Þjóðviljinn - 19.04.1979, Blaðsíða 7

Þjóðviljinn - 19.04.1979, Blaðsíða 7
Fimmtudagur 19. aprfl 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7 Sérkennarar eru nú uggandi um sinn hag og um leið hag nemenda sinna Sérkennsluþankar Nú á siðustu árum höfum við íslendingar virt meira rétt þeirra einstaklinga sem við ein- hvers konar fötlun eiga að striða Fötlun er einhver skerðing ein - staklings sem hindrar hann í að lifa eðliiegu lifi. Þessi skerðing getur verið heyrnarleysi, blinda, greindarskortur hreyfi- hömlun o.fl. Mikið átak hefur verið gert i málefnum fatlaðra nú á siðari árum. Reistar hafa verið dýrar og ásjálegar byggingar og mörg fjársöfnunin hefur farið fram til styrktar fötluðum. Er þetta mjög virðingarvert framtak og án efa til mikilla bóta. Við höfum einn- ig lög þess efnis að allir sem fatlaðir eru eigi að hafa sömu eða meiri þjónustu i kennslu- málum en heilbrigöir nemendur. Þetta eru prýðislög enda aö mestu leyti þýdd úr lögum nágrannaþjóða okkar. Nú, fyrst allt er svona til fyrir- myndar hjá okkur hljótum við að hafa hreina samvisku. Við byggjum og byggjum fin hús- næði og semjum góð lög. Er hægt að ætlast til meira miðað við fólksfjölda? Ef við nú skoðum vandamálið frá grunni, þá er það sjálf fötlunin sem við er að etja. Hver fötlun hefur sin einkenni og vandamál. Hlutverk samfélags- ins við þessa einstaklinga er að sjá þeim fyrir menntun og gera þá að nýtúm þjóðfélagsþegnum með öllum tiltækum ráöum. Spurningin hlýtur þvl að vera sú hvort við gerum fatlaða ein- staklinga virka með ásjálegum skólabyggingum eingöngu? Eða hvort viö gerum það með lögum? Ég tel að ekki þurfi að tiunda svörin við þessum spurn- ingum þvi þau eru augljós. Þetta er nú samt sá háttur sem við notum við lausn vandamála. Við reynum að kaupa af okkur vandamálin I stað þess að glima við þau. Hvernig getum við þá brugðist við þessum vanda- málum? Sérhver fötlun þarf sina sérstöku meðhöndlun. Besta meðhöndlun veitir hver sá sem skilning og þekkingu hefur á vandamálinu hverju sinni. Sé talað um kennslumál hljóta kennarar sem tekið hafa framhaldsnám til viðbótar sinu kennaranámi aö veita hvað bestu þjónustuna. Þessir kenn- arar mennta sig á sérhæfðum sviðum og geta þvi sinnt afmörkuöum hóp fatlaðra nemenda. Þetta er kjarni málsins að við komum hvað mest til móts við vandamál og réttindi fatlaðra með að veita þeim sérhæföa kennslu með sér- hæfðum kennurum. Hvað gerir það opinbera til að tryggja nægilegan fjölda sérkennara hverju sinni? Þessu er fljót- svarað: ekki neitt. Það fyrsta sem kennari hugsar áður en hann leggur út I sina framhaldsmenntun er: hvernig get ég fjármagnað mina menntun?