Þjóðviljinn - 30.10.1974, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 30.10.1974, Blaðsíða 6
6 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN Miövikudagur. 30. október. 1974. Miövikudagur. 30. október. 1974. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 7 Nú um þessar mundir eru yfir- borgardómari og lögmenn stefn- anda i meiöyröamálum VL aö velta fyrir sér þeim röksemdum sem fram koma i greinargeröum verjendanna Inga R. Heigasonar, Ragnars Aöalsteinssonar og Hrafnkels Asgeirssonar. Þjóö- viljinn hefur þegar birt rökstuön- ing lögmannanna fyrir frávlsun- arkröfum. Þá hefur blaöiö birt i heiid greinargerö Einars Braga, en hann ver mál sitt sjálfur. Hér á eftir veröur til upprifjun- ar og fróðleiks birt efni úr ákæru- skjölum VL-manna og greinar- gerð lögmanns stefnda gegn Svavari Gestssyni fyrir hönd Þjóðviljans. Hér er um að ræða mál Bjarna Helgasonar o.fl. gegn Þjóðviljan- um. Er þar stefnt vegna 20 mis- munandi ummæla í nokkrum tölublöðum Þjóðviljans. Ævarandi hernám 1 fyrsta lagi er stefnt fyrir um. mælin „krefjast varanlegs her- náms...” Stefnendur telja um- mæli Þjóðviljans rangtúlka til- gang sinn með söfnuninni. Visa þeir i þvi sambandi til kynningar- bréfsins sem opinberaö var við upphaf undirskriftasöfnunarinn- ar. Ingi R. Helgason segir hins vegar að hér sé auðvitað ekki um rangtúlkun að ræða, „það sér sá, sem kann islensku, Hins vegar, ef um rangtúlkun væri að ræða, gætu stefnendur einir sjálfum sér um kennt. Yfirlýsing þeirra... er mjög þokukennd og býður upp á deilur um réttan skilning. Þeir segja: ,,... og álitur ótimabært að visa varnarliðinu á brott.” Hins vegar minnast þeir hvergi á, hve- nær það getur orðið timabært. í þessari þoku leynist hinn pólitiski galdur. Af hverju timasetja stefn- endur ekki dvöl hins erlenda her- liðs? Af .hverju binda þeir ekki hersetuna við eitthvert tiltekið á- stand, innan lands eða utan? Auð- vitað eru það pólitisk klókindi. Meöan 1 stefnendur kjósa að standa i þoku um timalengdina, verða þeir möglunarlaust að sæta þvi, að yfirlýsingar þeirra séu skýröar og skildar eftir islensk- um málvenjum, á þann hátt að þeir vilji hafa herinn hér ótima- bundið, óákveðið.” Með þessum sömu rökum visar Ingi einnig á bug kröfunni um að Þjóðviljinn verði dæmdur fyrir að tala um „ævarandi hersetu” i sambandi við undirskriftasöfnun Varins lands. Bandarikjaleppar Þá stefna þeir félagar fyrir fyrirsögnina „Bandarlkjalepp- arnir á stjá”. 1 sambandi við hana visar Ingi til almennu grein- argerðarinnar: „Eflaust verður erfiðara að sýna fram á I máli þessu með óyggjandi sönnunum, að tengsl hafi verið milli stefn- enda og leyniþjónustu Bandarikj- anna, CIA. Opinber staöreynd er þó, að þessi stofnun Bandarikja- stjórnar styður með peninga- framlögum og á þann hátt póli- tiska undirróðursstarfsemi i þágu hagsmuna Bandarikjanna i fjöl- mörgum löndum heims og hlutast þannig til um innanrikismálefni þeirra. Þvi miðursýna dæmin, að opinberar afneitanir um tengsl við CIA eru marklausar, sbr. bil- stjóraverkfallið i Chile, en þar með er auðvitað ekki sannað, að tengls hafi verið milli VARINS LANDS og CIA. Undir rekstri þessa máls verður þess krafist, að stefnendur geri grein fyrir fjárreiðum VARINS LANDS, tekjum og gjöldum.” 