Þjóðviljinn - 22.09.1979, Síða 7

Laugardagur 22. september 1979 ÞJOÐVILJINN — SIÐA 7
KVEÐJA
Guðmundur J. Sigurðsson
frá Hælavík.
F. 12. maí 1929. -
„Svakaleg væluskjóöa er þeAa,
viö skulum láta hann i tunnu og
henda honum I sjóinn.” ,
Og óvitarnir stungu væluskjóö-
unni i tunnu og veltu henni áleiöis
niöur aö sjó vestur viö slipp. En
skyndilega kom fulloröinn maöur
aövifandi og batt enda á þetta til-
tæki. Gummi frændi haföi komiö
til hjálpar, ekki I fyrsta skipti, og
langt i frá þaö siöasta.
Uppburöalitill en þó ýtinn lætur
sveitadrengurinn þess getiö viö
Gumma frænda i Keflavik aö
öröugt sé aö fá hentugt efni til
bogasmlöa I uppsveitum Árnes-
sýslu. Frændi tekur vel á öllu, og
skömmu siöar á Guöni litli i Hóla-
brekku tvo úrvals boga sem bera
langt af öörum slikum tólum i
nágrenninu.
Auralaus menntaskólapiltur á
ævinlega visa gistingu I herbergi
Gumma frænda þegar hann
leggur leiö sina suöur meö sjó
þegar menntaskólanemar fara til
höfuöborgarinnar I þjóöleikhúss-
fri. Þeir vaka fram eftir og
spjalla saman. Gummi talar viö
unglinginn sem væru þeir jafn-
aldrar og viröist eiga einstaklega
gott meö aö taka þátt i áhuga-
málum hans, hlýöir á langar frá-
sagnir af skölalifinu, hlær aö
öllum sögunum um stórskrýtna
kennara og nefnir ekki einu oröi
aö hann þurfi aö fara I vinnu i
rauöabitiö morguninn eftir. í lok
þessara kynnisheimsókna dregur
Gummi ævinlega upp veskiö og
„lánar” frænda sinum nokkra
fjárupphæö.
Ungur námsmaöur fer aö vinna
suöur I Keflavik, hann leggur oft
leiö sina á Kirkjuveginn i kvöld-
heimsóknir, og i húsnæöishraki
fær hann inni i kjallaranum hjá
Gumma frænda. Frá þeim tima á
hann margar skemmtilegar
minningar: þeir lásu sömu bæk-
D. 13. sept. 1979
urnar frændurnir, spiluöu og
tefldu og skiptust á misjafnlega
illa ortum kersknisvisum. 1
glööum hópi var Gummi ævinlega
hrókur alls fagnaöar og virtist
alls staöar eiga jafnvel heima: af
ærslafullum gáska tók hann þátt 1
ungæöislegum uppátækjum
námsmannsins og kunningja
hans; af Ihygli og alvöru ræddi
hann þjóöleg fræöi og skáldskap
viö roskna og ráösetta gesti, og
þurfti ekki aö fletta upp i bókum
til þess að geta vitnaö i kvæöi góö-
skáldanna; hann tók lagiö meö
vinum sínum á öllum aldri, og
skringifrásagnir hans af mönnum
og málefnum sýndu næma
athyglisgáfu og einstaka skop-
visi. Hann sagöi frá á þann hátt
aö ljóst var aö þar fór góöur full-
trúi Islenskrar frásagnarheföar
— aö einu atriöi undanskildu: i
sögum hans var aldrei minnsti
vottur rætni eöa illkvittni.
Slikar eru æskuminningar
minar um Gumma frænda. Hann
var hjálparhella, vinur og félagi.
Eftir aö ég kvæntist var Gummi
jafnan kærkominn gestur á heim-
ili okkar Lilju. Honum fylgdi
ævinlega hressandi andblær og
lif. Börnin sýndu honum gull sin
og reyndu aö klifrast upp I fang
hans — og fengu góöar viötökur.
Hann var einmitt staddur hjá
okkur nóttina sem hann kenndi
fyrst sjúkdómsins sem dró hann
um siöir til dauöa. Dapur í huga
fylgdi ég honum i sjúkrabilnum
upp á spltala. En dapurleiki var
frænda minum fjarlægur og þessi
sjúkralega, einkum móttökurnar
á spitálanum, hafa oftsinnis oröiö
honum tilefni gamansagna og
hláturs: „Manstu þegar allar
hjúkrunarkonurnar komu i röö og
kynntu sig fyrir mér og buöu mig
velkominn, og vonandi stæöi ég
sem lengst viö?”
I fyrrasumar þegar viö
keyptum Ibúöina okkar sem
þarfnaöist lagfæringar reyndist
Gummi okkur betri en enginn.
Eldhúsinnrétting, svalahandriö
og ótalmargt annaö ber listrænu
handbragöi hans vitni. Enn jókst
þakkarskuldin, og veröur vist biö
á aö hún veröi greidd. Þaö mætti
fara mörgum oröum um mann-
kosti Gumma og fjölþætta hæfi-
leika, en þaö yröi einungis fátæk-
legt hjal og honum litt aö skapi.
Ég hygg aö fátt lýsi honum betur
en hvernig Lilja bar mér fregnina
um andlát hans. „Gummi frændi
er dáinn,” sagöi hún. Hún sagöi
ekki frændi „þinn”. Nei, hann var
henni frændi jafnt og mér.
Þessari fátæklegu lýsingu á þvl
hver vinur Gummi frændi reynd-
ist mér og minum fylgir kveöja
okkar Lilju og þakklæti. Viö vott-
um vandamönnum og vinum
Gumma heitins dýpstu samúö
okkar; viö söknum hans öll, en
fjölmargar bjartar minningar
munu hjálpa til aö sefa sárasta
söknuðinn.
Guöni Kolbeinsson
Vetrarálag
Þjóðviljinn mun i vetur
greiða 10% vetrarálag á föst
laun blaðbera fyrir mán-
uðina október — mars.
Er þetta hugsað sem ofur-
litil umbun til þeirra sem
bera blaðið úr reglulega og
timanlega i misjöfnum
veðrum.
laðberar
óskast
Fomaströnd og nágr.
(strax!)
DIOÐVIUINN
Austurborg:
Flókagata (1. okt.)
Barmahlið og nágr. (strax!)
Mávahlið og nágr. (strax!)
Neðri-Laugavegur (Strax!)
Vesturborg:
Granaskjól —
Nesvegur (strax!)
Pólitískt dagatal
fyrir framsœkið fólk.
Nýtt á íslandi
1968 B
t’au'af'1 t>it‘askir
Ves^'££s^fl^8Usí°v'S£á K.
«oZí>rgli > dfcy. ifö

