Þjóðviljinn - 12.09.1972, Síða 9

Heppnir KR-ingar sendu
Yíking i
2. deild
með sigri yfir þeim á sunnudag 1:0
Vikingar áttu hug og
hjörtu áhorfenda á Mela-
vellinum þar sem þeir
börðust fyrir lifi sinu i 1.
deild. óneitanlega voru
þeir óheppnir að tapa þess-
um leik, en þó var ekki
nærri nóg barátta í leik
liðsins miðað við að þetta
var úrslitaleikur um fall-
sætiö. Leikmenn beggja
liða áttu enn eftir nógan
kraft þegar leiknum var
lokið, en slíkt á ekki að eiga
sér stað i svona leik. Sér-
staklega áttu Vikingarnir
að taka meira á. Víkingur
var mun betri i leiknum, og
með meiri baráttu hefðu
þeir unnið. Vonandi gera
þeir betur i leiknum við
Legia nú á miðvikudaginn.
Víkingar kusu að leika á móti
sól i fyrri hálfleik á Melavellinum
sl. sunnudag. Það kom i ljós strax
og leikurinn hófst að mikil tauga-
spenna þrúgaði leikmenn, og
boltinn var annaðhvort fyrir utan
völlinn eða einhversstaðar hátt
yfir honum. Þó komu nokkuð
góðir kaflar hjá báðum liðum, og
sérstaklega byggði Guðgeir
Leifsson upp skemmtilegar sókn-
ir fyrir Viking. Atli Þór gerði
einnig sitt bezta til að leika yfir-
vegaða knattspyrnu, en oft stööv-
aði hann skyndisókn KR-inga
með þvi að gefa sér tíma til að
leita samherja. Sennilega hefði
hann frekar átt að notfæra sér
þann hraða sem hann býr yfir og
reyna að hlaupa Vikingsvörnina
af sér.
Fyrstu tækifæri leiksins áttu
Vikingar þegar Gunnar Orn
komst inn fyrir en Magnús varði
laust skot hans og þegar Hafliöi
komst i dauðafæri á markteig en
Magnús bjargaði stórglæsi-
lega. Eina mark leiksins, sigur-
mark KR-inga, kom svo á 8. min.
fyrri hálfleiks. Haukur Ottesen
lék þá upp hægri kantinn, gaf til
samhcrja sem „kinksaði”, en
boltinn rann til Björns Péturs-
sonar sem skaut hörkuskoti á
markiö. Diðrik fleygði sér á bolt-
ann og varði, en hélt honum ekki,
og Gunnar Gunnarsson hafði litið
fyrir að senda knöttinn i mann-
laust markið frá markteig. Þarna
áttu sér stað gróf varnarmistök
þegar Gunnar var skilinn einn
eftir inni i markteig, og urðu þau
Vikingum dýrkeypt.
Eftir þetta skiptust liðin á um
að sækja, og bæði sköpuðu þau sér
nokkur tækifæri sem ekki nýttust,
Smám saman tóku Vikingar þó
leikinn i sinar hendur, og undir
lok hálfleiksins var um einstefnu-
akstur að ræða. Þó skapaðist
hætta við Vikingsmarkið þegar
Atli Þór vann skallaboltana á
Magnús Guðmundsson, markvörður KR-inga, bjargaöi iiði slnu frá tapi I leiknum gegn Viking. Mark-
varzla hans var frábær, og hér sést hann hirða boltann af einum sóknarmanna Víkings.
móti Bjarna Gunnarssyni, mið-
verði Vikinga.
A 28. min. skaut Gunnar Orn
föstum bolta fyrir utan teig og
stefndi hann i vinstra markhorn-
ið. Á siðustu stundu fleygði Magn-
ús sér og bjargaði stórglæsilega,
sem oftar.
Á 37. min. var mikil pressa á
mark KR-inga og björguðu þeir
þá tvivegis á marklinu.
Vikingar komu enn ákveðnari
inn á i siðari hálfleik. Gunnar örn
átti enn eitt hörkuskot fyrir utan
teig, og stuttu siðar lék Eirikur
upp að endamörkum og sendi
boltann til Hafliða sem var i
dauöafæri en skaut hátt yfir frá
markteig.
Þannig hélt pressan áfram allt
þar til Guðgeir yfirgaf völlinn
vegna meiðsla. Þá datt Vikings-
liðið niöur og var ekki svipur hjá
sjón. Eftir það sóttu KR-ingar
öllu meira, en sóknin var ekki
beitt og ógnaði þvi ekki verulega.
Á siðustu minútunum gerðu Vik-
ingar örvæntingarfulla tilraun til
að jafna og komast yfir...en án
árangurs. A siðustu minútu leiks-
ins virtust þeir loksins ætla að
uppskera, en ennþá einu sinni
björguðu KR-ingar á linu.
Þar með voru örlög Vikings
ráðin. Þetta létt leikandi lið er
dæmt til að leika i 2. deild að ári
og vist er að mörg önnur lið
mættu fara þangað á undan þeim.
Hvað um það.....Vikingar staldra
varla lengi við i 2. deild, og von-
andi koma þeir filefldir til baka.
Athyglisvert er hve vél þeim
gekk að skora mörk i 2. deild, en
svo virtist allt hrökkva i baklás er
þeir komu i 1. deildina núna. Sið-
ari hluta sumarsins hafa þeir þó
tekiö sig á og sýnt að þeir búa yfir
mörgum góðum eiginleikum
knattspyrnuliðs.
Aberandi bezti maður vallarins
var Magnús, markvörður KR-
inga. Þá var Atli Þór góður og
eins Halldór Björnsson.
