Þjóðviljinn - 01.09.1976, Blaðsíða 8

8 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Miövikudagur 1. september 1976
Miðvikudagur 1. september 1976 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 9
Baldur Bjarnason ásamt syni slnum Birni. Túnstæöiö var svo blautt aö feögarnir
uröu aö vera stlgvélaklæddir viö heyþurrkunina. (Myndirnar á slðunni tók —eik.)
Skúli Pétursson, Nautaflötum, fellir siöasta stráiö á þessu sumri.
Þessa ófögru sjón, niöurrignt hey, er viöa aö sjá sunnanlands um þessar mundir.
SÍÐASTA
STRÁIÐ
A mánudaginn var tok sólin upp
á þvi aö skina hér á Suðurlandi.A
sunnudaginn hafði meira aösegja
ekki rignt tiltakaniega mikiö svo
við Þjóöviljamenn brugöum
okkur austur fyrir fjall til þess aö
sjá hvort ekki kæmi fjörkippur I
heyskapinn hjá vatnshrjáöum
bændum þar I sveitum.
A leið okkar austur i Hraun-
geröishrepp sáum við viða hey I
stökkum á túni. Á stökustað sáust
óslegin úrsér sprottin tún og sums
staðar lá hey flatt og niðurrignt.
Hefur legið i þrjár vikur.
Á túninu I Hraungerði I Hraun-
geröishreppi var að störfum ung-
ur og gjörvulegur piltur. Gekk
hann með heykvisl á múga, sem
þar höfðu legiö i þrjár vikur að
hans sögn og rignt niður i
svörðinn. Sagöi hann að ekki væri
hægt að koma vélum að heyinu
þvl bæði lægi það illa fyrir vélum
og svo væri það svo þungt orðiö af
allri vætunni, að vélarnar réöu
ekki við þaö. Hins vegar ætlaði
hann nú að reyna það eftir að
hann hefði lokið við að lyfta þvi
upp með kvislinni. Sagði hann að
nóg hey væri komið I hlöður
handa kúnum.
Þessi ungi maður heitir Bjarni
Bragason og hefur verið vinnu-
maður i Hraungerði i sumar. Þá
voru þar og tveir krakkar
en þeir voru farnir I skóla þegar
okkur bar aðgarði, og Bjarni einn
með ábúendum jarðarinnar, en
bóndinn lá veikur þennan fyrsta
þurrkdagum þriggja viknaskeið.
Merkileg tilviljun, allsendis
óskyld heyskap, er sú, að Bjarni
er bróðir Leifs Bragasonar frá
Selfossi, sem haföi heppnina með
sér I blaöaberahappdrætti Þjóð-
viljans og hlaut fyrir vikið viku-
ferð til Færeyja.
Hestamenn i heyskap
A vesturbakka ölfusár hittum
viðfyrir hjónin Baldur Bjarnasor
og Gunndisi Sigurðardóttui
ásamt Birnisyni þeirra. Þau voru
með hrifur að dreifa úr tveggja
vikna gömlu grasi, sem legið
hefur I regninu. Var túnstæðið
gegnsósa af vatni, en þau gerðu
sér góðar vonir um að upp mundi
þorna nú, og þau næðu inn heyi
sinu, sem þau eru að þurrka fyrir
fimm hross, sem þau eiga sér til
yndis og ánægju, en Baldur starf-
ar sem mjólkurfræðingur á Sel-
fossi.
Siðasta stráið fellt
Yfirleitt var sem menn tryðu
þvi ekki almennilega aö þurrkur
væri kominn, i þaö minnsta voru
ekki margir viö heyskap. Kann
það þó að hafa stafað af þvi
hversu gegnsósa túnin eru orðin
eftiralla vætuna, og vafasamt að
þau þoli þungar vinnuvélar, amk.
ekki i Flóanum.
En að Nautaflötum i ölfus-
hreppivar Skúli Pétursson.bóndi
að slá siöustu spilduna að þessu
sinni og notaði til þess sláttu-
þyrlu. Hann býr i félagsbúi með
bróður sinum sem á næstu spildu
við og var að dreifa þvi sem þeir
slógu á sunnudag. Eru þeir með
40 kyr auk geldneytis og nokkur
hross.
Sagði Skúli að þeir hefðu orðið
nokkurn veginn nægjanleg hey
handa kúnum fyrir veturinn, en
fóðurgildi þess væri slikt að gefa
þyrfti með þvi mjög mikinn
fóðurbætir.
Þeir bræður eiga eftir að hirða
key af 9 hekturum lands og það
sem Skúli var að slá þegar okkur
bar að ætluðu þeir aö gefa hestun-
um i vetur ef þeim tækist aö
þurrka það. Sagði hann að þetta
væri ekki mjólkurkúahey: úr sér
sprottiö og farið aö tréna að ofan
en ennþá grænt i rótina.
Sagöi Skúli, að heyskapur væri
amk. heilum mánuöi á eftír þvi,
sem æskilegt mætti telja, og eng-
inn heyskapur hefði átt sér stað á
Nautaflötum frá 2. ágúst þár til
þennan dag, sem var sá
þritugasti mánaðarins.
