Þjóðviljinn - 22.02.1972, Blaðsíða 2

2 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 22. iflelbirúar 1972.
REYKJAVÍKURMÓTIÐ
11. UMFERÐ
Hort tekur forystu
Tékteneski stóirroeisterinn
Kort hefiur nú tetoið forystu í
miótinu, roeö ‘/2 vinningi meira
en Gihearghiu, og er sennilegast
aö hanin haldi bessu forsikoti,
sero hann heflur nád. enda hef-
irr hann að margra dómi teflt
bezt í roótinu, ef undan er stoil-
iö slysiö í stoákimni gegn Frið-
ritoi. Hort tefMi roeð hvítu gegn
Jóni Torfasyni og náði fljótt
miilkiu xýroira tefli. Hann hafði
þrístoipaó á b-línunni með bóð-
um hrókum og drottningu og
áttu sjálfsagt fflestir von á að
hann brytist bar í gegn. Jón gat
lítið aðhafzt og lók h-6 í 26.
leik, og var Hort þó ektoi seinn
á sér að saiúa sótoniinni að þess-
ari veókingu á kóngsstöðu
svarts. Fékk Hort opna h-línu
og gat Jén etoki varið peðið á
h6 og ffleiri peð Jóns hlutu
söroiu örlog, enda voru riddarar
Jóns óviridr, svo að Jón gafst
upp áður en hann lék 40. leik-
inn.
Hvítt: Hort
Svart: Jón Torfason
I. c4 Rfl6 2. Rc3 e5 3. g3 Bb4
4. Bg2 0—0 5. e4 d6 6. Rge2 c6
7. 0—0 Be6 8. de3 Dc8 9. a3
Bxc3 10. Rxc3 Bh3 U. d4 He8
12. £3 Bxg2 13. Kxg2 Rbd7 14.
Be3 Rf8 15. d5 c5 16. Dd3 Dd7
17. b4 b6 18. Hfbl Hab8 19. Hb3
a6 20. Habl Ðc7 21. a4 R8d7 22.
Hlb2 Hfc8 23. Dbl h6 24. g4
DdS 25. Re2 Kh7 26. Rg3 gfi 27.
h4 Re8 28. h5 Rg7 29. hxg6 fxgö
30. bxc5 bxc5 31. Hb7 Hxb7 32.
Hxb7 Hc7 3„. Hxc7 Dxc7 34.
Dhl R£8 35. Bxh6 Db7 36. Dh4
Kg8 37. Df6 Dd7 38. a5 Dfl7 39.
Dxd6 Kh7 40. Be3 gefið.
Sá skákmaður sem tvíroæla-
laiust hefiur koroið mest á óivart
í mótinu er hinn ungi Hol-
lendingur Jan Tiraman og í
þessiari uimferð ságraði hann
Keene í vel tefldri og skeromti-
iegri stoák, beztu skátoinni í uim-
fefðinni. Timiroan er hinn eini
a£ erlendu keppendunium sem
var litt sem ektoert fcuniniur ís-
lenzfcum stoákáhugamönnum áð-
ur en mótið hófst en þeir
rnunu áreiðanlega fylgjast með
frama hans framvegis. Hainn er
nú í 4.—5. sæti í mótinu með
7 vinnimga og biðstoák. Að vísu
á hann efltir að rnæta þrem
stórmeisturum í fjórum síðustu
umiflerðunum.
Keen hafði hvítt og fómaði
peði í 12. leik, en í 16. leik lét
Timman bistoup flyrir hrók. Fyr-
ir stoáptamuninn hafði hann tvö
samstæð frípeð á a- og b-línu
og riddari hans varð mjög
sterkur í stöðunni, ógnaði
drottnimgu og hróto á víxl og
rændi síðan peði á e2. í 24. leik
lét Keene skiptemiun til baka,
en það bjargaði engiu, og gafst
Keene upp í 34. leik þegar ridd-
ari svarts stóð á óvölduðum
hrók og hótaði jaáinframt Re3t
og biskupinn var dauðans mat-
ur
Hvítt: Keene
Svart: Timman
1. Rf3 c5 2. b3 Rc6 3. Bb2 dfi 4.
c4 e5 5. Rc3 g6 6. g3 Bg7 7. d3
Rge7 8. Bg2 o—o 9. o—o h6 10.