1 greinar- gerð sinni um ummælin „Banda- rikjaleppar”, segir Ingi ennfrem- ur, að hér sé um pólitiska nafngift að ræða „og spannar hún miklu viðar en svo að stefnendur þessa máls geti átt að henni sjálfstæða sakaraðild. Þessi fyrirsögn merkir, að Bandarikjaleppar i landinu (og þeir eru fleiri en 14) séu farnir á stjá.” Watergatevíxill Einar Bragi gerði snilldarlega grin að sistefnum VL-manna vegna notkunar orðsins Water- gate-vixill, eða Votergeitvixill, eins og lesendur kannast viö úr laugardagsblaðinu. Ingi fer um þetta nokkrum orðum sem lög- fræðingur og eru þeim vissulega þrengri skoröur settar en öörum i slikum tilvikum. Um notkun orðsins „Water- gate-vixill” segir Ingi: „Tilgangurinn með þvi að nefna undirskríftagögn VARINS LANDS „Watergate-vixill” er alls ekki sá að kasta persónulegri rýrð á þá, sem söfnuðu uppáskrift né þá sem ábektu, heldur er til- gangurinn auðvitað sá, að minna almenning, sem boðiðer að skrifa upp á plöggin, á þá staðreynd.aö með þvi að gerá það er viðkom- andi að óska eftir hersetu erlends heriiðs, sem lýtur stjórn forseta Bandarikjanna, sem staðinn hef- ur verið að glæpum svo stórum, að hann hefur nú um siðir hrökkl- ast úr embætti með skömm. Að nefna Watergate i sam- bandi við bandariska hersetu á tslandi er að hafa uppi varnaöar- orð, og er fráleitt að telja það refsivert. Ef þannig stæði á hér á landi, að stefnendur vildu hafa sér til verndar menn frá tilteknu riki i Afriku, en ekki bandaríska herinn, gæti svo farið að hersetu- andstæðingar hefðu kallað undir- skriftagögnin „AMIN-vixilinn”. Þessi hugrenningatengsl eru til viðvörunar, en ekki ætluð stefn- endum til hneisu. Á hinn bóginn verða þeir að sæta þvi að verða settir upp við hliðina á æðsta yfir- boðara þess herliös, sem þeir vilja hafa hér.” Liggja í friði VL-menn stefna fyrir eftirfar- andi setningu sem birt var undir mynd af „aðstandendunum” i Þjóðviljanum: „...þérhefði orðiö bumbult af þvi að horfa þar á svo hundflatan skrælingjalýð.” Um þennan myndatexta segja stefn- endur: „Birt er mynd af for- göngumönnum „Varins lands”, sem klippt hefur verið úr Morg- unblaðinu. Undir myndina er prentuð tilvitnun úr kvæði um Jörund hundadagakonung eftir Þorstein Erlingsson, skáld. Ekki fer á milli mála, að ummæli ljóð- linunnar eiga af hálfu blaðsins að heimfærast til þeirra, sem á myndinni eru. Telja stefnendur að birting nefndrar ljóðlinu á þennan hátt sé mjög ærumeiðandi fyrir þá og eigi að varða refs- ingu... „Hér er bæði um móðgun að ræða og aðdróttun um undir- lægjuhátt gagnvart erlendu valdi.” Svo mörg voru orð þeirra VL-manna. Ingi svarar þannig: „Hér er stefnt út af orðum Þor- steins Erlingssonar og talið refsi- vert að hafa þau yfir. Eigum við ekki aö leyfa þjóöskáldinu að liggja i friði i gröf