Þjóðviljinn - 15.09.1983, Blaðsíða 4

4 SÍÐA - ÞJ.ÓOy.IUÍNN Fimmtudagur lS. st-ptember 1983
DIÚBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyf-
ingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfuféiag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Quömundsdóttir. .
Jtitstjórar: Árni Bergmanr), Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guöjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríöur H. Sigurbjörnsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Siguröardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auöur Styrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson,
Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason,
Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlðöversson.
jþróttafréttaritari: Viöir Sigurösson. ’
Utlit og hönnun: Guöjón Sveinbjörnsson, Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Magnús Bergmann.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Ólafur Þ. Jónsson.
Skrifstofa: Guörún Guðvarðardóttir. Jóhannes Haröarsnn.
Símavarsla: Sigríöur Kristjánsdóttir, Margrét Guömundsd.
Húsmóðir: Bergljót Guðiónsdóttir.
Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir
Útkgyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, simi 81333.
Umbrot og setning: Pránt.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Sammála
ríkisstjórninni
Þegar samninganefndin og ríkisstjórnin hafa verið að
réttlæta nýja gjafasamninginn við Alusuisse hefur aðal-
vörnin verið fólgin í fullyrðingu um að þessum samningi
hefði verið hægt að ná í fyrra.
Þótt Þjóðviljinn sé á öndverðum meiði við ríkis-
stjórnina í umræðum um sáttmálann frá Ziirich er eng-
inn ágreiningur um þessa túlkun ráðherranna. Það er
vissulega hárrétt hjá iðnaðarráðherra og félögum hans í
ríkisstjórninni að svona samningi hefði verið hægt að ná
fyrir löngu.
Alusuisse hefur ávallt verið reiðubúið að gera mál-
amyndahækkun á rafmagninu ef auðhringurinn næði
fram öllum sínum meginkröfum. Þegar til viðbótar
kemur sá búhnykkur fyrir Alusuisse að taka má alla
hækkunina til baka strax á næsta ári, þá er léttur leikur
að gera vináttusáttmála í Zurich.
Þegar fallið er frá réttmætum grundvallarkröfum ís-
lendinga um hækkun á raforkunni vegna þróunar orku-
verðs í heiminum og aukins framleiðslukostnaðar á
rafmagni hér á landi, stendur ekki á Alusuisse að gera
samning, einkum þegar fyrirtækinu er sérstaklega boð-
ið að geta selt hlutabréf og gefin fyrirheit um stækkun.
Það sýnir best barnaskap og einfeldni ráðherranna j
og samninganefndarinnar að þeir skuli í sjálfshóli sínu j
leggja megináherslu á hve auðvelt hafi verið að fá Alu-
suisse til að fallast á þennan samning. Þjóðviljinn er
reiðubúinn að veita þessum herramönnum alla þá að-
stoð, sem er á valdi blaðsins, til að festa þennan skilning
í sessi með þjóðinni.
Sá dómur ráðherranna og Zúrich-faranna að það hafi
verið létt verk að gera nýja samninginn við Alusuisse er
vissulega kjörinn merkimiði á umræðuna um málið.
Þjóðviljinn getur að þessu leyti tekið heilshugar undir
með ríkisstjórninni.
Það er ekki ónýtt að geta í slíku höfuðatriði verið
sammála stjórnvöldum í landinu og sendimönnum
þeirra.
Sammála Morgun-
blaðinu \
i
Þjóðviljinn hefur eignast samherja á fleiri sviðum. j
Hvað eftir annað reynast Þjóðviljinn og Morgunblaðið j
vera sammála í dómum sínum um ríkisstjórnina. Blöð- !
in tvö geta stutt ábendingar hvors annars í garð ráðherr- j
anna.
Á þriðjudaginn birti Morgunblaðið leiðara um þá
staðreynd að framfærsluvísitalan hefði hækkað um að-
eins 0,74% á tímabilinu ágúst til september. Að vísu
hefðu auknar niðurgreiðslur dregið úr þeirri hækkun
sem ella hefði orðið.