Rd2 Befi 11. a3 dS 12. b4 cxb4
13. axb4 Rxb4 14. Ba3 a5 15.
cxd5 Rexdð 16. RxdS Rxd5 17.
Bxf8. Rc3 18. De’ Bxf8 19. Re4
RbS 20. Dbl Rb4 21, Ha4 De7
22. Db2 Bd7 23. Hfal Hafi 24.
Hxb4 axb4 25. Hlbl fS 26. Rd2
Bc3 27. Db3t Kg7 28. Dxb4 Dxb4
29. Hxb4 Halt 30. Bfl Rxe2t
31. Kg2 Bcfit 32. f3 Rc3 33. Rc4
Kf6 34. Rdfi RdS 35. gefið.
Óvæntustu úrsilitin í umferð-
inni voru sjálfsagt þau að Jón
Kristinsson náði jafntefli við
sovézka sflómmieistarann Stein.
Eins og öilum er ljóst. sem
fylgzt hafa með mótinu, hefur
Jón tefflt langt undir eðliiegum
styrkleika, hiver sem skýrimgin
er. Því heflur verið haldið fram
í frásögnum af mótinu að Jón
„gengi ekki heill til skógar“,
eins og það er orðað. Mér er
nær að halda að eins og sumir
éta yfir sig þá hafi Jón ein-
faldlega teflt yfir sig. og kom
hann í þeflte mót beint úr öðru.
Skýringin á úrslitum þessarar
skákar er því miður efcki sú að
Jón sé svo að 'hressast, heldur
sú, að Stein hreinlega vanmat
Jón og ofmat þess vegna stöðu
sína. Að vanda moteði Stein
mjög lítið af umhugsunartíma
sífjum og átti IV2 kllst. elfltir þeg-
ar 40 leákjum var náð. Oftsinnis
íék Stein alveg án umhugsun-
ar í vandasamri stöðu, og held
ég stórmeistuirum sé hoflt að
vera mimntir á það öðru hverju,
eins og Jón gerði í þetta sinn,
að dramib er falli næst Það var
Stein sem bauð jafntefli og var
Jón þá með peði meira. en ó-
líklegt er að það hefði dugað
honum til vinnimigs, þvi að a-
peð hvíts var toomið hættulega
langt áleiðis. Trúlegra er hips
vegar að Jón hafi átt vinning
nokkru iflyrr í stoákinni.
Hvítt: Stein
Svart: Jón Kristinsson
1. e4 e5 2. Rf3 Rc6 3. Bbð a6
4. Ba4 Rf6 5. 0—0 Rxe4 6. d4 bö
7. Bb3 d5 8. dxe5 Be6 9. c3 Bc5
10. Bbd2 0—0 11. Bc2 f5 12. Rb3
Bbfi 13. Rfd4 RxR 14. RxR Dd7
15. £3 Rc5 16. Be3 Ra4 17. Hbl
c5 18. Rxe6 Dxefi 19. Bxa4 bxa4
20. Dxa4 Dxe5 21. Hfel De8 22.
Dxe8 Hfxe8 23. Kfl Hab8 24.
Bf4 Hbd8 25. HxHt HxH 26.
Hdl Hd8 27. Bg5 Hd7 28. c4 d4
29. Hd3 Bd8 30. Bcl Be7 31.
Ke2 Hdfi 32. HIb8 Hefit 33. Kd3
Hel 34. Bd2 HgEL 35. g3 Hg2 36.
Ha3 Hxh2 37. Hxafi Hf2 38. a4
Hxf3t 39. Kc2 Hf2 40. Kdl Hflt
jafnteffli.
