Þjóðviljinn - 24.08.1975, Síða 9

Sunnudagur 24. ágúst 1975 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9
Um mánaðamótin næstu er væntanleg á markað-
inn merkileg plata, sem hefði átt að vera komin út
fyrir mörgum árum. Er hér um að ræða aðra breið-
skifu Megasar sem mun heita „Millilending”. Ég
fékkþvi Megas (alias Magnús Þór Jónsson) til þess
að hitta mig og ræða um plötuna, svona það sem
okkur dytti i hug á meðan hún væri leikin einusinni
á fóninum. Hér á eftir kemur það sem Megas hafði
að segja um plötuna en hún verður svo aftur dæmd
þegar hún kemur opinberlega út.
Umsjón: Ilalidór Andrcsson
Jónas ólafur Jóhannesson frá
Hriflu.lagið er sambland af irsku
þjóðlagi og „John Wesley Hard-
ing” (Dylan) en auk þess eru
mörg önnur áhrif þannig að ekki
er hægt að segja neitt fast um
það. Textinn er gerður skömmu
eftir að „John Wesley Harding”
kom út, en það minnti mig á
„Jesse James” (Woody Guthrie-
lag) og fleiri i svona útlaga-Hróa
hattar ballöðu stil.
Reyndar samdi ég annað lag
við textann áður en hann gekk
ekki.
Súlnarek var upphaflega útúr-
snúningur á „Óþarflegri fundvisi
Ingólfs Arnarsonar” af fyrri plöt-
unni, en fór strax út i allt annað,
það er að segja borgarstjórnar-
kosningarnar, textinn endar svo á
útúrsnúningi á orðum Kennedys
heitins „Don’t ask the country
what it can do for you, but what
you can do for your country”.
Reyndar byrjar það á útúrsnún-
ingi á Ingólfi og svo að Ingólfur
hefði rekið Göbbelskan áróður og
næst er hann orðinn borgarstjóri!
Ég hef ekki tölu. Ég ætlaði i
upphafi að hafa útsetninguna eins
og i „Mixed Up Confusion” (Dyl-
an). Textinn var reyndar upphaf-
lega 15 vers en er hér bara 10
vers. Textinn er fjórskiptur, fyrst
bara svona formáli svo koma all-
ar svivirðingarnar, þar næst all-
ir erfiðleikarnir sem maður hefur
orðið fyrir, og að lokum það sem
hefur fleytt manni i gegn.
Erfðaskrá (ég unnandi hluta)
var samið nóttina áður en breytt
var i hægri umferð. Um nóttina
vakti ég og samdi þetta og fór svo
að sofa þegar bilarnir fóru að aka
i hægri umferð. Liklega einskon-
ar saknaðaróður til vinstri um-t
ferðar. Fyrsta versið var reyndar
samið fyrr, eftir að kötturinn
minn dó, eins konar Sonartorrek.
Og málfarið er i stil Jónasar
Hallgrimssonar.
Ég á mig sjálf, er stolið frá
henni Þuriði Sig., en ég heyrði
lagið sjaldan og hef ekki heyrt
lengi svo það er liklega ekkert
likt. „Söngurinn hennar Diddu”
heitir lagið innan sviga, en Didda
þessi var aðalpersónan i einni
sögu Guðbergs Bergssonar i
„Astir samlyndra hjóna”. Text-
inn er sem sagt byggður á Guð-
bergi og Þuriði.
t sambandi við lögin á plötunni,
þá læt ég textann ráða förinni og
t.d. mun ég ekki hafa með i upp-
talningu á þeim sem koma fram,
„Megas syngur”, ég stend bara
ekki undir þvi.
Ragnheiður biskupsdóttir. Þor-
leifur Hauksson hringdi i mig eitt
sinn er hann var með bókmennta-
þátt isjónvarpinu og spurði hvort
ég vildi ekki syngja „Ragnheiði”
niðri i sjónvarpi, þvi hann ætlaði
að afgreiða allar þessar miðils-
bækur með þessum texta. Ég
varð furðu lostinn, þvi ég hélt að
hann vissi nú betur, svo ég bað
hann um að spyrja yfirboðara
sina áður. Hann spurði Andrés
Indriðason og hringdi svo aftur og
sagði að Andrés hefði sagt, að það
væri ekki hægt af tæknilegum á-
stæðum! Textinn er bara grin i
rauninni, kannski kaldhæðinn(!).
Sennilegaþaðsiðasta (sem vik-
ingurinn mælti um og eftir fráfall
sitt). Fyrsta erindið um það að
Leiðrétting
I siðasta sunnudagsblaði
nefndi ég meðlimi White
Bachman Trio, en sá nafna-
listi sem ég fékk upp gefinn i
Demant reyndist rangur. Ron
Mason er alls ekki með, en I
staðinn hinn frábæri gitar-
leikari úr River Band Alan
Murphy. Og eins voru blökku-
stúlkurnar ekki þær sömu. En
meir um það siðar.
komast i einhverja lykilstöðu til
þess að komast út úr vissri að-
stöðu. Annað erindið fjallar um
þessa draumsýn, draumheim,
sem maður hyggur að maður sé
að fara á mis við og þriðja erindið
er svo um tómið og óvissuna sem
maður lendir i eftir að hafa farið
á mis við draumsýn eftir að hafa
yfirgefið fyrsta erindið! Lagið er
jazzlag, en textinn mjög Dylan-
iskur og ég leyni ekki þeim áhrif-
um sem hann hefur haft á mig, en
það hafa nú reyndar fleiri en hann
haft áhrif.
(Fjögurmiljóndollaraogniutiu-
ogniusenta) Mannúðarmálfræði
Hét fyrst reyndar mannúðarmál-
æði. Þetta er Folk-Rock-lagið
mitt með ekta Dylan langloku-
texta! Það sem ég hafði i huga i
þessum texta var Marshall-að-
stoðin, sem Bandarikin veittu
herteknum löndum eftir strið.
Textinn er reyndar tileinkaður
Ki wanisklúbbum landsins.
Astæðan er sú að þegar svona
klúbbar sem i eru menn sem eru
sæmilega vel stæðir sósialt séð,
eru að gefa hinum og þessum sér-
hópum þjóðfélagsins sem halloka’
háfa orðið, ýmis tæki sem eru al-
gerlega i ósamræmi við önnur
tæki sem fyrir eru og jafnvel i ó-
samræmi við þarfir tiltekins
hóps. Hvað ef þessi hópur léti nú
skoðun sina sterkt i ljós? Viðlagið
höfðar til „Fram allir verka-
menn...”
Silfurskotturnar hafa sungii
fyrir mig.
Silfurskottur eru kvikindi, sem
gefa ekki hljóð frá sér og lifa i
kjöllurum og þar sem raki er.
Silfurskotturnar skjótast hratt á-
fram en eru án útlima. Uppruna-
lega hét þetta lag „Hinsti sálmur
Daviðs” en það er byggt á siðustu
ritgerð Daviðs Stefánssonar, sem
var orðinn beiskur út i allt mann-
félagið, þó sérstaklega verkafólk
og menntamenn, en það gætti
nokkurs hroka hjá honum.
Hljómagangurinn i „Silfurskott-
unum” og eins „Súlnareki” er sá
hinn sami og i „House of The Ris-
ing Sun” hjá Animals og Dylan.
Textinn er ágætur til þess að hafa
sem siðasta lag”.

