Þjóðviljinn - 09.02.1975, Síða 23

Sunnudagur 9. febrúar 1975 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 23
KERLING
Kerlingarparadis er skemmtilegur
leikur sem við krakkarnir á Vestdals-
eyrinni fórum oft í. Við teiknuðum
kerlinguna með smáspýtu, eða
gjarðarbroti, á miðja götuna, því
umferð var lítil og bíl sáum við löngu
áður en hann kom. Á Vestdalseyrinni
átti enginn bíl eftir að Bensi í Gránu
flutti inn á Búðareyri.
Best var að nota f latan stein svo sem
lófastóran. Sá sem eignaðist góðan
stein, til að nota í paradís, gætti hans
vandlega. Á myndinni sjáið þið
hvernig á að hoppa. Þar sem er eitt
spor á að hoppa á öðrum fæti.
Fyrst var steininum kastað í fyrsta
reit til hægri og svo hoppað eins og
sporin sýna og snúið við í hausnum.
Steinninn var tekinn í bakaleiðinni.
Ekki mátti stíga á strik né steinninn
lenda á striki, það mátti ekki heldur
styðja sig meðan steinninn var tekinn
upp. Eftir hverja umf. varsteininum
hent í næsta reit við og síðast í
hausinn. Vandasamast var að hitta í
hálsinn og ná steininum upp þar, því
þá stóð maður á öðrum fæti og mátti
ekki styðja niður hendi. Og aldrei
mátti hreyfa sig úr stað — ef ekki var
hægt að teygja sig eftir steininum var
maður úr og næsti fékk að gera.
Þegar allir voru búnir að gera var
gert aftur í sömu röð og byrjað í þeim
reit, sem hver og einn hafði komist án
þess að feila. Sá, sem hafði til dæmis
verið búinn að kasta steininum í báða
neðstu- og miðreitina og byrjaði nú á
því að kasta í vænginn (við kölluðum
það alltaf vængi en ekki hendur)
hægra megin. Sá sem var fyrstur að
klára vann og það var gaman.
Hvaða paradís eða parís kunnið þið?
Kunnið þið landaparadís, karlapara-
dís, gluggaparadís, tröppuparadís eða
lús? Skrifið Kompunni og lýsið því
hvaða reglur þið hafið. Teiknið mynd
til skýringar.
Sendið Kompunni
Ijóð, sögur,
Ijósmyndir,
teikningar og vísur
eftir ykkur sjálf
Sagan um
Þröst Kóngsson
Einu sinni var kóngur og drottning í
ríki sínu. Þau áttu einn son. Hann hét
Þröstur. Kóngurinn í næsta ríki átti
dóttur sem hét Ragnheiður og var
mjög falleg. Þresti leist mjög vel á
hana. En einn dag hvarf Ragnheiður.
Allir urðu mjög hryggir, en þó mest
Þröstur.
Kóngurinn hengdi upp auglýsingu
um það að hver sá sem fyndi
Ragnheiði fengi hana og hálft
konungsríkið.
Vísa og saga
eftir tvær 12
ára vinkonur
Eydis og Katrin eru báðar 12
ára. Þær eiga heima á Selfossi,
en krakkarnir á Selfossi hafa
verið mjög dugleg að skrifa
Kompunni. Nú senda þessar
vinkonur bæði sögu og visu, sem
þær hafa sett saman. Við
þökkum þeim kærlega fyrir og
vonumst eftir meiru frá þeim.
Þröstur ákvað að fara að leita að
henni.
Mamma hans bjó hann út með gott
nesti. Kvaddi hann allt heimilisfólkið
og lagði af stað.
Gekk hann lengi lengi. Þá sá hann
allt í einu tjörn og hljóp þangað. Hún
var alveg kolsvört af skít og drullu.
Kemur þá stúlka út úr rjóðri. Hún var
mjög óhrein. Stúlkan sagði:
,,Viltu kafa ofan i tjörnina fyrir
mig?”
„Nei, það vil ég ekki", sagði
Þröstur og færðist lengi undan.
En þó fór svo að lokum að hann
féllst á það.
Hann tók fyrir nefið, lokaði
augunum og stökk útí. Þegar hann
kom upp aftur sá hann Ragnheiði
standa á tjarnarbakkanum og horfa á
sig. Hann varð ofsa glaður og spurði
hvers vegna hún væri þar. Hún sagði
honum að hún hef ði verið úti í skógi og
þá hefði komið galdranorn til hennar
og lagt það á hana, að hún yrði að húka
þarna þar til einhver vildi kafa ofan í
tjörnina fyrir hana.
Þau lögðu nú af stað heim og þar
varð mikil gleði þegar spurðist að
Ragnheiður var fundin. Svo giftust
þau Ragnheiður og Þröstur og lifðu vel
og lengi og kunnum við ekki þessa
sögu lengri.
Eydisog Katrín 12 ára.
KROSSGATA
VÍSA
Það var einu sinni tunna
sem hét bara Gunna
Hún valt út um viðan völl
þar hitti hún fimmtán tröll
Hæ, hæ og hó!
Hoppum upp á hól
syngjum öll saman
það verður gaman.
Eydis og Katrin