Gheorghiu, sem haft hefur
florystu í mótinu teffldi með
hvítu gegn Braiga, og hefur
hann ekki sýnt minini spámönn-
um í mótinu nedna mislcunn til
þessa, en Braigi tefldi mjög vei
og komst rúmenski stórmeistar-
inn ekkert áleiðis, og var skák-
in jafntefli þegar leiknir höfðu
verið 40 leikir. í 17. leák lét
Bragi skiptamun en hafði þá til
mótvægis tveim peðum meira á
drottninigarvæng, og varð Ghe-
orghiu að gefa sEriptamunimn
aftur. Átti hann þá að vísu fW-
peð á dfi en toomst ekkert áledð-
is með það og var skákin dautt
jafnteffli. Þar með heflur Ghe-
orghiu glateð forystu sinni i
mótinu.
Hvftt: Gheorghiu
Svart: Bragi Kristjánssom
1. c4 Rffi 2. Rc3 d5 3. cxd Rxd5
4. g3 g6 *37 Bg2 RxR 6. bxR Bg7
7. Hbl Rd7 8. Rlf3 o—o 9. 0—0
c5 10. d4 Dc7 11. e4 b6 12. Bf4
13. dxe Rxe 14. Ddð RxRt
15. BxR Bto7 16. Bd6 DxD 17.
exD Bxc3 18. Hto3 Bd4 19. BxH
KxH 20. dfi Hto8 21. Ha3 a5 22.
Bc6 Be6 23. Htol Bfl5 24. Hto5 c4
25. Ha4 Bc5 26. Hxc4 Hd8 27.
Be4 Be6 28. HxB toxH 29. Hxc5
Bxa2 30. Hxa5 Befi 31. Ha6 Bh3
32. £4 Kg7 33. Kf2 Kf6 34. Kf3
Bf5 35. g4 BxBt 36. KxB Kefi
37. f5t gxft 38. gxft Kf6 39.
Kd5 Kxf5 40. Kc6 Kefi. Jafn-
tefli.
Friðrik haflði hvítt gegn Frey-
stetai og var stoákin lengistum
jafnteflisleg, en Freysteinm var
kominn með mjög mauroan tima
og í tímahrakinu stefndi hann
öllu liðinu tál sófcnar að hvíta
kónginum, en Friðrik sá við
öllum. hótunum og vann peð i
leiðtani. I 32. leik var hrókur
Freysteins dauðadæmdiur og féll
óbættur fyrir göfugan málstað,
svo skákinni vair lokið með sigri
Friðriks.
Andersson og Tukmakov
sömdu jafnteffli efltir 19 leiki,
emda bauð staðan ekki upp á
ammað. Skáto Guömiumdar og
Magnúsar var rinnig jafntefli
og léku þeir 31 leik. Hvorug
skáfcin er frásagnarverð.
Aðeins ein stoáto fór í bið,
skák Gunnars og Harveys.
Guninar var með hvítt og nóði
yfirburöastöðu í toyrjuntani og
átti færi á skjótum vinmingi
með því að flóma skiptamun, en
lét tætoifærið sér úr greipum
ganiga. Harvey náði að jafina
stöðuna og varð þetta hörfcu-
skák en Harvey lenti í miklu
tímahraki og sást yfir vinning
í síðasta leiknum áður en skák-
in flór í bið með því að leíka
Hb3 í stað Hb8. Biðstaðan er
þannig (hvítur á 3eik>: Hvítt:
Kg2, Hc6, Bc3, p h3, g3, f2. a3.
Svart: Kh8. Hb8, Bhll, p h7, gfi,
f6, d3, a4.
1 tovöld verðá ’téflldar toiðskák-
ir en 12. uimflerð verður tefld
annað kvöld. Staða e&tu manna
•í mótinu er nú þantnig: 1. Hort
R'A, v., 2. Gheorglhiu 8, Stein
7V2, 4.—5. Friðrik og Timman
7 v. og biðskák. 6. Andersson
6V2 og bdðskiálk, 7. Tukmiakov
6V? v.