Hjá Vikingum var Guðgeir
Leifsson beztur meðan hans naut
við, og einnig áttu þeir Eirikur og
Hafliði góðan leik.
Dómari var Rafn Hjaltalin og
dæmdi þokkalega.
GSP
Ósvikin
íslenzk
knattspyma
er Keflavik sigraði Val 3:0 i
leiðinlegum leik
^ Þaö fór ekki framhjá
neinum sem- fór á Mela-
völlinn s.l. laugardag að
úrslitin í 1. deild voru að
mestu ráðin. Það var
a.m.k. greinilegt að liðin
sem þarna mættust höfðu
engan áhuga á að leggja
sig fram, og leikþreyta og
kæruleysi einkenndu leik-
mennina. Falleg knatt-
spyrna sást varla, og háar
spyrnur mótherja á milli
voru einkennismerki þessa
leiks. Það er leitt til þess að
vita að um leið og úrslitin
eru ráðin i 1. deild hverfi
sigurvilji og leikgleði, en í
staöinn komi eintómt
kæruleysi.
Keflvikingar voru þó
mun betri allan leikinn, og
sigur þeirra var fyllilega
verðskuldaður.
Það er erfitt að gera grein fyrir
einhverri leikaðferð eða upp-
byggingu liöanna. Litið sást af
þviliku, en ef eitthvað var þá
Keflv. sýndu betri knattspyrnu
allan leikinn og uppskáru i sam-
ræmi við það. Valsmenn léku
þarna, að margra áliti, nýja leik-
aðferð sem manni sýndist vera 1-
6-4, þ.e. einn markvörður, 6 varn-
armenn og 4 sóknarmenn.Enginn
virtist leika tengilið,og svo virtist
sem leikmönnum Vals hefði verið
ákveðinn einhver viss reitur á
vellinum sem þeir mættu ekki
fara út fyrir. Ef svo hefur verið
hefur alveg gleymzt að staðsetja
leikmenn á miðjunni, og það varð
liðinu að falli i þessum leik.
Keflvikingar tóku nánast alla
bolta sem á miðjuna komu, og
þaðan gátu þeir byggt upp sóknir
i rólegheitum meðan 6 þungir
Valsarar röðuðu sér upp i beina
linu og mynduðu þannig „varnar-
vegg” yfir þveran völlinn.
Ekki bar þessi leikaðferð þó
góðan árangur þvi strax á 5. min
kom fyrsta mark Keflvikinga.
Það er ekkert grln að gera sjálfsmark.Varnarmaður Vals og Sigurður Dagsson misskildu hvor annan, og
kostaði það mark I leiknum gegn Keflavlk sl. laugardag. Valsarinn er niöurlútur, og Sigurður horfir
vonsvikinn á hann. Markið er staðreynd og staöan 2-0, Keflavik I hag.
Hörður Ragnarsson skaut þá
föstu skoti fyrir utan vitateig, og
skot hans hafnaði niðri i mark-
horninu alls óverjandi fyrir Sig-
urð markvörð.
Eftir þetta mark dofnaði yfir
leiknum, og þótt Keflvikingar
sæktu töluvert var sókn þeirra
þófkennd og viljalaus. Helzt
fannst mér ólafur Júliusson
ógna. Hann brauzt oft upp hægri
kantinn, og fyrirgjafir hans voru
hættulegar. öruggt er, að ef sam-
herjar hans i sókninni hefðu nennt
að fylgja betur inn i teiginn þegar
hann gaf fyrir, hefðu mörkin get-
að orðið mun fleiri.
Um miðjan fyrri hálfleik tóku
Valsmenn örlitið við sér og sóttu
til jafns við Keflvikinga um tima.
A þeim kafla áttu þeir gott skot
frá vitateig, sem Þorstéinn varði
meistaralega á siðustu stundu.
Undir lok hálfleiksins áttu svo
Keflvfkingar 2 tækifæri, Ólafur
Júliusson var of seinn aö notfæra
sér fyrirgjöf úr vinstra horni og
Sigurður Dagsson varði fallega
skallabolta frá Astráði eftir fyrir-
gjöf frá Ólafi úr hægra hroni.
Ekki vildi boltinn i netið, og stað-
an i hálfleik var þvi 1—0.
A 5. minútu siðari hálfleiks
skora Keflavikingar annað mark
sitt. Ólafur Júliusson lék upp og
gaf á Steinar sem virtist ætla að
klúðra tækifærinu. 2 varnarmenn
komust fram fyrir hann en i
hamaganginum skaut annar
þeirra föstum bolta upp i slána og
„inn i eigið mark”. Þarna virtist
einhver misskilningur eiga sér
stað milli Sigurðar Dagssonar og
varnarmannanna, og varð hann
afdrifarikur.
Eftir þetta tóku Valsmenn aö
sækja öllu meira, en án árangurs.
Hins vegar uppskáru Keflviking-
ar öllu meira, og á 22. minútu
skoraði Friðrik Ragnarsson
þriðja mark þeirra úr gjörsam-
lega lokuðu færi. Stóð hann fyrir
utan vitateig með 3 Valsara fyrir
framan sig og vippaöi yfir þá.
Boltinn fór hátt i loft upp, og Sig-
urður horfði á hann detta i mark-
ið.
Þannig lauk leiknum, 3—0 fyrir
ÍBK. Liðin fóru illa með gott tæki-
færi til að leika knattspyrnu, og
eini maðurinn sem eitthvað sýndi
i þessum leik var Ólafur Július-
son. — GSP.