Þjóðviljinn - 24.01.1976, Qupperneq 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 24. janúar 1976.
Dagsbrún er mikið þjóðfélagslegt afl
þess að endurskoða starfshættina
i heild þá er feigð yfir henni.
Sérstaklega verður að reyna að
gera félagsstarfið og samninga-
vinnuna miklu opnari en nú er,
þannig að hinn almenni félags-
maður verði virkur þátttakandi.
Það verður að muna'að verka-
lýðsfélögin voru stofnuð til þess
að breyta þjóðfélaginu og það
verður að sjálfsögðu ekki gert
nema með virku fjöldastarfi. Ég
held að stærri verkalýðsfélögin
verði að leggja sérstaka áherslu á
vinnustöðvafundi til þessaðná tii
fólksins og til að laða fram þátt-
töku þess. Félagsfundir eru ekki
einhlítir; þá sækir aðeins hluti fé-
lagsmanna. Þess vegna þarf fjöl-
breyttara félags-, áróðurs- og
fræðslustarf. Verkalýðshreyfing-
in má ekki láta öðrum eftir skoð-
anamyndun verkafólks og tóm-
stundir þess.
Tími þúsundþjala-
smiðanna að
renna upp á ný
— Stundum er sagt að Dags-
brún sé að veikjast sem verka-
lýðsfélag miðað við það sem áður
var.
— Staða Dagsbrúnar innan
verkalýðshreyfingarinnar hefur
breyst, en það er engu að siður
þannig enn i dag og verður um
næstu framtið, að Dagsbrúnar-
menn gegna lykilstörfum hvar-
vetna i þjóðfélaginu. Þess vegna
ræður Verkamannafélagið Dags-
brún yfir gifurlegu afli, þjóðfé-
lagslegu valdi, sem allir verða að
taka tillit til. Þó að þátttakan i al-
mennu félagsstarfi sé minni en á
kreppuárunum er samstillingin
til staðar þegar á herðir.
En það er fleira að athuga. fs-
lenskir verkamenn gegna nú
vandasömustu störfum. Þeir
stýra vélum og tækjum allskonar
sem kosta tugi miljóna, og það
dugir ekki einhæf menntun við
meðhöndlun slfkra tækja. Menn
verða að geta leyst úr hverskonar
tæknilegum vandamálum oft á
dag. I stóru verksmiðjunum hér á
landi eru nær einvörðungu verka-
menn sem bera ábyrgð á vanda-
sömu framleiðsluíerli. Og menn
eru undrafljótir, einmitt verka-
mennirnir, að tileinka sér ný
vinnubrögð og nýjar starfsað-
ferðir. Ég man eftir verkfræðingi
sem hér var við Ábuarðarverk-
smiðjuna. Hann hafði verið við að
setja upp svipaðar verksmiðjur i
11 löndum og hann sagðist aldrei
hafa kynnst verkamönnum sem
voru jafnfljótir að átta sig á hlut-
unum og þeir islensku eru. Þetta
stafar áreiðanlega af þvi að
margur islenskur verkamaðurinn
hefur orðið að vinna allskonar
störf; bóndi, smiður, sjómaður,
vélamaður. Það dugir ekki að
fletta upp i doðtröntum ef mótor-
inn bilar i bátkænu úti á hafi. Þá
verður vélin að ganga hvað sem
tautar og raular, og stundum
verður að hnýta hana saman með
snærum frékar en ekki neitt. Þá
eru það strákarnir; það er hreint
makalaust hvað þeir geta gert i
vélum. Þeir hafa margir farið að
skrúfa i sundur bilhræ barnungir
og eru einlægt gerandi við alls-
konar bila af lélegri tegundinni
þvi efnin eru litil. En þegar þeir
fara að vinna leikur allt i höndun-
um á þessum drengjum.
Ég held að timi þessara fjöl-
hæfu „þúsundþjalasmiða” hljóti
að renna upp aftur, þvi einhæf-
ingin hefur reynst hæpin þegar
allt kemur til alls.