Morgunblaðið var ekki frekar en Þjóðviljinn að
fagna þessum „ótrúlega árangri“ svo notuð sé samlík-
ing sem iðnaðarráðherra viðhafði um Zurich-
sáttmálann. Morgunblaðið veit eins og Þjóðviljinn að
þessi aðgerð er byggð á sandi. Lækkun framfærsluvísi-
tölunnar er knúin fram með fórnum almennings án þess
að nokkrar kerfisbreytingar hafi verið framkvæmdar.
Þess vegna muni almenningur rísa upp gegn þessu ó-
réttlæti og spilaborg ráðherranna hrynja.
. Morgunblaðið segir í lok leiðarans:
„Vandi ríkisstjórnarinnar er hins vegar sá, að enn
hafa ráðherrarnir lítið sem ekkert gert til þess að
sannfæra þjóðina um, að þær fórnir, sem hún þarf að
færa til þess að slíkurn árangri verði náð, séu réttlætan-
legar. Þar stendur hnífurinn í kúnni“.
Þennan dóm Morgunblaðsins hefði Þjóðviljinn ekki
getað orðað betur. ór
klippt
Bitið á agnið
Bráðabirgðasamningurinn í
álmálinu hefur ekki enn verið
birtur. Engu er líkara en mest all-
ur fjölmiðlaheimurinn vilji ekki
vita af þessu. í fyrradag boðaði
iðnaðarráðherra og samninga-
nefndin við Alusuisse-hringinn til
blaðamannafundar og afhentu
fréttamönnum pappíra. Þeir
pappírar fjalla einungis um ál-
samninginn frá sjónarhóli höf-
unda. Engu að síður dundi túlkun
samninganefndarinnar og ríkis-
stjórnarinnar á þessum samning-
um á alþjóð látlaust fram að
þessu. Sjálfur álsamningurinn
hefur enn ekki verið birtur.
Hins vegar mátti heyra út-
varpsmenn og sjónvarpsmenn
lesa uppúr þessum áróðurs-
plöggum gagnrýnislaust í frétta-
tímum einsog ekkert væri sjálf-
sagðara. Auðvitað þarf ekki að
spyrja að meðhöndlun flokks-
málgagna ríkisstjórnarinnar;
Tímans, Morgunblaðsins og DV
á álpappírnum.
Óttast friðinn
Oft segja dagblöðin fréttir með
þögninni einni saman. Þannig
tókst hægri blöðunum að smokra
sér undan sjálfsögðum frétta-
flutningi af friðarvikunni, þarsem
þúsundir manna tóku þátt í margs
konar menningarstarfsemi.
Og þó hver einn tónn sé máske
ekki megnugur þess að kveða
niður kjarnorkuvitfirringuna, þá
er von milljóna mánna sú að
margir tónar verði sú hljómkviða
sem fyrr en síðar kemur vitinu
fyrir vopnakapphlauparana. En
það er ekki laust við lágkúru að
hægri blöðin skuli reyna að fela
friðarstarfið og glæsilegan árang-
ur þess - einsog við höfum orðið
vitni að síðustu daga.
Skelfingar
Morgunblaðsins
Einn er sá fjölmiðill í landinu
sem er öllum öðrum hræddari við
þá friðarvakningu hér á landi og
annars staðar er helst gæti komið
í veg fyrir það sem allir óttast.
Morgunblaðinu fer nú einsog á
dögum Víetnam-stríðsins þegar
það hé!t áfram að styðja stríðs-
rekstur Bandaríkjamanna löngu
eftir að fjölmiðlar í Bandaríkjun-
um höfðu tekið afstöðu gegn
honum. Og trúlega hefur Nixon
forseti sem hrökklaðist frá með
skömm aldrei átt jafn trygg-
lyndan vin og Morgunblaðið.
