Þjóðviljinn - 13.06.1972, Blaðsíða 8

8. SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 13. júni 1972.
Herstöðvarandst
Ræða Guðmundar Sæmundssonar,
flutt á útifundi
herstöðvargöngu í Kópavogi
Kveðum niður
ameríska
drauginn
í Miðnesheiði
Göngumenn og aðrir er orð
mín heyra.
Fyrir einu ári kom til valda
ríkisstjórn 3ja vinstriflokka.
Þessi stjórn hefur það verkefni
og mun hafa það sem höfuð-
verkefni út sitt kjörtímabil, —
og lengur ef hún fær, — að
berjast við hina óteljandi og ó-
líku drauga íhaldsstjórnarinn-
ar. Einn af þessum draugum er
bækistöð vesturheimskra soldáta
suður á Keflavíkurfiugvelli. Og
þessi draugur er vafalaust einn
hinna allra mögnuðustu. Ástæð-
an til þess er ekki sú, að hann
í eðli sínu sé svo mergjaður, —
heldur einnig sú, að vissir
djöfladýrkendur í þessu landi
munu leggja sig alla fram um
að halda honum á lífi og kveða
hann upp á ný, ef hann gerir
sig líldegan til að steypast í
gröf sína. Og einsog allir
djöfladýrkendur, fá þessir iaun
sín frá myrkrahöfðingja sínum.
Hann aðstoðar þá við að kúga
og skelfa óvini þeirra, — fer
í sendiferðir fyrir þá, — og
það eru slæmar sendingar ís-
lenzkum almenningi. Þær eru
einsog aðrar gamiar og hefð-
bundnar íslenzkar galdrasend-
ingar leyndar, — koma að ó-
vörum úr hvaða átt sem er og
stinga sér niður þar sem verst
gegnir, — í lífsviðurværi fólks-
ins, — í kýr þess og fé. En
mögnuðustu galdraskeytin eru
send beint á fólkið sjáft, í limi
þess og sálir. Þeir sem fyrir
þeim verða, gerast líkamlegirog
andlegir krypplingar.
Hlutverk okkar, sem göngum
í dag nokkrar bæjarleiðir í
halarófu, er að kveða niður
þennan draug — endanlega og
kirfilega. Við skulum hjálpa
okkar höfuðpresti, okkarkjarna-
klerki, — ríkisstjórninni, —
sem hefur heitið að keyra draug
þennan í jörðina, — við skulum
veita honum alla okkar aðstoð,
og við skulum krossa vandlega
yfir blettinn, þar sem draugur-
inn sekkur. Þannig Ieggjum við
fram okkar skerf, — skerfþeirra,
sem draugurinn hefur ofsótt. Áð-
uren íslenzka þjóðin er orðin
vanskapaður aumingi, verðut
hún að varpa af sér þessari vá-
legu draugsásókn.
Hver hefði tniað því, þegar
sjálfstæði íslands var lýst yfir
árið 1944, að nærri því, öll
næstu 30 árin ætti ísland eftir
að vera hernumið land, — og
það sem meira er, — að ósk ís-
Ienzkra srjórnvalda og með fullu
samþykki þjóðarinnar? — Lík-
lega fáir. — En hversvegna varð
þetta þá svo?
Frá lokum síðari heims-
styrjaldar hefur allur heimurinn
þjáðst af válegri sýki, semheit-
ir ofsóknarbrjálæði eða á lækna-
mafíumáli „Psykose paranoid".