En það er svo aftur annað mál
en þessu skylt að verkamaður
sem hefur sérhæftsig fær litla eða
enga viðurkenningu á þeirri
auknu hæfni sinni i kaupi. Til
dæmis fær úrvalsfiskverkunar-
maður þrautþjálfaður ekki viður-
kenningu á hæfni sinni á borð við
aðra. Og það sem er meira og
verra, en sýnir þetta furðulega is-
lenska mat á vinnubrögðum:
Skrifstofumaður sem vinnur ein-
földustu störf fær undireins
hærra kaup og meira starfsöryggi
en verkamaðurinn sem hjá sama
fyrirtæki hefur unnið við að flaka
fisk árum saman. Atvinnurek-
endur eru harðastir allra gegn
mati á verkhæfni manna, einkum
frystihúsaeigendur.
— Að lokum: Afmælisósk til
Dagsbrúnar.
— Ætli hún væri þá ekki helst sú
að félagsmenn, reykviskir verka-
menn, haldi áfram að lita á Dags-
brún sem vopn sitt og vigi, bar-
áttutæki sem þeir taka sjálfir lif-
andi þátti að skapa og skerpa eft-
ir þvi sem þörf krefur á hverjum
tima i stéttabaráttunni.
—s.
Verðhœkk-
un á kaffi
°g
brauðum
Nokkrar verðhækkanir hafa
verið leyfðar á kaffi og brauðum.
Eins og allir vita (!) er
verðstöðvun i gildi en hækkanir
þessar eru rökstuddar með hækk-
un á hráefnisverði á heims-
markaði.
Samkvæmt ákvörðun verðlags-
stjóra hækkar verð á kaffikilóinu
um 17.3% eða úr 512 kr. i 600 kr. i
smásölu. Kaffipokinn sem tekur
fjórðung úr kilói hækkar þvi i
verði um 22 krónur, úr 128 i 150.
Franskbrauð og heilhveiti-
brauð hækka i verði um 6.3% úr 65
kr. i 69. Rúgbrauð hækka i verði
um 6.7% úr 90 kr. i 96.
Hins vegar vill svo til að vinar-
brauðin lækka i verði um 1 krónu
stykkið. Kosta þau nú 18 kr. en
kostuðu áður 19. Þessi merku
tiðindi úr verðlagsmálunum eru
rökstudd með lækkun sykurverðs
á heimsmarkaði. Ekki hefur þó
frést af verðlækkun á öðrum vör-
um, þótt sjaldnast standi á
hækkunum þegar þær verða á
heimsmarkaði.
—ÞH
Vinsælasta
myndin
í Kína
sýnd með ensku
tali í
Stjörnubíói í dag
Kinversk-islenska menningar-
félagið efnir til kvikmynda-
sýningar i dag, laugardaginn 24.,
i Stjörnubiói kl. 14. Sýnd verður
kinverska kvikmyndin „Skinandi
rauða stjarnan” sem fjallar um
atburði er gerðust á árum styrj-
aldarinnar við japani, og fléttast
baráttan milli kommúnista-
flokksins og Kuomintang þar inn
i. Aðalsöguhetja myndarinnar er
litill drengur sem tekur virkan
þátt i baráttunni gegn
Kuomintang ásamt föður sinum
og öðrum skyldmennum. Kvik-
mynd þessi er sú fyrsta sinnar
tegundar sem kinverjar setja á
markaðinn með ensku tali. Hún
hefur notið gifurlegra vinsælda i
Kinaveldi, og er algengt að fólk
hafi farið þrisvar til fjórum sinn-
um að sjá hana, og söngvarnir úr
henni eru á hvers manns vörum i
Kina. öllum er heimill ókeypis
aðgangur.
Starfsmenn Dagsbrúnar
Halldór Björnsson
Guðmundur J. Guðmundsson
Sigurður Guögeirsson
Andrea Benediktsdóttir
Emilia Emilsdóttir