Þjóðviljinn - 14.01.1973, Blaðsíða 12

121 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 14. janúar 1973
„Sértu velkominn
Eins og menn komast ekki hjá
að iáta minni reka til, þá var
Matthias Johannesen, oddviti
Ijóðageróar, hugvits og snilli, rit-
stjóri Morgunblaðsins og fl. fi. fl.
fl. fl. fi. fl. f 1., staddur i Evrópu i
sumar og haust.
En nú virðist hann, sem betur
fer, vera kominn heim, eða svo
sýnist af leiðara I Velvakanda i
Sunnudags-Mogganum minum.
Þar segir svo:
ó, þér unglinga fjöld og . ..
„Herra ritstjóri.
A timum sefasjúks unglinga-
dekurs og'endalausrar undanláts-
semi við kröfur og vanþakkaða
styrki og fjáraustur til fólks þess,
sem kallar sig SINE, og hópast i
skóla erlendis með mjög svo mis-
jafna hæfileika, svo ekki sé talað
um þroska, verðum við, sem
vinnum hér i okkar harðbýla
landi árið um kring og gerum
þessu fólki mögulegt að stunda
sitt skólanám, að gera þær kröf-
ur, að fólk þetta verði ekki landi
sinu og þjóð til skammar á er-
lendri grund.
Ég kom með flugvél frá Kaup-
mannahöfn þann 15. des. s.l. og
varð þvi vitni að brjóstumkenn-
anlegum tilburöum hóps þessara
ungmenna, skitugra og skeggj-
aðra til þess að vera „smart”,
reyna að láta bera á sér, sýna
hinum að hér væri á ferð einhver
sérstakur mannfélagsstigi, sem
ekki þyrfti að taka tillit til ann-
arra. Þessi ungmenni urðu ekki
aðeins landi og þjóð til skammar i
flugvélinni. Hitt var aftur verra,
að meðan á Glasgow fiugvelli var
heim, yfir...”
beðið, hagaði þessi hópur sér
þannig, að miklu likara var, að
hér væru á ferð tillitslausir rudd-
| ar eða jafnvel geðbiiað fólk. |
Starfsmenn fiugvallarins furðuðu
sig á þessari framkomu og höfðu
við orð að ekki væri áhöfn eða sið-
aðir farþegar hennar, öfundsverð
af samfylgd þessa öskrandi,
syngjandi, hálffulla og ósnyrti-
lega larfalýðs.
Forréttindastéttin
Það er ömurleg staðreynd, að
hér voru á ferð menn, sem eiga að
erfa landið, menn, sem njóta
þeirra forréttinda að láta aðra
vinna fyrir sér og kosta sig i
skóla. Menn, sem geta heimtað að
rikið skaffi þeim fé og forréttindi
fram yfir aðra, sem hér heima
eru skattpindir inn að skyrtunni
og sjá varla fram úr fjárhags-
vandræðum á næstunni. Hér þarf
að taka föstum tökum á málum.
Hér verður að staldra við og at-
huga hvar við stöndum. Það er
óhæfa að láta þetta fólk eitra allt
andrúmsloft erlendis fyrir þvi
fólki, sem kann mannasiði og vill
ferðast i friði. Ekki veit ég hvaða
leið skai farin, en hitt er mér
ljóst, að svona getur þetta ekki
gengið öllu lengur ..."
Og undirskriftin:
Farþegi með FI-321,
föstud. 15. des. 1972.
Nú er ég ekki i vafa lengur.
Auðvitað er þetta hann. Velkom-
inn heim, Matthias.
Niður-Skurður
Pólitiskt brúðkaup Hússeins
Hússein Jórdanfukonungur hefur nýlega tekið sér nýja konu, Aliu, og
sagt skilið við enska drottningu sina. Hér sjást þau saman. Alia er
ættuðfrá þeim héruðum sem israelsmenn hafa hertekið, og er ráðahag
þessum m.a. ætiaður pólitiskur tilgangur. En um leið hefur Hússein
sjálfur staðfest orðróm um að hann sé að semja frið við tsraeismenn og
rjúfa þar meö samstöðu Arabarikja, eins og faðir hans áður gerði.
III II
( Ll (,(,1.V\
Jörn Birkeholm:
HJÁLP
Það er fíll
undir rúminu mínu
„Það er fíll uppí hjá mér! Þið
verðið að koma og hjálpa til við að
koma honum niður!" stundi herra
Greppur.
Og Nikulásog Úrsus, sem enn voru
varla vaknaðir, hlupu upp tröppurn-
ar á eftir herra Greppi.
Á náttfötunum einum meira að
segja.
Þeir urðu að stanza frammi á
stigapallinum, því að fíllinn sat enn
fastur og lokaði dyrunum. Þeir
heyrðu að Diðrik bakarameistari
gekk um og skammaðist yfir allri
ringulreiðinni hinum megin við fast-
klemmdan fílinn.
,,Nú erum við þrír til að ýta!"
kallaði herra Greppur inn tii hinna.
,,Togið nú!"
Enn var tekið á, og fíllinn flaug
með smelli inní stofuna, þar sem
nærri lá að hann hlammaði sér niður
á herra Bassa og Kamillu.
,, Ég get ekki skilið, að það ætti að
vera svo erfitt að koma þessum fíl
út. Okkur gekk þó nógu greitt að
koma honum inn í morgun", sagði
Úrsus.
„Þá var hann líka i fílasekknum",
sagði herra Nikulás og strauk svit-
ann af enninu. „En hvers vegna
viljið þið fá hann út? Það er þó
Ijómandi skemmtilegt að hafa
svona fíl".
„HVAÐ HEYRI ÉG!!!" æpti Dið-
rik bakarameistari. „Eruð það þið
sem haf ið sett f ílinn undir háa rúmið
hans Grepps"?
GÁTUR
Hvaða dýranafn er það,
sem verður að drykk, þeg-
ar fyrsti stafurinn er tek-
inn framan af?
Hvers vegna er um-
ferðarlögreglumaður
sterkari er allir aðrir?

ÞRAUT
Þessar tvær teikningar
virðast alveg eins, en ef
þú athugar þær vel eru 6
atriði sem ekki eru eins.
Geturðu fundið þau?
KOTTUR í STÓRRÆÐUM
EFTIR KRÓKAREF
Undir stóra jólatrénu stóð lúðrasveit og var að leika jólasálmana. Þarna stóðu
menn með stóra og smáa lúðra og trumbur. Þar sem hornin voru svo falleg og jóla-
sálmarnir skemmtilegir, máttu þeir Lúter og Palli til með að færa sig nær. Rósu
leizt varla á blikuna, en fylgdist með þeim hinum.
„Rotta, rotta,” æpti maðurinn með stóra lúöurinn allt I einu, og nú gerðust furðu-
legir atburðir.
Allir hljóðfæraleikararnir köstuðu frá sér lúðrunum og hlupu burtu, eins hratt og
þeir gátu. Aðeins maðurinn með stóru trumbuna gat ekki leyst hana af sér nógu
fljótt og hafði hana því með sér.
Palli rotta ætlaði strax að skriða ofan i stóra lúðurinn, þvi að svona fallega holu
hafði hann aldrei átt. En allur er varinn góöur. Hann Jónatan gamli lögregluþjónn
hafði tekið eftir að eitthvað var á seyöi og kom nú heldur gustmikill i áttina til
þeirra.