Þjóðviljinn - 08.07.1980, Síða 15

Þriðjudagur 8. júll 1980. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Hringið í síma 8-13-33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
frá
lesendum
„Farið varlega með orð
55
Nokkrar linur i tilefni af
kvikmyndagagnrýni Ingi-
bjargar Haraldsdóttur I Þjóö-
viljanum um óöal feBranna og
svari hennar til Hrafns Gunn-
laugssonar.
Þar sem ég leik hina ein-
stæBu móBur sem Ingibjörg I
dómislnum kallar drykkfellda
og óheiBarlega druslu langar
mig til aB leggja hér nokkur
orB I belg. Þessi einstæBa
móBir og kjör hennar eru mér
kannski einkum hugstæB
vegna þess aB ég hef ævinlega
haft áhuga á því fólki sem
sumir — sem aB mlnum dómi
eru fullir fordóma — kalla
aumingja og druslur. Þegar
rætt er um olnbogabörn þjóB-
félagsins meB þessum hætti
felur orBanotkunin sjálf I sér
llfsskoBun sem er andstæB
minni þ.e. aB hver og einn geti
sjálfum sér um kennt verBi
hannundir I llfsbaráttunni. Ég
hef þá skoBun aB meiniB sé sú
staBreynd aB ekki hafa allir I
reynd sömu möguleika I þjóB-
félaginu.
HvaB viBvIkur þeirri full-
yrBingu Ingibjargar aB ein-
stæBa móBirin sé drykkfelld
hlýt ég aB álykta af skrifum
hennar aB þaB sé vegna þess
Þjóðnýtum allan
frystiiðnaðinn
ÞaB má heita fastur liBur
eins og venjulega aB eigendur
frystihúsa hefji upp barlóm
mikinn á hverju ári. Söngur-
inn hljómar á þá leiB aB nú sé
þeim mikill vandi á höndum.
ÞaB er reksturinn, oliuverBiB,
markaBurinn ýmist hér eBa
þar og þannig mætti lengi
telja. ÞaB er alveg sama hvort
fiskurinn selst fyrir hæsta
verB sem um getur eBa hvort
markaBir séu aB opnast aB
nýju fyrir saltfisk og skreiB
alltaf gengur jafn illa aB reka
frystihúsin, þaB er aB segja
sum þeirra. A öBrum stöBum
er allt I sómanum, engin
óvænt „sumarfrl” eBa upp-
sagnir skólafólks.
ÞaB þarf ekkert aB segja
launafólki hvaB þarna er á
ferBinni. ÞaB er veriB aB
þrýsta á rlkisstjórnina og
verkalýöshreyfinguna, til aB
fella stjórnina og sauma aö
verkafólki, til aö auka gróöa
og bæta hag útgerBarauB-
valdsins.
En er ekki kominn tlmi til aö
verkafólk grlpi I taumana?
ÚtgeröarauBvaldiB er búiB aö
sýna og sanna svo ekki veröur
um villst aö þeir geta ekki rek-
iö frystihúsin svo vel fari, þeir
heimta stöBugt aögeröir
stjórnvalda til aö leysa
„vanda frystihúsanna”. Er
ekki kominn timi til aö þjóB-
nýta frystiiönaöinn og taka
rekstur hans föstum tökum?
Er ekki kominn timi til aB taka
völdin af útgeröarauövaldinu
sem hriöir gróöann þegar vel
árar, en heimtar svo aBstoö og
rekstrarlán um leiö og eitt-
hvaö bjátar á. Viö þetta auma
auövald er ekkert annaö aö
gera en aö gera þá upp og
bjóöa þeim vinnu á togurum
rlkisútgeröarinnar. Þeir heföu
gott af þvi aö taka til höndun-
um. Setjum kröfuna um þjóö-
nýtingu fiskiiönaöarins á odd-
inn. — A þann eina hátt trygg-
ir verkafólk afkomu slna á
komandi timum.
Tvær sem vinna i frystihúsi.
hvernig hún dettur I þaB á
laugardagskvöldi meö
vinkonu sinni. Mörgum karl-
manninum heföi nú veriö taliö
þaö til tekna aö vera aö reyna
aö þvo bleyjur af börnunum
drukkinn. ABkalla þessa konu
drykkfellda, þó aö hún hagi
sér eins og hún gerir, haföi
ég ekki búist viö af konu, sem .
aö þvl er viröist telur sig meö-
vitaöa.
Þá er þaB óheiöarleikinn.
Víst tekur hún viö hárri ávlsun
og skilar ekki afganginum,
ekki meöan viö fylgjumst meB
henni. En hvaö meö stóra
bróöursem skuldaBi henni 3ja
mánaöa húsaleigu, ekki virö-
ist þaö hafa haldiB fyrir
honum vöku. Heföi hún veriö
annarsstaöar I þjóBfélagsstig-
anum heföi hún sjálfsagt gefiB
til baka meö hvltum seBli, þar
sem á hefBu staöiö orB eins og
vanskilavextir, innheimtulaun
og fyrirframgreidd húsaleiga
en þaö er vlst heiöarlegt.
