Þjóðviljinn - 28.08.1975, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 28. ágúst 1975
PJODVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS
(Jtgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón meö sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Sfmi 17500 (5 linur)
Prentun: Blaöaprent h.f.
HYER FER MEÐ BLEKKINGAR?
1 fyrradag var hér i Þjóðviljanum vakin
athygli á þeirri mjög svo merkilegu stað-
reynd, að kaupmáttur, eða raungildi dag-
vinnutimakaups verkamanna var á fyrsta
ársfjórðungi þessa árs lægra miðað við
þjóðartekjur, heldur en verið hafði árið
1970, þ.e. áður en vinstri stjórnin tók við.
Samkvæmt opinberum upplýsingum
Þjóðhagstofnunar hækkuðu þjóðartekjur
islendinga á föstu verðlagi um tæp 32% á
árabilinu 1970 — 1974.
Þegar vinstri stjórnin fór frá um mitt ár
i fyrra hafði tekist að auka kaupmátt dag-
vinnutímakaups verkamanna frá 1970 um
nokkru meira en þessu svaraði, eða tæp
44% samkvæmt opinberum skýrsium
kjararannsóknarnefndar, og breyta
þannig að nokkru tekjuskiptingunni i þjóð-
félaginu verkafólki i hag.
Með kjaraskerðingaraðgerðum hægri
stjórnarinnar, sem nú situr við völd var
kjörum verkafólks hins vegar á
skömmum tima þrýst niður á nýjan leik,
þannig, að i stað þess að kaupmáttur dag-
vinnutimakaups verkamanna var 134,4
stig um mitt ár i fyrra (miðað við 100 árið
1971), þá var hann á fyrsta ársfjórðungi
þessa árs kominn niður 114,3 stig, sam-
kvæmt skýrslu kjararannsóknarnefndar.
Þar með er aukning kaupmáttarins hjá
verkafólki þ.e. hækkun raungildis tekn-
anna frá 1970 ekki lengur 44%, heldur
aðeins 23%, eða mun minna en svarar til
hækkunar þjóðartekna, sem á sama tima
hafa hækkað um 32%.
Þessar upplýsingar, sem Þjóðviljinn
birti i fyrradag eru endurteknar hér,
vegna forystugreinar Timans i gær um
þessi efni.
Þar heldur guðfaðir hægri stjórnar-
innar, Þórarinn Þórarinsson þvi fram, að
Þjóðviljinn hafi farið með stórkostlegar
blekkingar, þegar við röktum hér þessar
tölulegu staðreyndir um þróun þjóðar-
tekna og kaupmáttar verkafólks sam-
kvæmt opinberum viðurkenndum
gögnum.
Og hvað er það svo, sem ritstjóri
Timans telur sig geta véfengt af þeim
tölulegu staðreyndum, sem Þjóðviljinn
rakti?
Ekki ein einasta.
En Þórarinn Þórarinsson gripur til
annars ráðs. Hann leyfir sér að halda þvi
blákalt fram i málgagni Framsóknar-
flokksins, að i tölum Þjóðhagsstofnunar
um þróun þjóðartekna á föstu verðlagi
hafi ekki verið tekið tillit til breytinga á
viðskiptakjörum. Um þetta segir Þór-
arinn orðrétt: „Tekjurnar einar segja
ekkert til um afkomu manna eða þjóða.
Til þess að vita raunverulega hver
afkoman er verða menn að hafa jafnt
yfirlit yfir tekjur og gjöld.” Siðan fer rit-
stjóri Timans og formaður þingflokks
Framsóknarflokksins mörgum orðum um
það að viðskiptakjörin hafi versnað um
30%, og þess vegna sé ekkert mark
takandi á þeirri kröfu Þjóðviljans að
kaupmáttur tekna verkafólks hækki
a.m.k. i samræmi við hækkun þjóðar-
tekna.
Staðreynd er að samkvæmt upplýs-
ingum Seðlabankans bötnuðu viðskipta-
kjör okkar islendinga um 17% á árunum
1970—1974. Og átti það að sjálfsögðu sinn
þátt i þvi að þjóðartekjurnar hækkuðu um
tæp 32% á sama tima þótt fleira kæmi til.
