Þjóðviljinn - 05.10.1982, Blaðsíða 2

2 SíÐAr^- ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 5. október 1982
„Við Palestínumenn erum orðnir
gyðingar gyðinganna". (Abdakka
Frangi talsmaður palestínsku
frelsissamtakanna (PLO) í
Vestur-Þýskalandi).
Þeir eru leiðinlegir sumir þessir
skemmtistaðir. Þegar fáir eru á
stáðnum virðist allt tómt, en þeg-
ar nógu margir eru þá er allt yfir-
fulit.
Vísindi á
íslandi
Umferðarþungi
við Látrabjarg
Árið 1979 var byrjað að þróa
aðferð til þess að telja svartfugla í
Látrabjargi, en bjargið er senni-
lega mesta fjölbýli fugla í
Norðaustur-Atlantshafi. Aðferð-
in byggist á umferðartalningu,
þ.e. reynt er að meta umferðar-
þunga, ferðatíðni og hlutföll teg-
unda.
Alls eru rúmlega 2 milljónir
svartfugla í Látrabjargi og er
miklum erfiðleikum bundið að
meta fjöldann með sæmilegri ná-
kvæmni og fylgjast með breyting-
um á fjölda sem verða kunna.
Niðurstöður þær sem nú liggja
fyrir úr umferðartalningum gefa
góða von um að nota megi þessa
aðferð framvegis í Látrabjargi og
e.t.v. í öðrum mjög stórum fugla-
björgum.
Þú mátt aðeinsfarayfirá
grænu Ijósi, en samt
þarftu að hlusta og líta
vel til beggja hliða áður
en þú leggur af stað.
Biskupsstofa
rís
í Laugarnesi
Sem fyrr segir hafði Steingrím-
ur Jónsson, áður sóknarprestur í
Odda, nú verið vígður til biskups
yfir íslandi. Hann kom frá vígslu í
Danmörku 20. maí vorið 1825 og
tók þá við embættinu. Biskup átti
Laugarnes. Hann seldi stjórninni
það en fékk hins vegar 12 þúsund
dali til þess að koma þar upp bisk-
upsíbúð og tók danskur smiður
að sér verkið. Var svo hafist
handa við bygginguna um
sumarið.
En það gekk ekki þrautalaust
að koma upp biskupsstofunni
fremur en dómkirkjunni, sællar
minningar. Þegar grafið var fyrir
húsinu kom upp vatn í grunnin-
um og varð því að byrja á öðrum
stað. Þegar þeir erfiðleikar höfðu
svo verið yfirstignir kom í ljós, að
viðir í húsið höfðu verið skakkt
mátaðir og stefndi ekkert við
það, sem vera átti. Með harðfylgi
tókst þó að koma byggingunni
upp að hálfu leyti um sumarið en
þá voru 12 þúsund dalirnir líka á
þrotum. Þótti Steingrími biskupi
súrt í broti að verða að hýrast
vetrarlangt í Reykjavík í stað
þess að geta sest að í nýju húsi
inni í Laugarnesi. Og ekki var
hann heldur neitt ánægður yfir
því að þurfa að leita til konungs á
ný um fjárstyrk til byggingarinn-
ar, „þótti ei örvænt urn að miður
kynni virt verða“, segir Espólín.
Svo fór þó, á leið sumarið 1826
að svo langt var komið bygging-
unni í Laugarnesi, að biskup gat
sest þar að með fjölskyldu sína og
búslóð en búslóðin var allmikil
því biskup hafði efnast vel í
Odda. Var Laugarnes síðan bisk-
upssetur hartnær 30 árin næstu.
mhg
-Ég ér búinn að vera hjá út-
varpinu í 40 ár. Kom hingað í
september 1942, þá vorum við til
húsa í Landssímahúsinu.
Við sitjum sitthvorumegin við
stórt skrifborð í þröngu herbergi
uppi á sjöttu hæð í Útvarpshúsinu
við Skúlagötu. Það er ekki hægt
að segja annað en Jón Sigbjörns-
son hafi fallegt útsýni af skrif-
stofu sinni, en sjálfsagt hefur
honum gefist lítill tími til að huga
að því í amstri hversdagsins á
liðnum árum. Jón er yfirmaður
tæknideildar útvarpsins og sá
starfsmaður bess sem á bar ■/.„ «ohiárn«nn- Fínrir mrnn sáu bá um unntökur oe útsendinear, nú erum við um 22 hérna á
Mynd-gel.
koma tækjunum fyrir aftur, áður
en útsending átti að hefjast. Það
hellirigndi en okkur tókst að
koma þessu í lag pg senda beint út
um allt land. Útsendingin var
tekin upp á grammófónplötur um
leið, og við eigum þær enn til.
-Hvað tekur við hjá mér? Ég
ætla að vinna eitthvað áfram.
Menn hafa talað um að safna
saman gömlum gripum sem
tengjast sögu Ríkisútvarpsins..
Koma upp einhvers konar sögus-
afni í nýju byggingunni. Ég veit
ekki hvort ég fer eitthvaö'aö huga
að því. Það gæti meira en verið.
-•g-

lengstan starfsaldur. Þessa dag-
ana er hann að láta af störfum í
tæknideildinni.
-Ég hafði fengist við rafvirkjun _
þegar ég byrjaði hjá útvarpinu og '
var því settur til starfa í viðtækja-
verksmiðjunni. Þar settum við
saman útvarpstæki fyrir skip og
sveitabæi. Það var heilmikið að i
gera því nær ekkert var flutt inn j
af þessum tækjum á stríðsár-
unum.
-Tæknideildin? Hún var ekki
stór í sniðum þá, enda lítið um
upptökur. Það var helst söngur
sem tekinn var upp á grammo-
fónplötur, allt annað var sent
beint út í loftið. Fjórir menn sáu
þá um upptökur og útsendingar,

jwu »*JU***
tæknideildinni“.
nú erum við um 22 hérna á tækni-
deildinni.
Síminn hringir stöðugt og
tæknimenn eru á hlaupum inn og
út af skrifstofunni hjá Jóni. Hann
afgreiðir öll mál jafnóðum og
tekur síðan upp þráðinn þaðan
sem frá var horfið.
Það hefur orðið mikil endur-
nýjun hér á síðustu tveimur
árum. Þetta hefur mikið breyst.
Jú, vinnan hefur líka breyst mik-
ið. Áður var nær allt sent beint
út, núna er nær allt tekið upp á
bönd. Unnið frá átta á morgnana
til sjö á kvöldin alla daga vikunn-
ar nema sunnudaga.

-Erfitt? Jú, við unnum og vinn-
um enn oft á tíðum við slæmar
aðstæður. Húsið er til að mynda
algerlega óviðunandi, það horfir
þó til bóta.
—Eitt það versta sem ég lenti í
er sjálfsagt lýðveldishátíðin 1944.
Við fórum til Þingvalla viku fyrir
17. júní til að gera allt klárt, því
það átti að útvarpa beint frá há-
tíðarhöldunum. Er við vorum
passlega búnir að ganga frá öllu,
gerði alveg snarvitlaust veður
aðfararnótt 17. Öll uppsetningin
fauk burt um nóttina, og við urð-
um að fara upp kl. 5 og reyna að
Rabbaö við Jón á
tœknideildinni:
„Fauk
allt um
nóttina”