Þjóðviljinn - 10.08.1976, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 10. ágúst 1976
DJÚÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Útgefandi: Útgáfufélag Þjööviljans.
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Skólavöröust. 19. Simi 17500 (5 iinur)
Prentun: Blaöaprent h.f.
EITT ATAKANLEGT DÆMI UM HREPPAPOLITIKUS
Á undanförnum árum hefur það greini-
lega færst i vöxt að einstakir þingmenn
landsbyggðarinnar leggja Reykjavik svo
að segja i einelti: talað er með fyrir-
litninguum „Reykjavikurvaldið” sem allt
gott vilji soga til sin um leið og óþolandi
byrðar séu lagðar á landsbyggðina. Sam-
fara þessum fráleita málflutningi verður
svo sifelldur rigur á milli kjördæma
landsbyggðarinnar, stjórnmálin i heild
eru dregin niður á plan hreppasjónarmiða
og þeir þingmenn sem ekki vilja taka þátt
i þessum leik en vilja i þess stað vera
þingmenn landsins alls, fá enga þökk fyrir
þar sem hreppasjónarmiðin eru i hávegun
höfð.
Jafnframt þessum áróðri hreppapóli-
tikusanna er reynt að magna andstæður
milli sveitafólks og verkalýðsins á höfuð-
borgarsvæðinu. Tilraun i þá átt eru
gamlar og eitt áþreifanlegasta dæmið um
það i verki er sú ákvörðun framsóknarfor-
ustunnar að láta Mjólkurbú Flóamanna
verða aðila að Vinnuveitendasambandi
íslands.
Eins og gefur að skilja sjást merki þessa
áróðurs hinna þröngu hreppasjónarmiða
langhelst i hægrimorgunblöðunum,
Timanum og Morgunblaðinu. Urn helgina
birtist eitt átakanlegt dæmi um þetta i
Timanum i grein eftir yngsta alþingis-
manninn, þar sem hann ræðst harkalega á
forustumenn verkalýðshreyfingarinnar
fyrir stefnu þeirra i kjara- og skattamál-
um á þeim forsendum að sú stefna mótist
fyrst og siðast af fjandskap við alþýðuna
úti á landi og af þjónslund við Reykjavik-
urvaldið. Það sem hinn ungi þingmaður
gagnrýnir harðast eru byggingar Breið-
holtsibúðanna fyrir efnalitið fólk, and-
staða ASÍ við skattlagningu á sl. vetri og
hækkun söluskatts- og tekjuskatts, þvi að
það siðarnefnda beinist ,,fyrst og fremst
...gegn ibúum landsbyggðarinnar.”
Þessi barnaskapur þingmannsins er að
sjálfsögðu aðeins til marks um það sem
fyrir honum er haft i Framsóknarflokkn-
um — vonandi getur hann sjálfur áður en
langt liður rifið sig upp úr þessu foraði
einfeldningsáróðurs hreppapólitikusanna.
Það er rangt og hættulegt að gefa það i
skyn að islenska þjóðin skiptist i andstæð-
ar fylkingar eftir búsetu. Staðreynd er
engu að siður að þjóðin er skipt i stéttir,
tvær meginstéttir. En það er ekki þar með
sagt að yfirstéttin sitji öll i Reykjavik, al-
þýðan utan við bæjarmörk Reykjavikur.
Skipting þjóðarinnar i tvær andtæðar
meginstéttir fer ekki eftir búsetu, og það
er fölsun á staðreyndum að gefa slikt i
skyn. Alþýða þéttbýlissvæðisins á ná-
kvæmlega samleið með alþýðu lands-
byggðarinnar, sjómönnum, verkafólki og
bændum.
Hitt er rétt að fjármagnið hefur lang-
besta gróðamöguleika i Reykjavik. Þar
hafa þess vegna safnast saman peninga-
menn til þess að koma auði sinum fyrir i
steinsteypu, til þess að vera sem næst
bönkunum og miðstöð hins pólitiska valds.