Þaö nærtækasta er að taka verðtryggð námslán, sem erfitt er að fá úthlutað sýni viðkomandi fram á einhverjar tekjur á skattskýrslu siðasta árs. Aö námi loknu þarf siðan aö endurgreiöa þessi námslán. Væri ekki raunhæft að sérkenn- arinn hefði meiri kaupmátt en sá sem enga sérmenntun hefur, til að minnka kostnaðinn við námið'? Þvi miður er ekki svo þvl sérkennarar fá ekki nám sitt sjálfir og lenda jafnvel i lægri launaflokk en þeir sem enga sérmenntun hafa en hafa áunnið sér fjögurra ára starfsreynslu. Fjögurra ára starfsreynsla veitir nú launaflokkshækkun. Jafnvel þó að sérkennari hafi aflað sér stárfsreynslu á er- lendri grund til að tileinka sér kennsluaðferöir og annað sem við getum ekki hér á landi, fær hann ekki metna þessa kennslu- reynsluhér heima sem starfsár. Það er auðséð á þessu að kenn- arar fara ekki út i sérnám upp á þessi býti. Stáðan er þannig i dag aö minnihluti kennara I sér- kennarastöðum hefur sér- menntun. Hver er ástæðan fyrir þvi að svona er komið? Arið 1974 fengu sérkennarar metna sina mennt- un til launa, en siðan þá hefur æ meir verið saxað á þeirra hlut. Ef við tökum til athugunar stöðu sérkennarans meðal almennra kennara, þá er hún ekki upp á það besta. Margir hafa verið á verði gagnvart sérkennurum og þolað illa að þeir hafi haft minni kennsluskyldu i sérstofnunum og hærri laun hér áður fyrr. Sérkennurum vill oft vera ýtt til hliöar og þeir álitnir vera hópur fólks sem teldi sig æðri þeim af þeirri ástæðu einni að þeir tóku sitt sérnám til að mæta þörfum fatlaöra einstaklinga. Mikið hefur verið tuðað um kennslu- skylduna og það óréttlæti að sérkennarar hefðu afslátt á sinni kennsluskyldu. Ef við athugum þetta nánar og spyrjum af hverju hafa sumir sérkennarar kennsluafslátt? Það er vegna þess að þeir fá ekki námsgögn upp i hend- urnar eins og kennarar i almenna skólanum, heldur verða þeir að búa til náms- gögnin fyrst áður en þeir geta skipulagt sina kennslu. Þetta útheimtir meiri vinnu og til þess að vinnutiminn lengist ekki veröur að minnka kennslu- skylduna. Þessi afsláttur er þvi ætlaður til þess að fatlaðir ein- staklingar fái þá þjónustu sem þeir eiga kröfu á, en ekki hugsuð sem friðindi fyrir sérkennara. Oft gleymist i þessu sambandi að vinnutimi kennara og sér- kennara er sá sami. Einnig hafa þær raddir heyrst að almennir kennarar þurfi einnig að glima við erfiða nem- endur án þess aö fá neina umbun fyrir. Það er eflaust rétt og enginn ber á móti þvi, en hitt gleymist einnig að vandamál sem almennir kennarar kljást við fyrirfinnast einnig I sér- skólum. Þau koma i ofanálag á fötlunina. Með þessum skrifum minum er ég ekki að álasa hinum almenna kennara fyrir eitt eða neitt, heldur er ég aö sýna fram á viðhorf gagnvart sér- kennurum sem byggð eru á röngum forsendum. Þessi viðhorf geta haft viðtæk áhrif og jafnvel orðið til þess að sér- kennarar fái ekki það sem þeim ber. Mikiö af þessum mis- skilningi er sprottið af skorti á upplýsingum. Þessi skortur er jafnvel orðinn það mikill að aðilar sem sitja i stjórn okkar stéttarfélags vita ekki hver kjör sérkennara eru i dag. Það er þvi ekki annað ráö vænna en að leita til fjölmiðla þessa lands til að bæta úr þessu og reyna að koma réttum upplýsingum á framfæri. Sérkennarar eru nú uggandi um sinn hag og um leið hag nemenda sinna, sem ekki fá þá þjónustu sem lögin segja að þeir eigi heimtingu á. Óvist er um framtið þessara mála, en gaman væri að vita hvaða aðgerðum menntamálaráöu- neytiö hyggist beita til að bæta úr ástandinu. Rúnar Björgvinsson Athugasemd frá