Þjóðviljinn - 15.07.1980, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN ÞriOjudagur 15. júU 1980
„Hvaö ungur nemur...”. Undirstööuatriöi blástursaöferöarinnar kennd
I Nauthólsvlk
tbygginn listmálari aö störfum
Kynning Æskulýðsráðs Reykjavíkur:
Fjölbreytt tóm-
stundastarf
„Ef inni er þröngt tak hnakk þinn og hest...”. Gusturinn I Saltvik dró ekkert Ur
ákafa hestamannanna. Myndir: Friöþjófur
Fimmtudaginn 10. júlí
bauð Æskulýðsráð Reykja-
víkur blaðamönnum í
skoðunarferð um borgina
til að kynna helstu þætti
starfsemi sinnar.
Fyrst var komið við í
siglingaklúbbnum í Naut-
hólsvík. Þar fara fram
byrjenda- og framhalds-
námskeið í meðferð og
siglingum á segibátum,
einföldum siglingareglum,
varúð og viðbrögðum við
óhöppum á sjó og umhirðu
búnaðar. Þá er klúbburinn
opinn öllum seinni part
dags f jóra fyrstu daga vik-
unnar og laugardagar eru
f jölskyldudagar. Bátaleiga
er á staðnum og er verði
mjög stillt í hóf.
Umsjónarmaður siglinga-
klúbbsins er Guðjón
Bjarnason
Úr Nauthólsvik lá leiðin
upp í Þróttheima, nýopn-
aða félagsmiðstöð Æsku-
lýðsráðs við Sæviðarsund.
Þar er aðstaða til ýmissa
leikja, samkomusalur og
veitingaaðstaða ásamt
hópálmu með þrem her-
bergjum, þar af eitt full-
komið f undarherbergi. Fé-
lög í hverfinu geta fengið
inni í Þróttheimum fyrir
starfsemi sína, þó ekki til
einkaafnota því að hús-
næðið getur því aðeins náð
tilgangi sínum að hver ein-
ing þess sé til eins fjöl-
þættra nota og mögulegt
er. Forstöðumaður er Skúli
Jóhann Björnsson.
Bústaðir í kjallara Bú-
staðakirkju er önnur
félagsmiðstöð Æskulýðs-
ráðs. Þar fer fram fjöl-
breytt starfsemi jafnt
sumar sem vetur og er að-
sókn yfirleitt góð. For-
stöðumaður Bústaða er
Hermann Ragnar
Stefánsson.
Fellahellir í Breiðholti er
stærsta og jafnframt
elsta félagsmiðstöð Æsku-
lýðsráðs. Þar er góð
félagsaðstaða fyrir börn
og unglinga í hverfinu,
leiktækjasalur, föndurher-
bergi, leirmótun og
-brennsla, leiksvið og fl..
Aðsókn að Feliahelli er
mjög góð og voru heim-
sóknir í húsiðárið 1979 um
50 þús.. Forstöðumaður
Fellahellis er Sverrir Frið-
þjófsson og honum til að-
stoðar er Elísabet B.
Þórisdóttir.
I Saltvik er starfræktur
reiðskóli á vegum Æsku-
lýðsráðs og Hestamanna-
félagsins Fáks. Námskeið-
in eru fyrir börn á aldrin-
um 8-14 ára og standa yf ir í
tvær vikur hvert.
Hámarksf jöldi þátttak-
enda er 60. Farið er frá
borginni að morgni en
komið til baka seinnipart
dags. Ekki komast allir að
við hestamennskuna í einu
en ýmis tómstundastarf-
semi er á staðnum, f öndur,
f jallgöngur og f jöruferðir.
A laugardögum í júlí er
starfrækt hestaleiga fyrir
almenning og hefur verið
mikil aðsókn að þeirri,
starfsemi. Forstöðumaður
reiðskólans í Saltvík er
Kristín Arnardóttir.
Ýmislegter á döfinni hjá
Æskulýðsráði Reykjavíkur
á næstunni. Félagsmiðstöð
fyrir Árbæjarhverfi er í
byggingu og ákveðið hefur
verið að breyta Tónabæ í
félagsmiðstöð fyrir Hlíða-
og Holtahverfi. Vonir
standa einnig til að auka
starfsemina sem fer fram
á Fríkirkjuvegi 11 og koma
þar á fót upplýsingamið-
stöð fyrir ungt fólk. Þang-
að yrði hægt að leita með
hin ýmislegustu vandamál
og fá leiðbeiningar og
fyrirgreiðslu. Þegar eru
starfandi fastir klúbbar á
Fríkirkjuvegi 11. Leik-
brúðuland hefur aðstöðu í
kjallara hússins á veturna
og í sumar er Ferðaleik-
húsið með Light Nights
sýningar sínar þar.