sinni?” Watergatedeild Sjálfstæðisf lokksins Stefnt er fyrir ummælin „Watergatedeild Sjálfstæðis- flokksins”. Um þau fer Ingi sömu orðum almenntog hér að framan, en bætir viö: „Ný orð koma hér hins vegar til álita. „Watergate- deild Sjálfstæðisflokksins” er eitt þeirra og er þegar ljóst af sam- henginu, að það eru ekki stefn- endur (1 þeirra hópi er a.m.k. 1 Alþýðuflokksmaður), heldur er jietta starfsfólk, sem Sjálfstæðis- flokkurinn lagði til við söfnun undirskriftanna.” Vinnubrögðin Fjölmörg umstefnt ummæli Þjóöviljans lúta að vinnubrögð- unum við undirskriftasöfnunina. Er i einni forustugrein Þjóðvilj- ans I þessu sambandi talað um „atvinnukúgun” og skýrt með þvi aö forstjórar hafi hagnýtt valda- aðstöðu sina I fyrirtækjum til þess að láta fólk skrifa undir, og fleira. Þá er I Þjóðviljanúm gagnrýnt að þeir VL-menn vildu ekki ræða þessi mál á opinberum vett- vangi, en kjósa nú að skriða i fang dómara með kvörtunarefni sin. Ennfremur var það gagnrýnt i Þjóðviljanum að notuð var tölva við úrvinnslu og búin til pólitisk tölvuskrá. Kemur þetta aðallega til meðferðar Ragnars Aðal- steinssonar hrl„ sem er verjandi Hjalta Kristgeirssonar, en Hjaiti skrifaði einkum um tölvumál þessi. Þó ræðir Ingi nokkur þess- ara atriða I greinargerð sinni, þar sem birst höfðu ómerkt ummæli i Þjóðviljanum, er að þessu lutu. I stefnunum er m.a. krafist refsingar gegn Þjóðviljanum fyrir að hafa sagt frá þvi að VL- menn vildu ekki ræða málin nán- ar á opinberum vettvangi. Um þá stefnu segir Ingi: „Þau ummæli, sem hér er stefnt út af hniga öll að ávirðingum á hendur stefnend- um, fyrir að neita að ræða athæfi sitt og markmið á opinberum vettvangi. Stefnendur neituðu að svara fyrirspurnum, neituðu að mæta á fundum um málið. Ljóst er að leyfilegt er að finna að slikri framkomu I alvarlegu máli.” Þá gerir Ingi i almennu grein- argerðinni grein fyrir þvi sem stefndir hafa við almenn vinnu- brögð að athuga og hefur sá kafli verið birtur hér i blaðinu áður. CIA— NATO Fjölmörg stefnuatriðanna lúta að því aö rætt var um hugsanleg tengsl VL-manna við CIA og NATO. Hefur hér að framan verið gerð grein fyrir almennu viðhorfi verjenda Þjóðviljans til þessa máls. En það kemur aftur og aft- ur við sögu. Meðal annars er stefnt fyrir alla forustugrein Þjóðviljans um hugsanleg tengsl við þessa bandarisku þokkastofn- un, CIA. Var i forustugreininni m.a. vitnað til þess að VL-skrif- stofan neitaði að senda eiginn fulltrúa á umræðufundi um her- stöðvamálið en visaði þess I sað á launaðan starfsmann NATO á ís- landi, raunar þann eina, til þess aö fjalla um málin. Um þetta mál segir Ingi i grein- argerðsinni: „Þessiummæli (um Magnús Þórðarson, eina launaða starfsmann NATO á Islandi) eru viðhöfð daginn eftir fund, sem umbjóðandi minn tók þátt i hjá Félagi ungra jafnaðarmanna. Haföi honum verið boðið þangað, sem andstæöingi erlendrar her- setu á Islandi, en einnig haföi ver- ið hringt á skrifstofu VARINS LANDS og stefnendur beðnir um að senda einhvern frá sér á þenn- an sama