Þessi peningafurstar eru engir banda-
menn reykviskrar alþýðu — þvert á móti
hefur húsabrask þeirra komið hastarlega
niður á reykviskum launamönnum. Þess
vegna er alveg fráleitt — eins og þingmað-
ur framsóknar gerir — að ráðast gegn i-
búðum fyrir láglaunafólk i Breiðholti.
Með þeirri árás er hann að visu að undir-
strika núverandi stéttareðli framsóknar-
forustunnar, en þær árásir eru illa séðar
af alþýðufólki um allt land. Þingmannin-
um væri nær að sjá til þess að rikisstjórn
hans stæði við marggefin fyrirheit um
byggingu ibúða úti á landi.
íslendingar þurfa að eiga sér myndar-
legan höfuðstað. Allt naggið og allur smá-
sálarskapurinn i garð Reykjavikur sem
sést hefur i áróðri undanfarinna ára verð-
ur að hverfa. Það kann að vera að barna-
legur áróður hreppapólitikusa geti tryggt
þeim aukaatkvæði i kosningum um stund-
ar sakir, en slikt er skammgóður vermir.
íslenskt alþýðufólk til sjávar og sveita
veit að það á samleið með launamönnum i
höfuðstaðnum.Andstæðingur þess er auð-
stéttin i Sjálfstæðisflokknum og Fram-
sóknarflokknum.
— s
gætt, aö Sjálfstæöisflokkurinn
hefur fjármagniö til þess aö
standa undir rekstri, og Fram-
sókn m.a. kaupfélögin sem
hluta af flokksvélinni. Samt sem
áöur er það miður aö Alþýöu-
flokkurinn skuli ekki lengur
geta treyst á sina eigin liösmenn
til átaka. En óneitanlega er
áhyggjuminna fyrir Benedikt
Gröndal að sinna formennsku i
flokki sem er meö starfsmenn
sina á launum hjá norrænum
krötum og blaðamenn hjá
verslunarkapitalinu i Reykja-
prenti h.f., heldur en aö þurfa aö
treysta á mátt sinn og megin.
SUF vill þyngri
refsingar
Ungir framsóknarmenn sjá
það helst til ráða i dómsmála-
sukkinu, að þyngja refsingar.
Telja þeir aö umburöarlyndi i
þessum efnum geti reynst
hættulegt: A siöu Sambands
ungra framsóknarmanna i Tim-
anum á laugardaginn, getur að
lita þessa röksemdafærslu:
„Þetta þjóöfélag og um leiö
dómstólar er mjög umburöar-
lynt viö afbrotamenn. Smæö
þjóöarinnar og innbyröis skyld-
leiki á þar vafalaust hluta or-
sakar. Þetta gerir það hins-
vegar aö verkum aö refsingar
hérlendis eru vægar, svo vægar
aö menn halda þvi fram aö hér-
lendis sé enginn dæmdur fyrir
afbort nema hann játi skilyrðis-
laust. Nú er þaö lenzka aö segja
aö refsingar bæti engan, en
hvað er þá tSl ráöa. Þurfa borg-
arar þessa lands, sem leggja sig
i framkróka við aö fylgja lögum
landsins, og er þaö eölilegt, aö
búa viö sifellda hættu af likams-
meiöingum, ránum, innbrotum
og fjársvikum. Á þessi hluti
þjóöfélagsins ekki kröfu á
öruggu umhverfi, eða er ástæöa
til þess aö taka meira tillit til af-
brotamannsins? Vissulega er
það rétt að margir snúa til baka
af ógæfubrautinni, en þeir eru
lika margir sem leggja afbrot i
vana sinn. Er þaö til aö mynda
rétt aö i mörgum stærri fjár-
svikamálum komi nöfn sömu
manna fyrir margsinnis, i
hinum ýmsu málum? Er þab
fyrir siöanefnd Blaöamanna-
félags Islands. Nógar heimildir
voru samt fyrir þvi að við
stofnun flokksins og fyrstu ára-
tugina hlaut hann styrk frá
Noröurlöndum. Siöustu árin
hcifa kratar á Norðurlöndum
sem minnst viljaö vita af
Alþýðuflokknum hér, en nú
viröist oröin stefnubreyting þar
á. Þeir hafa séö sem var að
viðar er vanþróun en i þriöja
heiminum.
