Þjóðviljinn - 18.11.1977, Blaðsíða 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 18. nóvember 1977
Stúd-
enta-
görð-
unum
lokað?
Ríkisvaldið
synjar stúdentum
um fé til lág-
marksviðhalds
Garðarnir eru orðnir það gaml-
ir, annar 43 ára en hinn 34 ára, að
Hfsnauðsynlegt er orðið að endur-
nýja raflagnir, gera ýmsar
öryggisráðstafanir og endurbæta
hreinlætisaðstöðuna. Við létum
verkfræðistofu gera úttekt á
Árborgarskýrsla Framkvæmdastofnunar ríkisins:
Spónaplötur og fleira úr islenskum gosefnum.
bráðnauðsynlegustu viðhaldsþörf
og skv. útreikningum hennar
kostar hún 38,6 miljónir. Vjð fór-
um fram á 25 miljónir á fjárlög-
um þar sem við treystum okkur
ekki til meiri framkvæmda á ár-
inu. Skv. fjárlögum sem lögð hafa
NÝIÐNAÐUR
verið fram fáum við ekki krónu i
þetta. Við höfum fengið áminn-
ingar frá eldvarnareftirliti,
borgarlækni og rafmagnseftirliti
á hverju árháður en hótelrekstur
hefst, og nú stefnir i að erfitt
verður að halda honum út á næsta
Á ÍSLANDI
ári. Það er ekki forsvaranlegt að
bjóða fólki upp á þetta né leigja
stúdentum herbergi hér á
A'eturna. Þessi orð sagði Jóhann
Scheving framkvæmdastjóri
Félagsstofnunar stúdenta, sem
rekur Garðana, I samtali við
Þjóðviljann
Félagsstofnun stúdenta hefur
árlega varið 4—5 miljónum i
viðhald af eigin fé, en að sögn
Jóhanns varla gert meira en að
halda i horfinu með því. Þakið á
húsunum er orðið lekt og verður
t.d. árlega að setja fyrir leka þar.
I umsögn Verkfræðistofu Stefáns
Ólafssonar h.f. frá þvi júni s.l.
segir svo:
„Borgarlæknir og slökkviliðs-
stjóri hafa gert sinar umkvartan-
ir.en auk þeirra teljum við nauð-
synlegt að gera eftirfarandi: 1.
Skipta um allar rafleiðslur,
tengla og rof i Gamla garði Þess-
ir hlutir eru orðnir rúmlega 40 ára
gamlir og er tjörueinangrunin á
virunum farin að skorpna og
molnar hún við minnsta hnjask.
2. Grafa upp og gera við hrein- og
regnvatnslögn við Gamla garð.
Tvivegis hefur flætt inn i Stúd-
entakjallarann og streymdi vatn-
ið þá m.a. út um einn rafmagns-
tengilinn.
3. Endurnýja gólf og fleira i
Stúdentak jallaranum.
4. Gera við þak á Gamla garði, en
þarerlekiá nokkrum stöðum og á
öðrum stöðum er ástand þaksins
orðið þannig að við leka má
búast.
5. Gera heildarúttekt og áætlun
um viðhald á báðum húsunum.
Húsin eru orðin gömul og fyrir-
sjáanlegt að miklir fjármunir
fara i viðhald þeirra á næstu ár-
um. Nauðsynlegt er að vinna
skipulega að þessu viðhaldi til
þess að viðhaldsféð komi að full-
um notum.”
Þá hefur bæði borgarlæknir og
eldvarnareftirlitið farið fram á
margskonar lagfæringar.
I nýútkomnu stúdentablaði er
rætt um horfur á að um 100
stúdentar verði á götunni ef loka
verður Görðunum. Segir þar að
óskiljanlegt sé að rikisvaldið
hafni óskum Félagsstofnunar
stúdenta um fjárveitingu. Hljóti
það að stafa af fjandskap i garð
námsmanna og/eöa algjöru
skilningsleysi á alvöru málsins.
Þess skal að lokum getið að hótel-
reksturinn hefur verið Félags-
stofnuninni drjúg tekjulind.
—GFr.
Kafli úr rœðu Harðar Jónssonar deildarverkfrœðings
r
hjá Iðnþróunarstofnun Islands
á ráðstefnu Sambands ísl. sveitarfélaga
Þegar rætt er um skýrslu Vil-
hjálms Lúðvikssonar um mögu-
leika þá sem Árborgarsvæðið býð-
ur uppá i ýmsum nýiðnaði, er
ekki úr vegi að birta kafla úr ræðu
Harðar Jónssonar deitdarverk-
fræðings hjá Iðnþróunarstofnun
íslands um nýiðnaö á islandi,
sem hann hélt á ráðstefnu Sam-
bands ísl. sveitarfélaga um þessi
mál:
„Þegar rætt er um iðnað á Is-
landi er oft minnst á rannsóknir
og vöruþróun og gæti i þvi sam-
bandi verið hollt að lita til ná-
granna okkar t.d. Norðmanna, en
þar t.d. er vöruþróun studd með
öllum tiltækum ráðum og þeir
leggja sig fram við að framleiöa
sjálfir til allra þarfa sem flestra
þátta atvinnuveganna. Afleiðing-
in er stórútflutningur t.d. á sviði
sjávarútvegs, og erum við þar
drjúgir kaupendur. Hér á landi
má segja að þveröfug stefna hafi
ráðið. Við flytjum inn svo að
segja allt sem við getum náð i.