fund. Skrifstofan svaraði þvi til, að enginn væri tiltækur úr hópi stefnenda, en benti á Magnús Þórðarson, sem gæti mætt á fund- inum I þeirra stað. A þessum fundi upplýsti Magnús Þóröarson það, að hann væri á launum hjá hernaðarsamtökum vestrænna þjóða. Sló þögn á fundarmenn. Magnús var greinilega að sinna starfsskyldum sinum. Undir rekstri þessa máls verður athug- að hvaða tengsl voru á milli VARINS LANDS og NATO og CIA.” Viðurkenning Unnars Hvað eftir annað er stefnt vegna ummæla um að undir- skriftasöfnunin hafi verið notuð i þágu Sjálfstæðisflokksins. 1 þvi sambandi segir Ingi R. Helgason i greinargerðinni: „Hvorki stefn- endur ná ábyrgir menn Sjálfstæð- isflokksins hafa viljað viðurkenna óleyfilega meðferð tölvuskrár VARINS LANDS, en einn úr hópi þeirra 14 manna, sem stóðu sam- eiginlega að undirskriftasöfn- uninni og tölvuafrituninni, var svo óvarkár að segja frá. Þessi maður er Unnar Stefánsson, frambjóðandi Alþýðuflokksins i Suðurlandskjördæmi. A almenn- um fundi i kjördæmi sinu fyrir Al- þingiskosningar 1974, sagði Unn- ar: „Menn geta imyndað sér hvort ekki hefði verið handleggur að færa inn 55 þúsund nöfn hand- skrifuö inn á kjörskrá.” Enn- fremur: „Ef ég man rétt, sagði tölvan mér, að það væru rúm tvö þúsund kjósendur i Arnessýslu, sem skrifuðu undir þessa áskorun og 975 rangæingar.” Má ekki segja fréttir Ummælin sem hér hafa verið nefnd úr þvi orðasafni sem stefn- endur hafa tint upp úr Þjóðviljan- um sýna, aö ekkert hefur annað verið sagt I blaöinu en það sem al- mennt tiðkast i islenskri þjóð- málaumræðu þegar tillit er til þess tekið að hér er um viðkvæmt hitamál að ræða. Stefnurnar eru þvi augljós tilraun til skerðingar á almennu tjáningarfrelsi manna og kemur það berlegast fram i þvi, sem tilfært skal að lokum: t tveimur tilvikum af 20 stefna þeir VL-menn og heimta fébætur, tugthús og ómerkingu vegna beinna fréttaskrifa I Þjóðviljan- um. Þeir vilja með öðrum oröum gera það refsivert að segja frétt- ir. Hér er um aö ræða i fyrsta lagi frásögn Þjóðviljans af ræðu sem Helgi Sæmundsson flutti á fundi Samtaka herstöðvaandstæöinga i Háskólabiói og i öðru lagi er um að ræða frásögn Þjóöviljans — orðrétta birtingu — á ályktun sem gerð var á fundi i Félagi þjóðfé- lagsfræðinema! Mótmælt í heild í lok greinargerðar sinnar i máli VL gegn Þjóðviljanum segir Ingi R. Helgason hrl.: „Stefnukröfunum i máli þessu er mótmælt i heild. Þótt sum um- mælanna yrðu dæmd dauð og ómerk, er fráleitt að dæma refs- ingu eða miskabætur. Sérstaklega er mótmælt kröf- unum um miskabætur, sem eru ó- rökstuddar með öllu. Ekki veröur séð, að hópurinn hafi orðið fyrir nokkrum miska og útilokað er aö reikna út miskabótakröfu pro rata á 12 menn af 14 i hópnum, sbr. 46. gr. einkamálalaganna. Opinber ummæli eins aðilans úr hópnum, Jónatans Þórmundsson- ar, prófessors, um að hann muni gefa tildæmdar miskabætur til góðgerðarstarfsemi i landinu, benda frekar til þess, að stefn- endur séu að safna fé til að létta á samvisku sinni, en að þeir hafi orðið