Æskulýðsráð Reykjavík-
ur er með skrifstofu að
Fríkirkjuvegi 11 og fram-
kvæmdastjóri þess er
ömar Einarsson sem jafn-
framt var leiðsögumaður
okkar í þessari ferð.—áþj
Þriöjudagur 15. júll 1980 ÞJODVILJINN — SIÐA 9
Beöiö eftir bil i bæinn aö loknum góöum degi i Saltvlk
á daaskrá
„Hann var þeirrar skoðunar að nálægð lista-
verka og þá ekki sist nútimalistar framúr-
stefnu-myndlistamanna magnaði upp rann-
sóknar- og visindaanda hjá starfsmönnum
blóðbankans. Hann hafði i setningarræðu á
meiriháttar þingi um læknavisindi iýst itarlega
skoðunum sinum á hinum sérstöku uppörvandi
áhrifum nútima myndlistar á rannsóknar-
starfsemi.”
JL
Ólafur Jensson,
læknir:
Myndlist og vísindi
Fyrir nokkrum árum heimsótti
ég Blóöbankann i Amsterdam i
Hollandi, mikla stofnun, þar sem
unnu um átta hundruö manns i
mörgum deildum.
1 þeim hluta stofnunarinnar,
þar sem komu blóögjafar á biö-
stofur og i blóötökusali, svo og á
rannsóknarstofum og kaffistofum
starfsfólksins blöstu hvarvetna
viö listaverk, málverk og teikn-
ingar á veggjum og höggmyndir
af ýmsum stæröum og geröum
voru áberandi á mörgum stööum
1 byggingunni og umhverfi
hennar.
Þetta voru yfirleitt nútimaleg
verk eftir þarlenda listamenn
sem margir hverjir voru og höföu
lengi veriö I miklu vinfengi viö
forstööumann blóöbankans, pró-
fessor Jochum van Loghem. Mér
var sagt aö hann væri maöur
mjög listelskur og kynntist þvi
reyndar nokkuö. Hann var þeirr-
ar skoöunar aö nálægö listaverka
og þá ekki sist nútlmalistar fram-
úrstefnu-myndlistamanna magn-
aöi upp rannsóknar- og vlsinda-
anda hjá starfsmönnum blóö-
bankans. Hann haföi I setningar-
ræöu á meiriháttar þingi um
læknavisindi lýst itarlega skoöun-
um slnum á hinum sérstöku upp-
örvandi áhrifum nútimalistar á
rannsóknarstarfsemi. Hann gat
talaö af reynslu, þar sem stofnun
hans var kunn fyrir mikla vis-
indastarfsemi l læknisfræöi, sem
haföi fariö fram um árabil I um-
hverfi sem var magnaö upp af
fjölbreytilegum nútímalista-
verkum, sem sifellt var veriö aö
endurnýja. Þessi sérstæöa list-
kynning var möguleg vegna þess,
aö listamennirnir lánuöu verk sin
til stofnunarinnar um lengri og
skemmri tima, þannig aö þau
gætu haft áhrif og væntanlega
sum fundiö kaupanda.
Þegar ég sá um siöustu heigi
sýningu I Háskólanum á mál-
verkagjöf Ingibjargar Guö-
mundsdóttur og Sverris Sig-
urössonar, sem samanstóö af 70
myndum eftir Þorvald Jkúlason
og 25 myndum eftir aöra þekkta
nútimalistamenn okkar, rifjaöist
upp rétt einu sinni viöhorf
prófessors Jochum van Loghem
þegar ég las ávarpsorö Guö-
mundar Magnússonar rektors i
vandaöri sýningarskrá, sem ber
titilinn: LISTASAFN HASKÓLA
ISLANDS.
Myndlist og visindi
Rektor segir: „Siöara atriöiö
mætti e.t.v. nefna rannsóknar-
stefnu Þorvalds Skúlasonar.
Myndir hans hin siöari ár bera
meö sér rika sjáfsögun og birta
eitthvert innri eöli hlutanna.
Listamaöurinn rannsakar eöli
linunnar, flatarins, litarins. Þær
flytja meö sér heiörlkju andans,
styrk og festu i rannsókn á leik
forma og lita, sem frjóvgar anda
áhorfandans og veitir honum
innri styrk.
Þaö eru kannski þessi
frjóvgandi áhrif listanna á rann-
sóknir visindanna, sem einna
helst er aö sakna i sögu háskóla
vors, eins og getiö var i upphafi
þessa spjalls.