Á siðasta ári versnuðu viðskiptakjörin
hins vegar samkvæmt sömu heimild frá
toppnum 1973, ekki að visu um 30% heldur
um 10,5%.
Skrif Timans fela þó i sér aðra og miklu
alvarlegri blekkingu.
Allir, sem eitthvað fylgjast með stjórn-
málum og þróun efnahagsmála vita, að
þegar Þjóðhagsstofnun gefur upp tölur um
þróun þjóðartekna á föstu verðlagi, þá
hefur hún við mat á þjóðartekjunum að
sjálfsögðu tekið algerlega fullt tillit til
breytinga á viðskiptakjörum okkar, bæði
hvað varðar innflutnings- og útflutnings-
verðlag.
Þvi er það, að þegar ritstjóri Timans
talar um að ekki sé nóg að lita bara á
þjóðartekjurnar, heldur verði lika að lita á
gjöldin, þá er þar auðvitað um hina
örgustu firru að ræða, þar sem allar
breytingar á viðskiptakjörum, þar á
meðal hækkun á oliuverði og lækkun á
fiskblokk hafa verið reiknaðar inn i dæmið
áður en upp eru gefnar niðurstöðutölur um
þróun þjóðartekna á föstu verðlagi, og því
búið að taka fullt tillit til þeirra.
Enginn getur gert þvi skóna, að maður,
sem verið hefur stjórnmálaritstjóri við
dagblað í marga áratugi og formaður i
stórum þingflokki viti ekki svo sjálf-
sagðan hlut. Þórarinn Þórarinsson kýs
hins vegar að stinga sinni góðu þekkingu
undir stól, ef blákaldar staðreyndirnar
koma ekki heim við núverandi trúar-
játningu Framsóknarforingjanna um að
engu máli skipti fyrir almenning i landinu,
hvort hér sitji að völdum hægri eða vinstri
stjórn.
k.
KLIPPT...
Sveinn R.
Óánœgju-
flokkur
um Nýja Vísi
Ekki tókst Sveini Eyjólfssyni
betur upp en svo þegar hann
bará móti orðrómi um að Krist-
inn Finnbogason framkvæmda-
stjóri Timans væri bendlaður
við Nýja Visi i Þjóðviljanum i
gær, að gamli Visir telur sannað
að Kristinn sé milligöngumaður
fyrir nýja dagbiaðið. Ekki getur
það talist liklegt að Kristinn sé
bakmaður Sveins og Jónasar,
þótt Ólafi Jóhannessyni ku nú
þykja orðið mál að þrengja
nokkuð að veldi hans innan fjár-
málaveldis framsóknar.
Hins vegar er ljóst á svari
Sveins að Albert Guðmundsson
og Björgvin Guðmundsson eru
með i spilinu.Þaðrennir stoðum
undir þann orðróm, að æ fleiri ó-
ánægjumenn úr Sjálfstæðis-
Björgvin Guð.
Albert og Kristinn.
flokknum, Alþýðuflokknum og
jafnvel Framsókn flykki sér um
Nýja Visi. Ætlunin sé að skapa i
kringum blaðið þrýstihóp óá-
nægjuafla, sem hugsanlega
gætu orðið visir að nýjum
stjórnmálaflokki.
Glistrup hefur orðið mikið á-
gengt i Danmörku og ekki er ó-
hugsanlegt að reisa megi
Glistrup-öldu hérlendis. Megin-
kjarni hennar myndi þá verða
sáróánægðir Sjálfstæðismenn.
Lagði Armanns-
fell i Sjálf-
stœðishúsið?
Byggingarfélagið Ármanns-
fell h.f. nýtur einstakra forrétt-
inda hjá borgarstjórnarmeiri-
hluta ihaldsins. Það hefur hvað
eftir annað verið tekið fram yfir
önnur byggingarfyrirtæki við
lóðaúthlutanir og þvi hefur liðist
að skila verkum sinum seint og
illa (sbr. Fellaskóla) og grætt
samt.