fyrir miska, sem þeir þurfi að fá uppbættan með peninga- greiðslum frá umbjóðanda min- um. Alls ekki er sannað eða gert sennilegt, að hin átöldu ummæli hafi bakað stefnendum tjóni. Varðandi refsikröfuna vil ég að iokum taka þetta fram: Vegna almenningshagsmuna er óhjákvæmilegt, að umræður um opinber málefni njóti nokkurs frjálsræðis. Hef ég rökstutt það hér að framan og leyfi mér til á- réttingar að vitna i 10. kafla dokt- orsritgerðar dr. Gunnars Thor- oddsens, prófessors, Fjölmæli, á bls. 232—249. Við þessi rök er rétt að bæta, að hér kemur til álita hin gamla og góða regla Grágásar um „orð- hefnd”. Þessa retorsio reglu er nú að finna i 239. gr. almennra refsi- laga og nær hún ekki aðeins til orða, heldur einnig til athafna. Undirskriftasöfnun stefnenda og tölvuafritun var pólitisk athöfn, sem hlaut að vekja andsvar. Um- bjóðandi minn er einn þeirra, sem ekki gátu orða bundist. Atferli stefnenda vakti honum bæði við- bjóð og reiði og ber þvi, með stoð i 239. gr„ sbr. 74. gr. almennra refsilaga að telja ummælin refsi- laus. Ég legg málið i dóm meö venju- legum fyrirvara.” Sagt frá máli VL-mannanna gegn Þjóðviljanum og greinargerö lögmanns Þjóðviljans, Inga R. Helgasonar Hallgrímur Jónasson fyrrv. yfirkennari áttræöur Hallgrimur Jónasson fyrrv. yfirkennari áttræftur. „Sjá, Tlminn, það er fugl sem flýgur hratt”. Núeru sem sé 30 ár liðin siðan við, nokkrir nemendur Hallgrims, heimsóttum hann fimmtugan færandi honum litla gjöf I þakklætis- og vináttuskyni. Ekki mun þó rausn okkar hafa veriðslik, að i frásögu sé færandi, en hins skal nú minnst að við höfðum látið letra nokkur orð á gjöf þessa, og þóttu þá helst við hæfi ummæli Jóns biskups Og- mundssonar um Isleif biskup læriföður sinn: „Þá kemur mér hann i hug er ég heyri góðs manns getið”. Ekki er mér grunlaust um að ýmsum kynni nú að þykja svona tilvitnun i barnalegasta lagi, en hver tið hefur sina tjáning og þessi hafði alltjend þann kost að vera sönn miðað við það hug- arfar sem að baki bjó. Hallgrimur Jónasson er skag- firðingur að ætt og uppvexti, fæddur að Fremrikotum i Norðurárdal 30. október 1894. Hann lauk kennaraprófi 1920 og stundaði siðan framhaldsnám i Danmörku. Næstu 10 árin eftir heimkomuna var hann kennari við barna- og unglingaskóla i Vestmannaeyjum, en 1931 hóf hann kennslu við Kennaraskóla Islands, þar sem hann starfaði siðan óslitið i 37 ár eða til ársins 1968, er hann lét af störfum fyrir aldurs sakir. Var hann æfinga- kennari og leiðbeindi kennara- nemum um kennslu eldri barna, einkum i móðurmáli, sögu og náttúrufræði. Auk þess kenndi hann íslandssögu við skólann. Um nokkurra ára skeið var hann yfirkennari. Leiðir okkar Hallgrims lágu fyrst saman á striðsárunum, er ég var nemandi hans i kennara- skólanum gamla við Laufásveg. Þar kenndi hann m.a. eldri börn- um i æfingadeild skólans og hafði til umráða kennslustofu i kjallara hússins. Hvorki var þar hátt til lofts né vitt til veggja, og ekki fór heldur mikið fyrir kennslutækj- um. En kennarinn var umfram