Geðsýki þessi hefur Iýst sér í
tortryggni, vantrausti og öfund
á hæsta stigi í öllum samskipt-
um þjóða heims. Stórveldin,
einkum Bandaríkin og Rúss-
Iand, hafa kynt undir þennan
hingsunarhátt, því að þau hafa
af honum beinan hag. Með því
að beita þessu bragði, hefur
þeim tekizt að hópa um sig, —
sér og auðvaldi sínu til styrktar
— hinum smærri þjóðum. Þessi
farsórt í heiminum barst að
sjálfsögðu fljótlega út Lingað,—
og þar sem svo vildi til, að
smitberinn varð það hinna
tveggja stórvelda, sem við vest-
ur er kennt, hölluðumst við í
vesturáttina, — í áttina til þess,
sem á skrípamáli Moggans kall-
ast „vestrænt Jýðræði”, og er
rökstutt með hinum æðstu frels-
ishugsjónum, sem aftur koma
fram m.a. í nýlendukúgun
Portúgala, í herforingjaeinræði
Um kl. 9 á sunnudagskvöld var efnt til útifundar f Kópavogi. Þar flutti Guömundur Sæmundsson ræöu
og Böövar Guömundsson söng. Hér sjástnokkrir göngumenn hlýöa á sönginn.
Avarp Gunnlaugs Astgeirssonar,
flutt við upphaf herstöðvargöngunnar
i Hafnarfirði á sunnudagskvöld
Reiðubúnir
að leggj a mál
staðnum lið
Grikkja og í þjóðar- og nátt-
úrumorði Bandaríkjanna í Víet-
nam, svo að eitthvað sé nefnt,
auk hins sameiginlega arðráns í
öllum þessum vestrænu lýðræð-
islöndum.
Afleiðing þessarar heljarveiki
varð sú, að ránveldið vestræna
heimtaði að fá að setja upp her-
stöð í litla Iandinu, — á þeirri
forsendu, að ef til vill gæti
mögulega þannig farið, að
Rússaglæponarnir kynnu að í-
huga þann möguleika, að má-
ske mætti láta sér detta í hug
að hernema ísland. Því væri
betra að vera við öllu búinn. En
hin raunverulega ástæða var
auðvitað sú, að hér fengi rán-
veldið herstöð sem lið í varn-
arkerfi sínu í sinni geðveiku
Rússahræðslu. — Og hingað
kom herinn, — allslags dular-
full hernaðarapparöt og morð-
vopn og 300 tvítugir strákar,
sem fengu að leggja undir sig
til einkaafnota íslenzkt lands-
svæði, á þeirri forsendu að þeir
ættu að vernda íslenzkt sjálf-
stæði!
En ofsóknarbrjálæði er sem
Frh. & bls. 15
Góðir göngumenn.
Enn á ný hefjum vér á loft merkið
sem borið hefur verið af mismikl-
um þunga af ungum sem öldnum
um nær aldarfjóröungs skeið. Nú
á þessari stundu sjáum vér fram
á bjartari framgang málstaðar
vors en verið hefur um sinn og
strengjum þess heit, að linna eigi
baráttunni fyrr en allar stöðvar
erlends hervalds eru á brott Ur
landi voru.
t rúm 20 ár hefur undir
verndarvæng þeirra afla
islenzkra, sem trúa á að Island
geti ekki staðið á sjálfs sfn fót-
um, viðgengizt sú þjóðarsmán, að
islenzk jörö sé fótum troðin af
járnhælum framandi striös-
manna, sem eiga það mark eitt að
hengja sem flestar þjóðir á sinn
klafa. Og það merkilega hefur
gerzt, að þeir hafa fundið sér hér
trygga taglhnýtinga, sem eru
þess ævinlega boðnir og búnir að
taka upp hanzka striðsmaskin-
unnar, en slikt ætti að vera fjærst
skapi þegnum vopnlausrar þjóð-
ar.
Sérhver sem gerir sjálfan sig
öðrum of háðan og lifir i skjóli
áhrifavalds hans, missir við það
hæfileikanna til að lifa eigin lifi i
samræmi við sjálfs sin forsendur
og markmið. Svo er og um þjóðir.
Sú þjóð, sem gerist annarri mjög
auðsveipin og tekur umyrðalaust
Frh. á bls. 15
Herstöövagangan hófst meö útifundi f Hafnarfiröi kl. 7 s.d. á sunnudag. Þar flutti Gunnlaugur Astgeirs-
son ávarp. Myndin sýnir göngumenn á leið upp Engidalinn viö Hafnarfjörö. Talsmenn göngunnar telja
aö um 500 manns hafi tckið þátt i göngunni frá upphafi.