Að lotoum er toirt hér steðan
í biðslkálk þeirra Friðriks og
Anderssons: Hvítt (Friðrik):
Ke2, HdH, Bgl, p f3. Svart:
Kd5, Hc3 Rc4, p dl2, Í7, f4.
Hj. G.
HARMA GRÁ TUR ST0RMUFTANS

Út af sjónvarpsþætti Ólafs
Ragnarssonar, Sjónarhom —
þar sem Kristján Ragnarsson
framtovæmdastjóri kemur
fram, langaði mig a£ því
gefna tilefni að leggja notokur
orð í beLg.
Maðux gietur varia látið
kyrrt liggja. þegar nú lotosins
efltir margra ára kyrrstöðu í
endumýjun togarafflota fs-
lendinga (ajn.k. 12 til 15 ára
kyrrstöðu) að þá skuli einn
helzti höfuðpaur útgerðar-
manna á íslandi kallaður til
þess að vaða frarn fyrir
stojöldiu í einum heizta fjöl-
miðli landsins, til að ratoka
niður þá þýðingarmesbu at-
vinnugrein, sem fslendingar
toafa byggt ailla afkomu sína
á. Hann býr til dæmi og byrj-
ar á að tafca Hólmaitindinn
SÚ (Alli r£ki) skip sem er
mun minna og ófulikomniara
að öUium búniaði toékiur en
þeir skuttogarar sem nú eru
væntanlegir innan tíðar til
landsins.
Útúr þessu dæmi reiknar
bann svo toalla yfir þennan
flota allan sem er í byggingu
og hefur ekki enn ség dagsins
ljós á veflðum Og þar með
skilst mér að hastta eigi við
alla frefcari endumýjun tog-
arafflotans sem er nú rúm
tuttugu stoip — og fflest þeiraa
orðin úr sér gengin. enda 24
til 25 ára gömul
En hvað vill þá fram-
bvæmdastjóri LÍÚ að þjóðin
taki sér fyrir hendur, ef á að
afskrifia togaraútgerð á ís-
Iandi? ViII toann kannski
fjölga sælgætis- og ropvatns-
sjoppunum í höfuðborg ís-
iands? Er ekki nóg komið af
slíku? Eða allum búðarhoiun-
um hér við Laugaveginn —
fæðingargötiu rnína? (ÞaS er
varla nokfcurt hús efitir göt-
unni endilangri sem ektoi hef-
ur verzlun). Er það toainnski
þess toonar útgerð sem for-
stjóri LÍÚ vill að þjóðin
sflundi?
Þegar ég var stoipverji á
Víking AK 10o fyrir nokkrum
árum og við sfcundiuðum aðai-
lega veiðar við Græniand, >á
minnist ég þess aila tíð með-
an ég lifi. hvað mér og félög-
um mínum blæddi þaff í aog-
um, a0 sjá fiskþnenn margra
þjóða þama allt í kringum
okkur á fullkamniustu og ný-
tízkuiegustu skufltogurum sem
við höföum augum liflið, hafa
jaifn ágæta vinnuaðstöðu og
sjá mátti. M.a. í því þegar
troUið var tekið inn og því
varpað út aftur svo eitthvað
sé nefnt. Það var álit oktoar
að það miundi spara fjórða
partinn úr sótarhringnum
hvað það tæki styttri tíma að
fást við trollið — (tafca það
inn og setja það út aiftur mið-
að við sólarhringinn). Fyrir
uitan vinnuaðstöðuna sjáifa
við vertoun aflans, sem fór
allt fram undir þiljum. Og
hvað mannskapurirm var í
meira öryggi í vinnrjnni gagn-
vart sjó og vindi
Þetta er nú eitttovað ann-
að en á þess/um úreltu sáðu-
togurum, siem bafa baeði
misHt út menn og þeir hafa
slasazt vegna sjógangs og orð-
ið örtoumla menn alla tíð
þaðan í frá
Og Ioksins þegar útgerðar-
menn hugsa sér til hreyfings
— að gera betur bæði við
fólkið sem að þessu vinnur
og útgerðina í heild, þá rís
upp stórmúfti LÍÚ og reyn-
ir með ölium tiltækum ráð-
um að koma óorði á þessa
nýju tsakni og fuiikomnari
aðstæður banda sjómönnum
— og þjóðinni allri.