allt maður orðs og bókar og þótt hann kynni að meta hjálpargögn og nýtti vel þau er völ var á, hefði honum áreiðanlega aldrei til hug- ar komið að láta þau leysa sig sjálfan af hólmi. Kennslan virtist vera honum leikur eða iþrótt, þar sem hann beitti óspart frásagnar- gáfu sinni og útlistunarhæfni þannig að móðurmálskennsla hans náði raunar langt út fyrir greinina sem slika, og seytlaði inn þó fjallað væri um önnur efni. En þótt Hallgrimur stundaði kennslu lengi og af kostgæfni hefur hann borið gæfu (il að sinna hugðarefnum á öðrum sviðum. Af þeim skulu hér einkurn iiefnd tvö: ferðamál og ritstörf, en þessi áhugasvið hefur hann samtengt með hugnæmum hætti. Um ára- tuga skeið átti hann sæti i stjórn Ferðafélags Islands og var jafn- framt fararstjóri hjá félaginu. Hefur leiðsögn hans lengi verið rómuð, enda munu fáir vera hon- um fróðari um Island bæði byggð- ir þess og óbyggðir né þekkja gjör tengsl lands og sögu. Hneigð Hallgrims til skáld- legrar tjáningar mun hafa verið rik frá upphafi og ferðalif sitt hefur hann túlkað af næmri til- finningu i ritum og ræðum. Auk fjölda greina, sem birst hafa i blöðum og timaritum, svo og út- varpserinda hefur hann skrifað 8 bækur og eru þær meira og minna tengdar áðurnefndu hugðarefni hans. Meðal þessara bóka eru þrjár árbækur Ferðafélags Islands, sem fjalla um Skagafjörð, Sprengisand og Kjöl og bera þekkingu hans á þessum slóðum gott vitni. En ferðalyst Hallgrims hefur raunar einnig fengið útrás i öðrum löndum svo sem bókin Frændlönd og heima- hagar er til vitnis um. Og I bók- inni Ferhendur á ferðaleiðum og viöar hefur hann birt ljóð og stök- ur sem hann hefur kveðið af munni fram við hin ólíkustu tæki- færi. Visurnar hafa löngum kryddað ferðalög Hallgrims, en þær njóta sin að sjálfsögðu miklu miður i bókum en á þvi andartaki sem var stund þeirra. Þó að hér hafi verið vikið að meginviöfangsefnum Hallgrims Jónassonar á langri og starfsamri ævi er margt ótalið. Skal að end- ingu minnst djarflegrar þátttöku hans i þeirri sjálfstæðisbaráttu sem hér hefur verið háð á liðnum áratugum hins islenska lýðveldis. Ást Hallgrims á landi, þjóðtungu og sögu lagði grundvöll rikrar þjóðrækni. Og um Hallgrim gildir nefnilega ekki hin leiðinlega regla um aukna ihaldssemi með aldrin- um. Ég hygg ekki ofmælt að Hallgrimur hafi orðið þvi áhuga- meiri stuðningsmaður hinna rót- tækari afla hér I landi sem árun- um hefur fjölgað á herðum hans. Hallgrimur er kvæntur Elisa- betu Valgerði Ingvarsdóttur og eiga þau þrjá syni: Ingvar, Jónas og Þóri. Ég sendi honum og fjöl- skyldunni bestu kveðjur. óskar Halldórsson BJÖRN BJARNASON, formaður Landssambands iðnverkafólks: Hverjum í hag? Undanfarna daga hafa farið fram hér í blaðinu skoðanaskipti milli verð- lagsstjóra og Gunnars J. Friðrikssonar um verð- lagsmál hreinlætisvöru iðnaðarins, en vegna þess að ég tel stefnuna í verð- lagsmálum iðnaðarins al- mennt alranga og skað- lega, freistast ég til að blanda mér í þetta mál. I þessu sérstaka tilfelli, sem rætt hefur