Það.mun vera einsdæmi að
byggingarfélag geti komið með
skipulagsuppdrátt af bygging-
arlóð á vissum stað i borginni,
fengið hann samþykktan i
skipulagsnefnd, og fengið siðan
úthlutað af lóðanefnd og borgar-
ráði lóð á þessum stað án þess
að hún væri auglýst til umsókn-
ar.
Tuttugu og átta byggingar-
aðilar hafa sótt um lóðir i borg-
inni undir fjölbýlishús frá sið-
ustu áramótum og ekki fengið
úrlausn á nokkurn hátt. Það má
telja vist að margur sjálfstæðis-
maðurinn, sem rekið hefur fyr-
irtæki i byggingariðnaði i
Reykjavik, sitji nú með sárt
ennið.
A samdráttartimum i bygg-
ingariðnaði er það eitt helsta
hlutverk borgarráðs að taka á-
kvörðun um það hvað yfirlæki
eigi að fá að lifa og hver skuli
skorin.
Ármannsfell er greinilega i
hópi þeirra fyrirtækja sem lifa
eiga af. Það er þvi ofur eðlilegt
að menn velti þvi fyrir sér
hvaða skýring er á þeim for-
gangi sem Ármannsfell nýtur
fram yfir öll önnur fyrirtæki.
Þjóðviljanum hefur verið bent
á ýmsar skýringar. Ein er sú að
Armannsfell hafi látið i té að-
stoð og talsverðar fjárupphæðir
i sambandi við byggingu Sjálf-
stæðishússins gegn þvi að Al-
bert Guðmundsson héti þeim
byggingarlóð. Aðrar langsóttari
skýringar hafa menn komið
með og bent á tengsl borgar-
stjóra við fyrirtækið. Til
skamms tima mun fjármála-
maðurinn Sveinn Eyjólfsson
hafa átt 25% f Ármannsfelli h.f.
og Albert og hann eru jú i
kompanii um fleira t.d. Nýja
Vísi.
Sjaldan lýgur almannarómur
— en stundum, og ekkert skal
fullyrt um þessar skýringar hér.
Og hvað sem skýringum liður er
úthlutun „græna svæðisins” til
Ármannsfells h.f. eitt gjör-
ræðisverkið enn i borgarráði.
Trúarstríð í
þjóðkirkjunni
íslenska þjóðkirkjan hrökk
upp af sv.efni sinum við rúmrusk
Skálhoitsrektors i Kirkjuritinu
sl. vetur og hefur ekki orðið
svefnsamt siðan.
Sr. Heimir Sr. örn
Nú siðast er blásið til striðs i
Nessókn, þar sem tveir klerkar
eru að hefja kosningabaráttu
hjartanlega sammáía um það
ömurlega hlutskipti presta, að
þurfa einir islenskra embættis-
manna að heyja oft á tiðum
mannskemmandi atkvæðastrið
um lifibrauð sitt.
í Nessókn starfar hreintrúar-
klerkur Frank M. Halldórsson
og þykir sumum sóknarbarna
eðlilegt að við hlið hans starfi
frjálslyndur klerkur. Þess
vegna hafa þeir samið dreifi-
bréf þar sem skorað er á sókn-
armenn að kjósa boðbera hins
frjálslynda kristindóms, sr. örn
Friðriksson á Skútustöðum. I
stað Guðmundar öskars ölafs-
sonar prests i Hafnarfirði, sem
þá var væntanlega talinn hrein-
trúarmaður. Sóknarnefndin
sver af sér alla ábyrgð á dreifi-
bréfinu.
Hér er sem sagt komið upp-
hafið af nýjum kirkjulegum
„þriller”, og i fyrsta sinn um
langa hrið takast á opinberlega
tvær „trúmálastefnur” fyrir
opnum tjöldum. Salómonsdóm-
ur prestastefnunnar um trúar-
deilurnar og spiritismann
virðist ekki hafa lægt öldurnar
innan kirkjunnar.
—ekh.
Sr. Guðmundur
OG SKORIÐ