hljóm
plötur

Stephen Stills:
„Stills”
(Columbia/Faco)
Það þarf varla að kynna Step-
hen Stills, en þessi plata „Stills”
er hans fimmta sóló-plata (ef
Manassas-plöturnar eru taldar
með). Af þeim 4, sem á undan
^hafa komið, er fyrsta plat
an og fyrri Manassas-platan
(reyndar tvöföld) betri
helmingurinn, en þessi nýja
verður þvi miður að bætast I hóp
hinna tveggja, en er samt betri
en þær, en nær alls ekki gæða-
flokki hinna. Nema kannski
„Love Story”.
Þegar ég segi þetta á ég ekki
við að platan sé léleg.heldur hitt
að „Stephen Stills I” og
„Manassas” eru klassiskar
poppplötur, en Stills hefur verið
á 3 öðrum slikum, „Retro-
spective” (Buffalo Springfield),
„Crosby Stills & Nash” og
I,,Deja Vu”, og átt bestu kaflana
á þessum plötum.
„Stills” er svo ein af þessum
plötum, sem „rútineraðir”
popparar gera á milli stórvið-
burða. En Steve er alltaf góður
söngvari og gitarleikari og
nokkurlögerusæmileg, t.d. „As
I Come Of Age”, „Love Song”,
„Turn Back The Pages”, „Cold
Cold World” og „In The Way”.
Eitt laganna er eftir Neil
Young, „New Mama”, en hin
eru öll eftir Steve Stills, annað
hvort einan eða hann og Donnie
Dacus (gitarleikarann i nýju
Steve Stills hljómsveitinni) eða
aðra. „Stills” er ekki sú plata,
sem ég bjóst við frá honum, en
hún er samt ekkert léleg.
Blikkiðjan
Önnumst þakrennusmíði og uppsetningu — ennfremur hverskonar blikksmíði. Gerum föst verðtilboð.
SÍMI 53468

Æk FEROA , W SONGBOKIN Ómissandi í ferðalagið