verið hér i blaðinu, má sjálfsagt fallast á skoðun verð- lagsstjóra að munurinn á þvi, sem um var beðið og þvi, sem heimilað var, hafi ekki verið svo mikill að hann heföi skipt sköpum ef allt annað hefði verið með felldu. En hins getur hann ekki,að vegna ákvæðisins um að hver sú hækkun er færi fram úr 15% yrði að leggjast fyrir rikisstjórnina til afgreiðslu, en það hefði getað valdið margra mánaða bið, var hækkunarbeiðnin miðuð við það mark sem þó var of litið vegna þeirra öru hráefnishækkana sem orðið hafa. Hráefnishækkanirnar hafa verið það örar, en afgreiðsl- ur verðlagsyfirvalda svo sein- virkar, að þegar leyfi til hækkun- ar er loksins veitt, eru nýjar hrá- efnishækkanir skollnar yfir, svo iðnfyrirtækin standa eftir i sama vandanum, þvi regla verðlags- yfirvalda virðist vera „of litið og of seint”. Ég hef aldrei getað fengið það inn i höfuðið hverra hagsmunum það á að þjóna að hafa þau iðn- fyrirtæki, sem standa i harðri samkeppni við erlendar iðnaðar- vörur, undir verðlagseftirliti. Ég fæ ekki séö þá hættu er gæti verið þvi samfara að þau væru sjálfráð um álagningu sina, þvi hvert það fyrir- tæki, sem reyndi að misnota þá aðstööu, dæmdi sjálft sig úr leik. Þvi verður tæplega neitað að það sé æöi ójafn leikur. Sam- keppni okkar litlu og févana iðn- fyrirtækja við risafyrirtæki stór- þjóðanna, sem hér eru á mark- aðnum, mætti helst likja við aö þar tækjust á hornsili og hákarl, og sist ættu verðlagsyfirvöldin að ganga þar i liö með hákarlinum. Hin stutta saga innlenda verk- smiðjuiðnaðarins hefur svo sann- arlega ekki verið neinn dans á rósum. I byrjun átti hann við að etja rótgróna vanmáttarkennd neytenda gagnvart innlendri framleiðslu, sem oft var svo mögnuð að fyrirtækin urðu að dulbúa framleiðsluna, selja hana undir útlendum nöfnum, svo að litið væri við henni, og jafnhliða átti hann að mæta tregðu og skilningsleysi stjórnvalda á þýð- ingu þessa nýja þáttar i fram- leiðslu þjóðarinnar. Islensk stjórnvöld virðast aldrei hafa skilið þá staðreynd að innlendur iðnaður hlýtur að verða snar þátt- ur i menningar- og sjálfstæðis- baráttu þjóðarinnar. Þar við bættist svo andúð hinna gömlu hefðbundnu atvinnuvega, fisk- framleiðslu og landbúnaðar, sem fannst þessi nýja atvinnugrein vera að ræna sig þvi vinnuafli sem þeir einir ættu rétt á. Óhjákvæmilega hafa þessir erf- iðleikar sett mark sitt á iðnaðinn. Sá þröngi stakkur, sem honum hefur frá öndverðu verið skorinn, hefur heft eðlilega þróun hans, en þrátt fyrir alla þessa erfiðleika hefur hann með hverju ári orðið veigameiri þáttur i framleiðslu okkar og það svo, að nú neitar þvi enginn, i orði, að hann sé einn af höfuöatvinnuvegum okkar. Það væri þvi háskaleg blindni ef þröngsýn verðlagsyfirvöld þrengdu svo kosti iönfyrirtækja, sem standa i harðri samkeppni við erlenda auðhringa, að þau yrðu neydd til aö hætta starfsemi og loka. Værum við ekki með þvi að gerast sjálfboðnir trosberar erlendra stórfyrirtækja? Björn Bjaruason

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.