Og að lotoum vHdi ég beána
þvá til sjávarútvegsráðherm,
að hann stuðli að því. að
sjómenn sam batfa kynnt sér
þessa nýju tækni, samianber
minn gamli skipstjóri Hans
Siguijónsson á Víking og
fleiri skipstjórar sem bafa á-
huga á endumýjun togara-
fflotans, að þeim verði gefið
tækifæri til þess að komia
fram í fjöhniðluim op skýra
þjóðinni frá því hvað það er
mikiU mismunur á þessum
sfcipum og þeim gömlu. Ég
held að eftir að þjóðin hef-
ur fengið aið kynnasit áliti
þessara þraiutreyndu manna,
þá verði hún ekiki í vafa um
að þetta séu eimmitt þau tæki
sem hún þarfnast mest í dag
til að halda uppi fullri at-
vinnu bæði hér í Reykjavík
og stöðum út um lamd, sem
búið bafa við skort á fiski.
Árni Jón Jóhannsson.
AF ERLENDUM VETTVANGI
Nixon í Peking
K
im allan heirn eru nú smíð-
aðar getgátu.r um það, hverj-
ar verði niðurstöður Kínaferðar
Nixons. Menn láta yfirleitt í
ljósi með almennum orðuim, að
vonandi leiði heimsóknin til
bættrar samtoúðar, kynma. við-
skipta o. s. frv., eins og venja
er að segja um fundi „æðstu
manna“. En til eru þeir, sem
líta með notokrum ugg til þess-
arar redsai Nixons: næstu grann-
ar Kína. Norður-Víetnamar og
Norður-Kóreumenn hafa verið
mjög þögulir uim heiimsétanina
Götumynd frá Peking.
sjólfa, og hverigi sparað gagn-
rýni á magnaðan lofthemað
Baimdaríkjarnanna í IndDlkáina
um þessar mundir. Japanir eru
hræddir um aö þeir verði út-
undan í faðmlögum risanna. og
að Bamdaríkjamenn nái mifclu
forstooti fram yfír þá á kín-
verskum mairkaði. Sovézkir
fréttaskýrendur (stor. fréttatoréf
APN) láta ekkert tækifæri ónot-
að til að saka Kínverja um að
ætla aö semja við Bandaríkin
um skipttaigu Asíu í áihrifa-
svæði á kostnað . smærri ríkja.
Þessu fýlgja og hvassyrtar stað-
hæffingar um að maóismimn hafi
svitoið þjóðfrelsishireyfingar í
þriðja heimimum, og er þá oft-
ast vitnað til Bangladesh.
Nixon og ráðgjafar hans hafa
sjálfir verið mjög loðnir í
umtelá sánu um ferðtaa, og nú
siðast varaði Ziegler blaðafull-
trúi menn við því að ifta til
hennar með of mikilli bjart-
sýni. Sarna gerði Nixon í utan-
ríkismálaskýrslu stani til þimgs-
ins: hann sagði að hann mundi
eiga samræður við ráðamenn í
Peifcinig, en ekki eiginlegar
samningaviðræður.
En í þessarí formúlu er þó
vísbending, sem nema mætti
staðar við. Samræður hafa til-
hneigingu til að breiðast út yfir
stærra svið en samningaviðræð-
ur, og það væri eimkennilegt ef
þeir Nixon og Sjú En-læ not-
uðu etoki verulegon hluta af
tíma sínum til að ræða stór-
veldapólitík. Ekki sízt verður þá
taiað um fjarstadda, og það
hlutverk sem >eir gegma í sam-
bandi við þær breytingar á al-
þjóðavettvangi sem fundurinn í
Peking^ er eimmátt daemá um-
Líklega mumu þeir Nixon og
Sjú ræða um þaö_ bvemög þeir
ímyndi sér í framtíðinni valdar
jafnvægi á Kyrrahafi og í A-
Asíu. En jafnvel þótt þeir væxu
á ednu máli, geta þeir ékld
breytt því upp á eigin spýtur.
