar eru sögulega og skipulagslega
samtvinnuð vandamálum allra arðrsendra íbúa
hefensins.
Þetita þýðir, að þeir fylgjast gaumgæfilega með
okbur. Ég óttast. Ef eitthvað henti þig, vaeri ég
ekk? maður til að sldlja það.
Það er engin tilvilj'im, að Malcohn X og (Mar-
tin 1/uther) King dóu, þegar þeir höfðu komið
dæminu samian. Ég trúi því raunvemlega, að þeir
bafi aHtaf vitað þetta, en hafi hins vegar set’ið á
sér og reynt að framreiða sannleikamn á þann
hátt, sem mest áhrif hafði á fólkið án þess að
þeim vseri hsetta búin af skotvopnum.
Þú manst, hvað var á vörum hans. þegar hann
dó, Víetnam og efnahagsmál. pólitískur efnahag-
ur. Atvimnumorðingjamir hefðu getað drepið hann
tniklu fyrr en þeir gerðu. Þeir leyfðu Malcolm að
prédika múhameðska þjóðenússtefnu. en um leið
og hann kornst niður á jörðina myrtu þeir hann
Við deyjum of auðveldlega. Við fyrirgefum oe
gleymum of auðveldlega Gott op göfugt fólk,
finnst þér ékki? Við verðum góðiT kommúnistar,
ef einhverjir taka upp baráttuna við fasismann
fyrir okkur. Hlustaðu ekki á þvætting eihs og
þetta. Ég hef meiri trú á seiglu en heilsusamlegt
er fyrir mig. — (Lausl. þýðing — hmh).
%