Holl lesning, ómissandi
hjálpartæki í baráttunni.
. ^æst í bókaverslunum
an'>w£ :e"iygln

So££

°Sefh

RAUDA
DAGATAL/D
Ritgerðarsamkeppni
í tilefni barnaárs hefur stjórn Styrktarfé-
lags vangefinna ákveðið að efna til rit-
gerðarsamkeppni um efnið:
Veitt verða þrenn
verðlaun:
1. verðlaun kr. 150
þús.
2. verðlaun kr. 100
þús.
3. verðlaun kr. 50
þús.
Lengd hverrar ritgeröar skal vera a.m.k. 6—10 vélritaöar
siöur. Ritgeröirnar, merktar dulnefni, skal senda skrif-
stofu félagsins aö Laugavegi 11, Reykjavik, en nafn og
heimilisfang höfundar fylgi meö i lokuöu umslagi. Félagiö
áskilur sér rétt til aö birta opinberlega þær ritgerðir, er
verölaun hljóta.
Skilafrestur er til 30. nóv. n.k..
AÐALFUNDUR
Tafl- og bridgeklúbbsins r
í Reykjavík
verður haldinn þriðjudaginn 25.þ.m. i Att-
hagasal Hótel Sögu kl. 20.30.
Fundarefni: Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Athygli
skotvopnaeigenda er vakin á þvi aö frestur til aö endur-
nýja ieyfi fyrir skotvopnum, Utgefnum fyrir gildistöku
núgildandi skotvopnalaga, rennur út 1. október næst-
komandi. Umsókn um endurnýjun, ásamt sakavottoröi,
skal senda lögreglustjóra i þvi umdæmi þar sem umsækj-
andi á lögheimili.
r
Dóms- og kirkjumálaráðuneytið,
21. september 1979