Hvað um hina?
Skúli sagðist ekki hafa ástæðu
til að bera sig illa, þótt hey-
skapartið hefði verið stirð og
leiðinleg. Til væru bændur uppi I
Arnessýslu og sjálfsagt viöar á
Suðurlandi, sem ekki ættu eitt
strá komið i hlöðu.
Þegar þetta er skrifað á
mánudagskvöld, er orðinn
skýjaður himinn og ef til vill
verður farið að rigna þegar þetta
er lesið, og jafnvel búið að rigna
um hrið. Viö skulum þó vona að
svo verði ekki, heldur hangi hann
þurr um nokkurt skeið. En ef
ekki? Hvaö þá um framtið þeirra
búa,þar sem ekkihefurenn, þann
30. ágúst, tekist að hirða eitt strá i
hlöðu?
—úþ
Bjarni Bragason, vinnumaður i
Hraungerði, rótar til niöurrigndu
heyinu.

Bólstrarnir fjærst voru settir upp fyrstu dagana I ágúst, og ef þornar upp aö einhverju markinú verður heyinu dreift Gunndis Sigurðardóttir snýr
til þurrkunar á nýjan leik. Spiidan, sem veriö er aö snúa á, var slegin þann 29. ágúst. blautu heyinu.
Meöfram ströndinni voru börn að busla og synda i sjónum
Þórarinn Magnússon bæjarverkfræðingur varð lika að fara i sjóinn.
Hvað er
betra en
sólarsýn í
Neskaupstað?
Hvað er betra en sólarsýn,
þá sveimar hún yfir stjörnu-
rann?
Hún vermir, hún skin
og hýr gleöur mann.
Þetta er upphaf kvæðis sem
austfirðingur orti fyrir þremur
öldum um dásemdir og mildi sól-
arinnar. Hann hét Bjarni Gissur-
arson og var prestur i Þingmúla.
Og enn gleöur Drottinn austfirð-
inga með þvi að senda þeim
brennandi sólargeisla og gerir þá
brúna, sællega og ánægða meðan
aörir islendingar sitja gneypir og
horfa i gaupnir sér.
Þegar regnið lamdi reykvik-
inga án afláts i siðustu viku varð
undirritaður blaðamaður njót-
andi þeirrar náðar ritstjórnar
Þjóðviljans að vera sendur austur
i sólina, og það er eins og að koma
i aðra veröld. Svo mikill var hit-
inn að norðfirðingar sliguðust
nær. Bjart og tært loftiö gerði
geisla sólar óbærilega.
Lækir seytluöu niður hliðar svo
værukærislega aö hálfur bærinn
varð vatnslaus. Hálfber bæjar-
verkfræöingurinn hrukkaöi ennið
og mældi rennslið. Það reyndist
vera 10 sinnum minna en venju-
lega. Og áhyggjumál hins unga og
öra Þórarins Magnússonar voru
ekki bara af vatnsleysinu. Af
mikilli eldhyggju hafa rauðir
norðfirðingar með Loga i broddi
fylkingar malbikað aðalgötu bæj-
arins i sumar. Hún er meira en 2
km að lengd. Þegar hitastigið er
26 stig dag eftir dag er malbik i
hættu. Bæjarbúar óðu það I ökkla
þessa daga. Þegar bæjarstarfs-
menn voru búnir að sandbera það
eftir hádegi á föstudaginn var
þrek þeirra á þrotum. Þó að þeir
væru klæddir stuttbuxum einum
fata rann svitinn án afláts niður
bera bringuna.
Gripið var til þess ráðs að gefa
þeim fri. I Fannadal var boöið
upp á ropvatn og pólskt biskvi,
kennt við prins. Magnvana
reyndu menn hanaslag en hann
fór illa.
A blátærum rjómalognsfiröi
létu árabátar reka. Krakkar og
fullorðnir busluðu i sjónum með-
fram allri ströndinni.
Þetta var á Islandi.
1 biðröðinni við sjoppugatið til
að fá sér Is eða eitthvaö kalt að
Framhald á bls. 14.
Yngri deildin af hinu myndarlega dagheimili norðfirðinga var að koma úr berjamó ofan úr fjalli þegar þessi mynd var tekin af þeim ásamt
fóstrunuin. Berjaspretta er með besta móti eystra, allt blátt og svart.
Frændurnir Davið Samúelsson og Hilmar Sverrisson. Davið á heima I
Þorlákshöfn og var í heimsókn hjá ömmu sinni. Hann var minna brúnn
en Hilmar.
Svona litur vatnsbóliðút. Botninn er farinn að springa af þurrki og litiö
vatn sést.
A fimmtudag hitti blaðamaður þessa beru menn þar sem þeir voru að
smiða i hitanum. Þeir höfðu heyrt talað um að rigndi mikiö I Reykja-
vík. Nöfn þeirra eru frá vinstri Guömundur Sólheim verkamaöur, Jó-
hann Kristinsson trésmiðalærlingur, John Feltam trésmiöaiærlingur,
Sævar Asgeirsson trésmiðalærlingur og Edgar Sólheim verkamaður.