Mætti listaverkagjöf Ingi-
bjargar Guömundsdóttur og
Sverris Sigurössonar, sem hér er
þökkuö heilum huga, veröa
kveikjan aö slikum áhrifum list-
anna i starfi Háskóla Isiands.”
ólafur Jensson.
Dagskrárgrein svarað
Spor aftur á bak
Voriö 1970 kom saman hópur
kvenna I Þjóöleikhúskjallaranum
i Reykjavik. Margar þessara
kvenna hafa siöan kennt sig viö
rauöa sokka. Ég undirrituö sat
þennan fund og hann er mér
minnisstæöur. Þarna kvöddu sér
hljóös nokkrar konur og greindu
frá skoöunum sinum og viöhorf-
um til stööu kvenna i okkar þjóö-
félagi. Umræöur beindust á þá
braut aö gera viöstöddum ljóst aö
konur á Islandi heföu buröi til
þess aö taka þátt I störfum þjóö-
félagsins til jafns viö karla, heföu
þær aöeins tækifæri til þess.
Sumar þessar konur hafa siöan
haldiö uppi baráttu fyrir málstaö
kvenna opinberlega,en aörar hafa
haslaö sér völl á heimavigstööv-
unum.
I Þjóöviljanum 2. júli s.l. rakst
ég á grein eftir Guörúnu Hall-
grimsdóttur matvælafræöing,
undir fyrirsögninni „Atkvæöi eig-
um viö i hrönnum”. Greinin er
rituö i tilefni af kjöri Vigdisar
Finnbogadóttur til aö gegna starfi
forseta Islands.
Mig langar til þess aö gera at-
hugasemd viö þessi skrif Guörún-
ar.
Þegar ég var barn aö aldri
læröi ég málshátt sem gjarnan
var notaöur þegar skoöanaá-
greiningur reis milli fólks. Þá
voru málin jöfnuö kurteislega
meö þvi aö segja: „Svo er margt
sinniö sem skinniö”. Aldrei
minnist ég þess aö hafa heyrt
þennan mun á „sinni sem skinni”
sérstaklega tengdan kynferöi.
í fyrrnefndri grein Guörúnar
Hallgrimsdóttur sá ég mér til
furöu aö hún viröist ganga út frá
þvi sem visu aö þessi munur sé
fyrir hendi, sbr. þessa tilvitnun I
téöa grein: „1 honum (þ.e. sigrin-
um) felst viöurkenning á sérstööu
kvenna, á talsmáta þeirra, hugs-
unarhætti og framkomu. Kona er
gjaldgeng sem manneskja án
þess aö þurfa aö taka upp vinnu-
brögö karla, tungutak og fas.”
Ég hef alltaf álitiö aö fram-
koma fólks mótist af eiginleikum
þess, svo sem greind og geöslagi
auk fordæmis uppalenda og kenn-
ara, fremur en kynferöi þess.
Kurteisi, hógværö og rökfastur
málflutningur eru eiginleikar
sem finnast sem betur fer hjá
báöum kynjum og eins er um
aöra eiginleika sem slöri eru tald-
ir.
Viö konur höfum lengi barist
fyrir jafnrétti karla og kvenna.
Mér finnst þess vegna stigiö
spor aftur á bak ef nú á aö beina
umræöum inn á þá braut aö konur
hafi sérstööu I talsmáta, hugs-
unarhætti, framkomu, vinnu-
brögöum, tungutaki og fasi. Ég
hef ekki fremur en margur annar
skorast undan þvi aö taka þátt i
þeirri baráttu sem llfiö oft á
tiöum er, en þá baráttu vil ég
heyja meö svipuöum vopnum og
þeir leikmenn sem kringum mig
berjast, þaö er öllum hollast aö
etja kappi viö jafnoka sina og ég
get meö engu móti fallist á aö ég
vegna kynferöis mins sé einhver
undirmálsmanneskja, aö þátt-
taka mln sé meö öörum formerkj-
um en t.d. karlmanna i svipuöum
kringumstæöum. Ég tel aö bæöi
ég og aörar konur séum fullfærar
um aö gegna okkar störfum og
tala okkar máli á sama hátt og
þeir karlmenn sem viö miöum
okkur viö.
Hins vegar fer þvi fjarri aö ég
liti á karlmenn sem óvini sem
beri sérstaklega aö keppa viö og
helst aö vikja úr vegi.
Mér finnst miklu eölilegra sjón-
armiö aö meta fólk eftir mann-
gildi heldur en kynferöi.
Guörún Guölaugsdóttir