Búvörudeild SÍS: íslenskt dilkakjöt erlendis I blaði yðar 11. þm., birtist grein eftir Gisla Gunnarsson i Lundi, Svlþjóð, með fyrirsögn- inni: „Islenskt dilkakjöt á erlend- um mörkuöum” m.a., varðandi dreifingu á Islensku dilkakjöti I Sviþjóð og Danmörku. t greininni eru margar ásak- anir I garð Sambandsins, sem söluaðila og umboðs aðila þess erlendis, sem ekki hafa við rök að styðjast. Er nauðsynlegt að gera þessum málum nokkur skil aftur I timann, en greind lönd Danmörk og Svlþjóð hafa lengi veriö þýö- ingarmiklir markaðir fyrir is- lenskt dilkakjöt. Arið 1970 voru gerðir sérstakir samningar við dönsk og sænsk stjórnvöld um sölu á Islensku dilkakjöti I sambandi við inn- göngu tslands I EFTA. Sam- þykktu dönsk og sænsk stjórnvöld þá að veita okkur tollfrjálsan ár- legan kvóta, samtals 500 lestir af dilkakjöti til hvors lands. Þó var það skilyröi gert af hálfu sænskra yfirvalda, aö tollfrelsið gilti að- eins á tlmabilinu 1. janú.e.7 ui Tíu. júni ár hvert. Á öí/rum timum árs yrði að gCGÍba fulian toll á dilka- kjiitiS., en innflutningstollurinn einn nemur nú Skr. 7/- á hvert kg. Sambandið hefur I mörg ár selt Sveriges Slakteriförbund einu kjöt I Sviþjóö enda er þetta fyrir- tæki sölusamtök sænskra bænda og ræður yfir rúmlega 80% af heildarslátrun gripa I Sviþjóö. I Sviþjóö er kindakjötsneysla þvi miður mjög litil, eöa um 0,5 kg-0,7 kg á mann á ári miöað við áratug- inn 1970/80 og hefur Sveriges Slakteriförbund rekið töluvert mikinn áróður til að auka neysl- una. Þannig hafa þeir efnt til kynninga i smásöluverslunum á hverju ári undanfarið án þess þó að mikill árangur hafi náöst. Kjötneysla flestra þjóöa er nú eins og raunar um langt skeið, bundin svina-, nautgripa- og hænsnakjöti. Verðið, sem Sviar hafa greitt okkur fyrir dilkakjötið er nú Skr. 8/50 hvert kg CIF en það samsvarar Ikr. 635/- hvert kg og er það um Skr. 2/- hærra en Sviar greiða fyrir Nýja-Sjálenskt lambakjöt. Rétt er einnig að taka það fram, að Sviar greiða niður sina eigin kjötframleiöslu, þar meö kindakjötsframleiðslu og myndi litiö verð skilast heim til Islands, ef ekki fengist eftirgjöf innflutningsgjalds eins og áöur greinir. Siðan 1970 hefur fengist aukn- ing upp I 650 lestir á dilkakjöti ár- lega i Svlþjóð og má segja að kaupendum kjötsins þar i landi hafi fundist sem sænsk stjórnvöld hafi gengiö of mikið til móts við Islendinga með þvl eð veita þeim greint magn árlega. Munu Nýja- Sjálendingar hafa kært þetta mál til GATT (Tollabandalag) I Paris og talið að hér væri um samnings- brot að ræða af hálfu sænskra yfirvalda. Það hefur komiö til álita að versla einnig I Sviþjóð við einka- innflytjendur til þess að tryggja vlðari dreifingu á kjötinu en Sver- iges Slakteriförbund hefur tjáð okkur, að þeir hafi ekki áhuga á að kaupa aöeins hluta af ofan- greindum kvóta. Með hliðsjón af hinni sterku markaðsaöstööu sem samtökin hafa, og með tilliti tii hins nána samstarfs, sem er milli islenskra og sænskra bænda, hef- ur verið talið óskynsamlegt að skipta um kaupendur. Tal um að Sveriges Slakteriförbund geri sér leik að þvi að hlunnfara íslenska bændur