Morgunblaðið hefur ekki enn-
þá áttað sig á því að við lifum á
árinu 1983, þegar minnsu „tækni-
mistök“ gætu þurrkað út lífið á
jörðinni í einni svipan. Og þegar
einhverjir Sjálfstæðismenn reyna
að brjótast undan kaldhömr-
uðum Nató-múr Morgunblaðsins
í „varnar og öryggismálum" eru
þeir með gerðir að einhverjum
sérvitringum í málgagninu. Þann-
ig ferst blaðinu við Halldóru
Jónsdóttur sem hélt ræðu á SUS-
ráðstefnu um friðarmál. Hall-
dóra lætur í ljós þær áhyggjur sem
langflestir bera í brjósti: „Ég segi
að allt þetta er brjálæði og ég tel
það frumskyldu mína að taka
ekki þátt í þessum vitfirrta stríðs-
dansi“. Og ræða Halldóru er í
þessum dúr framlag til friðar og
ofbeldislauss félags manna í
landinu. Morgunblaðið felur
þessa grein á bls. 45 í gær og lætur
fylgja þá slaufu að höfundur hafi
„óskað eftir því, að Morgunblað-
ið birti“.
Prestafélag
Vestfjarða
Ekki verður Mogginn brattari
við birtingu ályktunar Prestafé-
lags Vestfjarða, sem þar kemur
niðurklippt í frétt í gær. Samt var
hún ívið hreinskilnari og skelegg-
ari en Mogginn þolir, svo blaðið
bregður á það ráð að bera álykt-
unina undir biskupinn yfir ís-
landi. Og biskupinn þarf að taka
blaðamann Morgunblaðsins eins-
og óvita barn á kné sér og kenna
grundvallarreglur mannlegra
samskipta:
„Prestum eins og öðrum
mönnum er heimilt að tjá sig um
sína samvisku og sannfæringu,
það er þeirra skýlausi réttur eins
og annarra manna“. Og biskup-
inn upplýsir Morgunblaðið einn-
ig um grundvallaratriði þess
kristindóms, sem gerir almenn-
ing að fylgjendum: „Það er sið-
ferðisleg skylda kirkjunnar og
kirkjunnar manna að láta í Ijósi
skoðanir sínar, og hvar sem tekið
er í friðarstreng getur kirkjan
ekki annað en tekið undir það.
Friðarkenningin er slíkt aðalat-
riði í kenningum Jesú Krists“.
Og til að kóróna skömm þess
blaðs sem óttast sjálfan friðinn
segir herra Pétur Sigurgeirsson
biskup: „Ég tek undir þær friða-
róskir sem settar eru fram í á-
lyktuninni“. _óg
Slysavarna-
skattur
Magnús Skarphéðinsson vagn-
stjóri hjá SVR skrifar grein í DV í
gær þarsem hann gerir að tillögu
sinni að stórátak verði gert í
slysavarnamálum vegna tíðra
umferðarslysa:
„Ég legg til að sveitarfélög fái
að leggja 1% slysavarnaskatt á
útsvarsstofn útsvarsgreiðenda
sinna til eftirfarandi verkefna:
!• Byggja umferðarbrýr á þá
staði alla sem mestu slysin
verða. f röð eftir slysatíðni.
2. Byggj a undirgöng fyrir gang-
andi og hjólandi umferð á
alla staði í borginni þar sem
slys verða. í röð eftir slysa-
tíðni og þörf.
3. Koma upp hjólreiða- og
göngustígum á alla staði í
borginni þar sem því verður
við komið af tæknilegum
ástæðum.
4. Stórbæta þjónustu og rekstr-
argrundvöll almennings-
vagnakerfisins á svæðinu.
5. Fjölga akreinum, yfirborðs-
merkingum, umferðar-
skiltum, vegvísum, slaufum
og svo frv. og svo frv. Alveg
eins mikið og þörf væri á
hverju sinni.“
Magnús bendir á að umferðar-
slys eru talin kosta á þessu ári 440
miljónir króna, þaraf um helm-
ingurá höfuðborgarsvæðinu. 1%
til viðbótar á útsvar í Reykjavík
nemi í ár 70 miljónum. -óg