Rannsóknir hér á sviði iðnaðar
eru og hafa fyrst og fremst verið
prófanir ýmiss konar og þó ekki
sé ástæða til að lasta prófanir á
framleiðsluvörum iðnaðarins,
byggist nýiðnaður aldrei upp á
prófunum einvörðungu. Aðstæður
i landi okkar eru á margan hátt
þannig að við verðum og eigum
að fara okkar eigin leiðir, sem
þýðir aftur að við getum ekki allt-
af fundið fyrirmyndir að nýjum
iðnaðartækifærum I næstu ná-
grannalöndum þótt margt megi
af þeim læra og við getum heldur
ekki alltaf spurt sölumenn stór-
fyrirtækjanna hvað best henti.
Risafyrirtækin alþjóðlegu eru t.d.
á margan hátt eins og tölvurnar
margumtöluðu; sem sagt, sé vit-
laust spurt, verður svarið vit-
laust.
Forathuganir og tilraunafram-
leiðsla ýmiss konar sem hluti af
vöruþróun er að minu mati megin
forsenda þess, að skynsamlega
verður staðið að uppbyggingu ný-
iðnaðar. Aðstaða til slikra vöru-
þróunartilrauna er ekki fyrir
hendi á hinum opinberu rann-
sóknastofnunum ennþá hvað sem
verða kann.
Sá nýiðnaður sem ég á sérstak-
lega við eru meðalstór iðnfyrir-
tæki eins og skilgreind voru hér
að framan. Um stóriðjufyrirtæki
eins og t.d. málmblendi- og ál-
verksmiðjur gæti gegnt öðru máli
enda er þar fyrst og fremst um
orkusölu að ræða þótt tilraunir og
athuganir gætu einnig komið þar
til álita, einkum ef um samvinnu
rikis og erlendra aðila væri að
ræða um rekstur, þó ekki væri til
annars en að verða viðræðuhæf-
ari i samningagerðinni. Svipað
mætti e.t.v. endurtaka um smá-
iðnaðarfyrirtæki,og I mörgum til-
fellum er tilraunaframleiðsla for-
senda þess að vel takist til; i öðr-
um tilfellum er slikt ekki nauð-
synlegt.
Rétt er að fara nokkrum orðum
um fjármögnun nýiðnaðar. Fjár-
magn það er óhjákvæmilega þarf
til framkvæmda er innanlands
helst að finna i hinum fjölmörgu
fyrirgreiðslu- og lánasjóðum sem
geyma hinn þvingaða sparnað
landsmanna. Þessum sjóðum er
og hefur verið stjórnað af fulltrú-
um hins pólitiska flokksvalds á
Sýnishorn af þilplötum og gervitimbri, sem búið hefur verið til úr gosefnum hér á landi.
Milliveggjaplötur
hverjum tima, og hefur verið út-
hlutað úr þessum sjóðum eftir
pólitiskri sögulegri forgangsröö
oft nær óháð arðsemissjónarmið-
um.
Almenningur á ekki gilda sjóði
til þess að leggja i nýiðnað þegar
fram eru boðin dýrtiðartryggð
skuldabréf og steinsteypa er
margfaldast i verði i hlutfalli við
verðbólguna.
Telja verður engu að siður að
fjármagn sé til annað hvort inn-
anlands og/eða afla mætti þess
erlendis og það einkum ef tekið er
mið af hinum umfangsmiklu
framkvæmdum i orkumálum og
innkaupum okkar á skuttogurun-
um margumtöluðu, en forsendan
verður að sjálfsögðu að vera að
fjárfesting I iðnaði skili arði og
það góðum arði þegar komist hef-
ur verið yfir hina óhjákvæmilegu
byrjunarörðugleika. Iðnaður þar
sem aðalmarkmiðið er atvinna
fremur en arðsemi, leiðir oftast
til lakari lifskjara þegar horft er
fram i timann.
Islensk iðnfyrirtæki eru 2300 að
tölu og er 84% þeirra með færri en
10 manns i þjónustu sinni, þetta
segir okkur að tiltölulega auðvelt
er að sjá ábatavon einstaklinga i
smáfyrirtækjum, en mun erfið-
ara m.a. miðað við þá skattalög-
gjöf sem við búum við i dag að sjá