og láta þeirra framleiðslu mæta afgangi er út I hött og ekki svaravert. Hvaö snertir dreifingu Islenska dilkakjötsins I Danmörku, er þess að geta að það hefur verið selt 5-6 innflutningsaðilum á undanförn- um tveim/þrem árum og hefur fyrirtækið K.C. Knudsen þannig ekki einkaumboö fyrir islenskt dilkakjöt i Danmörku. Það má segja, að s£r i lagi þar I landi hafi islenska dilkakjötið verið mikið auglýst á undanförn- um árum og er I þvi sambandi hægtað vlsa á fjölmargar greinar i dönskum blöðum og timaritum, þar sem danskir matreiöslusér- fræöingar gefa dönskum neytend- um góö ráö I sambandi viö kjöt- kaup. T.d., má visa til bókar eftir stærsta matvælasérfræöing Dana Grete Grumme sem kom út hjá Gyldendal 1975, þar sem hún tel- ur islenska lanbakjötiö hreinasta kjötiö I heimi og birtar eru fjöl- margar myndir af þvi með upp- skriftum I bókinni. Við höfum jafnan I öllum mál- flutningi okkar viðkjötsöluna lagt alveg sérstaka áherslu á hrein- leika kjötsins og ótviræð gæöi þess og þau sérstöku skilyrði sem Island hefur upp á aö bjóöa við framleiöslu og meðferö þess. Hvað snertir verö I Danmörku, þá er útkoman nú verri en I Svi- þjóð enda hefur þurft siðan 1973 að greiöa efnahagsbandalagstoll, þann sama sem I gildi er I öllum efnahagsbandalagslöndunum. Nemur hann nú 20% af CIF verð- inu, sem er dkr. 10/- hvert kg. Jafngildir þaö lkr. 621/- CIF. Asakanir greinarhöfundar um aö fyrirtækiö K.C. Knudsen veiti slæma þjónustu og neiti m.a., að stykkja niður kjötið eru i ósam- ræmi viö þaö sem Islendingar bú- settir I Danmörku tjá okkur. Segjast þeir alltaf fá afgreitt Is- lenskt dilkakjöt i þvi formi og magni sem óskað er eftir hverju sinni. Þess má að lokum geta aö is- lenskt dilkakjöt hefur verið selt til eftirtalinna landa undanfarin 10 ár: Bandarikjanna, Kanada, Bretlands, Noregs, Sviþjóðar, Danmerkur, Færeyja, Finnlands, V-Þýskalands, Italiu, Tékkó- slóvakiu, Austurríkis, Sviss, A-- Þýskalands, Frakklands og Lux- emborgar. Þetta eru alls 16 lönd. Kaupendur hafa kynnst þvl sem úrvals vöru en þegar kemur aö veröinu hafa margir þeirra verið ófúsir á að greiða þaö mun hærra verði en þaö sem gilt hefur I við- komandi landi eða á heimsmark- aöi. Við getum alveg tekiö undir með greinarhöfundi að Islenska dilkakjötið er sérstakur gæða- matur og að ekkert lambakjöt jafnast á viö það að gæöum og hreinleika. Neytendum I öllum markaöslöndum okkar stendur hinsvegar til boða óhemju magn af hvers kyns kjöttegundum á verði, sem við getum ekki keppt við. Þá hafa öflugir hringir sem ráða ekki aðeins yfir framleiösl- unni I stærstu sauðfjárræktar- löndum heims heldur einnig dreifingunni á alla helstu mark- aöi, yfir óhemju fjármagni að ráða til aö auglýsa nýja-sjá- lenskt, ástralskt, argentinskt, og suður-afriskt lambakjöt svo að allir sanngjarnir menn hljóta aö sjá að ljón eru á vegi okkar I þess- um efnum. Fullvissan um að við erum með bestu vöruna á mark- aönum hefur þó létt okkur róður- inn að mun. , Er sjonvarpió bilað? Skjarinn SjónvarpsvÉrlisk5i BergstaáasWi 38 simi 2-19-40

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.