Þjóðviljinn - 24.03.1983, Qupperneq 18

22 SÍÐA - ÞJÓÐVIFJINN Fimmhidagur 24. Wiars 1983'!':’
BLAÐÁÍÍíá ’
GJAFIR:
Úrvals bœkur,
íslenskar og erlendar.
Pennasett
Skjalatöskur
Jarðlíkön
Skrifborðsmöppur
Ferðatöskur
o.fl. o.fl.
Til
fermingarinnar
Sálmabœkur, hvítar og svartar, ferm-
ingaservíettur (fjöldi tegunda), ferm-
ingaborðskraut, vasaklúiarfyrir drengi
og stúlkur, hvítir hanskar, slœður,
fermingakerti o.fl.
Við látum áletra bœði á sálmabækur og
servíettur.
Sendum í póstkröfu.
Bókabúð
Máls og menningar
Laugavegi 18 - Sími 24242 (fjórar línur).
Húsgögn til
FERMINGARGJAFA
SKRIFBORÐ
Stærð:
60x140 sm.
Viður:
Eik, tekk og
perutré.
Verð:
kr. 3.511.-
Verð á stól:
kr. 1.680.-
Hringbraut 121 Sími 10600
HÚSGAGNADEILD SÍMI 28601
SVEFNSÓFI
m/3 púðum í baki.
Viður:
Tekk, fura og hnota.
Stærð:
195x74 sm.
Verð:
kr. 3.465.-
Svo kom fermingardagurinn...
Framhald af 23. siöu.
ekki veitti mér af að fara snemma á
stað, það átti að ferma fyrir hádegi.
Ég varð föður mínum samferða út
úr bænum, hann var að ganga á
heiðina í morgunsárið, við kvödd-
umst á hlaðinu og héldum sinn í
hvora áttina. Tíðarfar hafði verið
stirt undanfarið en nú hafði skap-
arinn séð sig um hönd og það var
komið besta veður eftir langan vet-
ur sem tók drjúga sneið af vorinu.
Nokkurt frost var og gangfæri all-
gott á hjarninu meðan ekki skein
sól. Skelfing var ég lítilfjörlegur
þar sem ég hljóp við fót fyrstu
bæjarleiðina með hjarn á alla vegu
og kulda í huganum, fátækastur og
verst til fara af öllum krökkum í
dalnum, einn á ferð og eiga eftir að
ganga átta langar bæjarleiðir, lítill
og horaður strákur og svangur."
Sá eini
vínvökvi
Tryggvi segir svo af vegferð sinni
um sveitina, en þrátt fyrir allt varð
þessi dagur „einn af hamingjudög-
um æfi minnar“ - bæði vegna hlý-
legrar móttöku húsfreyju á kirkju-
staðnum, sem kembir drengnum
og þvær honum og gefur honum
ágæta máltíð - og eftir ferminguna
taka góðir grannar upp á því að
efna til smáveislu fyrir hann. En
fermingin sjálf fer fram með þess-
um hætti hér:
„Við vorum fjögur fermingar-
systkinin: Bjarni Kristjánsson frá
Efstalandskoti, Helga Sigfúsdóttir
frá Steinsstöðum og Vigdís Jónas-
dóttir frá sama bæ. Öll höfðu þau
náð tilskildum aldri, ég einn þurfti
konungsleyfi til að fermast þetta
vor. Strax þegar Bjarni sá mig
koma innan úr bænum gekk hann á
móti mér og varð mér samferða inn
í kirk j una, hann var í nýj um fötum,
í hvítri skyrtu með slaufu og því
mjög fínn í tauinu, en hann Bjarni
var meira en fötin tóm, hann var
úrvalsdrengur, hann fann að ég var
vinar þurfi og við settumst saman á
bekkinn. Þegar við þessi fjögur,
sem fermast áttum, vorum sest inn
í kór og allt var næstum fullkomnað
hóf séra Theódór að predika, hann
var stirðmæltur og seinn og rétt
mjakaðist áfram í ræðunni, en
henni lauk og þá var spilað á orgel
og sungið og varð léttara yfir um
stund en síðan tók presturinn til við
að spyrja okkur út úr fræðunum,
hann lét mig þylj a tvo af þeim sálm-
um sem prentaðir voru aftast í
langa kverinu, sálma sem ég lærði á
Draflastöðum og með sanni kunni
þá reiprennandi þó hvorki væri ég
upplitsdjarfur né hátalaður en það
gilti raunar einu, þessa sálma skildi
engin jarðnesk vera.
Óll svöruðu þessi fermingarsyst-
kini mín vel fyrir sig og svo voru
þetta góðir og háttprúðir krakkar
að ég fann minna til smæðar
minnar en ella hefði verið. Ekki
þorði ég að líta til þeirra Helgu og
Vigdísar, svo voru þær fínar og fal-
legar, en þó fann ég að það stafaði
frá þeim hlýju. Að loknum Spurn-
ingum lét presturinn okkur með-
taka hold og blóð hins krossfesta
og er það eini vínvökvi sem ég hefi
neytt um dagana. Og þar með var
fermingunni lokið.“
Hundrað og
ellefta meðferð
Það er einmitt þessi fermingar-
drengur - öðrum fátækari eða
meiri einstæðingur sem einna al-
gengastur er í bókmenntunum,
ekkert líklegra en hinir krakkarnir
hæðist að honum og einhversstaðar
er sjálf ástin að vakna. Þannig
fermingardrengur er Ólafur Kára-
son til að mynda í Ljósi heimsins.
Ómaginn, sem er seinn að skilja,
kann ekki að leika sér og aðrir
fermingarkrakkar hlógu að honum
af því hann var svo skrýtinn og mis-
skildi kristindóminn. Það gerðist,
eins og marga rekur minni til, með
þeim hætti, að hann kom upp í
grein í kverinu um meðferð á
skepnum og hann sagði: „Hundað
og ellefta meðferð á skepnum ber
vott um grimmt og guðlaust hjarta“
- í staðinn fyrir að lesa rétt úr „III
meðferð... “ En þetta gerði ekkert
til, því „guð hafði opinberað hon-
um mikið“ - með öðrumorðum:
hann hafði kynnst Guðrúnu á
Grænhóli, hún hafði talað til hans
vinsamlega, hann orti um hana sitt
fyrsta kvæði.
Það kemur líka fyrir í ferming-
arlýsingum í þroskaskáldsögum
sem svo eru nefndar, að ekki eru
aðeins á döfinni fatavandræði
snauðra pilta og svo upphaf ástar-
innar, heldur einnig kafli úr sögu
trúarhugmynda ef svo mætti segja.
Herdís í sögu Ólafs Jóhanns, Fjall-
ið og draumurinn, hefur af
skræðum kynnst gömlum kristin-
dómi, refsigjörnum guði og helvíti
með - en heyrir svo hjá presti sín-
um afar mildan boðskap og nota-
legan, allt var í hans máli að
breytast til batnaðar með aukinni
menningu, aukinni fegurð lífsins
og allt var svo háfleygt og göfugt og
gott. Því miður gengur þetta ekki
eftir í lífi þeirra skáldsagnaung-
linga sem hér voru nefndir- en það
er svo önnur saga.
áb. tók saman.
EKKI ÞARF MIKLA ORKU
TIL ÞESS AÐ SKILJA
AÐ MAÐUR
Á LJÓSLAUSU HJÓLI
OGÁN ENDURSKINSMERKJA
ER SJÁLFUM SÉR OG ÖÐRUM
HÆTTULEGUR
í UMFERÐINNI
|ÉUMFERÐA^
Auglýsið í
Þjóðviljanum