Gagnrýni er erfitt starf og
ábyrgBarmikiö þess vegna
hlýtur aB veröa aö gera þá
kröfu til þeirra sem gegna
slíkum störfum aö þeir sýni
lesendum slnum og listaverk-
unum sem þeir fjalla um þá
viröingu aö vera nákvæmir I
oröavali og reyni aö fjalla um
listaverkin, þannig aö les-
andinn fái sem besta yfirsýn
yfir verkiö en falli ekki i þá
gryfju aö draga út og verja
miklu máli I 'þá þætti sem
gagnrýnandinn persónulega
' hefur mestan áhuga á. Einnig
aö hann afli sér þeirra
upplýsinga um verkiö og efni
þess sem hann getur fengiö
áöur enhannfjallarum þaö og
komist þar meö hjá þvi aö
draga rangar eöa vanhugs-
aöar niöurstöBur þess vegna.
Dæmi um sllkt má þvl miöur
oft finna hjá Ingibjörgu ég
nefni af handahófi dóminn um
ÖBal feBranna og um kvik-
myndina Effi Briest.
Reykjavik, 3. júll 1980.
Helga Hjörvar.
Kristin H. Tryggvadóttir og Tryggvi Þór Aöalsteinsson.
Félagsmál og vinna
• Útvarp
kl. 19.35
Kristin H. Tryggvadóttir,
fræöslufulltrúi BSRB, og
Tryggvi Þór Aöalsteinsson,
fræöslufulltrúi ASl, hafa um-
sjón meö þætti sem sendur
veröur út strax eftir fréttir i
kvöld.
— Þetta er þáttur um mál-
efni launafólks, réttindi þess
og skyldur, — sagöi Kristin. —
Samtals veröa þetta sjö þætt-
ir, og veröa þeir fluttir hálfs-
mánaöarlega.
I þessum fyrsta þætti mun
Gunnar Eydal lögfræöingur
skilgreina hugtakiö vinnurétt-
ur, og einnig munu Kristin
Mantyla, skrifstofustjóri ASl,
og Baldur Kristjánsson, full-
trúi hjá BSRB, ræBa viö okkur
um réttindi launafólks til or-
lofs. I næsta þætti fjöllum viö
svo um orlofiö sem sllkt, og
förum t.d. I heimsókn I oríofs-
hús.
Hugmyndin er aB svara fyr-
irspurnum I þessum þáttum,
og þvl vil ég benda launafólki
á aö hlusta og hafa samband
viö okkur, ef þvi liggur eitt-
hvaö á hjarta varöandi rétt-
indamál sln, — sagöi Kristln
aö lokum.
— Ih.
Barnaeyjan
Ný jramhaldssaga
t gær hóf Leifur Hauksson
lestur nýrrar framhaldssögu,
„Barnaeyjunnár” eftir J. P.
Jersild, I þýöingu Guörúnar
Bachmann.
J. P. Jersild er sænskur rit-
höfundur, fæddur 1935. Hann
kom hingaö til lands I fyrra, á
10 ára afmæli Norræna húss-
ins, og las þá úr verkum sín-
um, m.a. úr Barnaeyjunni.
önnur bók hans, Babels Hus,
var tilnefnd af Svlum I nor-
rænu bókmenntakeppnina I
fyrra. Hún fjallar um llfiB á
stóru sjúkrahúsi, enda er Jer-
sild læknir aö mennt og starf-
aöi sem líkur áöur en hann
helgaöi sig bókmenntunum
eingöngu.
AB sögn Þórdlsar Þorvalds-
dóttir á bókasafni Norræna
hússins er Barnaeyjan mjög
skemmtileg saga. t henni seg-
ir frá 10 ára strák I Stokk-
hólmi, sem á aö fara I sumar-
búöir og dvelja þar meöan
mamma hans fer út á land aö
vinna. Hann er hinsvegar
þeirrar skoöunar, aö fari hann
i sumarbúöirnar, Barnaeyj-
una, muni hann missa af
strætisvagninum, og þá takist
honum aldrei aö ráöa lifsgát-
una. Hann hættir þvl viö aö
fara og er einn meö sjálfum
sér I Stokkhólmi allt sumariö.
Hann bjargar sér sjálfur, þótt
ekki verBi þaö alveg vand-
ræöalaust.
— Þessari bók hefur veriö
hrósaB mjög mikiö, — sagöi
Þórdís, — og þykir afskaplega
skemmtileg.
barnahornid
t dag ætlum viö aö byrja
meö dálltiö barnahorn hér á
slöunni. ÞaB er ætlaö börnum
á öllum aldri, og viB erum aö
vonast eftir aö þiB verBiö dug-
lega aö senda okkur linu. ViB
tökum fengins hendi viö
teikningum, myndum,
stuttum frásögum, ljóöum —
og yfirleitt öllu sem ykkur
déttur I hug aö senda okkur.
ViB byrjum á þvl aö segja
ykkur frá nokkrum skemmti-
legum sumarleikjum. ÞaB
sem til þarf er yfirleitt aöeins
ódýrt efni, svolltiö Imynd-
unarafl og helst — gott veöur.
Góöa skemmtun!
i búðarleik
BúöarboröiB er gert úr
stórum trékassa. Eins mætti
nota gamalt borö, sem lækkaö
.hefur veriö meö þvl aB saga
neöan af fótunum. Stangirnar
eru úr plasti, en einnig má
nota grannar spýtur. SkyggniB
er úr vaxdúk eöa plasti, spýta
sett á endann og „plfa” negld
viö spýtuna. Þetta er svo fest á
uppistööurnar og þá er komiö
ágætis skyggni yfir vers-
lunina, ef veBriö skyldi
versna. I kassanum er svo
hægt aö geyma þaö sem er til
sölu I versluninni.