1 vetur var upplýst aö Sam-
band krataflokka á Noröur-
löndum stæði straum af ferða-
kostnaði Alþýöuflokksmanna á
Norræn þing og fundi. Nú er það
einnig komið á daginn, aö
Allýöuflokkurinn fær fé frá
Norðurlöndum til að greiða laun
nýráðins færölustjóra sins. 1
viötali viö Dagblaöiö segir
Benedikt Gröndal: „Þessum
peningum er varið til aö borga
fræöslustjóra Alþýðuflokksins
laun. Samstarf alþýöu-
hreyfinganna á Norðurlöndun-
um er geysimikið og eykst
stöðugt og ber nauðsyn til að
efla og styrkja þá starfsemi”.
Ekki veitir litlu flokkunum af
þvi aö efla flokksmaskinur
sinar, sérstaklega þegar þess er
rétt aö menn sem hafa framið
stærstu afbrot eftir islenzkum
lögum og hlotiö allt aö sextán
ára fangelsi sitji inni þrjú til
fjögur ár? Eru þeir þá skað-
lausir eða læknast þeir á þvi aö
vera frjálsir i þjóðfélaginu, er
áhættan þess virði að gera til-
raunir af þessu tagi? An þess að
hér sé verið með nokkrar full-
yrðingar þá er nauösynlegt að
hver og einn spyrji sjálfan sig
spurninga af þessu tagi. Ef
fólkið I landinu vill þyngri refs-
ingar þá þarf enga nýja laga-
setningu til þess, dómsstólar
hafa heimild til töluvert þyngri
stefnu i refsimálum en nú er
rekin.
Vist er um þaö aö umburöar-
lyndiö getur reynzt hættulegt”.
Flosi Ólafsson er sýnu meiri
„húmanisti” i Vikuskammti
sinum i Þjóðviljanum á laugar-
daginn. Það er lika aöferð að
loka augunum fyrir þvi sem
aflaga fer og afneita þvi. Hún
hefur þann kostinn að vera
margreynd og þaulprófuö á
ýmsum sviðum þjóölifsins. Og
enn er Island ekki sokkið. Flosi
gefur lögreglunni eftirfarandi
ráð:
Okkar stolta lögguliö
lengst mun af þvi státa
aö vera ekki aö eltast viö
aöra en þá sem játa.
Þróunaraðstoð
til
A Iþýðuflok ksins
Þaö hefur verið mikið hitam. i
islenskri pólitik, hvort stjórn-
málaflokkar hafi fengiö aöstoö
erlendisfrá til starfsemi sinnar.
Brigsl um þetta hafa gengið á
vixl, en sjaldan veriö studd
öörum rökum en nauðsyninni á
að klekkja á andstæðingnum
með einhverju móti. í þessu
þrasi hefur m.a. sú skoöun
komið sterklega i ljós, aö stjálf-
stæöi isl. flokka væri hætt, ef
þeir þægju fé frá skoöana-
bræðrum eða heimshreyfingum
einhverra stjórnmálastefna.
Alþýöuflokkurinn hefur ekki
veriö nein undantekning hvaö
snertir viökvæmni gagnvart
brigslum um erlenda aöstoð.
Minna má á þegar Þjóðviljinn
spuröi Gylfa Þ. Glslason og
hann svaraði snfg'jUr upp á
lagiö aö vanda: „Ég legg
hausinn aö veöi fyrir þvf aö
Alþýðuflokkurinn hefur aldrei
þegið peninga erlendis frá.”
Siöan kæröi hann Þjóöviljann
Gylfi
Gröndal