Það krelfst þátttötou Sovétríikj-
anna og Japans.
Það er einmitt með tilliti til
þessara ríkj,a tveggja, að
viðmælendur verða að forðast
það, að samital þeirra verðá að-
eins almenns eðlis. Ef samræð-
urnar leiða etoki til neánna
ákveðinnar niðurstöðu, væri það
sigur fyrir sovézka leiðtoga, sem
hvorki Nixon né Sjú vilja una
þeim. Meðan þeir fást við
heimsmálin, má ganga frá því
som vísu. aö hjálparmenn þekra
og ráðgjafar munu ganga frá
samstarffl á þeim sviðum sem
pólitískir mögiuleikar leyfa. Lík-
lega verður nóig um hefðbundn-
ar aithafnir eins og t. d. við-
skáptasamningia, skipti á sendi-
nefndum blaðamanima og lista-
m-anna og hvað það amnað, sem
samkomiulag næst um, sem tákn
fyrir nýjar leiðir í samskiptum
lamdanna. Verið getur, að sú
rotoufrétt skelli yfir memn, að
BandarilkSn veiti Kína efnahags-
aðstoð, en André Malraux.
menntamiálaráðheraa de Gaulle
og vinur Maós, hefur látið að
því liggja, að ef til vill miuni
Kínverjar beinlínisi biðja um
slífca aðstoð.
í hinn bóginn er ólíklegt að
ii Bandaríkjamömnum verði að
þeirri von sinni, að hedmsókn
Nixons til Peking flýti fyrir
friðargerð um Indóldna- Stóryrt
gagmrýni sáðustu daga á striðs-
retostur Bandarfkjanna í Suð-
austur-Asíu bendir a. m. k. ekki
fcil þess, að kimverskir forystu-
menn ætli sér að hjálpa Banda-
ríkjunum í því efni. Og hvers
vegma aettu þeir sivo sem að
gera þaö? Þeir rnundu með því
baka sér reiði Norður-Víetnama
og þoka þeim faster upp að So-
vétmömnum, og þeir rmumdu
stöðva þróun sem gæti verið
þeim sjálfum hagtovæm: mynd-
un stjómar í Saigom er vjpsam-
leg væri Kína.
Með tillitá tíl þessa alls er
ekiki eríitt að imynda sér. að
Nixon rnuni sýnast fremur tóm-
hentur þegar hann fer frá Peik-
ing. Og það getur leitt til póli-
tísks afburkipps fyrir hamn
hedma fýrir. Það er búið að slá
því svo oft föstu, að heimsókn-
in sé í sjálfu sér svo gríðarleiga
þýðimgarmikil, að hún getur
ekki lengur vakið hrifmingu
bamdarískra kjósenda — og um
þetta verður Nixon líka að
hugsia. Og þessum kjósendum
mun og virðast, sem Nixon hafi
goldið þessa heimsókn mjög háu
verði. Samsfciptin við Japan
hafa versnað, hægriöfl heima
fyrir reiðast yfir því að Sjang
Kæ-sjek á Tævan sé látinn
sigla sinn sjó — að því er þau
telja — og aldrei hafa menn
verið beizfcari í garð Bandarítoj-
amna á Indlamdi og Bamgladesíh
en einmitt nú, og það hefur
vakið reiði frjálslyndari afla
heima fyrir.
En má vera, að þetta háa
verð sem heimsóknin er gold-
in, sé eins konar stadfesting á
þeim skilnimgi Kínverja — og
reyndar ekki þeirra einna — að
bandarísk heimsvaldastefna sé
framvegis, sem að umdanförnö,
dæmdi til að biða hvem ósig-
urinn af öðrum?
(áb. bygrði einkum á
Information)
j